Frjáls verslun - 01.06.1966, Blaðsíða 11

bollaleggingai' og blaðaskrif um inngöngu einstakra
EFTA-landa í EBE villa okkmr frá þeirii stefnu,
sem við teljum rétt að taka í þessu máli.
Til allrar hamingju fyrir okkur liefur það dregizt
hjá EBE að koma sér saman um sameiginlega fiski-
málastefnu. En nú er búizt við, að samningar um
fiskimálin innan EBE fari fram á þessu ári og er
hætta á því, að hún miði að því að vernda fisk-
veiðar og fiskiðnað bandalagsríkjanna á kostnað
innfluthra sjávarafurða. Enn sem komið er hafa
ákvarðanir EBE um ytri toll á sjávarafurðum ekki
bitnað verulega á útflutningi okkar, því að stærstu
viðskiptaþjóðir okkar, Þýzkaland og Ítalía, hafa
hingað til fengið samþvkkta af EBE sk. tollkvóta
fyrir fisk og síld, seju hefur heimilað tollfrjálsan
innflutning á ákveðnu magni árlega frá löndum
utan bandalagsins. Þessir tollkvótar eiga ekki að
gilda áfiram eftir að aðlögunartíma bandalagsins
er lokið og telja sumir, að þeir verði felldir niður
strax á næsta ári en aðrir ekki fyrr cn 1970. Tekur
þá gildi ytri tollurinn, sem er 15% á ísfisk á tíma-
bilinu 1. ágúst til 31. desember, en 10% á öðrum
tíma ársins, 18% á freðfisk og 13% á saltfisk og
skreið.
Áhrif þessai'a bandalagstolla eru mun alvarlegri
fyrir útflutning okkar heldur en tollamismunun
EFTA-landa og verðum að að leita allra ráða til að
vinna gegn henni fyrst í Ivennedy-viðræðunum en
síðar á öðrum vettvangi. En afstaða okkar til EFTA
hlýtur að nokkru leyti að mótast af hinum slæmu
horfum fyrir útflutning okkar til EBE-landa og
jafnframt af liugsanlcgu samstarfi eða samvinnu
sumra EFTA-landa og EBE. Með þessum orðum
er ég ekki að gefa í skyn, að með því að ganga í
EFTA, séum við að komast bakdyramegin inn í
EBE eins og haldið hefur verið fram. EFTA-aðild
fylgir engin slík skuldbinding, enda væri orfitt að
skýra þátttöku Finna, Svía og Svisslendinga i
EFTA, ef svo væri. En hins vegar er staða okkar
óneitanlega sterkari til að semja við EBE einhvern
tíma síðar, ef við höfum áður byi'jað að lækka
innflutningstollana vegna EIMA og aðlaga okkur
að almennri fríverzlun Ewópu, eins og Trar hafa
gert.
Ég hefi í þessu erindi mínu aðeins stiklað á nokkr-
um stærstu atriðunum varðandi EFTA og hugsan-
lega aðild íslands. Ég vona, að sumt af því, sem ég
hefi sagt, komi mönnum til að liugsa um, hvort
hagsmunum okkar sé bezt þjónað með því að ísland
standi áfram, eitt Vestur-Evrópulanda, utan mark-
í deiqlunni
Framhald af bls. 1
ins samkvæmt að þeir, sem fyrir barði verða
láti frá sér heyra og séu ekki allskostar ánœgðir.
En sanngirni œttu menn þó að sýna, meta
það sem gert hefur verið til stuðmngs við iðn-
aðinn, sem er ólítið og minnast þess að ein ríkis-
stjórn hefur í fleiri hom að líta en til svokallaðra
atvinnuvega. Stœrsti hópurinn, sem hafa ber í
liuga í hagmálum eru nefnilega neytendurnir,
því það er öll þjóðin, að hverju svo sem liver og
einn kann að starfa daglega.
Nú er, sem be.tur fer nœg vinna í landinu, og
þi'í þarf enga iðnvernd vegna hugsanlegs at-
vinnuleysis. Þvert á móti er skortur á vinnuafli
til arðgœfs atvinnureksturs. — Menn kvarta
vissulega með réttu um dýrtíð, sem er þó fyrst
og fremst heimatilbúið sköpunarverk lands-
manna sjálfra! Spurningin urn verndun íslenzks
neyzluiðnaðar er því ekki einungis tengd þessari
atvinnugrein, héldur öllum almenningi, og hún
er þessi: Vilja menn taka á sig þœr álögur, sem
það kostar að vernda íslenzkan iðnað í stað þess
að fá samkeppni við innlenda iðnvarninginn,
fjölbreyttara erlent vöruval og sumpart töluvert
ódýrari neyzluvörur?
A svari við þessari spurningu byggist mótun
íslenzks atvinnulífs, sem nú er í deiglunni.
— Ég gefst upp. HVAÐ hefur tuttugu lappir og geltir?
aðsbandalaganna. Til lengdar held ég að svo sé
ekki, því ég tel, að íslenzka þjóðin sé ekki fús til
að sætta sig við verri lífskjör og minni framfarir
heldur en nágrannaþjóðir hennar,
FRJÁLS VERZLUN
11