Vísir - 19.06.1972, Blaðsíða 6

6
VÍSIR. Mánudagur 19. júnl 1972.
vísir
Otgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingastjóri:
Auglýsingar:
Afgreiösla:
Ritstjórn:
Reykjaprent hf.
Sveinn R. Eyjólfsson
Jónas Kristjánsson
Jón Birgir Pétursson
Valdimar H. Jóhannesson
Skúli G. Jóhannesson
Hverfisgötu 32. Simar 11660 86611
Hverfisgötu 32. Slmi 86611
Síöumúla 14. Simi 86611 (5 linur)
Askriftargjald kr. 225 á mánuöi innanlands
I lausasölu kr. 15.00 eintakiö.
Blaöaprent hf.
Ekkert nema gagnkvœmi
Þorsteinn Thorarensen benti réttilega á það i
siðustu föstudagsgrein sinni, hve nauðsynlegt er
fyrir okkur að fylgjast vel með öryggisráðstefnu
Evrópu sem nú er verið að undirbúa, og reyna að
koma okkar málum þar að. Hagkvæmar niður-
stöður ráðstefnunnar eru lykillinn að þvi, að
varnarliðið á Keflavikurflugvelli verði óþarft.
Brottför varnarliðsins yrði þá þáttur i gagnkvæm-
um friðaraðgerðum i Evrópu.
Willy Brandt Þýzkalandskanzlari, Nixon Banda-
rikjaforseti og fleiri vestrænir leiðtogar hafa að
undanförnu lagt sérstaka áherzlu á að efla friðinn
við Sovétrikin. Samkomulag hefur náðst á ýmsum
sviðum. En stóra málið er enn eftir, aflétting
hernaðarógnunar i Evrópu. í þvi skiptir afstaða
Sovétrikjanna mestu máli, þvi að þau eru nú lang-
sterkasta herveldið á svæðinu.
Þorsteinn bendir i grein sinni á öflin tvö, sem
togast á i Sovétrikjunum. Annars vegar eru út-
þenslusinnarnir, aðallega i herforingjaráðinu, sem
vilja nota tækifærið, sem vaxandi herbúnaðar-
þreyta i Bandarikjunum og viðar meðal vestrænna
þjóða gæti veitt þeim til frekari útþenslu. Þeir
athuga ef til vill ekki, að rikisstjórnir Vestur-
Evrópu munu sjá sig tilneyddar að hlaupa i skarð
Bandarikjamanna og taka að vigbúast að kappi.
Þetta sjá hinir friðsamari ráðamenn Sovétrikjanna
og vona, að öryggisráðstefnan verði upphaf gagn-
kvæmra aðgerða, er leiði til trausts friðar i álfunni.
Eins og Þorsteinn segir i grein sinni er mikil-
vægast, að á ráðstefnuani fari fram hreinir og
heiðarlegir samningar, þar sem dregið verði skipu-
lega úr hernaðarógnuninni stig af stigi og samstarf
verði tekið upp þrep af þrepi. Það er eina færa
leiðin, þegar málsaðilar vantreysta hver öðrum,
sem þeir hljóta að gera i máli sem þessu.
Sovétrikin eru ásamt Portúgal siðasta vigi ný-
lendustefnunnar i heiminum. ófyrirleitni og óbil-
girni ráðamanna Sovétrikjanna er allt of þekkt i
Vestur-Evrópu að nokkrum nema einfeldningum
detti i hug að eiga nokkuð á hættu. Þess vegna er
gagnkvæmni lykilorðið að evrópskum friði. Þess
vegna vonum við öll, að öryggisráðstefnan nái ein-
hverjum árangri og verði upphafið að fastri
öryggisstofnun, sem vinni áfram að undirbúningi og
framkvæmd friðaraðgerða i álfunni.
Það væri hreint niðingsverk gagnvart öðrum
rikjum Vestur-Evrópu, ef við létum varnarliðið
fara frá Keflavikurvelli, án þessaðþað væri liður i
gagnkvæmum friðaraðgerðum. Ennfremur væri
það mesta sjálfskaparviti i ljósi stórkostlegrar
flotaaukningar Sovétrikjanna á hafinu umhverfis
okkur. Og þetta vita flestir ráðherrar rikisstjórnar
landsins. Þess vegna er ástæða til að ætla, að ekki
verðiflanað að neinu i málum varnarliðsins, heldur
beðið úrslita öryggisráðstefnunnar.
Blóði drifnar
„friðunaraðgerðir"
Nýlcg frcttamynd — drcngurinn hleypur eftir þjóðveginum, æpandi
af skelfingu eftir napaimárás bandariskra sprengjuflugvéla.
„Sprengjum er varpaö úr
lofti yfir varnarlausa íbúa
þorpanna, íbúarnir reknir
út í sveitirnar, nautgripa-
hjarðirnar sallaöar niöur
meö vélbyssum og kveikt í
kofunum meö eidsprengj-
um: þetta kalla þeir friðun
lands". 1946 skrifaði
George Orwell þessi orö —
en hann heföi eins getað
veriö aö lýsa stríðinu sem
Bandarikin háðu i Vietnam
meira en tveimur áratug-
um síöar. Það hefur nú ver-
iö almennt viðurkennt, aö
notkun Ameríkana á ger-
eyðingarvopnum hefur
valdið dauða þúsunda sak-
lausra borgara — kannski,
viöurkenna bandarískir
herforingjar — eins og
100.000 manns...", skrifar
Kevin P. Buckley, frétta-
maöur Newsweek í
Vietnam, en Buckley þessi
hefur dvaliö fjögur ár i
Vietnam, og er farinn aö
þekkja mætavel til að-
stæðna þar, framkomu
landa sinna og andstæðinga
þeirra.
Hann segir i þvi hefti News-
week, sem dagsett er 19. júni, að
enginn þurfi að efast um, að
Bandarikjamenn hafi beitt ger-
eyðingarvopnum af einstæðu tii-
litsleysi — þeir hafi drepið með
köldu blóði þúsundir saklausra
borgara.
Alvarleg ákæra
,,Þetta er mjög alvarleg
ákæra”, skrifar Buckley, ,,en hafi
ég efast um sannleiksgildi hénn-
ar, þá var þeim efa sópað burtu,
er ég haföi framkvæmt ýtarlega
könnun á „friðunaraðgerðum”
Bandarikjamanna...”
Buckley fullyrðir siðan að árið
1968, þegar i gangi var sérstök
„friðunarherferð” i Mekong
Deltahéraöinu við Kien Hoa
hafi' Bandarikjamenn drepið
a.m.k. 5000 manns.
Buckley hefur undanfarið unnið
að þvi að fara yfir hernaðar-
skýrslur. Hann hefur átt viðtöl við
menn, sem tóku þátt i „friðunar-
aðgerðunum” og hann hefur
sjálfur farið um Kien Hoa, fót-
gangandi, akandi i jeppa og á bát-
um. „Allur vitnisburður sem ég
safnaði saman dróst saman að
einni niðurstööu: ógnvekjandi
margir saklausir borgarar —
kannski 5000 eftir þvi sem einn
foringi sagöi — voru drepnir af
bandariskum stórskotaliöum til
þess að „friða” Kien Hoa.
Segir Buckley, að allt tal um
My Lai, hljómi sem barnabrek
ein i samanburði við Kien Hoa.
Vagga Þjóöfrelsis-
fylkingarinnar
Hver gat verið „ástæðan” fyrir
slátruninni? Jú — Buckley segir
að Kien Hoa hafi áður verið helzta
aðsetur skæruliða NLF — Þjóð-
frelsishreyfingarinnar. Úr þvi
héraði hafi raunar fjölmargir for-
ingjar þessara skæruliðasamtaka
verið komnir. Og þegar Þjóð-
frelsisfylkingin (Viet Kong),
hafði i Kien Hoa komiö sér upp
velþjálfum her, hafi svæðið verið
eins og ein allsherjar herbúð.
Hermennirnir og börnin i hérað-
inu gengu i NLF-skóla og gamlir
menn og konur lögðust inn á NLF-
spitala. Þúsundir fjölskyldna
lifðu af hrisgrjónarækt á lands-
svæðinu. Foringjar Bandarikja-
hers litu hins vegar á Kien Hoa
sem herbúðir — rétt eins og for-
feður þeirra i Ameriku litu á allt
landsvæði sem Indiánar byggðu
sem friðlaust land. 1 búarnir voru
kallaðir „Stuðningsmenn and-
stæðingsins” og gátu ekki orðið
„borgarar” fyrr en landið hafði
verið „friðað”.
Afleiðingin:
Niunda herdeildin lagði fram
allan sinn mátt. Áttaþúsund fót-
mmniin
Umsjón:
Gunnar Gunnarsson
gönguliðar réðust inn á hið fjöl-
menna landbúnaðarsvæði, en
samband við hinn raunverulega
fjandmann var fátitt. Herfylkiö
treysti þvi algerlega á brynvagna
sina, skriðdrekana 50, fimmtiu
þyrlur (margar vopnaðar eld-
flaugum og léttum fallbyssum)
og svo það dauöaafl, sem flugher-
inn bjó yfir. 3.381 loftarás var
gerð af sprengjuflugvélum yfir
Kien Hoa.
Aldraður maður, sem Buckley
hitti i nágrenni þorpsins Ben Tre,
minntist einnar árásar B-52
sprengjuþotu: jörðin var plægð
upp i þorpinu og margir biðu
bana.
„Death ei our business and
business is good”, var orðtak,
málað utan á eina þyrlu Banda-
rikjamanna meðan á þessum að-
gerðum stóð. Og það kom heim og
saman.
Skýrslur herstjórnarinnar frá
þessum tima — og Buckley skoð-
aði, sýna að herstjórnin telur sig
hafa drepið 10.899 „óvini” i þeirri
aðgerð, sem Bandarikjamenn
kölluðu „Speedy Express”. 1
marz-mánuði einum, voru
3000 óvinir drepnir... sem er
hæsta tala yfir fellda óvini I
Vietnamstriðinu öllu”, sagði
opinbert timarit, sem 9. herfylkið
gaf út.
Þegar Buckley spurði hvernig
hafi staðiö á öllum þessum likum,
sem þeir töldu, var honum svar-
að, að þegar þyrlur herfylkisins
sveimuðu yfir héraðinu, hafi þær
oft séð til vopnlausra óvinaher-
manna á hlaupum og drepið þá.
„Vietnamar sögðu mér hvað eftir
annað, að þessir „óvinaher-
menn” hafi veriö bændur á
flótta”, segir Buckley.
Aöeins 748 rifflar teknir
Og Buckley bendir á enneitt at-
riði, máli sinu til sönnunar.
„Furðulega litið af vopnum
óvinarins var tekið herfangi —
aðeins 748 rifflar, þrátt fyrir
næstum 11.000 „óvini drepna”.
Einn bandariskur herforingi
vildi skýra þetta atriði með þvi,
að vietnömsku skæruliðarnir hafi
„næstum alltaf verið drepnir
áður en þeim tókst að komast til
vopna sinna”. Og annar foringi
sagði: Margir VK-skæruliðar
voru alls ekki búnir skotvopn-
um”.
„Fyrri skýringin”, segir
Buckley, „er algerlega úr lausu
lofti gripin, og sú siðari er hrein
fölsun. Það er til nægur vitnis-
burður um að skæruliðar voru
yfirleitt mjög vel vopnaöir.
Obreyttir borgarar voru hins
vegar ekki vopnaðir, það gefur að
skilja. Og hið mikla ósamræmi
milli tölu fallinna og vopnanna
sem tekin voru er erfitt að skýra
— nema með þvi að draga þá
ályktun að mörg fórnarlambanna
hafi verið óvopnaðir, saklausir
borgarar...”