Vísir - 28.04.1975, Qupperneq 10

10
Vlsir. Mánudagur 28. aprll 1975.
Búúúú, hvein I hátalaranum.
Slökkviðliðsmennirnir fieygðu
frá sér þvottakústunum og tóku
til fótanna.
Ljósm. Bragi.
þeir voru bornir úr sjúkrabllum,
sendiferðabilum og björgunar-
sveitarbilum.
3.
1 1
12.
13.—
27.
28,—
32
33.
42
43
400.
Dregið i 1. fiokki 6.mai
BIFREIÐAR eftirvali, 500 þús ... 4.500.000.00
UTANLANDSFERÐ eftir vali.,...._ 250.000.00
UTANLANDSFERÐIR eftirvali, 100 þús...— 1.500.000.00
HÚSBÚNAÐLfö eftir vali, 50 þús.. 250.000.00
HÚSBÚNAÐUR eftir vali, 25 þús.._ 250.000.00
HÚSBÚNAÐUR eftirvali, 10 þús.... 3.580.000.00
Eitt férnarlambanna var strax fært upp á skurðstofu Landspltalans |
vegna áverka á hálsi. Ljósm. Bragi.
,Þessi er alveg þrœlkaldur,
sko í alvöru'
Laugardagurinn virtist œtla að verða
tíðindalaus, en raunin varð önnur
Þetta var rólegheitadagur aö
þvi er virtist. (Jr þvl að sólin
virtist ætia að fara að skina sáu
sjúkraflutningsmennirnir i
slökkvistöðinni við öskjuhliðina
kjörið tækifæri til að þrlfa
sjúkrabilana eftir slagviðrið
daginn áður.
Einni minútu áður en klukkan
sló hálfellefu renndu sér tveir
sjúkrabilar út úr aðalbila-
geymslunni og inn á þvottaplan-
ið á bak við húsið. Sjúkraflutn-
ingsmennirnir tóku sér kústa i
hönd og röbbuðu um sumar-
komuna á meðan þeir luku við
að þvo annan bilinn. Sá fyrri var
færður frá og þvotturinn á þeim
siðari var að hefjast klukkan
nákvæmlega 10:33, er hár tónn
rauf kyrrðina.
„Lögreglan tilkynnir um hóp-
slys við Hliðaskóla”, heyrðist i
hátalara.
Það var engin taugaveiklun
greind af hreyfingum sjúkra-
flutningsmannanna, er þeir
stigu hratt en örugglega inn i
bilana, sem æddu af stað á rauð-
um ljósum.
Hópurinn sem hafði verið að
rabba saman úti f veðurblíðunni
var skyndilega horfinn og kom-
inn inn I aðra bila stöðvarinnar,
slökkvibila og sjúkrabila.
Eins og vigvöllur
Hliðaskólinn er ekki langt i
burtu og þvi blasti ófögur sjón
fljótlega við augum sjúkraflutn-
ingsmannanna. fþróttavöllur
skólans var eins og vigvöllur á
að lita, án þess þó að hugsanleg
orsök blóöbaðsins sæist i fljótu
bragði.
Sjúkraflutningsmennina fór
nú að gruna margt og er hinir
slösuðu voru athugaðir nánar.
létti flutningamönnunum stór-
um. Það kom I ljós, að þarna
höfðu ekki Baader-Meinþof
samtökin verið að verki, heldur
var þetta æfingin, sem til stóð
að halda einhvern daginn i
mánuðinum.
Þar eð sjúkrabilarnir full-
nægðu hvergi nærri eftirspurn-
inni hlúðu sjúkraflutnings-
mennirnir að hinum slösuðu af
mikilli leikni á staðnum. Það
varð að biða eftir lækni á stað-
inn til að greina.hvaða sjúkling-
ar væru I mestu hættu, áður en
hægt var að hefja flutningana.
Fyrsti læknirinn á staðinn varð
raunar Jón Sigurðsson.fyrrver-
andi borgarlæknir, sem býr i
næsta nágrenni við skólann.
Hann varð þrumu lostinn er
hann heyrði öll lætin, og gat ekki
imyndað sér hvað gerzt hafði,
fyrr en hann var leiddur i allan
sannleikann.
„Mætið samstundis”
A meðan á þessu stóð höfðu
björgunarsveitarmenn frá
Flugbjörgunarsveitinni,
Hjálparsveit skáta og Slysa-
varnafélaginu verið ræstir út
með þeim orðum, að slys hefði
orðið og þeir þyrftu að mæta
samstundis á birgðastöðvarnar.
Fljótlega voru bilar sveitanna
komnir af stað.
Lögreglumenn, sem komið
höfðu heim af vakt klukkan sex
um morguninn og starfsfólk
spitalanna, sem var byrjað á
sinni frihelgi, var allt boðað á
vinnustaðinn. Ekki fyrr en
þangað var komið frétti það, að
um æfingu væri að ræða.
Greiningarlæknir var kallað-
ur út af Borgarspitalanum.
Hann greip tösku, sem stendur
þar tilbúin fyrir atburði sem
þessa, og þusti á vettvang. Nær
um leið og hann hafði hafið störf
voru fyrstu sjúklingarnir á leið
á Borgarsjúkrahúsið. Skömmu
siðarfórsjúklinga að drifa inn á
Landspitalann. Allt tiltækt
starfslið var þar mætt til aö
taka á mdti hinum slösuðu, er
„Leggstu niður!”
„Slagæðablæðing hér!”
„Komið þessum i öndunar-
tæki!” „Hjálpið þessum, hann
hefur híotið lost”. Skipanirnar
hljómuðu og sjúklingarnir voru
fluttir á deildir samkvæmt
þeim, sumir á skurðstofu, aðrir
i umbúnað og nokkrir á gjör-
gæzlu.
Visismenn fylgdust með
hjúkrunarkonu og sjúkraliða,
sem fluttu einn sjúklinganna á
gjörgæzludeildina.
„Annars eigum við ekki að
vera i þessum flutningum”,
sagði hjúkrunarkonan, „við
bara leyfðum einum sjúklingi
að verða samferða”. „Likið” á
börunum ætlaði nú að fara að
taka þátt i samræðunum og reis
upp. „Svona leggstu niður”,
sagði hjúkrunarkonan og sá
slasaði hlýddi.
Á gjörgæzlunni var sjúkling-
um komið i rúm og læknir
deildarinnar bað hjúkrunarkon-
ur að taka blóðþrýsting, athuga
hvort öndunartæki væru i lagi
og að þær kynnu á þau.
„Viðskulum lika steypa þess-
um sjúklingum þeir hafa gott af
þvi” og hjúkrunarkonurnar
sturtuðu rúmunum, en lækkuðu
þau þó aftur þegar sjúklingarnir
voru farnir að roðna iskyggilega
i andlitinu.
Af 108 er i slysinu lentu voru
47 fluttir á Landspftalann. Þeir
siðustu voru að koma inn á
Landspitalann um hálftólf, og
voru þeir minna slasaðir en þeir
er áður höfðu komið.
„Hann er alveg þrælkaldur
þessi, sko i alvöru”, sagði
hjúkrunarkona um einn skát-
ann, sem fengið hafði að liggja i
tæpan klukkutima úti I vornepj-
unni.
Skátinn var fljótlega af-
greiddur og þar með var stærsta
hluta þessarar æfingar lokið.
— JB
Þaft var all svakalegt um aölitastá „slysstaftnum" vlft Hliftaskóla,
þegar hiaum slösuftu haffti verift dreift um svæftift, og starfsfúlk
gekk á milli meft tómatsósu og gusafti á vifteigandi staði yfir
skátana. Ljásm.Bj.Bj.