Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Qupperneq 33

97
ýmislegt annað á sem auðveldastan hátt. Hann sá þegar að
lækurinn, sem býlið stóð við, gat lagt til orkuna og nú tók
hann að kynna sér vatnsvirkjun af kappi. Fyrst gerði hann
óbrotið vatnshjól og kom því fyrir í læknum. Það nægði
til þess að hreifa kvörn, en það fullnægði ekki kröfum
Hrólfs.
„Hér er næg orka, því ekki að nota hana?“ hugsaði Hrólf-
ur. Öflun ljósmetis hafði jafnan haft kostnað í för með sér
og erfiði. Hrólfur náði sér í lítinn rafal og tengdi hann
við vatnshjólið, en ekkert rafmagn kom. Hann sá fljótt að
vatnshjólið, sem var mjög óbrotið, gaf ekki nægan snúnings-
hraða. Hann varð að gera nýtt hjól og vanda sig betur, og
ef honum tækist það á annað borð, gat hann alveg eins
stefnt að því að koma sér upp aflstöð til að fletta trjám og
leysa margháttað erfiði. Eftir að hafa þaullesið bækur um
vatnsvirkjun hóf hann smíði á nýju vatnshjóli, eins konar
Peltons-hjóli með mörgum skálum, er hann gerði úr blikk-
dósum undan niðursoðinni mjólk. Þá stíflaði hann lækinn
og gerði þriggja metra djúpa uppistöðu en leiðslur gerði
hann úr holum trjábolum og lét margar, aflmiklar vatns-
bunur knýja hjólið, svo það snerist með miklum hraða. Þá
kom hann fyrir reimskífum og tengdi hjólið við rafalinn.
Nú dugði það. Á litla býlinu við Vatnið einmana ljómuðu
rafljósin út í næturhúmið. Eftir ýmsar endurbætur tókst
honum að láta vatnshjólið knýja sögunarvél.
Lengi hafði Hrólfi verið það ljóst, að til þess að afkoma
býlisins gæti orðið sæmilega góð varð hann að geta komið
afurðum þess á markað, en það var hægara sagt en gert að
koma kjöti og grænmeti á markað yfir veglaus fjöll og
firnindi, eina lausnin var sjóflugvél. Elestum mundi hafa
virzt þetta óframkvæmanlegt í sporum Hrólfs, en honum
fannst ekkert ómögulegt, en sumt gat verið dálítið erfitt.
Hann gerði grein fyrir þessu eitthvað á þessa leið: „Ef við
missum ekki sjónar á takmarkinu og reynum af alefli að
7