Helgarpósturinn - 20.03.1997, Blaðsíða 12

12
II
RMMTUDAGUR 20. MARS1997
- *****
lTie ChinaThfcat
- »*• »«-*» * »ow»’ *
T«í«í“á2S,íim'1*
«***“*
grúa stærri útgáfufyrirtækja.
Helstu viðbrögðin við þreifing-
um hans voru „Piss off“, „You’re
crap“ og fleira í þeim dúr. Lagið
endaði þó hjá Chrysalis og kom
út 13. janúar. í fyrstu vikunni
seldust 120.000 eintök. Stóra
platan, „Woman in technology",
kom svo í verslanir 24. febrúar.
Gagnrýnendur fara misjöfnum
orðum um verkið og tala sumir
um plötu með einum smelli.
ABC sendi síðast frá sér plöt-
una „Abracadabra“ árið
1991. í framhaldinu yfirgaf Mark
White bandið og Martin Fry var
um þetta leyti ekkert ákafur í að
hljóðrita fleiri plötur. Fry hefur
þvælst um síðustu sex ár, sung-
ið stundum í Karaoke og unnið
með Balanescu Quartet. Hann
hefur nú sett saman nýjan hóp
og á döfinni er endurkoma ABC,
nýtt smáskífulag og stór plata.
Tónlistarsköpun ABC varð í
upphafi til vegna spilagleði, ekki
með útgáfu í huga. Það var fólk í
kringum þá sem hvatti til út-
gáfu. I dag eru einnig uppi já-
kvæð viðbrögð varðandi nýja
efnið. Singullinn „Stranger
Stereo MC kemur með nýja
plötu í haust sem á að fylgja
eftir „Connected“ frá 1993, en
hljómsveitin hefur undanfarið
verið í hljóðveri við upptökur.
Talsmenn sveitarinnar segja að
síðustu fjögur ár hafi meðlimir
verið önnum kafnir við hljóð-
blöndun, upptökur og söngverk-
efni með öðrum listamönnum.
Nú sé tími til kominn að gefa út
eigið efni, enda biðin orðin löng.
Stereo MC hefur hljóðblandað
nýtt Tricky-smáskífulag, „Makes
me wanna die“.
Radioliead hefur lokið upp-
tökum á nýrri plötu sem á
að fylgja eftir „The Bends". Þeir
eru nú að gera upp hug sinn um
hvaða lög verði með á endan-
legri útgáfu í byrjun sumars. Á
tónlistarverðlaunahátíð sem
írska tónlistarblaðið Hot press
sek. Hann
starfaði
með sveitinni að útgáfu hennar
á „Gold dust woman“ (Fleet-
wood Mac) sem notað er í kvik-
myndinni „The Crow II - City of
Angels".
sá um hlaut Radiohead viður-
kenningu fyrir besta tónleikaat-
burðinn. Divine Comedy
fékk verðlaun fyrir bestu
plötu og lagasmíðar á með-
an Ash var heiðruð sem
besta írska hljómsveitin og
með besta lagið, „Oh yeah“.
Kraftwerk verður eitt af
aðalnúmerunum á Tri-
bal Gathering, árlegri tón-
listarhátíð sem þetta árið
verður 24. og 25. maí. Þetta
eru fyrstu tónleikar Kraft-
werk í áraraðir. Hátíðinni
er skipt niður í nokkur
tjöld. í aðaltjaldinu verða
Orbital, Daft Punk og
plötusnúðarnir Laurent
Gamier, Pete Tong og DJ
Sneak frá Chicago. í öðru
tjaldi verður teknótónlist
frá Evrópu, t.d. Empirion,
Hardfloor, Turbulent force
og Sven Vath. Kraftwerk
verður í sér tjaldi sem kall-
að verður „Trans Atlantic",
hið svokallaða þýska hljóð-
ver þeirra verður endur-
byggt. Moloko, Comer-
shop og DJ Shadow verða í
einu tjaldinu, en DJ Shadow
þreytir þarna frumraun sína á
tónleikum. Hann gaf
á síðasta ári út
„Introducing", plötu
sem var víða í fyrsta
sæti sem plata ársins
1996. Albúmið verð-
ur fyrsta plata vik-
unnar í útvarpsþætti
DJ Skugga-Baldurs,
Fantast 46 — rokk-
sögurBB, sem vænt-
anlegur er í loftið
fljótlega.
White town var á
toppi breska
smáskífulistans fyrir
skömmu með lagið
„Your woman“. Þetta
er sjöunda smáskífa
White town og var
gefin út af litla óháða
fyrirtækinu Parasol í
júlí sl. og vakti þá
litla athygli. Jyoti
Mishra, en svo heitir
sá sem er heilinn á
bakvið tónlistina, fór
með snældur og
geislaplötur til ara-
Verve, sem leystist upp árið
1995, hefur tekið upp þráð-
inn að nýju með upphaflega gít-
arleikaranum, Nick McCabe.
Þeir verða á Reading í sumar og
eru þessa dagana að undirbúa
nýja breiðskífu. Upptökustjóri
er Youth, bassaleikari Killing
Joke sem verið hefur við takka-
borðið hjá U2, PJ Harvey, Nick
Cave og Orb. Útgáfa er væntan-
leg í september eða október.
Fyrrv. gítarleikari Suede, Bem-
ard Butier, gekk í hljómsveitina
á síðasta ári en hætti eftir að
söngvarinn Richard Ashcraft
ákvað að sam-
starfið gengi
ekki upp. John
Squire, áður
gítaristi hjá
Stone Roses,
var sömuleiðis
inni í mynd-
inni, en hann
var þá þegar
með áætlanir
um eigið band,
The Seahorses.
McCabe hafði verið að búa til
tölvupopp í herberginu sínu og
hafði vart tekið sér gítar í hönd
frá því hann hætti með Verve.
En hann hefur semsagt ákveðið
að gefa bandinu annað tækifæri.
Hljómsveitin mun eiga um fjöru-
tíu lög og haft er eftir þeim sem
til þekkja að nýja efnið sé mun
betra en það sem Verve gerði
hér áður.
Hole er að reka endahnútinn
á þriðju plötu sína sem
gengur undir nafninu „Celebrity
Skin“. Geffen gefur út. Síðasta
plata, „Live Through This“, kom
út 1994. Þessi langa bið er m.a.
til komin vegna kvikmyndaleiks
söngkonunn-
ar/ekkjunnar
Courtney
Love (Kurt
Cobain).
Hún fer jú
með eitt af
aðalhlut-
verkunum í
„The people
vs. Larry
Flynt“.
Bassaleikari
Hole, Melissa Auf Der Maur,
kemur við sögu á nýrri plötu hjá
fyrrv. söngvara Cars, Ric Oca-
Brjálaður Gmgrkh
slóttugur Blair og
leyndardómsfullur
JÖNSSON

Fyrir tveim árum var Newt
Gingrich annar af tveim
leiðtogum Bandaríkjanna, að-
eins Clinton forseti gat skákað
honum. Sigur repúblikana í
þingkosningunum 1994 var
skráður á Gingrich. Hann öðr-
um fremur gerði þingkosning-
ar, sem alla jafna eru kjör-
dæmamál, sérstaklega þær
sem haldnar eru á miðju kjör-
tímabili forsetans, að lands-
málapólitík. Repúblikanar boð-
uðu byltingu og lofuðu stór-
felldum breytingum fyrstu 100
dagana á miðju kjörtímabili,
næðu þeir meirihluta.
Repúblikanar náðu meiri-
hluta í báðum deildum Banda-
ríkjaþings 1994 og Gingrich var
kjörinn forseti fulltrúadeildar-
innar. Hvernig stendur á því að
maður sem státar af slíkum ár-
angrl getur — á aðeins tveim
árum — breyst úr mikilhæfum
foringja í aumkunarverðan
miðlungspólitíkus?
Síðasta forsíða tímaritsins
New Republic er nýjasta dæm-
ið um þá umfjöllum sem Ging-
rich fær nú um stundir: The
Madness of Speaker Newt (I’m
not Mad, I’m Just Nervous). í
haust hakkaði Gary Wills
Gingrich í sig með forsíðugrein
í New York Book Review og
tónninn er sá sami í öðrum
fjölmiðlum.
Hanna Rosin, sem skrifar
greinina í New Republic, hefur
eftir samstarfsmönnum Ging-
richs að upphaf hnignunarinn-
ar megi rekja til þess að repú-
blikönum tókst ekki að standa
undir væntingunum sem al-
menningur gerði til þeirra eftir
stórsigurinn 1994. Gary Wills
benti á það í New York Book
Review að hörkutólið Gingrich
hagaði sér eins og vælukjói eft-
ir að hann komst til valda,
kvartaði m.a. undan því að
hafa ekki fengið nógu gott sæti
í forsetaþotunni. Þá misreikn-
aði hann viðbrögð almennings
við þráteflinu milli þings og
forseta út af fjárlögum; repú-
blikanar fengu bágt fyrir en
forsetinn óx að vinsældum. í
fjórða lagi er að nefna úrskurð
siðanefndar fulltrúadeildarinn-
ar, sem sektaði Gingrich fyrir
brot á siðareglum með því að
hann skrifaði undir bókar-
samning við eitt af útgáfufyrir-
tækjum fjölmiðlakóngsins Ru-
perts Murdoch.
Ef Newt Gingrich stæði fyrir
varanleg gildi í bandarískum
stjórnmálum gæti hann jafnað
sig á þessum áföllum. En Ging-
rich er lýðskrumari sem spil-
aði á óánægju alménnings með
stjórnmál almennt. Þegar í ljós
kom að hann gat litlu breytt
þrátt fyrir að hafa á bakvið sig
meirihluta þvarr stuðninginn í
þjóðfélaginu og lýðskrumið
hitti hann sjálfan fyrir.
Vinstrimenn víða um lönd
fylgjast með Tony Blair, leið-
toga breska Verkamanna-
flokksins, í þeirri von að hann
endurnýi vinstripólitík sem
ekki ber sitt barr síðan Mar-
grét Thatcher í Bretlandi og
Ronald Reagan í Bandaríkjun-
um komust til valda snemma á
síðasta áratug (Thatcher raun-
ar 1979). En Tony Blair á sér
einnig harða gagnrýnendur og
tíðast er honum legið á hálsi
fyrir hentistefnu. Tvær nýlegar
greinar í gagnólíkum tímarit-
um eru til marks um þann
áhuga sem er á manninum sem
að öllum líkindum verður
næsti forsætisráðherra
Breta.
Foreign Affairs er tímarit
bandarisku valdaelítunnar og
þar skrifar breski blaðamað-
urinn Anne Applebaum um
Blair og nýja vinstrið. Apple-
baum er búinn að fylgjast með
Blair frá því að hann tók við
formennsku í Verkamanna-
flokknum. Niðurstaða hennar
er að þrátt fyrir lúðraþyt sé
nýja breska vinstrið hvorki
hugmyndafræðileg endurnýj-
un né stór hugmynd um stjórn-
mál. Aðeins sé um að ræða
lista yfir vandamál; áhrif al-
þjóðavæðingar á breskt samfé-
lag, skammtímahugsun
breskra kapítalista, nauðsyn
endurbóta á velferðarkerfinu
og stjórnsýslubreytingar.
Blair hefur það fyrir sið að
taka stórt upp í sig en bakka
um leið og hann fær á sig gagn-
'
Páll Vilhjálmsson
rýni. Þannig fór fyrir hugmynd-
inni um þátttökuhagkerfið
(stakeholder economy) sem
hann kynnti í Singapore fyrir
ári. Formaður Verkamanna-
flokksins dró í land þegar hann
kom
ýiÁgt ^
I £ ***» ±A #
1 **ds**4íf^*
1. i.. r V'*
\
Styrmir ',1)7!
Gunnars- j/T-
son, rit- ;
stjóri Morg-
unblaðsins, /I,
situr á stór-
tíðindum um
starf sem
hann innti af
hendi fyrir
Eyjóif Konráð
Jónsson á dög-
um kalda
stríðsins. Meg-
um við fá meira að heyra?
heim og fjölmiðlar inntu hann
nánar eftir pólitíkinni með
þátttökuhagkerfinu. í stað
stefnumótunar komu almenn-
ar yfirlýsingar um að hér væri
um að ræða regnhlífarhugtak.
Applebaum útskýrir háttsem-
ina með því að Verkamanna-
flokkurinn hafi tapað síðustu
fernum þingkosningum og
Blair vilji ekki fyrir nokkurn
HSfrrgf*
... .. ' '
1»
■ •
’ .?.**•*
- r Z \
Newt Gingrich var
skærasta stjarnan í
bandarískum stjórn-
málum fýrir tveim
árum. Núna er hann
fyrirlitinn. Hvað gerð-
ist?
mun gefa Ihalds-
flokknum færi á sér.
í tímaritinu LM rýn-
ir James Heartfield í
bækur um Blair og
Nýja Verkamannaflokk-
inn en þær eru orðnar
töluvert margar. Heart-
field rekur breytingar á
Verkamannaflokknum til
forvera Blairs, Neils
Kinnock, sem skipulega
dró úr áhrifum verkalýðs-
hreyfingarinnar á flokkinn
á síðasta áratug. Kinnock
höfðaði til millistéttarinnar og
þeirri stefnu fylgir eftirmaður
hans.
Applebaum og Heartfield eru
sammála um að siðaboðskap-
Tony Blair og Verkamanna-
flokkurinn sigra í þing-
kosningunum á Bretlandi
1. maí — það segja svotil
allir — en meira fer fyrir
efasemdum um það hvern-
ig forsætisráðherra hann
verður.