Lesbók Morgunblaðsins - 19.03.1944, Blaðsíða 8

112
LESBÓK MOKGUNBL.SDSLNS
uðu, sóttu fraiu á xiý, mcð vjcl-
aruar æpandi af átökum.
En söngtjórinn, sem ekkcrt þurfti
á sig að reyna í þessari orrahríð,
t'jell í heimspekilegar hugsanir út
af viðhorfum staðar og stundar.
Sundurlcit eru mannleg verðmæti!
A íáheyrðri verðbólgu- og kaup-
kröfutið hamast þarna 30 manns í
írosti og snjó uppi á háíjöllum,
og hugsa til þeirra launa cinna,
að komast leiðar sinnal- til að —
syngja!
,,Og hugurinn ílýgur víða“. Ilef-
ir ckki vinur vor, Birkis, marg
sagt það, að á undan sanisöng eigi
söngmenn að varast alla úreynslu,
þcgja í 3 dægur, sofa í sólarhring,
forðast gcðshræringar, áhyggjur
og blótsyrði og koma svo aílnnir,
cndumærðir og uppyngdir til
söngsins? Hvað mundi hann segja
lun söng-undirbúning þarna á hcið-
inni? _—/
Skaflinn við vestiubrún heiðar-
innar, sem venjulcga cr versti far-
artálminn, varð iítt tiL tafar. að
þessu sinni, enda niður í móti að
fara. Var nú fljóthlaupinn hlað-
sprctturinn tij Aknreyrar. 1‘angað
var komið kl. 1, cftir tæpra 5 klst.
akstur. Gekk þá jel yfir, og var
óvænlegt að hugsa til hciinfcrðar-
innar, ef snjóa gkyldi og hvcssa.
En hví að fást um það, úr því að
unnin vg,r sá sigur, að k.omast í
tæka tíð og geta varnað því,. að
auglýsingar yrðu að narri og um-
svif Akureyrjnga, ...I>ryms“ vcgua.
tiL ónýtis.
„Þrymur" varð þcgar var all-
mikils liðssafnaðar á staðnum, og
stdð þar fremstur í flokki Hermann
Stefánsson menntaskólakennari (for
maður kai(lakóra-sambandsins).
Leiddu nú Akureyrarkórarnir
„Þyrm“ umsvifalaust til matar-
vcizlu i Hótcl „Gullfoss". Þetta
voru viðtökur, sem komu sjer vel
eftir fjallferðina, eins og brátt kom
I Ijós. Sje það regla — í bili munum
vjcr ckki hvað Birkis segir uni
þetta — að fara hóflega að mat .
sínum, áður en gengið sje til söngs,
þá var sú regla þarrta þverbrotin
og að cngu höfð af llúsvíkingum,
og á auðvitað ekki að hrósa slíku.
1 þessu efni var það hepni, hvc
tíruinn var tæpur. Því að nú vildi
,.Þrymur“ láta taka af sjer Ijós-
mytid, cu það hafði haun aldrei
áður gert. Þetta tókst cftir ærið
erfiði, fyrir vasklega aðstoð fjölda
manns.
Svo kom söngurinn klukkun 3.
Sagt er, að fáir tryðu því á Akur-
cyri um morguninn að ,,Þrymur“
mundi leggja á heiðarnar. Eigi að
síður var aðsóknin mjög góð. I»ví,
sem vel tókst um meðferð laganua,
var tckið með uppiirvandi fögnuði,
Því, sem miður tókst, með fágaðri
siðprýði góðviljans.
Og enn þáði „Þrymur" boð að
líótvl „Gulli'oss' ‘. Loks var hann
svo útleiddur með gjöfurn. I’rent-
smiðjan, scm lagt hafði til aðgöngu-
miða og auglýsingar, yildi cuga
greiðslu þiggja. og forráðamenn
Nýja Bíós, þar sem samsöngurinn
fór frain,, fóru. nákvæmjcga eins
að. Og þarna stóð „Þrymur“, glað-
ur og þakklátur. en undrandi þó
— - umvafinn ástúð alls þessa fólks.
Þurfandi ekkert annað að gjöra
en að cta og drekka á kostnað
náungans, hirðandi agóðan af fjöl-
sóttri samkomu, og borgandi ekki
„grænan aur“.
Þetta mætti kannske skýra með
því, m. a., að Akurevringar hafi
litið á þessa söngför — þótt ekki
væri nema frá sjónarmiði fcrða-
lagsins — scm dálitið karlmennsku-
bragð, sem vel mætti verðlauna
að nokkru. Öáu þeir þá bvorki
í fyrirhöfn nje skildinginn.
rsr.
Kl. 3, eftir fjögra stunda viðdvöl,
var blásið til brottferðar. Veðrið
var óbreytt, en dagskíman horfin.
Reyndist nú vesturbrún Vaðlaheið-
ar allt önnur ög verri upp að i'ara,
en verið haíði á niðurleið. Varð
ekki komist hjá skóflubardaga, og
stóð hann á aðra klukkustund. Kl.
9 nm kvöldið var ekið heim að
Latigaskóla-Stað, sem. í næturhúm-
inu blasti við langar leiðir, brag-
andi í dýi'ð ótal raíljósa. Veðrið
var blátt áfram að verða ágætt,
Jogn og blíða. Enda reyndist stað-
urinn kvikur og krökkur af fólki,
— staðarbúum, námsfólki, sam-
konuifólki sunnan af hæstu heiðar-
brúnum og lengst norður’ lir dal.
Þetta var ánægjuleg aðkoma. Sum-
ir hinna rosknari og ráðsettari
Þrymsntanna hittu þarna syni sína
og dætur, söngstjórinn sóknarbörn,
skátaforingiim (frú Gertrud) liðs-
menn, en allir cinhvérja vini og
kunningja.
Senn hófst samsöngurinn. í í-
þróttasal skólans, scm jafnframt er
ágætur söngsalur. En áður en
Þrymur tæki til, spratt upp úr
sæti sínu Páll II. Jónsson, söngstjóri
á Laugum, og með honuni vaskleg
svcit, Karlakór Reykdæla, og hcils-
uðu þeir Þrym með söng. Lauk svo
Þrymur við söngskrá, sem ekkert
var skorin við neglur sjer, en
kórarnir gengu síðan í einn hóp og
sungu saman, en söngstjórarnir
stjórnuðu til skiftis. Jlun þetta hafa
verið góð skemmtun fyrir alla.
söngmenn og áheyrcridur.
En nú tók fast að líðá að mið-
nætti. Var Þrymur orðinn þurfandi
fyrir einhvcrja hressingu cftir langa
fjallferð og síðan samkomu, enda
iiafði hann áður samið um fyrir-
grciðslu í því cfni. En cr leið á
hóf það, er nú var setið, várð hann
þess vísari, að hann sat í boði Al-
þýðuskólans (kennara og nemenda).
Þannig kepptust þá allir, sem á
ieið Þryms urðu þennan dag, um
að auðsýna honum gestrisni og
hverskouar prúðmennsku. Þetta var
svo sjerstök og vermandi lífsreynsla,
Framh. á bls. 119.