Helgarpósturinn - 11.05.1995, Side 21

Þú kemsf ekki í
num vikuna...
lFIMMTUDyG0R~ri~MKnr9’9'5l
...leikfang, þá væri hann eitthvað
frá Fisher Price, ákaflega traust,
sígilt og ákafiega þroskandi.
...húsgagn, þá væri hann Grund-
arstóllinn, sem er á Þjóðminja-
safninu. Hann var smíðaður í kring-
um 1540 og er því ákaflega forn
en samt ennþá áhugaverður. Hann
er stór, stöðugur og traustur, og á
bakið á honum eru skornir út
nokkrir þursahausar. En ennfremur
eru ýmis fögur tákn skorin í hann,
svo sem stjörnumerki, fuglar og
fleira.
...ökutæki, þá væri hann Trabant,
traustur, en billegur og leiðinlegur.
...dýr, þá væri hann Koalabjörn.
Þorbergur er óneitanlega bangsal-
egur og Koalabirnirnir fara svona
frekar hægt yfir og hafa góðlegt
yfirbragð. Það að auki eru þeir í
útrýmingarhættu og því öllum
annt um að viðhalda stofninum.
...heimilistæki, þá væri hann
eldavél. Það fer lítið fyrir eldavél-
um svona yfirleitt en það er tals-
verður hiti í kringum þær og
stundum sýður uppúr.
...bygging, þá væri hann gamla
íþróttahúsið við Lækjarskóla í
Hafnarfirði. Það hús er algjörlega
vonlaust til handboltaiðkunar, en
þrátt fyrir það náðu margir fræknir
handboltakappar sem þar æfðu
miklum árangri.
Álitsgjafar PÓSTSINS eru Hrafn Guðbergsson
(leikföng), Sturla Már Jónsson (húsgögn),
Guðfinnur Halldórsson (ökutæki), Bemharð
Laxdal (dýr), Barði Boga (byggingar), og Jón
Grétar Margeirsson (heimilistæki).
óáreittur fyrir rúm-l
um sex árum. Jöfn-I
unargjaldið hefurl
verið fellt niður og|
því er mjöðurinn orð-l
inn budduvænni ogl
hallærisumræðan uml
bjórsöluna í HM hef-1
ur óneitanlega vakiðl
hann tii enn meiril
lífs. Nú, og svo erl
óneitanlega svalandil
að þamba bjór í mið-l
bænum, að ekki sél
minnst á um miðjanl
dag, eftir gott gláp í|
búðaaluaaa.r
érm
SÓLGLER-
AUGU
Áður var þörf en nú erl
nauðsyn. Ekki bara aðl
maður feli bauganal
heldur er fólk svo|
miklu fallegra ásýnd-
um I gegnum litaðl
glerið, sérstaklega ef I
það eru gul veiðigler-l
SNOÐ-1
kollarI
Jafnvel þótt það sé aðl
koma sumar og karl-l
menn geti afsakað sig I
með þægindum, -I
eins og þegar þeirl
voru að fara í sveitinal
í gamla daga. Það erl
einhvern veginn svol
miklu þægilegra að|
klappa mátulega hár-
prúðum karlmönnum.l
Og hafa eitthvað aðl
grfpa í. I
SJÁLFSTÆÐ-
AR KONUR
Semsagt meö stóru S-l
i, aldreil
- 1 ,'V? sjálf-l
stæðarl
konur. |
Jú, jú,I
það varl
alvegl
kominnl
tími til að athuga I
hvað íhaldið hefði |
fram að færa, en þeg-
ar svo málin eru skoð-|
uð í víðara samhengi |
er þetta með að karl-
arog konurséul
„eins" ekki frumlegra f
en svo að rekja
má það til hug-^
myndafræði Á
Rauðsokk-
anna. Með i
fullri virðinguí
fyrir Rauð-I
sokkahreyf-1
ingunni... varf
ekki einhver1
að tala um1
ferska vinda? ’

þér gat á milli augnanna eins og allar frægustu fyrirca
. H-O.etkjrt
MEISTARIAsB’ *
JIS-
MetSPWfAsj
SP

■

Afmælið hófst
uppi á Arnarhóli
og endaði á Café
Romance. Fjöldi
vina fagnaði með
parinu, sem kallar
ekki allt ömmu
Brúnn og sællegur, nýkominn úr sólar-
landaferð ásamt spúsu sinni, stóð Gísli
Gíslason lögmaður fyrir rómantískri, að
ekki sé talað um stórtækri uppákomu, fyrir
konu sfna í tilefni afmælisdags hennar á
föstudag. Ekki fylgdi sögunni hve gömul
hún varð. Það sem hins vegar fylgdi sög-
unni var að konan hans ku elska hann J
enn meira eftir þetta... i
Ragnheiður og Gunnar J.
Birgisson borgarfulltrúi.
Fremstur á myndinni er
Finnbogi Helgason tann-
smiður. í bakgrunni má svo
sjá hvar Ester í Peisinum
lyftir kampavínsglasi.
Jóhanna og Gísli,
brún og sælleg ný-
komin frá Kanarí.
Og ástfangin!
sína.
HÆ tó SÆT A Á
ARNARHÓLMVM
kalt
1