Frjáls verslun - 01.02.1969, Blaðsíða 12

1 □
FRJAL5 VERZLUN
B. Kj.: Satt bezt að segja kann
ég ekki fremur svar við þessari
spurningu en margur annar. Að
vísu blæs ekki byrlega fyrir okk-
ur í bili, enda engin furða, þegar
framleiðsla þjóðarinnar minnkar
um a. m. k. 20—25% á einu ári;
og markaðir lokast annaðhvort
skyndilega, svo sem fyrir skreið-
ina, eða verð útflutningsvara okk-
ar fellur á öðrum mörkuðum um
20—40%. Þó held ég fastlega að
úr rætist. Sú skoðun er byggð á
þeirri forsendu, að fólki fer stöð-
ugt fjölgandi í heiminum, og fleiri
munnar þurfa meiri fæðu, auk
þess, sem fólk vill fá og þarfnast
bættra lífskjara. Við erum og
verðum, líklega um ófyrirsjáan-
legan tima, fyrst og fremst mat-
vælaframleiðendur. Við flytjum
út góð og holl matvæli, rík af
fjörefnum og hitaeiningum. Mestu
skiptir að vanda þessar vörur og
umbúðir þeirra, kynna þær og
kunna að selja þær. Þá þurfum
við og að gera okkur ljóst, að
kostnaður við framleiðsluna má
ekki vera hærri en svo, að verð
þeirra sé jafnan samkeppnisfært.
Og að lokum, lífskjör þeirra þjóða,
sem varanna þarfnast, þurfa að
vera svo góð, að þær hafi kaup-
mátt til þess að kaupa vörurnar.
F.V.: Teljið þér líklegt, að auk-
in samvinna tœkist við fjársterka
erlenda aðila um uppbyggingu
nýrra iðngreina og til efnahags-
legra framfara á fslandi?
B. Kj.: Meðal þess, sem fslend-
inga vanhagar einna mest um, er
fjármagn og verk- og sölukunn-
átta. Þess vegna er ég sannfærður
um, að við eigum að leita út fyrir
landsteinana í þessum efnum. All-
ar þjóðir, sem vilja koma atvinnu-
vegum sínum á rekspöl, fara líka
þessa leið. Mættum við þar öðrum
fremur huga að Norðmönnum,
sem eru þó ekki síður viðkvæmir
fyrir sjálfstæði sínu en við, enda
hafa og reynsluna erfiðari. Þeir
hlúa að og greiða fyrir erlendu
fjármagni og framtaki í landisínu.
Ég er þess fullviss, að við eigum
að vinna með öðrum þjóðum að
því að leysa efnahagsvanda okk-
ar og byggja upp nýjar atvinnu-
greinar, en gæta ber varfærni í
þeim efnum sem öðrum.
F.V.: Hvað finnst yður um hug-
myndir um norrœna efnahags-
samvinnu og hugsanlegt tolla-
bandalag NorSurlandaþjóðanna?
B. Kj.: Það vill svo til, að ég er
hugmyndinni um norrænt tolla-
bandalag nokkuð kunnugur og rit-
aði töluvert um það á sínum tíma,
eða þegar hugmyndin kom einna
fyrst fram. Var ég m. a. efnahags-
ráðunautur íslenzku ríkisstjórn-
arinnar á fyrsta fundinum, sem
ríkisstjórnir Norðurlanda héidu
um þetta efni í Oslo árið 1947.
Sú spurning, sem hér er beint
að mér, er tvíþætt, sem sé hvort
ísland ætti að sækjast eftir eða
teldi sér hag í að verða aðilji að
.mahagssamvinnu Norðurianua,
t. d. ganga í tollabandalag þeirra.
Og hin spurningin, hvert er við-
horf mitt til norræns tollabanda-
lags almer.nt.
Fyrri spurningunni get ég ver-
ið fljótur að svara og er það nei-
kvætt. Ég tel ísland ekki hafa al-
mennt hag af að ganga í norrænt
efnahagssamstarf, sumpart vegna
þess, hve markaðir eru þar tak-
markaðir fyrir flestar afurðir okk-
ar, að öðru leyti vegna þess, að
Norðurlandaþjóðirnar hinar eru á
ýmsum veigamiklum sviðum beint
keppinautar okkar og í þriðja lagi
tel ég, að of náið samstarf við þær
1 viðskiptamálum geti torveldað
EFSTA HÆÐIN TIL LEIGIJ
JUPITER OG MARZ H.F.