Frjáls verslun - 01.06.1966, Blaðsíða 23

við, að hann er algjörlega útilokaður frá allri sam-
keppni utanlands frá, þar sem innflutningur land-
búnaðarvara er algjörlega bannaður. Hann hefur
því verið í þeirri aðstöðu að geta hækkað verð á
framleiðsluvörum sínum til að vega upp á móti
kostnaðarhækkun og auk þess sem honum er tryggð
sala á framleiðslunni á ákveðnu verði. Sem dæmi
um það hversu landbúnaðurinn hefur hækkað fram-
leiðsluvörur sínar má geta þess, að meðalverð til
bóndans fyrir mjólkurlíterinn hækkaði úr kr. 4,1)4
árið 1962 í kr. 7,68 árið 1965 eða um 55%.
l>á hafa bein útgjöld ríkissjóðs til landbúnaðar-
mála verið aukin úr 86 millj. kr. árið 1962 í 204
millj. kr. árið 1966 eða um 237%, og eru þá ekki
taldar með aðrar fjárhæðir í þágu landbúnaðarins,
svo seni niðmrgreiðslur á vöruverði og útflutnings-
uppbætur.
Varðandi sjávarútveg og fiskiðnað hafa eins og
kunnugt er verið gerðar margvíslegar ráðstafanir.
Vil ég aðeins nefna þær, sem nú fyrir skömmu voru
kunngjörðar, en Jjað eru uppbætur á fiskverði sem
nema kr. 0,25 á kíló af línufiski. I>á er ætlunin að
auka enu framlög til framleiðniaukningar frysti-
húsa og einnig að verðbæta útflutta skreiðarfram-
leiðslu. Alls er áætlað að útgjöld ríkissjóðs vegna
Jæssara ráðstafana nemi 80 millj. kr. á árinu 1966.
Rétt er að geta í þessu sambandi, að áætlað hefur
verið, að útgjöld ríkissjóðs til stuðnings sjávarút-
vegi og fiskiðnaði á árinu 1964 hafi samsvarað Jjví
að útflutningsatvinnuvegirnir hefðu fengið 8%
meira fyrir þann erlenda gjaldeyri, sem Jieir hafa
skilað þjóðarbúinu fyrir framleiðslu sína á árinu
1964. Þessar ráðstafanir hafa reynzt nauðsynlegar
þrátt fyrir sérlega hagstæða þróun á verðlagi á
fiskafurðum erlendis.
Um iðnaðinn gegnir hér allt öðru máli. A áður-
nefndu tímabili hefur stöðugt verið að Jiví stefnt
að auka innflutningsfrelsið og mun nú um 86%
innflutningsins frjáls, miðað við innflutningsverð-
mæti á árinu 1965. Verðlag innfluttrar vöru heiur
á Jæssu tímabili verið tiltölulega stöðugt og jafn-
vel farið lækkandi, sökum hagslæðari innkaupa
innflytjenda. Þessu hcfur verksmiðjuiðnaðurinn orð-
ið að mæta á sama tíma sem framleiðslukostnaður
hefur stórkostlega hækkað eins og áður er sagt og
ósamræmi hefur myndazt í verðhlutfalli hér inn-
anlands og erlendis, sem ólíklegt má telja að haldist
geti til lengdar nema við höldum áfram að setja
ný met í aflabrögðum.
Það hljóta því allir að sjá að aðstaða iðnaðarins
og þá fyrst og fremst þeirra iðngreina, sem engral* *
eða lítillar tollverndar njóta liafa tekið róttækum
breytingum frá árinu 1962 og hjá sumum greinum
er tollvernd algjörlega uppurin og hjá öðrum hefur
hún minnkað verulega. Iðnaðurinu liefur því að
vissu leyti gengið í gegnum aðlögunartímabil og
á hann erfitt með að sætta sig við frekari stór-
breytingar á aðstöðu sinni, sem aðild að EFTA og
almennar tollalækkanir hefðu í för með sér, miðað
við allar aðstæður í dag.
Ef gengið yrði út frá því, að iðnaðurinn fengi
svipaða leiðréttingu á aðstöðu sinni og landbúnaður,
sjávarútvegur og fiskiðnaður liafa fengið og til
álita komi aðild að EFTA eða almennar tollalækk-
anir, munu málin horfða öðru vísi við.
Eg vil að lokum nefna þær helztu ráðstafanir,
sem gera þurfti varðandi iðnaðinn, ef til aðildar
kæmi:
1. Tryggja þarf iðnaðinum hæfilegan tíma til ,ið-
lögunar að breytingum á samkeppnisaðstæð-
um.
2. Hefja þarf í upphafi lækkun hráefnatolla og
tolla á vélum, sem ekki eru framleiddar í
landinu.
3. Breyta þarf reglugerð um afskriftir iðnaðar-
húsa og véla.
4. Afnema verður öll opinber verðlagsákvæði iðn-
aðarvara.
5. Tryggja þarf fjármagn til að ráðast í nauðsyn-
lega uppbyggingu og endurbætur í rekstri iðn-
fyrirtækja.
6. Orva þarf með sérstökum ráðstöfunum fvrir-
tæki til aukins samstarfs og jafnvel samruna.
7. Finna þarf viðunandi lausn á því, hvernig iðn-
aðurinn geti átt greiðan aðgang að tæknileg-
um leiðbeiningum.
— Konan í næsta húsi á nákvæmlega eins hatt
og þann, sem ég var að kaupa, kvartaði eiginkonan.
— Og ég býst }>á við, að þú viljir kaupa annan
hatt, svaraði eiginmaðurinn.
— Já, J)að er ódýrara cn að flytja!
★
Tvær mannætur hittust á geðveikraspítala. Önn-
ur reif stöðugt myndir af mönnum, konum og börn-
um úr blöðum, tróð þeim upp í sig og kyngdi.
„Segðu mér,“ sagði hin mannætan, „er nokkuð
varið í Jjetta þurrkaða drasl!“
Flt.TÁLS VF.HZLUN
23