Helgarpósturinn - 13.02.1997, Blaðsíða 9

RMMTUDAGUR13. FEBRÚAR1997
9
mm
■hm ■ \ mm *«» >i,, . >i
Á irkinu geturðu verið hver senr er og litið út eins og þig langar til. Málið getur að vísu orðið eilítið flókið ef einhver falast eftir alvöru stefnumóti.
Ebkhuginn á irkinu;-)
Ef bj^ðunarkennd þinnl
farðu þá bara út af rásinni.
Vinkona mín er með irkið í
tölvunni sinni og hún
dvelst orðið öllum stundum
fyrir framan tölvuna. Hún seg*
ist hafa eignast mikið af góð-
um vinum gegnum tölvuna,
hún hefur meira að segja lent
á séns. Hún hefur líka sagt
mér að fullt af fólki verði jafn-
vel ástfangið gegnum irkið og
mörg irkissambönd hafi endað
í hjónabandi. Þá erum við að
tala um alvöru hjónabönd, þ.e.
fólk ákveður stefnumót og svo
giftist það. Annar kunningi
minn, sem er óvirkur alki,
bregður sér stundum á alþjóð-
legan AA-fund á irkinu. Sextán
ára piltur sem ég þekki hefur
eignast fjórar kærustur í gegn-
um irkið.
Lærðir sem leikir nota irkið
bæði í leik og starfi.
Guðmundur Ólafsson, hag-
fræðingur og lektor við HÍ,
segist notfæra sér mikið þá
möguleika sem irkið býður
upp á. Hann segir irkið vera
eitt besta fundarform sem
hugsast geti. Engin hætta á
óþarfa blaðri og svo er fundar-
gerðin tilbúin til prentunar um
leið og fundi lýkur.
Þeim sem ekki hafa farið inn
á irkið finnst eflaust erfitt að
ímynda sér að hægt sé að tjá
sig við aðra manneskju gegn-
um tölvu. Ekkert andlit og þar
með engin svipbrigði og
augnatillit, engin blæ-
brigðarík rödd heldur ein-
göngu tölvuskjár og lykla-
borð.
Margrét Pálsdóttir,
málfræðingur og irk-
ari, segir að það geri
þessi tjáskipti ein-
mitt svo spennandi.
„Útlitið skiptir ekki
máli, eingöngu
persónuleik-
inn.“ Margrét
segist
hafa
eignast
Ef einhver er svo illa upp-
lýstur aö vita ekki hvaö
irkið er þá er þaö eins
konar spjallnet. Fólk alls
staöar aö úr heiminum
spjallar saman gegnum
tölvuna og þaö kostar
bara fimmtíu krónur á
klukkutímann! Á irkinu
getur fólk látiö drauma
sína rætast, þaö getur
veriö einhver allt önnur
manneskja, þaö er hægt
aö eignast vini á irkinu,
þaö er hægt aö stunda
kynlíf á irkinu... Irkiö er út
af fyrir sig heill heimur og
þar gerast ótrúlegustu
hlutir eins og Svanbjörg
Einarsdóttir komst aö
raun um.
marga góða vini í gegnum ir-
kið og hún líkir því við kaffi-
hús. „Þú ferð á kaffihús og lít-
ur yfir salinn. Ef þú sérð ein-
hvern kunnugan sestu niður
og spjallar. Þegar ég kem heim
til mín lít ég að sama skapi inn
á irkið og sé hvort einhver
vina minna er þar. Ef svo er
sest ég niður og spjalla. Ef
enginn kunnugur er á ferli
sinni ég öðru,“ segir Margrét.
Feimnin og hræðslan sigr-
uð!
Ég ákvað að sinnuleysi mitt
fyrir þessari tækninýjung væri
ekki nútímakonu sæmandi. Ég
dreif mig því í mína fyrstu irk-
isferð. í fyrstu leið mér líkt og
ég væri stödd á stórum flug-
velli og skildi ekki leiðbeining-
arnar og rataði ekki um bygg-
inguna. Samtalsrásirnar skipta
hundruðum og það var ill-
mögulegt að átta sig á hvert
umræðuefnið væri, nema helst
á þeim rásum sem eru auð-
kenndar með „sex“. Ofan á allt
saman var ég líka plöguð af
feimni og hræðslu.
Með ótrúlegum viljastyrk
komst þó ég yfir þessa van-
máttartilfinningu og skellti
mér inn á rás sem virkaði
sakleysisleg. Ég sló glað-
hlakkalega inn „halló öll-
sömul“. Fólkið sem var
fyrir á rásinni sinnti
mér ekki í neinu held-
ur hélt áfram sínu
þvaðri, sem þó
virtist ekki vera sér-
lega áhugavert. Eng-
inn heilsaði mér eða
kallaði á mig í einka-
viðtal. Ég heilsaði aft-
ur og spurði hvort
einhvern langaði til
að spjalla við mig. Þá
loks fékk ég spurn-
ingu. Where are you
from? Það léttist á mér
brúnin og ég sagði öll-
um sem sjá vildu
hvaðan ég væri
og bjóst við að fá
undrunar- og að-
dáunarhróp
og spurning-
ar um fal-
legu eyjuna mína. En eina
svarið sem ég fékk var „coo!“.
Ég horfði döprum augum á
þvaður fólksins örlitla stund
og ákvað fljótlega að gefa skít í
það.
Sannast sagna var ég bæði
undrandi og reið yfir fálæti
þessa fólks. Mér hafði skilist
að inni á irkinu ríkti frjálsleg
og skemmtileg stemmning, all-
ir væru jafnir og feimni og
önnur tjáskiptavandræði væru
engum fjötur um fót. Nema
kannski ef þú ert virkilega leið-
inlegur þá skini það væntan-
lega í gegn. Kannski var ég
svona óttalega leiðinleg?! Ég
gat þó ekki með nokkru móti
skilið hvernig þetta fólk teldi
sig hafa efni á að komast að
þeirri niðurstöðu eftir ein-
göngu tvær setningar frá mér.
Þetta fannst mér lýsa fádæma
hroka.
Sadómasó hommar og
þýskunemar
Ég horfði angistarfull á skjá-
inn; hvernig lendir maður eig-
inlega í ævintýrum á irkinu?
Ég ákvað að taka á mig rögg
og smella mér inn á einhverja
af mörgum kynlífsrásum.
Skyndilega var ég stödd inni á
rás með hómósexual mönnum
sem spjölluðu frjálslega um
svipunotkun í kynlífi! Mér of-
bauð, en þar sem ég var orðin
virkilega örvæntingarfull
ákvað ég að sigla undir fölsku
flaggi og vera hommi dag-
stund úr lífi mínu. Lífsreynsla
sem fáar konur hafa upplifað!
Ég er að vísu lítið inni í kynlífi
sadómasókískra homma en
ákvað þó að koma með at-
hugasemd um svipur og laug
því til að það væri mín stærsta
gleði að verða fyrir svipu-
höggi. Þeir virtu mig ekki við-
lits. Það hljóp í mig þrjóska og
ég hélt áfram að tjá mig um
umræðuefni rásarinnar, en viti
menn. Mér var hreinlega kast-
að út af rásinni. Líklega hef ég
ekki verið mjög sannfærandi
sadómasó hommi. En það
mátti reyna.
Þar sem ég var dálítið
„sjokkeruð“ eftir þessa
reynslu ákvað ég að prófa enn
á ný einhverja venjulega rás
og spjalla um eitthvað sem
stæði mér nær og ég hefði
meira vit á. Ég brá mér inn á
spænska rás. Þar voru fyrir
þrír einstaklingar sem spjöll-
uðu ákaft um þýsku og erfið-
leikana við að læra það flókna
tungumál. Þarna var eitthvað
sem ég hafði eitthvert vit á
þannig að ég heilsaði glað-
hlakkalega, en það gerir mað-
ur með broskarli.:-) Horfið á
hlið og þá sjáið þið snotran
broskarl. Þeir héldu áfram
sínu spjalli og virtu mig að
vettugi. Ég fylgdist smástund
með samræðum þeirra og
ákvað síðan að koma með
gáfulegt innlegg í umræðuna.
Engin viðbrögð. Þá ákvað ég
að trompa þá með því að
segja þeim að þýska væri smá-
mál samanborið við íslensku.
Ég bjóst hálfpartinn við aðdá-
unarhrópum yfir mikilli tungu-
málakunnáttu minni en eina
svarið sem ég fékk var: Jæja,
og af þessu eina jæja skein fyr-
irlitning á mér og mínu monti.
Tárin spruttu fram í augu mín
og ég dreif mig lúpuleg og nið-
urlægð burt af rásinni.
Kona í áhættuhópi!
Ég var sár, bitur, þjökuð af
höfnunartilfinningu og sjálfs-
virðing mín var engin. Eins og
allir vita eru stúlkur sem
svona er ástatt fyrir í miklum
áhættuhópi. Þær lenda gjarn-
an í óttalegri vitleysu og ástar-
þörf þeirra rekur þær oft út í
kynlíf með bráðókunnugum
karlmönnum, sumar enda jafn-
vel í vændi! Mér leið sem sagt
ósköp illa og í angistarfullri
leit minni að'athygli og vænt-
umþykju lagði ég í þann í
hættulega leik að fara inn á
rás sem hét Groupsex. Þar
hitti ég fyrir Carmen, Nice og
Leon49. Carmen, sem líklega
hefur liðið illa eins og mér,
spurði hvort einhver vildi iðka
kynlíf með henni. Nice kvaðst
reiðubúinn til þess. Ég horfði
forviða á þessar samræður.
Carmen spurði hvort hann
vildi vera ofan á eða undir.
Nice vildi vera ofan á en vildi
fyrst forleik. Tölvan hjá mér
pípti skyndilega. Leon49 vildi
fá mig í einkasamtal. Ég heils-
aði Leon49. Hann spurði mig
hvað ég væri gömul. Ég sagði
honum það og spurði hann að
aldri. Svo skemmtilega vildi til
að hann bar nafn með rentu.
Leon49 var einmitt 49 ára.
Hann spurði mig hvemig ég
vildi haga kynlífi okkar. Eg
starði á skjáinn og satt að
segja var blygðunarkennd
minni alvarlega misboðið.
Þrátt fyrir leikni mína í vélrit-
un létu puttarnir ekki að
stjórn! Leon49 fannst ég held-
ur lengi að svara og krafði mig
svars. Ég ákvað að líta á þetta
undarlega ævintýri sem já-
kvæða lífsreynslu og náði loks
tökum á fingrasetningunni. Ég
svaraði Leon49: „Ég er öll þín,
taktu völdin í þínar hendur."
Þá kom þessi einkennilega og
móðgandi spurning um hvort
ég væri virkilega kona! Það
fauk illilega í mig. Hvernig
leyfði Leon49 sér að efast um
kvenleg gildi mín. Ég „hreytti"
í hann að auðvitað væri ég
kona, annars væri ég varla
með honum í einkasamtali
heldur stödd inni á homm-
arás! Leon49 var greinilega
viðkvæmur maður og ofbauð
framkoma mín og yfirgaf mig
jafnskyndilega og hann hafði
birst mér. Ég var öskureið út í
Leon49, en þar sem hann var
farinn gat ég ekki haldið áfram
að vera með skítkast. Tölvan
pípti.
Irkiskynlíf og lygar
Hr. Nice var búinn að ljúka
sér af með hinni blóðheitu
Carmen en hafði greinilega
ekki fengið nóg. Við heilsuð-
umst og hann spurði mig
hvernig ég liti út og hverju ég
íklæddist. Ég vildi ekki fyrir
nokkurn mun missa herra
Nice burt eins og Leon49.
Svona langt var ég leidd! Ég
hegðaði mér satt að segja eins
og versta lauslætisdrós. Ég
blikkaði Hr. Nice ;-) og sagðist
vera lítil og dökkhærð og í
engu nema Chanel 5. Hr. Nice
líkaði þessi lýsing vel. Hann
gat auðvitað ekki vitað að ég
væri í raun og sannleika há,
ljóshærð og kappklædd! Hr.
Nice sagði mér að hann sjálfur
væri hár, myndarlegur, ljós-
hærður og græneygður og
sæti kviknakinn fyrir framan
tölvuna sína. Hann hefur ör-
ugglega verið að ljúga eins og
ég, en ég ákvað að slá til og sjá
hvað gerðist með hinum græn-
eygða Nice. Hr. Nice var nokk-
uð ákafur og vildi strax bregða
á leik. Ég átti í stökustu vand-
ræðum til að byrja með því ég
vissi ekki hvernig í ósköpun-
um ég ætti að svara þessari
áleitni... Til að ofbjóða ekki
blygðunarkennd lesenda ætla
ég ekki að hafa eftir það sem
fór okkur Hr. Nice á milli.
Ég verð að viðurkenna að ég
fékk ákaflega litla ánægju út úr
ævintýri mínu með Hr. Nice
nema æfingu í klámfenginni
ensku og mikið fliss. Kynferðis-
lega veitti þetta samtal mér
ekki neitt. Aftur á móti tjáði Hr.
Nice mér ánægju sína yfir þess-
um leik okkar. Ég gat auðvitað
ekki sært herra Nice og ákvað
því að vera artarleg og gladdi
hann með að segja honum að
hann væri með ólíkindum góð-
ur elskhugi. Þetta virtist gleðja
hr. Nice. Það er gott og kristi-
legt að gleðja annað fólk, hugs-
aði ég með mér svona til að
róa aðeins samvisku mína.
Samtal okkar þróaðist síðan á
einhvern undarlegan hátt út í
sakleysislegt rabb um mjólkur-
vörur og ágæti þeirra. Svo
kvöddumst við.
Ef til vill getur kynlíf á irkinu
verið skemmtilegt, að minnsta
kosti er þetta svo umtalað fyrir-
bæri að heilu bækurnar fjalla
um kynlífsástundun á irkinu.
Irkiskynlíf hefur vissulega tvo
augljósa og ótvíræða kosti.
Maður getur sest niður algjör-
lega ótilhafður og náð sér í irk-
iselskhuga. Seinni kosturinn er
sá að hættan á smitsjúkdómum
er engin. Nema tölvuvírusum!
Þeir eru vissulega hvimleiðir en
þeir drepa þó engan!
En mér fannst þetta ævintýri
mitt með Hr. Nice heldur bragð-
dauft. Má ég nú biðja um eitt-
hvað áþreifanlegra!!;-)