Helgarpósturinn - 13.02.1997, Blaðsíða 8

8
FIMMTUDAGUR13. FEBRÚAR1997
»míœmí
jÁygit *]
ílríjíjjii'jjjíiii^jjjj

Frá manninum
sem kemur
„Frá manni sem ég hef
verið að undirstinga um
skipulagðar ferðir til
Prag og það á að vera
jákvætt, því þá get ég
farið og bankað upp á
hjá manninum sem býr á
efstu hæð í mörg hundruð
ára gömlu húsi á horni
Nerudovagötu.
Nei, ég veit bara að hann býr
þar. Hann hlýtur að gera það. í
sjö ár dreymdi mig sama
drauminn, ég var að keyra nið-
ur sömu götuna. Ég hafði aldr-
ei séð þessa götu, vissi ekki
hvar hún var, hélt einhvern
veginn að hún væri í Stykkis-
hólmi, hún var eitthvað svo
Stykkishólmsleg. Svo var það í
fyrra að ég var í Prag með syst-
ur minni og mági. Við vorum
að koma út úr kastalanum,
þegar ég sé allt í einu þessa
götu fyrir framan mig. Mágur
minn, sem trúir ekki á drauma
eða neitt þannig, sagði það lág-
mark að taka mynd af mér í
götunni. Hann tók sextán 36
mynda filmur í Prag, hver ein;
asta mynd heil, nema þessi. í
kringum gluggana á efstu hæð-
inni lýsir rauður rammi. Þetta
er yfirnáttúrulegt, þetta eru
forlög, ég veit að þarna býr
maður sem er mér ætlaður.
Svo ég banka sem sagt upp á,
fæ hann og flyt til fegurstu
borgar í heimi. Þá þarf ég aldr-
ei framar að vinna og hætti að
sjálfsögðu með hinn ævinsæla
poppþátt Milli mjalta og messu
og get einbeitt mér að því að
kynna þetta fallega land fyrir
íslendingum, sem er ekki
vinna, heldur skemmtun.“
(í þessu er mögulega fólgið 1
prik fyrir Stykkishólm: Ef gata í
fegurstu borg heims er tekin
fyrir götu í Stykkishólmi, er þá
Stykkishólmur ekki næstfeg-
ursta borg í heimi?)
j\nna Kristine
Magnúsdóttir, úthaldari
Milli mjalta og messu
á Rás 2
Hvaða símtal dreymir þig um að fá?
Það eru gerðar meiri kröfur
til útlits kvenna og um leið er
það dýrara í rekstri en útlit
karla. Laun kvenna eru á heild-
ina lægri og þá atvinnuleysis-
bætur þeirra líka.
Því grípum við til konu í
dæmið sem við setjum upp.
Hún á aðeins rétt á lægstu bót-
um og fær uppbót hjá Félags-
málastofnun. Þannig nær hún
rúmum 53 þúsundum á mán-
uði. Hún er einstæð, en við
ætlum ekki að ganga alla leið
og gefa henni barn eða börn.
Ferli hennar gæti orðið svona:
Hún harkar það á bótunum
eða gefst upp eftir tveggja
mánaða atvinnuleit og flytur,
tímabundið, heim til foreldra
sinna í sparnaðarskyni. Mán-
aðamótin á eftir uppgötvar
hún sér til óblandinnar undr-
unar, að hún er komin í forsjá
foreldra sinna (sem þiggja
lægsta ellilífeyri) og að bætur
hennar eru orðnar að vasa-
peningum stálpaðrar stúlku,
eða rúmar 2-7 þúsundir. Hún
borgar heim.
Hvar byrjar hún að spara? í
fyrstu hættir hún að kaupa
inn er augnháraliturinn, þá
standa augnhárin föl og visin
út úr öðrum farða og hann
verður tilgangslaus. Hárið fær
að vaxa úr sér á milli klipp-
inga.
Hér höfum við þá konu í
óstraujaðri blússu með ósnyrt
andlit og óklippt hár í eigin
músalit, í pilsi, en sokkabux-
um sem eru dröfnóttar af sliti
og í skóm með niðurgengnum,
ólystilegum hælum. Nema hún
velji síðbuxur til að breiða yfir
sokkaleysið og útiloki með því
fyrirfram þriðjung þeirra
starfa sem hún sækir um.
Jakkinn eða kápan eru nú tvö-
föld fórnarlömb: Hún gat ekki
látið þau í hreinsun, en hún
þorði heldur ekki að þvo þau.
Það sést.
Þessi kona hefur hverfandi
möguleika á að fá aftur jafn vel
launað og jafn hreinlegt starf
og hún var í áður. Ferlið frá
ætíð góðu útliti til tilviljana-
kennds útlits er stutt, fjórir til
sex mánuðir. Það tekur svip-
aðan tíma að vinna það upp
aftur á fullum launum. Hafa at-
vinnurekendur íhugað þetta?
blöð, leigir færri spólur, fer
sjaldnar í bíó, lærir að baka
pizzu, minnkar kókið, endur-
nýjar ekki sólbaðskortið. Það
dugir ekki til. Hún sleppir út-
sölunum, árshátíðinni og lottó.
Samt dugir ekki. Enn fækkar
hún og minnkar við sig og nú
fer hárskolið, naglalakkið og
viðgerðin á skóhælunum. Því
næst gossa sokkabuxurnar,
straujárnið bilar og er það bara
áfram, og hún hættir við að
setja dragtina í hreinsun. Það
kemur í ljós að sumar dragtir
þola ekki þvott. Það er farið að
ganga á snyrtivörurnar, ef eng-
Hvernig fólk ráða at-
vinnurekendur til
starfa?
Fólk sem býður af sér
góðan þokka.
I hverju felst góður
þokki?
Fyrstu áhrifín eru af út-
litinu, á eftir koma fas
og framkoma.
Hversu lengi helzt at-
vinnulausri manneskju
á snyrtilegu útliti og
góðu yfirbragði?
Kynbólm
Ekki
Fátt er jafn örvandi í morg-
unsárið og góð kynlífs-
könnun. Hún gæti staðfest
gamlan grun; aðrir komast yfir
meira, aðrir hafa minna fyrir
því, aðrir finna minna fyrir
því... já, góð könnun gæti kom-
ið í staðinn fyrir kynlíf.
Spurningu vikunnar var
beint til kvenna. Þær voru ekki
valdar af handahófi. Aðeins
konur í störfum sem fylgir
ábyrgð, ákvarðanataka og
mannaforráð eða konur í sjálf-
stæðum rekstri voru spurðar.
Þær voru á aldrinum 40-55, eða
þroskaðir, yfirvegaðir einstak-
linsar.
I spurningunni fólst hverju
væri fórnandi fyrir gott og
nægilegt kynlíf. Hún var orðuð
svona:
Ef þú dyttir yfir ofurelskhug-
ann og hann gæti ekki hitt þig
nema í vinnutíma þínum, hvað
værirðu reiðubúin að ganga
langt? Tækirðu þér frí, hag-
ræddirðu vinnutíma þínum
varanlega, skiptirðu jafnvel um
vinnu?
Tæplega 100% þeirra sem
náðist til svöruðu játandi. Þar
fór kenningin um Allt fyrir
starfsframann.
Aðeins tvö og hálft neikvæð
svör bárust. Þau voru orðuð:
„Nei! — annars hittirðu illa á
mig, ég var að byrja nýtt líf fyr-
ir tveimur dögum af því að ég
var búin að kolsteypa öllu með
einmitt þessu.“
„Bæði og — ég gerði það á
meðan ég væri að ná í hann. En
ég skipti ekki um vinnu.“
„NEI! Hagrædd þú þínum
tíma eftir minni vinnu!"
Jákvæð svör voru m.a.:
„Þú getur nú rétt ímyndað
þér!“
„Vinnu?! Ég skipti um land!“
„Ég vildi fá fleiri svona
spurningar á mánudags-
morgni. Þær eru svo hvetj-
andi.“
„Maður getur alltaf unnið, en
maður getur ekki alltaf elsk-
að.“
„Þó það nú væri, fólk hefur
drepið sig fyrir annað eins.“
Meðal úrtaksins sem ekki
náðist í: „Nei, hún er ekki
heima. Hún skrapp til útlanda
til að sofa hjá.“
Fersk beitilönd, nýir brunn-
ar á Nelly’s Café. Guððððdóm-
legar gengilbeinur, hálfnaktir,
eggjandi, stálpaðir þjónar,
sama kjötið á stólunum.
Inn af: Salerni. Tvö. Jafnrétt-
issalerni, ekkert kynjamisrétti.
Annað er breiðdyra og rúm-
gott fyrir fatlaða. Dyrnar eru
svo breiðar, að hver sá hjóla-
stóll sem æskir inngöngu flýg-
ur inn. Þótt tvíburahjólastóll
væri. Innifyrir: Nægilegt svig-
rúm fyrir hjólastólarallí.
Til að komast inn í sal-
ernisálmuna þarf niður tvö
þrep. Til að komast í brynn-
ingarhæð á Nelly’s þarf upp
stiga. Engar rennibrautir sýni-
legar, hvorki fastar né færan-
legar. Verða alltaf tveir stera-
stæltir dyraverðir til taks til
að sveifla hjólastólum upp
stigann og koma þeir sprett-
andi til að hnykkja þurfandi
niður þrepin tvö?
Dýravmurmn
Kona í sjónvarpinu vildi að fleiri legðu
hund á plóginn.
Amíty-
ville-
sóffnn
Hann var einu sinni dökk-
brúnn. Nú er hann marmaralit-
ur. Gáróttir hringir sem minna á
árhringi í tré, hvítir innst, dvína
út í grátt, þá brúnt á hvíldartím-
anum, síðan vaxtarskeið í hvítu,
rénun í gráu, brúnt hlé. Hringur
eftir hlykkjóttan hring breiðir
sig yfir sætin. Niður bakið liggja
lóðréttar rákir, þykkari efst,
þynnast niður. Þær líkjast reka-
röndinni sem verður eftir í fjör-
unni þegar flóðinu snýst hugur.
Þetta hvíta er salt. Það er
unnið úr konum. Undið úr kon-
um niður í sófann. Sófinn hefur
þá náttúru, að í hann sækja
grátsólgnar eiginkonur. Allar
giftar arftökum Hannibals Lect-
er.
Það er ekki fyrirhafnarlaust
að ná fundum sófans. Hann er,
eins og aðrir dýrgripir, geymd-
ur handan rammgerra dyra og
það þýðir ekki að veifa vasa-
klútnum og pípa „Sesam” fyrir
framan þær. Nei. Það þarf að
berja hnúunum látlaust í harð-
viðinn þar til ófreskjan sem
gætir sófans rís af værum
blundi og ráfar til dyra. Ófreskj-
an, eins og allt hennar kyn, hef-
ur veika hlið: Hún trúir því að
einhvern tíma sendi einhver
henni blóm. Því opnar hún fyrir
hverjum sem er.
Enginn er jafn staðráðinn og
ráðþrota, örmagna kona. Inn og
upp í dimmbrúnan faðm sófans.
Yfir allar kemur skorðað fas,
einbeitt, einarðlegt. Hefst svo
harmsagan.
Sakaskráin byrjar á stráka-
pörum: Hann þvær ekki upp.
Bætir svo í með misindi, afbrot-
um, glæpum og stórglæpum.
Engillinn sem var leiddur upp
að altarinu verður að djöfli í
smóking.
Tárin drjúpa, líða, renna, gus-
ast, spýtast. Vætla, leka, gjálfra,
buna, fossa. Hníga, hrjóta,
streyma. Brotsjór lífsins gengur
yfir sófann. Konurnar eru efna-
verksmiðjur, þær breyta kaffi {
tár. Undir lokin gráta þær í
brúnu. Matartímar, háttatímar
fljúga framhjá. í dagrenningu
rísa þær upp úr saltdýi sófans
og hverfa, undnar og ákveðnar
á braut. Vík brott, Satan, úr lífi
mínu.
Ár eftir ár, áratug eftir áratug.
Á milli horfir sófinn á banda-
rískar fjölskyldumyndir í sjón-
varpinu; barnsrán, sifjaspell,
misnotkun, morð.
Þar kom að sófinn hafði verið
að skilja við Halldór í átján
mánuði, án þess þó að hafa
nokkru sinni verið giftur hon-
um. Síbyljan um demónískar til-
hneigingar var kyrjuð yfir hon-
um og látin flæða ofan í hann,
bundin og innsigluð með salti.
Þá varð vart við persónuleika-
breytingar í sófanum.
Nú er sófinn haldinn öllum
þeim illu karlöndum sem salt-
aðir voru ofan í hann. Hann er
hættur að bíða eftir að grát-
sólgnar konur sæki hann heim.
Síðla kvölds um helgar, þegar
ófreskjan blundar, læðist hann
út og fer á barina. Þar mjakar
hann sér upp að ungum,
óskemmdum stúlkum, vefur kö-
grinu um ökkla þeirra, hnykkir í
hnésbæturnar með sætisbrún-
inni og fellir þær ofan í.sig. Sam-
stundis þrútna hvarmar þeirra,
beizkjubragð fyllir munninn og
þær snúa sér að næsta pilti og
ausa hann óorðnum vonbrigð-
um. Ef þær rífa sig ekki sam-
stundis upp úr saltbrögðum
sófans sezt harmurinn í þær og
ætir sálina og þeim verður aldr-
ei ástar auðið.