Vísir - 15.02.1974, Blaðsíða 12

Vísir - 15.02.1974, Blaðsíða 12
12 Vísir. Föstudagur 15. febrúar 1974. Geir R. Andersen: BOLSIVIKKUM SVÍÐUR KOMMÚNISTANAFNBÓTIN — eftirmœli Það hefur löngum vafizt fyrir þeim fámenna hópi, sem reynt hefur að veita erlendri einræðis- stefnu brautargengi á íslandi, hvaða nafngift eigi að nota á sam- tök sin, til þess að komast hjá þvi mikla feimnismáli að verða kallaðir kommúnistar eða bolsivikkar, sem er þeirra upprunalega nafn, og þeir eiga tilkall til, samkvæmt skil- greiningu „föðurhúsanna.” Sósialistaflokkur, Sameiningarflokkur alþýðu, og nú Alþýðubandalag, öll þessi nöfn dylja ekki og breyta i engu innra eðli og sannfæringu þessa fámenna hóps, til þess að stuðla að framgangi hins alþjóðlega kommúnisma og skilyrðislausri hlýðni við að rifa niður og hefta allt lýðræði i framkvæmd. Ástæða til ótta. Eina „grýlan” i islenzku þjóðlifi, sem raunverulega hefur sannað tilvist sina, hefur þvi verið og er enn bolsivisminn, eða öðru nafni kommúnisminn. Ný nöfn með eða án forskeyta- og viðskeytaútflúrs munu aldrei fá meiri hluta tslendinga til þess að fylkja sér um kommúnistahugsjónina i frjálsum kosningum. Það er þvi ekki ástæða til að óttast alvarlega stefnubreytingu fólks, með tilliti til aukins fylgis við kommúnista, ef þjóðin fær áfram að ganga til frjálsra kosninga. Hins vegar er það fræðilegur möguleiki, að mál geti svo skipazt hérlendis, að kosningar yrðu afnumdar með öllu, ef islenzkum kommúnistum tækist, með aðstoð heimskommúnismans, að undir- baráttunnar oka þá lýðræðisflokka, sem glapizt hafa til samvinnu við þá fyrrnefndu, fyrir þá ástæðu eina að ,,fá að fara með völdin.” Og nú er einmitt komið að þvi stigi, i fyrsta sinn i islenzkri stjórnmálasögu, að fámennum hópi, grein af heims- kommúnismanum, hefur tekizt að komast i þá aðstöðu að ná undirtökunum i rikisstjórn, sem þó samanstendur að meirihluta af lýðræðissinnuðum mönnum. En ekki er sopið kálið, þótt i ausuna sé komið, ekki nægja undirtökin ein saman. Sigurinn miðast við „fallið sjálft”, og af falli getur ekki orðið, nema almennings- álitið fáist til þess að ýta á. Og kommúnistar hafa beitt mörgum og misjöfnum ráðum til þess að nálgast almenningsálitið. Þó er baráttan fyrir þvi, að landið verði varnarlaust, sú lymsku- legasta, sem þeir hafa háð við almenningsálitið hérlendis, og um ieið sú óhugnanlegasta, þvi hún er háð i hreinni örvilnan og með það eitt fyrir augum að losa sig við öll tengsl við skyld og nálæg lýðræðisriki, svo að yfir- boðurunum i Austur-Evópu sé greiðfær leið hingað með alla þá aðstoð, sem veita má til þess að veita loka-höggið. Er þvi langt i frá, að sá ótti, sem grpið hefur um sig hérlendis, meðal allra lýðræðis- sinna, sé ástæðulaus, hann er byggður á bláköldum rökum, sem kommúnistar sjálfir hafa lagt til, ásamt ýmsum örþrifaráðum. örþrifaráöin. Kommúnistar hafa, allt frá þeir gerðu sér grein fyrir andstöðu fólks gegn stefnu þeirra i flestum málum, en ekki sizt varnar- málunum, gripið til flestra þeirra ráða, sem þeir þora að beita i lýðræðisriki. Þessi ráð hafa verið samsett þann veg, að þau hafa ýmist átt að höfða til fólks sem vinsælda- aukning við vinstri stefnu i landinu, svo sem þegar reynt er að ryðjast inn i rikisreknu fjölmiðlana og skóla landsins, eða sem bein ögrun eða ógnun, til þess að fólk láti i minni pokann fyrir öfgaöflunum. Þannig var strax hafizt handa, þegar meirihluti útvarpsráðs var orðinn rauðlitaður, um að bók- staflega „ýta út” öllum lýðræðis- legum áhrifum, ásamt tilþrifum til trúarlegs efnisvals, slikir þættir færðir til i dagskrá á tima, sem ætla mætti, að færri hlustuðu, og fleira i þá áttina, nýir þættir teknir upp með frjáls- legu yfirbragði, en sterkum undirtón og viðlagi, sem höfðaði til meiri „sameignarþátttöku”, „samfélagshjálpar”, yfirtöku barna og unglinga i skólum og barna- og dagheimilum. o.s.frv. Ótalin eru þó listaverkin i leikritaformi, „byltinga- og aftökuleikritin”, sem hafa án efa átt að sýna fólki fram á, hvernig færi hér, ef almenningur myndi ekki kyngja „menningar- byltingu” hérlendra kommúnista möglunarlaust, sem sé eins konar viðvörun til fólksins um að „klappa með”, eða a.m.k. sitja hjá, i öllum hugsanlegum við- brögðum til mótstöðu. En sem betur fer hefur þessi þáttur „menningarbyltingar” kommúnista hérlendis þó ennþá misst marks og er raunar orðinn að aðhlátursefni fólks um land allt. Má þvi segja, að hvorki hafi gengið né rekið i áróðri kommúnista á þeim tima, sem þeir hafa átt aðild að núverandi rikisstjórn, en söm er gerðin engu að siður, og enn er keppzt við, ýmist beitt örþrifaráðum eða blekkingum. Blekkingin. Óhætt er að fullyrða, að fáir hafa náð eins langt og kommúnistar i þvi að halda i fámennan hóp stuðningsmanna með blekkingum sem aðalstjórn- tæki. Vart hafa svokölluð hugsjónamál kommúnista verið sett á oddinn, nema þeim hafi verið fylgt eftir með orðaflaumi blekkinga, og þá venjulega öllum áróðurstækjunum beitt i einu, leiðaraskrifum i Þjóðviljanum, „bæjarpósti” blaðsins, þar sem oft er „leitað til” einhverra ópennalatara úr hópi „lista- manna”, og eru aðilar úr leikara- stétt ekki illa þegnir i slikan leik. Þá er ekki spurt um, hvort menn eru á „A- eða B- samningi” við Þjóðleikhúss, eða koma úr „ama- törhópnum” á Tjarnarbakk- anum, „allir gjaldgengir i blekkinguna.” Ein stærsta blekkingar-leik- sýning, sem sett hefur verið á svið, i þess orðs fyllstu merkingu, var sú sem fram fór á sviðinu i Háskólabiói sunnudaginn 27. jan. á vegum svonefndra „Samtaka herstöðvaandstæðinga”. Ekki vantaði fréttafyrirsögnina um þá sýningu tveim dögum seinna: „Hátt i fjögur þúsund manns sóttu fundinn — hundruð urðu frá að hverfa”. Fyrirsögnin auðvitað prentuð i rauðu, — tákn um sigur- inn! En þessi hundruð, sem urðu frá að hverfa, hvers kyns stuðningsmenn voru það, sem hlupu iburtu, þótt ekki kæmust i fremstu sætin? Nei, þessi hundruð —sem auðvitað voru að- eins upphugsuð hundruð) hefðu varla horfið frá, ef um raunveru- lega stuðningsmenn hefði verið að ræða, — þau hreinlega létu aldrei sjá sig á staðnum. En fundurinn var vel leikinn og blekkingin gekk sinn gang, enda öllu tiltæku leikaraliði úr öllum samningsflokkum safnað saman, auk nókkrum menntaskólanem- um, tveim skáldum, einum rit- stjóra, ljósmóður nýju sam- einingarflokkanna (allt hefði nú getað skeð á svo fjölmennum fundi), konunni i Menntamála- ráði (réttara stafað „kven- manninninum”, samkvæmt skil- greiningu rauðsokkanna), sem kom með „heil” frá fram- kvæmdanefnd Frjálslynda flokksins, sem hún á sjálf sæti i, að ógleymdum einum ráðherra. Fundarstjóri minnti reyndar á, að öll þau ár, sem slikir „stór- fundir” væru haldnir á vegum „samtakanna” hefði hann haldið, að þetta væri nú sá siðasti, — en ekki vildi hann láta af bjartsýn- inni enn einu sinni! Þá talaði einn fyrrverandi ritstjóri og ræddi aðallega um þá ábyrgð, bæði sina og annarra um það að þora að lifa lifinu og takast á við erfiðleikana, (ekki hefur nú veitt af, standandi fyrir framan slikan hóp fólks). Þá tók ljósmóðirin til máls og gat um sérstaka samþykkt i Reykja- víkurfélagi frjálslyndra og vinstri manna um hernámsmál, („hvernig er það, er það sami flokkurinn og sá „frjálslyndi”, sem konan i Menntamálaráði kom með kveðjuna frá”? spurði einn fundargesta sessunaut sinn). Og enn hélt samkoman áfram. Fyrra skáldið söng kvæðið um þá „Kasper, Jasper og Jónatan”, og kunnu fundarmenn vel að meta þetta kvæði, sagði Þjóðviljinn, maður skyldi nú ætla það, á skemmtisamkomu!). Þá talaði fyrrv. ritstj. Alþýðubl. Hann var „ómyrkur i máli”, að sögn Þjóð- viljans, (eins og taka þyrfti það fram sérstaklega?) Hann lagði fram nýjar tillögur á sviði utan- rikismála, sem sé þær, að ís- lendingar, Norðmenn og Danir gengju úr Atlantshafsbandalag- inu og Tékkar, Pólverjar og Ung- verjar úr Varsjárbandalaginu. En er búið að senda þessar tillög- ur til Varsjárbandalagsins?,— það þyrfti að gera það fyrr en seinna, ef þeir skyldu vera með eitthvað annað á prjónunum en Alafosslopann þeir i Varsjá. Nema það séu þeir, sem eiga að sjá um „Alafossfötin” fyrir Al- þýðuflokkinn! Næstur tók til máls einn menntaskólaneminn (kannski væntanlégur starfsmaður við orðabók háskólans eðaÁrnasafn). Hann ræddi um „auðvaldsbikkj- ur” og „fasistaviðbjóð”, en kvað Fylkinguna þurfa að ganga „heila til verks”, i herstöðvamál- inu þyrfti að „ögra rfkisstjórn- inni”, þvi engu væri að treysta, nema afli „samtakanna”. Að þessu loknu varð að rjúfa „stemminguna” á fundi samtak- anna vegna skrúðgöngu „rauðu fylkingarinnar”, sem gekk með plastfötur yfir sviðið veifandi rauðum fötum. „í þær fara nefni- lega peningarnir”, sagði fundar- stjórinn. Mikil var nú bjartsýnin i fyrstu! Taldi fundarstjóri, að hæfilegur skammtur væri þúsund krónur, þótt ekki væri fúlsað við tveim þúsundum. En þegar i ljós kom, að fáir voru aflögufærir fyr- ir „málstaðinn” bætti hann við, að „tikallinn væri nú eiginlega mest metinn”. Það hefur senni- lega ekki verið runnin upp fyrir fundarstjóranum þá sú stað- reynd, að hugsjónir kommúnista hafa sjaldan komizt lengra en i veskið, „eigin veski” og oftast verið haldið þar fast um. En iokaþáttur þessa baráttu- fundar var þó ein frumlegasta og ódýrasta auglýsing, sem stærsta blað landsins hefur fengið um langan tima. Hálfur annar tugur þjóðkunnra leikara gekk inn á sviðið og hóf lestur úr Morgun- blaðinu „beint og án allra við- auka”, eins og segir i frétt Þjóð- viljans, ýmsar greinar og leiðaraskrif blaðsins frá 16.-24. janúar. Er þetta nú ekki einhver misskilningur”, sögöu tveir rosknir hafnarverkamenn, sem drifnir höfðu verið i sæti á meðal nokkurra siðhærðra úr „framtið landsins”. 1 fundarlok flutti svo eini ráðherrann á fundinum ræðu, og var aðalinntak hennar, „að rikisstjórnir kæmu og færu, og þeirri ákvörðun, sem tekin væri i ár, kynnu að vera hnekkt að ári”. Fráhvarfið- ný nöfn. Þetta var sannarlega timabær yfirlýsing, þvi kommúnistar höfðu einmitt verið að velta þvi fyrir sér, hvort ekki væri nú tima- bært að hverfa úr stjórn, og m.a. vegna þeirrar ástæðu, að þeir finna, að barátta þeirra hefur misst marks, ekki náð til þess „fjölda”, sem þeir töldu sig full- trúa fyrir. Og að loknum miklum heila- brotum og sundurlyndi innan kommúnistaflokksins, harðvitug- um deilum og uppþoti meðal „Arnagarðsmanna” og annarra „utangarðsmanna” hafa ráð- herrar kommúnista einmitt tekið ákvörðun um „að hnekkja öllum fyrri ákvörðunum, og þar með hverfa frá staðfastri og ófrá- víkjanlegri stefnu i varnarmálun- um. Nú á sem sé að vikja af leið og halda inn á „næstu afleggjara til hægri”. Ekki verður þó farið langt, heldur aðeins út af aðal- veginum, til þess að verða ekki hreinlega troðnir undir af um- ferðarþunganum þ.e. al- menningsálitinu. Þar með eru kommúnistar búnir að fórna siðustu sannfæringu sinn, en það mál var, að þeirra sögn, „trygging fyrir algjörri brottför varnarliðsins frá Islandi á þjóð- hátiðarárinu”. Blekkingin er þvi fullkomnuð, búið að fara hring- inn. Nú skal tekin upp barátta fyrir þvi háleitasta af öllu háleitu, en það er stefnumál kommúnista númer eitt, að sitja áfram i rikis- stjórn. Og þá er aðeins eftir að móta nýja blekkingaraðferð, sem gengur i „fjöldann”. Búast má við, að islenzkir kommúnistar leggi áherzlu á bar- áttu fyrir afnámi „kommúnista- heitisins”, og öllum orðum af- leiddum af þvi, enda ávallt sviðið úndan þvi heiti en orðið „sósia listi” tekið upp i rikara mæli, am.m.k. fyrst um sinn, teygjan- legt orð og handhægt i þeirri blekkingarherferð, sem fram- undan er, varðandi fráhvarf frá fyrri stefnu, t.d. i varnarmálum — og i göngunni móti óöruggri framtið og framvindu mála sinna hérlendis. En hvernig sem mál skipast á næstu dögum og vikum hér, mun fólkið i landinu ekki gleyma þvi, að kommúnistar eru alltaf þeir sömu, markmið þeirra hin sömu, hvert sem hið nyja „gælunafn” kanna að verða. alcoatin^s þjónustan dPWfH MINNKIÐ HITAKOSTNAÐ Nú er rétti timinn að notfæra sér tækifærið til að minnka hitakostnaðinn með notkun hinnar heimsþekktu hitaeinangrunar frá ALCOATINGS i Bandarikjunum. Þessi einangrun getur lækkað hitakostnað ýðar um 20-35% Með tilkomu þessa nýja efnis sem er ITjótandi og örþunnt, er hægt að einangra gólf, loft og veggi (t.d. b.ak viðofna). Efnið endurkastar hitanum aftur inn i her- bergið , salinn eða verksmiðjuhúsið eða hvers konar byggingar, sem um er að ræða. Við lökum að okkúr að ganga frá þessari einangrun. Nýbyggingar: Látið okkur álhúða á bak við ofnana, áður en þér setjið þá fyrir. Notist hvort sem er i nýbyggingum eða eldri húsum, þegar skipt er um mið- stöðvarkerfi. Alcoalings — þjónustan Lindargötu 56 Simi 26938 kl. 12-13 — 18-21.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.