Frjáls verslun - 01.09.1980, Page 26

Bátalón h. f.:
Vid getum hæglega
smídad öll okkarskip sjálfir
- segir Þorbergur Ólafsson framkvæmdastjóri
Þorbergur Ólafsson, — bak við hann er Guðrún Agústsdóttir frá Hellis-
sandi, einn af Bátalónsbátunum kunnu, kominn til eftirlits og viðgerða.
„Skipasmíðin ætti að vera stærsti
þáttur málmsmíðar á íslandi ef allt
væri með felldu," sagði Þorbergur
Ólafsson framkvæmdastjóri Báta-
lóns hf. í Hafnarfirði. ,,Hér er þetta
því miður eins og að við lifum í
vanþróuðu ríki, einhverskonar
veiðimanna eða hjarðmanna þjóð-
félagi. Við megum ekki gleyma því
að við getum hæglega smíðað öll
okkar skip sjálfir. Og ekki nóg meö
það, við getum smíðað traust og
góð skip, bæði fiskiskipin og eins
líka fragtskipin. Mér finnst það
alltaf ömurlegt að hugsa til togara-
flotans okkar, sem er víst ein 80
skip, að líklega innan við 10 þeirra
skulu vera íslensk. Auðvitað ættu
þau öll að vera okkar vinna".
Bátalón hf.er þessa stundina
með þrjá báta í smíðum, tvo stál-
báta fyrir útgerðarmenn á Bakka-
firði, 25-30 tonn hvor. Þeir eru
nánast eins, þó er nokkur munur á
þeim þannig að þeir standast ekki
alveg að vera seríusmíði. Kaup-
endur hafa gjarnan sínarsérkröfur
þótt í smáu sé, þannig að oft reyn-
ist erfitt að stunda seríusmíði að
öllu leyti.
Hinsvegar hefur seríusmíði farið
fram í Bátalóni í stórum stíl. Um allt
land eru Bátalónsbátarnir svoköll-
uðu, trébátar, súðbyrðingar, 11
tonna. Af þeim smíðaði skipa-
smiðjan rúmlega 50 fyrir rúmum
áratug. Hafa þeir reynst hið besta.
Þá kom til greina að smíða 50
báta á ári fyrir Indverja. Upphaf
þess máls var að Bátalón smíðaði
tvo stálbáta fyrir útgerðarmenn í
Indlandi. Reyndust bátarnir vel,
enda þótt ekki væri vel staðið að
rekstri þeirra. Það vantaði tækni-
menntaða menn um borð til að
leiða Indverjana fyrstu skrefin. En
Indverjar þurftu lán og þau lán
lágu ekki á lausu á íslandi. Bátalón
hefði líka þurft að byggja, og lán til
slíks lágu heldur ekki á lausu. Það
varð því ekkert af þessum smíðum.
í Bátalóni erstórtrébáturá loka-
stigi. Þorbergur sagði að hann
væri smíöaður meðan verkefni
voru ekki fyrir hendi. Hann sagði
að sjóðakerfið liti slíkt ómildum
augum og vildi greinilega ekki
styðja slíkar smíðar.
„Mikill samdráttur hefur orðið í
innlendri skipasmíði á síðasta ára-
tug. Hérna í Bátalóni störfuðu 65-
70 manns, en við höfum þurft að
fækka mönnum og vinna núna um
30 hérna. Sjóðakerfið virðist
skipulega eyðileggja flesta ný-
smíðasamninga sem við eigum
kost á. Margir vilja eignast báta, en
kerfið virðist óttast þessa litlu báta
meira en jafnvel togarana, enda
segja sjómenn mér að veiðar séu
stöðvaðar í veiðibanni allt niður í
þriggja tonna trillur."
Þorbergur sagði að þeir sem
enn væru að reyna að smíða skip
hér innanlands mættu ótrúlegri
tregðu og nefndi dæmi þar um.
Bátalón ætlaði að koma sér upp
skála til að smíða stálbáta,
140-150 tonna. Þetta var 1960,
norskur verkfræðingur var feng-
inn hingað til að stjórna fram-
kvæmdum. Þegar allt var tilbúið til
að byrja skipasmíði kom tilkynn-
ing frá sjóðakerfinu, að ekkert yrði
smíðað innanlands nema sem
ígripavinna í dráttarbrautum með
viðgerðum, í bili. Þar með var sá
draumurinn búinn.
Bátalón hf. var gert að hluta-
félagi 1956. Fyrirtækið er í raun
beint framhald af Bátasmíðastöð
Breiðfirðinga, sem var til húsa í
hermannaskála í Flatahrauni. Þar
voru smíðaðir um á annað hundr-
að nótabátar og trillur og litlir þil-
farsbátar. Þá var talað um breið-
firska lagið á nótabátum og urðu
þeir mjög vinsælir hjá skipstjórum,
sem völdu þá frekar en útlenda
báta sem LÍÚ flutti inn.
Bátalón er nú með nýsmíðar 461
og 462 á stokkunum, stálbátana
fyrir Bakkfirðinga, en þeim smíð-
um á að Ijúka um áramótin. Fram-
tíðin ersvo óráðin.
60