Frjáls verslun - 01.11.1973, Qupperneq 25

Svona eru forstjórabílarnir útleiknir eftir vélbyssuárás.
vandamál, sem framkvæmda-
stjórar og aðrir háttsettir
starfsmenn þurfa að glíma við
i vaxandi mæli, af umrædd-
um ástæðum. Það er einnig
erfitt fyrir umrædda menn að
einbeita sér að vandamálum
fyrirtækisins, ef þeir þurfa
jafnframt stöðugt að hafa á-
hyggjur af örýggi fjölskyldu
sinnar. Það hefur komið í ljós,
að þessi nýju flóknu vanda-
mál, koma mjög illa við vel-
gengi ákveðinna fyrirtækja,
eða deilda innan þeirra. Fyrir
skömmu var gerð könnun á
því, hvort framkvæmdastjórar
á hættusvæðum óskuðu eftir
áhættuþóknun af þessum sök-
um.. Þeir voru allir andvígir
hugmyndinni, þrátt fyrir það,
að þeir gætu ekki búið við
eðlilegt heimilislíf, eða vinnu-
friði. Þeir sögðu að aukin laun
væru ekki lausn vandans.
ÁSTANDTÐ
ER TVTTSIVTUNANDI
EFTIR STÖÐUM
Hættuástandið og öryggis-
ráðstafanir eru aidrei eins í
ólíkum borgum eða ríkjum. í
Argentínu ræna öfgamennirnir
umræddum aðilum vanalega
þegar hinir síðarnefndu eru
annað hvort á leið til eða frá
vinnu. Af þeim sökum þurfa
framkvæmdamenn þar að gæta
mikillar varúðar á ferðum sín-
um milli staða. Eitt bandarískt
fyrirtæki, sem rekur útibú í.
Argentínu, ekur starfsmönnum
sínum til og frá vinnu í bíla-
lest mannaði öryggisvörðum.
Aðalframkvæmdastjóri fyrir-
tækisins hefur öryggisverði
með sér allan sólarhringinn.
Þessi varúðarráðstöfun kostar
fyrirtækið tæpar 700 þús.
krónur á mánuði. í Argentínu
er ekki óalgengt að forstjórar
hafi öryggisverði á vakt all-
an sólarhringinn við heimili
sín, og börn þeirra eru send
í skóla í sérstökum bílurn.
Sum börn slíkra manna, hafa
eigin lífverði.
Á N-ÍRLANDI ER
SPRENGJUHÆTTAN MEST
Á Norður-írlandi er hættan
mest í verksmiðjum frá stærri
fyrirtækjum, þar sem öfga-
menn reyna að koma fyrir
tímasprengjum. í kringum
flestar verksmiðjur eru öflug-
ar girðingar og á þeim eru
hlið, þar sem allir bílar og
menn, sem eiga erindi á staðr
inn, eru vandlega skoðaðir.
Brezka útibú Du Pont Com-
pany á N-írlandi hefur komið
þeirri reglu á, að hver starfs-
maður, en þeir eru 1600 tals-
ins, leitar að sprengjum á
staðnum, sem hann vinnur á,
þegar hverri vakt lýkur. Ef
sprengjuhótun berst er
sprengjuleit fyrirskipuð. Im-
pei’ial Chemical Industries
(ICI) í Belfast fær að meðal-
tali eina sprengjuhótun á mán-
uði. Hver starfsmaður þarf af
þessum sökum að hafa sér-
stakt vegabréf og öflugar ör-
yggisvörður er hafður við
fyrirtækið. Varúðarráðstöfunin
kostar ICI um eða yfir 14
milljónir króna á ári. Það
undarlega er, að umræddur
kostnaður reynist oft hag-
kvæmnari fyrir fyrirtækið, en
ef það kaupir sérstaka öryggis-
tryggingu.
HERMDARVERKAMENN
HAFA AUGASTAÐ
Á BÖNKUM
Öfgamenn, úr röðum kaþ-
ólskra eða mótmælendatrúar
íra, hafa jafnan mikinn auga-
stað á bönkum þar í landi.
Ulster Bank Ltd. rekur 60
bankaútibú víðsvegar um land-
ið. Umræddir öfgasinnar reyna
að ræna eitthvert útibúanna
aði meðaltali einu sinni til
tvisvar í mánuði. Bankastjór-
inn óskaði eftir tryggingu, til
þess að bæta peningaþjófnað-
ina, en iðgjöldin reyndust svo
há, að það borgaði sig ekki
að kaupa slíka tryggingu. Nú
hefur öryggisvörðum fjölgað
og reynt er að geyma eins
lítið fjármagn og hægt er á
hverjum stað. Hættan, sem
fylgir starfi ráðamanna í slík-
um fyrirtækjum, kemur fram
í taugaveiklun og ofneyzlu á-
fengra drykkja.
ÞAÐ ER ERFITT AÐ STARFA
Á HÆTTUSVÆÐUNUM
Framkvæmdastjóri, sem
starfað hefur um 10 ára skeið
í Argentínu sagði nýlega, að
reynslan sýndi, að stöðugur
ótti um líf sitt hefði slæm
áhrif á getu einstaklingsins,
til þess að taka mikilvægar
ákvarðanir. „Það er ekki hugs-
anlegt að maður, sem aldrei
fer út fyrir hússins dyr án
lífvarðar, geti starfað á sama
hátt og maðiur, sem þarf ekki
lífvörð. Hann hlýtur ætíð að
vera með hugann við sitt eig-
ið öryggi, þegar hann ætti
að vera að einbeita sér að
allt öðrum hlutum“.
Eric Brewis, útibússtjóri
British-American Tobacco Co.
í Bangladesh, segir um stríðið
1971: „Þegar maður er inni-
lokaður í verksmiðju sinni
uppi í sveit í 15 kílómetra
fjarlægð frá borginni og fjöl-
skyldan er í úthverfi hennar
meðan átökin standa sem hæst,
þá hlýtur slíkt að hafa áhrif
á löghlýðni manns“. Það er
ekki fyrr en fjölskyldan er
komin á öruggan stað, „að
maður getur einbeitt sér 100%
að starfinu“, bætti hann við.
Þá er það sönn saga um
framkvæmdastjóra nokkurn í
Argentínu, sem naut lifsins í
kvöldsamkvæmi. Undir mið-
nætti kom eiginkonan til
mannsins og bað hann að
koma heim. Hún sagðist ekki
vilja láta lífvörðinn og bíl-
stjórann bíða öllu lengur úti
FV 11 1973
25