Vísir - 30.10.1972, Blaðsíða 2

2
Vísir Mánudagur 30. október 1972.
rismsm:
Teljið þér, að kynferðis-
fræðsla fyrir börn eigi
rétt á sér i sjónvarpi?
(iunnar Kinarsson, rarsuóunemi:
Já, mér finnst, að það hefði jafn-
vel átt að vera búið að koma þvf á
fyrir löngu.
Illyuur Ilalldórsson, húsgagna-
siiiiðanemi: Já, ég tel að hún eigi
vel rétt á sér i sjónvarpi. Það er
heldur litið um kynferðisfræðslu i
skólum.
Svanborg Jónsdóllir, iieniandi:
Já, mér finnst alveg sjálfsagt, að
börnin fái að vita allt um þessi
mál. Þau komast hvort sem er að
flestu um þessi mál. Kynferðis-
mál eru eðlilegur hlutur eða eiga
að vera það.
Ililmar Baldursson, nemandi: Já.
Fullkomlega á hún rétt á sér i
sjónvarpinu. Börnin hafa ekkert
nema gott af þessu. Það er algjör
afturhaldssemi að vera á móti
þessu.
Guðmuiidur Frimann, nemandi:
Já, það tel ég'hiklaust. Ég tel, að
það eigi að upplýsa börnin um all-
ar hliðar kynferðislifsins.
Sveinn Friðriksson, simvirki: Já,
það er alltof litið af kynferðis-
fræðslu fyrir börn. Kynferðis-
fræðslan þarf að vera miklu meiri
t.d. i skólum.
ÁTÖK UM ÞJÓÐNÝTINGU
Fáar þjónustugreinar eru meir tortryggðar af almenningi en tryggingafélögin — segja þingmenn
Krata og vilja ríkisrekstur „Frumvarpið út í hött" segja forsvarsmenn tryggingafélaga
— Kr svo komið að fáar
þjónustugreinar eru meir tor-
tryggðar af alþýðu manna en
vátryggingafclögin, þótt við þau
starfi margt valinkunnra manna,
segja þeir Bragi Sigurjónsson og
Pctur Pétursson i þings-
ályktunartilliigu og vilja að öll
vátryggingastarfscmi i landinu
skuli rikisrckin.
Segir i greinargerð að
vátryggingastarfsemin sé sifellt
að komast á fleiri og fleiri hendur
jafnframt þvi að þjónustu sú sem
þau veiti gerist umdeilanlegri.
Kröfur til þessarar þjónustu hafi
stóraukizt, tjónahætta marg-
íaldazt, en bótageta rýrnað með
dreifingu vátryggingasjóða.
Tryggingafélögin séu orðin treg
og þung i taumi varðandi mörg
bótamál. Vátryggjendur telji sig
jafnvel hlunnfarna, en trygginga-
félögin telji sig alltaf tapa á við-
skiptunum. Þó spretti upp ný og
ný félög.
Segja flutningsmenn að það
sé ódýrara að reka eitt
vátryggingafélag og þar sem
félögin taki nú mið hvert af öðru
komi almenningi samkeppni
þeirra litt eða alls ekki til ið-
gjaldalækkana eöa bótahækkana.
„Frumvarpið út i hött”
,,Þetta frumvarp virðist byggj-
ast fyrst og fremst á röngum og
villandi upplýsingum” sagði Axel
Kaaber, framkvæmdastjóri Sjó-
vá, þegar Visir hafði samband við
hann. Sagði hann það hina mestu
vitleysu að tryggingafélögin teldu
sig alltaf vera að tapa. Að visu
væri það rétt, að tap væri á bila-
tryggingum en ekki hefði verið
kvartað undan tapi á ýmsum öðr-
um greinum trygginganna. Axel
kvað reynsluna frá öðrum lönd-
um, sem hafa látið rikið um alla
vátryggingastarfssemi, greini-
lega hafa sýnt að iðgjöld lækkuðu
ekki við rikisforsjá.
„Þetta frumvarp er greinilega
ekki flutt með hag almennings
fyrir sjónum. Þar ráða önnur
sjónarmið” sagði Axel Kaaber.
,,Ég held að enginn maður sé
fylgjandi auknum rikisrekstri,
nema þá kommúnistar og fylgi-
fiskar þeirra” sagði Baldvin Ein-
arsson forstjóri Almennra trygg-
inga, þegar Visir bar frumvarpið
undir hann. Hins vegar sagði
Baldvin að það vantaði hér um-
ferðardómstól til að fyrirbyggja
að tryggingafélög ákveði sjálf
skiptingu tjóna. Yrði slikur dóm-
stóll án vafa til að auðvelda sam-
skipti tryggingafélaga við bif-
reiðaeigendur. Taldi Baldvin það
af og frá að rikisrekið vátrygg-
ingafélag sem annaðist allar
tryggingar landsmanna yrði til
almenningsheilla.
— SG
JARÐRASK VEGNA VIÐSKIPTAMISSIS
Vegna kvörlunar frá Kaup-
ina nna sa m tök unu m , hafa
gatnamót Kaugavegar og Nóa-
lúns veriö endurskipulögð.
Kvörtunin kom fram vegna
þess að ekki inátti beygja til
vinstri, niður Nóatún þegar ekið
var upp Laugavcginii. Töldu
kaupinemi i verzluuum viö ncö-
auvert Nóatún liafa séð á bak
inörgum viðskiptavini, eftir að
vinstri beygja var böiinuð öllum
iiema strætisvögnum.
Samkvæmt hinni nýju skipu-
lagningu á þessu horni mun
Laugavegurinn verða breikk-
aður neðan (vestan) við hornið.
Breikkunin mun verða til norð-
urs (i átt að Esjunni). Svo sem
vegfarendum er kunnugt eru
tvær akreinar i hvora átt á
Laugaveginum. Þessar akrein-
ar munu haldast, en að auki
kemur svokölluð biðrein fyrir
þá sem aka i austurátt og vilja
sveigja til vinstri. Til þess að
biðrein komist fyrir þarna, þarf
að færa götuljósin og mun bið-
reinin vera þar sem þau eru nú.
Vinstra megin á götunni munu
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
Við viljum Rifsberja
Aðdáendur liljómsveitarinnar
Kifsberja liafa óspart liaft sam-
liand við þáttinn undanfarið. Kr
tilefnið það, að formaður ísl.
Iiljómlistarmamia sagði i Visi, að
þar seni atvinnuleysi væri rikj-
andi mcöal islenzkra trommu-
leikara, ætti brez.ki Irommarinn i
Kifsberja alls ekki að fá liér at-
vinnulcvfi. Við birtuin hér sýnis-
liorn úr tveim bréfum:
„Þessi Sverrir Garðarsson,
hvað er hann að meina maður-
inn? Vill láta banna Rifsberja i
Tónabæ. Þetta er tvimælalaust
bezta hljómsveit landsins, og að
banna hljómsveitina út af
trommuleikaranum, sem er
brezkur, er brjálæöi. Þó að það
séu margií atvinnulausir tromm-
arar verða þeir að leita á náðir
annarra en Rifsberja. Segið þess
um Sverri Garðarssyni að hlusta
á Rifsberja og hugsa svo málið”.
— G.G.
Aðdáandi Kilsberja skrifar:
„Ég hef talað við marga
trommuleikara, sem ekki fá
tvær akreinar, sem þar eru fyrir
færast sem nemur breidd bið-
reinarinnar til norðurs.
Ekki er endanlega ákveðið að
i þessar framkvæmdir verði
ráðist. Hvort svo verður veltur á
þvi, að samþykki fáist i fjár
hagsáætlun næsta árs.
— LO
vinnu i hljómsveitum. Ástæðan er
oft sú, að þeir eru i fullri vinnu
yfir daginn og vilja ekki sleppa
henni. Hvaðer þá veriðað röfla út
i Dave Duford? Sumar hljóm-
sveitir hafa lengi leitað að góðum
trommuleikara án árangurs.
Svo veit ég ekki betur en
Sinfóniuhljómsveitin'fái alltaf er-
lenda hljóðfæraleikara við og við.
Ég sé enga ástæðu til að vera með
þessa afbrýðisemi”.
Látum Breta
borga í sjóðinn
Landhelgissjóöur.
„Það hefir vakið undrun
margra, að rikisstjórnin skuli
fyrst leita til skattgreiðenda með
framlög i Landhelgissjóð, þegar
rétt utan við landsteinana liggja
milljónir i óinnheimtum sektum
fyrir landhelgisbrot, sem hið
opinbera gerir þó ekki minnstu til
raun til að innheimta.
Sagt hefir verið, aö launaum-
slög fólks hafði verið létt siðustu
mánuðina vegna þess að þar
framkvæmir rikissjóður inn-
heimtustörfin af mikilii rögg-
semi. Hvernig getur þá hin
svonefnda söfnunarnefnd komið
kinnroðalaust fram með þá áætl-
un, að enn betur verði skafið inn-
an úr launaumsl. fólks? Að visu
eru Islendingar alltaf rausnarleg-
ir með fjárframlög, þar sem
þeirra er þörf og ef einhver sann-
girni mælir með þeim. En það er
bara svo, að nú er fólk farið að
tala um að rikisstjórnin vilji ekki
láta taka landhelgisbrjóta, og það
er áberandi, hve áhugi fólks fyrir
landhelgismálinu hefur dvinað i
seinni tið. Sagt er, að beðið sé eft-
ir frekari samningaviðræðum, en
Bretar geta endalaust farið fram
á framhaldsviðræður aðeins til
þess að geta fiskað rólegir á
gömlu miðunum á meðan, án ótta
við að vera teknir og sektaðir.
Látið okkur sjá fyrstu land-
helgissektina koma inn i
rikissjóð, og þá mun áreiðanlega
ekki standa á framlögum skatt-
greiðenda. En látum fyrst rétta
aðila greiða i Landheigissjóð”.
Viðbjóðsleg
mynd í Háskólabíó
Jón Þ. skrifar:
„Ég fór i Háskólabió i gær-
kvöldi að sjá þessa umtöluðu og
marglofuðu mynd, Guðföðurinn.
Þessi mynd er sá mesti viðbjóður,
sem ég hefi horft uppá fyrr og sið-
ar. Hún snýst fyrst og fremst um
morð, sem framin eru á ógeðsleg-
an hátt.
Það er ekki hátt risið á kvik-
myndahúsi, er býður uppá slikt,
eða forráðamönnum þess. Ég
vona aðeins, aö sýningum á
þessari mynd verði hætt án taf-
ar”.
Styðjum
Jóhann Svarfdœling
Björn Björnsson skrifar eftirfar-
andi:
„Það er orðin hefð hér á landi
að rjúka upp til handa og fóta með
landssamskot, þegar negrar taka
til við að kála hver öðrum inni
svörtustu Afriku, eða Bretar að
drepa þorsk i kringum landið.
Jafnvel uppstoppaður fugl hefur
hleypt af stað landssamskotum.
Stæði okkur ekki nær, og væri
það ekki mannlegra, að styrkja
einstæðan Islending, sem nú
dvelst hér, til að eiga náðugt ævi-
kvöld á fóstjörðinni? Mér fannst
lika séi;stætt að heyra i Jóhanni
Svarfdælingi sem dvalið hefur er-
lendis i 20 eða 25 ár. Hann talaði
betur islenzku en sjálfur formað-
ur útvarpsráðs, sem þurfti iðu-
lega aö sletta erlendum orðum i
viðtali, sem sjónvarpið átti við
hann”.