Helgarpósturinn - 14.11.1994, Blaðsíða 18

18
MORGUNPÓSTURINN FRÉTTIR
MÁNUDAGUR 14. NÓVEMBER 1994
Kari Ágúst Úlfsson, leikari, rit-
höfundur, leikstjóri, faðir, eigin-
maður, kokkur, pistlahöfundur
(sá besti í N-Ameriku) og áhuga-
maður um siglingafraeði er al-
kominn til íslands—þangað til
hann feraftur.
Hvort vildirðu heldur hafa Silju Aðal-
steinsdóttur eða Bubba Morthens
með þér á eyðieyju? (Mátt ekki taka
bæði.) „Silju. Ég veit að Silja kann öll
lögin hans Bubba. Hins vegar efast ég
stórlega um að Bubbi kunni allt sem Silja
kann.“
Hvaða íslenskur leikari er ofmetnast-
ur? „Jóhann Sigurðarson. Allir halda að
hann sé yfir tveir metrar á hæð, en hann
er ekki nema 1,98.“
Hvor bræðranna finnst þér sætari, Óli
Tynes eða Ingvi Hrafn Jónsson? „Ingvi
Hrafn, en kannski er það bara vegna
þess að maður er vanari honum. Ég efast
ekki um að það mætti vel venjast Óla,
bara ef maður gæfi honum séns.“
Finnst þér íþróttafréttaritarar vanmet-
in stétt? „Já, það er gott að þú komst
inn á þetta. Þetta mál hafa fjölmiðlarnir
sameinast um að þegja I hel. Líttu bara í
kringum þig. Hvað eru margir íþrótta-
fréttaritarar á þingi? Einn. Að minnsta
kosti einn, kannski tveir, eftir þvi hvernig
er talið. Ef þetta ætti að gefa raunsæja
mynd af íslensku samfélagi jafngilti það
þvi að tvö til fjögur prósent þjóðarinnar
væri íþróttafréttaritarar. Það þýðir á bil-
inu 5.200 til 10.400 iþróttafréttaritarar.
Þarf ég að segja meira?
Með hvorri hendinni skeinirðu þig?
„Svona spurningar verða alltaf til þess að
ég hugsa: Ja, það sem andlegu lífi þjóð-
arinnar fleygir fram í seinni tíð — sei sei
sei.“
Hvernig bregstu við ef þú, eftir góða
rispu, vaknar nakinn milli Sighvats
Björgvinssonar og Jóns Baldvins
Hannibalssonar sem er með sælusvip
á andlitinu? „Ég ris upp við dogg og
spyr: „Hvert fór Guðmundur Árni?“
Hvert er leiðinlegasta leikrit allra
tíma? „Faust, annar hluti. Það er svo
leiðinlegt að Göthe dó af að skrifa það.“
Hvaða leikara hefur þér reynst erfiðast
að leika á móti? „Ladda. Hann er svo
fyndinn að ég man aldrei hvað ég á að
segja.“
Hver er fyndnastur íslendinga? (Bann-
að að segja Kjartan Ragnarsson). „Úr
því að ég má ekki segja Kjartan Ragnars-
son, sem ég skil reyndar ekki og hefði
sparað blaðinu umtalsvert pláss, verð ég
að segja eftirfarandi sögu: Einu sinni var
ég á ferð um landið ásamt konunni minni
og þremur börnum. Það var úrhellisrign-
ing, slagviðri og suð-austan ógeð og
ekki stöðumælaverði út sigandi. I Vík í
Mýrdal hætti ég mér útúr bílnum og ösl-
aði inní nærliggjandi sjoppu við illan leik.
Þaðan hringdi ég í Landmannalaugar og
spurði hvernig veðrið væri á hálendinu.
„Stafalogn og bliða með ólíkindum, sól-
arhitinn sllkur að maður má stórvara sig“
sagði sá sem svaraði í símann. Við brut-
umst fram vegarslóðann á fjallabíl
tengdaföður míns og hvergi sá útúr aug-
um fyrir organdi hraglanda — það mátti
engu muna að okkur skolaði til byggða
hvað eftir annað þegar við skreiddumst
yfir árnar á leiðinni. Um nóttina fauk tjald-
ið ofan af okkur og hefur ekki sést síðan.
Maðurinn sem svaraði (símann þegar ég
hringdi úr Vík er fyndnastur jslendinga."
Hvort vildirðu heldur vera Eggert
Haukdal eða Eyjólfur Konráð Jóns-
son? „Eyjólfur Konráð. Hann gengur fyrir
batteríum. Eggert er upptrekktur."
Mundirðu segja að Pálmi Gestsson sé
þokkalega sáttur við sjálfan sig sem
leikara og manneskju? „Já.“
Hvort fyrirbærið er sniðugra: Adam-
son í DV eða Margeir Pétursson, skák-
maður og lögfræðingur? „Það fer alveg
eftir því hvaða merkingu þú leggur í orðið
„sniðugt". Ef þú átt við hvort fyrirbærið
sé hagnýtara, þá er það vitaskuld Marg-
eir. Ef þú átt við hvort sé fyndnara, þá er
það Margeir. Já... Þannig að trúlega
skiptir engu máli hvaða merkingu þú
leggur í orðið „sniðugt" ef út í það er far-
ið.“
Finnst þér Páll Óskar Hjálmtýsson,
poppgoð, kynþokkafullur maður?
(Hreinskilnislegt svar óskast). Ef svar-
ið er já, I hverju felst kynþokkinn?
„Þetta er gildruspurning. Ef ég segði nei,
þá fengi ég ekki að segja fleira í þessu
viðtali og allir hugsuðu: Öhö, þorir ekki
að viðurkenna að sér finnist Palli sexý.
En vegna þess að ég er fyrir löngu búinn
að tileinka mér hugsunarhátt stjórnmála-
manna að flest orð hafi minnsta ábyrgð,
þá segi ég auðvitað já. Kynþokki Páls
liggur i því óræða. Það augljósa er aldrei
spennandi. Hugsaðu þér bara hvað þetta
svar mitt á eftir að vekja margar spurn-
ingar hjá lesendum — samanborðið við
það ef ég hefði bara sagt nei.“
Endalaus málarekstur BHMR við ríkis-
sjóð kostar milljónir fyrir báða aðila
Lögfræði-
kostnaður
næstá eftir
launum í
rekstri
Á undanförnum árum hafa
Bandalag háskólamanna - BHMR
hjá ríkinu og aðildarfélög þess stefnt
ríkissjóði margoft vegna málefna
einstakra félagsmanna. Er nú svo
komið að málarekstur við ríkissjóð
er annar stærsti rekstrarliður sam-
takanna og kemur fyrir lítið þó að
samtökin vinni nánast öll mál og fái
þar með dæmdan málskostnað.
BHMR hefur stefnt ríkissjóði tíu
sinnum fyrir héraðsdómi Reykjavík-
ur á síðustu níu árum. Af þessum
málum hafa félögin unnið fimm, og
eitt gegn Akraneskaupstað (senr
stefht var með ráðherra). Einu máli
sem BHMR vann var ekki áfrýjað og
annað mál er enn fyrir Hæstarétti.
BHMR hefur unnið öll þau fimm
mál sem send hafa verið í Hæstarétt,
ýmist á aðalkröfu eða varakröfu.
Unninn málskostnaður er 467.000
krónur í undirrétti og 1.130.000
krónur í Hæstarétti. Þrjú mál bíða
meðferðar héraðsdóms.
Einnig hefur BHMR stefht fjár-
málaráðherra átta sinnum til Félags-
dóms en ráðherra hefur hins vegar
stefnt einu sinni. BHMR hefur feng-
ið dæmdar 640.000 krónur í máls-
kostnað en ekki verið gert að greiða
fjármálaráðherra neitt.
Að sögn Birgis Björns Sigur-
jónssonar framkvæmdastjóri
BHMR þá er lögfræðikostnaður nú
næst stærsti liðurinn í rekstrarkostn-
aði skrifstofu BHMR. Mat hann svo
að kostnaður við lögfræðinga og
dómsmálareksturs væri hátt á fjórðu
milljón á síðasta einu og hálfu ári. Á
móti kemur dæmdur málskostnaður
sem að ffaman hefur verið nefndur.
Þessu til viðbótar má síðan ætla að
kostnaður ríkisins vegna ríkislög-
manns, sem sinnir þessum málum,
nemi einnig milljónum þó það falli á
rekstrarkostnað ríkislögmannsemb-
ættisins. Þessu til viðbótar má síðan
nefna kostnað vegna reksturs dóm-
stólanna í þessum málum, þarna er
yfirleitt um að ræða fjölskipaðan
dóm og má vel ímynda sér að
hundruð þúsunda kosti að kalla
dóminn saman hverju sinni. Að öllu
þessu samandregnu má ímynda sér
að þessir samskiptaerfiðleikar kosti
ríkið og BHMR tugi milljóna króna.
Eins og bent hefur verið á í grein-
argerð með frumvarpi Kvennalista-
kvenna um endurskoðun á launa-
kerfi ríkisins, þá bendir þessi eilífi
málarekstur til stórkostlegra erfið-
leika í samskiptum ríkisins og laun-
þega.
Birgir Björn taldi að ríkið væri
kerfisbundið að brjóta á starfsmönn-
um sínum og stéttarfélögum þeirra.
Hann benti á að þar sem stéttarfélög
lögfræðinga væru innan bandalags-
ins þá fengu mál ítarlega meðferð
áður en þau yrðu að dómsmálum.
Málum er því ekki stefnt nema í ítr-
ustu nauðsyn.
-SMJ
Bæjarstjóm
Guðmundar
Ámaekki
rannsökuð
Magnús Jón Árnason bæjar-
stjóri í Hafnarfirði segir að ekki
standi til rannsókn á embættisfærsl-
um Guðmundar Árna Stefáns-
sonar í bæjarstjóratíð hans í Hafn-
arfirði. Slík rannsókn hafi ekki verið
rædd í bæjarstjórn og að hans mati
verði slík rannsókn ekki gerð. „Ég sé
ekki að það hafí neitt upp á sig. Þetta
er einfaldlega fyrri meirihluti og
hann situr uppi með sína ábyrgð,“
sagði Magnús Jón.
-pj
Guðmundur Árni Stefánsson
Bæjarstjórn Hafnarfjarðar ætlar
ekki að standa fyrir rannsókn á
störfum hans fyrir Hafnarfjarð-
arbæ.

ingibjörg Sólrún Gísladóttir borgarstjóri „Þetta fólk var kosið í nefndir og ráð af borgarstjórn og það
verður ekki aftur tekið.“
Deilur innan Reykjavíkurlistans um hvort flóttamenn úr
flokkunum eigi áfram að gegna trúnaðarstörfum fyrir listann
Listinn er sjálfstætt
pólitískt afl
segir Ingibjörg Sólrún
í kjölfar úrsagnar Helga Pét-
urssonar úr Framsóknarflokkn-
um í síðustu viku hafa blossað upp
deilur innan Reykjavíkurlistans
um hvort frambjóðendur hans fyr-
ir borgarstjórnarkosningarnar séu
fulltrúar flokkanna eða ekki.
Sigrún Magnúsdóttir borgar-
fulltrúi hefur lýst því yfir að hún
telji það siðferðislega rangt af
Helga að sitja áfram í nefndum á
vegum borgarinnar þar sem hann
hefur formlega sagt sig úr Fram-
sóknarflokknum. Aður hafði Ólína
Þorvarðardóttir sagt sig úr Al-
þýðuflokknum og Gerður Stein-
þórsdóttir úr Framsóknarflokkn-
um en þær hafa báðar ákveðið að
starfa áfram í þeim nefndum sem
þær voru skipaðar í fyrir R-Iistann.
„Þetta fólk var kosið í nefndir og
ráð af borgarstjórn og það verður
ekki aftur tekið. Þau verða að eiga
þetta við sína flokka og sína sam-
visku en ekki Reykjavíkurlistann,“
segir Ingibjörg Sólrún Gísladótt-
ir, borgarstjóri. „Sigrún Magnús-
dóttir horfir á afsögn Helga Pét-
urssonar út frá sjónarmiðum
Framsóknarflokksins en ég er að
horfa á málin út frá Reykjavíkurl-
istanum.
Listinn er sjálfstætt pólitískt ail
þó að flokkarnir styðji hann.“
Árni Þór Sigurðsson, borgar-
fulltrúi og Alþýðubandalagsmaður
er á svipaðri skoðun og borgar-
Ámi Þór Sigurðsson borgar-
fulltrúi „Fólkið er kosið af R- iist-
anum í nefndirnar og ég sé ekkert
því til fyrirstöðu að það sitji áfram
ef því finnst það eiga samleið
með okkur."
stjóri. „Fólkið er kosið af R- listan-
um í nefndirnar og ég sé ekkert því
til fyrirstöðu að það sitji áfram ef
því finnst það eiga samleið með
okkur. Þetta verður hver og einn
að gera upp við sig og ég vil ekkert
um það segja hvað ég myndi gera í
þeirra sporum."
Pétur Jónsson, borgarfulltrúi
og Alþýðuflokksmaður, er ósam-
mála túlkun Ingibjargar og Árna
Þórs. „Það er vafamál hvort fólk
sitji í borgarnefndum á vegum ein-
stakra stjórnmálaflokka eða á veg-
Pétur H. Jónsson borgarfull-
trúi „Ef ég væri í sporum þessa
fólks þá hefði ég sagt mig úr
þeim trúnaðarstörfum sem ég
var skipaður í.“
um R-listans sem er kosninga-
bandalag, en ábyrgðarstörfum var
hlutfallslega skipt jafnt á milli
flokkanna," segir hann. „Mér
fmnst að fólk eigi að gera það upp
við sjálft sig hvort það finni sig í að
vinna ábyrgðarstörf fyrir flokk sem
það hefur sagt sig úr. Ef ég væri í
sporum þessa fólks þá hefði ég sagt
mig úr þeim trúnaðarstörfum sem
ég var skipaður í. En það er ekki
rétt að flokkarnir ýti þessu fólki úr
starfi með því að beita llokks-
valdi.“ -HM
Girtu upp um þig, svínið þitt, og láttu
ekki nokkurn mann sjá þig svona!
Glódís Gunnarsdóttir, þol-
fimikennari hjá Gallerí Sport, seg-
ist nær daglega rjúka upp, enda
skapmikil kona. Hún man sérstak-
lega hvernig „perrarnir“ í Þing-
holtunum gátu reitt hana til reiði.
„Mamma hefur alltaf haldið því
fram að ég hafi fæðst gömul. Ég
talaði í það minnsta alltaf eins og
versta kelling. Æskustöðvar mínar
eru hverfi 101 í Reykjavík, eða
Þingholtin, en þar var ofsalega
mikið um dóna. Þegar ég var átta,
níu ára voru Þingholtin aðaldóna-
hverfið í Reykjavík. Ég, með mitt
ljósa, síða hár og englalega útlit,
eða ég veit ekki hvað það var mig,
var mjög ung orðin afar sjóuð í að
díla við „perra“. Ég varð alltaf bál-
reið ef einhver var að áreita mig
enda hafði mamma brýnt fyrir mér
að varast ókunnugt fólk. Einhvern
tíma þegar ég var á leið heim úr
skólanum ásamt vinkonu minni
um hábjartan dag, mættum við
ungum strák. Og vel að merkja,
þessi atburður átti sér stað á ári
barnsins. Strákurinn hefur ekki
verið eldri en ég er í dag, á milli tví-
tugs og tuttugu og fimm ára. Til
þess að nálgast okkur bauð hann
okkur upp á nammi og bað okkur
um að koma með sér. Ég hélt nú
ekki enda sá ég strax á honum að
eitthvað annarlegt bjó að baki; það
skein út úr honum barnagredda.
Ég varð síður en svo hrædd en lét
hann þess í stað hafa það óþvegið
og sagði: „Að þú skulir voga þér og
það á ári barnanna!“
Annar perri sem ég lenti í á svip-
uðum aldri er mér einnig mjög
minnisstæður. Hann var íklæddur
þessari gömlu góðu kafaraúlpu
(sem sumir kalla kanaúlpu)
renndri upp í háls og með hettuna
á höfðinu. Það sást því ekkert
framan í hann. Atburðurinn átti
sér stað í sundinu þar sem þá var
efnalaugin Hjálp. Þar sem ég átti
leið hjá hrópaði þessi dóni á eftir
mér: „Komdu, komdu, sjáðu!“
Hann var með allt dinglumdanglið
úti. Ég held bara áfram ferð minni
og þykist ekki sjá manninn. En
áfram heldur hann að gala. Það
endar með því að ég sný mér við og
öskra á manninn: „Girtu upp um
þig, svínið þitt, og láttu ekki nokk-
urn mann sjá þig svona!“ Fólk sem
átti leið um gat ekki stillt sig um að
hlæja að þessari litlu ákveðnu kell-
ingu.“H