Frjáls verslun - 01.06.1983, Blaðsíða 82

Texti: Magnús Hreggviðsson
Samtíðarmaður
Samkeppni olíufélaganna
er meiri en sýnist
Máiefni íslensku olíufélaganna hafa verið töluvert í
sviðsljósinu að undanförnu. Öll eru félögin þrjú:
Olíufélagið hf., Olíufélagið Skeljungur hf. og Olíu-
verslun Islands hf. í hópi alstærstu fyrirtækjanna og
umsvif þeirra eru mikil. Athygli hefur ekki hvað síst
beinst að fjárfestingu félaganna, og þá helst í olíu- og
bensínstöðvum, en oft er skammur spölur á milli
þessara stöðva. Þá telja margir að samkeppni olíufé-
laganna sé meir í orði en á borði, þar sem öll séu þau
að selja sömu vöru að megin hluta til, þ.e. bensín og
brennsluolíur — samkeppnin nái frekast til ýmiss
konar þjónustuvara sem eru á boðstólum hjá af-
greiðslum félaganna, en þar sé í raun um svo veiga-
litlar vörur að ræða að samkeppnin skipti ekki máli.
En hvað um það, flestir sem komnir eru til fullorð-
insára þurfa, nauðugir viljugir að eiga viðskipti við
olíufélögin — sumir meiri en minni. Að undanförnu
hafa t.d. borist tíðar fréttir um vandræði útgerðarfyr-
irtækja að standa í skilum við olíufélögin og að olía
fáist ekki á skipin nema hún sé staðgreidd. Olíufél-
ögin hafi þannig að raun í hendi sér hvort útgerðar-
fyrirtækin geti gert út skip sín eða ekki.
En hvaö hafa forsvarsmenn
olíufélaganna um þetta aö
segja? Er gagnrýnin sem fram
hefur komiö réttmæt? Er um
raunverulega samkeppni milli
félaganna aö ræöa? Er hlutur
sá er þau fá af olíu og bensíns-
sölunni óeölilega mikill? Til
þess aö ræöa þessi mál og
fleira í sambandi viö rekstur
olíufélaga fékk Frjáls verzlun
Vilhjálm Jónsson forstjóra
Olíufélagsins hf. — stærsta
olíufélags á íslandi til viöræöna
og er hann samtímamaður
blaösins aö þessu sinni. Vil-
hjálmur er öllum hnútum í olíu-
versluninni kunnugur enda
starfað hjá Olíufélaginu í um
aldarfjórðung.
Skagfirðingur að upp-
runa
Áðuren umræöa um málefni
olíuverslunarinnar á Islandi
hófst baö Frjáls verslun Vil-
hjálm aö segja nokkur deili á
sér.
Vilhjálmur er fæddur í Graf-
argerði á Flöfóaströnd í
Skagafiröi og þar ólst hann
upp til sautján ára aldurs. Þá
fór hann í gagnfræðaskólann á
Siglufirði í einn vetur og þaðan
lá svo leiöin í Menntaskólann á
Akureyri. Stúdentsprófi lauk
Vilhjálmur árið 1942 og fór síö-
an í lögfræöi í Háskóla íslands
og lauk lögf ræöiprófi árið
1947. Eftir lögfræöiprófið hóf
Vilhjálmur störf hjá Sambandi
íslenskra samvinnufélaga sem
lögfræöingur og lögfræóilegur
ráöunautur.
— í byrjun voru þaö einkum
mál tengd Samvinnutrygging-
um sem ég fékkst viö, sagöi
Vilhjálmur. — Á sviði trygg-
ingamála eru alltaf mörg deilu-
mál sem verða ekki leyst nema
fyrir dómstólum. Ég fékk mér
strax réttindi til málflutnings
fyrir héraösdómi og það mun
svo hafa verið árió 1954 sem
ég fékk réttindi til þess að flytja
mál fyrir Hæstarétti. Ég starfaöi
sem lögfræðingur til 1. apríl
1959. Þetta var að mörgu leyti
ánægjulegur tími og mörg mál
sem gaman var aö kljást viö,
þótt sum væru nokkuð snúin.
Þarna fékk ég tvímælalausat
mikla og góöa reynslu sem oft
hefur komiö mér aö notum
síöan.
Til Olíufélagsins 1959
— Hver voru tildrög þess aö
þú fórst til Olíufélagsins hf.?
— Ýmsir erfiðleikar höföu
komið upp hjá félaginu á árinu
1958 sem talið var nauósynlegt
aö leysa úr og þaö varö aö ráöi
aó ég réöi mig sem fram-
kvæmdastjóra fyrirtækisins og
82