Lesbók Morgunblaðsins - 19.03.1944, Blaðsíða 10

]14
lÆSBÓK mobgunblaðstns
saman komnir, bæöi frá Englandi,
jrVmsterdam, Frakklandi og Portúgal
I’ar voru þrjú borð meÖ borðsitj-
andi fólk. Drykkirnir voru franskt
brennivín, engelskt 51, potturinn' á.
tvö mörk. Kaffi, góður sykurborinn
matur, steikur og uxakjötssúpa.
Mig furðaði. að þessi lóss kunni
trúktéra marga borðsitjendur fyrir
ítlls ekkert. sem ei so út féll. Þegar
þéir skyldu afskeið taka, vom flest-
ir áf skipherrum, sem gáfu 10 ríkis-
- -dali, matrósar fimm eður fjóra rík-
• isdali fyrir þá aftans skemmtun.
Þár inni var og spiluð kort uppá
peninga og tafl uppá skemmtun.
Fg skildi lítið þá í dönsku, minna
í öðrum tungumálum. Þeir vildu
gjarnan tala við mig, en eg skildi
]>á ei. Minn skipherra borgaði fyrir
mig. Eg hafði og fríkost á dugg-
ijnni, sem síra Yigfús í Hítardal
j'ttvegaði mér hjá Skúla fóveta.
Þar skilda eg við minn skipherra,
er liggja skyldi í Noregi, mig nrinnir
við Fridrikstad, og hlaða dugguna
hieð trjám til byggingar í "Reykja-
vík. Tvom eg þar so frá með öðrum
skiphérra. er hét .Tens Basmussen.
sejn ætlaði að sigla til Tvajjpin-
hafnar.
Vig sigldum ajjstjjr með landinjj
til þeirrar hafnar, sem hét Hesta-
garður. Yindurinn var oss mót-
fallinn, og mátti eg lossera í landi
hjá gömlum hjónum, gaf tvo skild-
inga fyrir sængina hverja nótt og
fjóra skildinga fyrir máltíðina. Eg
vildi hafa mjólkurgraut, sem og §
fékk. Hann smakkaði mér sem vatns
blandsgrautur, og sasði. hún hefði
komið vatn í mjólkina. TTjin sór
það Ivgi vera. ”Kom með mér á
morgunf< sagði hún, ”þegar mjólka
kvr mfnar í fjósinu”, hvað eg
og gjörði og sá eftir, að ei kæmi
vatn í mjólkina. Kogti hún so aftur
gráut tfl mín*. Þá smakkaði graut-
urinn eins og hinn. Varð eg so að
se|rja henni frá tslands mjólk.
Kunni þó ei fítþýða henni allt ís-
lands ásigkomulag, ]jar ei kunni
dönsku rétt tala. Þaug gömlu hjón
vildu mikið við mig tala um éitt
og annað, voru rnikið góð og skikk-
anleg. gáfu mér epli og perur að
eta fyrir utan betaling. Þar var og
ei dans eður drykkur utan kaffi.
Eg var vel í fjórar eður fimm
nætur. Þá síðustu nótt, er eg lá þar,
kom hennar bróðii’, er bjó hátt
upp í landinu. ITann hafði belg-
hempu og kollótta húfu á höfði
sér. Eg þénkti, hann hefði vei’ið
í tslandi, því hann talaði ísenzku
við mig. Þar eftir fórum við að
syngja nokkra kveldsálma, so sem
þennan: „Dagur og ljós þii Drott-
inn“ ert“ og ., Sá ljsi dagur lið-
inn ert“ og „Sá ljósi dagur lið-
lenzku, utan nokkur orð voru öðru-
vísi. Sá sami maður gaf mér belti
um mig með stórum kníf á síðunni.
Um morguninn snemma kom lóssinn
eftir mér. Tók eg so afskeið við
þaug gömlu hjón,er mér gáfu haf-
ui’köku so stóra sem kjaraldsbotn.
Kom so um borð til skipherra
.Tens Rasmussen, og vildum sigla
til Kaupinhafnar. Yorum komnir
átta mílur til sjós, fengum mótvind
og máttum reisa til Noregs aftnr.
Komum til þess plátz, sem kallaðist
Búvík, þar skylda eg og í land, fékk
hei’bergi hjá einum stýrimanni, er
lá sjiikur í sænginni af brennivíni;
var ógiftur. ITans móðir hélt biiið.
Hiin var háöldruð og elliói’a. Eg
var þar í þrjár nætur. Hún gaf
mér tvo potta gott öl fyrir einn
skilding. sem annars kostaði fjóra
skildinga, og þar eftir voru mat-
kaupin, so eg evddi þar ei mörgum
peningum. Ei fór stýrimaður á
fætur allla þá tíð, eg var þar, en
drakk mikið brennivín. Hans móðir
gaf mér kaffi, þegar eg tók afskeið
með henni. Um morguninn tíðlega
kom lóssinn eftir mér.
Kom til míns gamla skipherra.
•Tens Rasmussen, fórum af stað og
settum vorn koss til Kaupin-
hafnar. Þegai’ við vorum komnir
14 mílur frá Norge, varð vindurinn
austan, so, við kuhnum ei léggja
Skagann yfir, því vindurinn varð
altíð meir til suðurs með storm-
vindí. Hröktustum undir Julland og
höfðum mest strandað á þeim
józka skaga. Nóttin var löng og
ekkert tunglsljós. Þe^ar dagaðist
sáum við, Klitmulla var oss
mikið nær. Skerin voru kring oss,
og vindurinn mikið gagnstæður.
Settum við vort flagg upp á stóra
toppinn. Lóssinn kom íit til okkar,
sem vísti oss veginn, so við urð-
um fríir frá skerjunum, héldum so
riímsjóinn í stórviðri í fimm daga,
misstum vort fukkuskaut og hunda-
hiisið.
Nú forandraðist vindurinn, so
við fengum góðan vind gegnum
Kattegat, sigldum so þann juzka
skaga fyrir bí kl. 8. Það var mest
um náttmál. Yorum mest komn-
ir upp á Svíaríkis sker. sem kallast
Pater noster sker. þar nóttin var
löng og þykkt veður. Kunnum ei
til lands sjá fyrr en um morg-
uninn í dögun. Sáum við skagans
eld, áttum þá fimm mflur til
ITelsingjaeyrar, varð klárt veður.
Komum kl. 12, það er um hádegi,
til Krónuborg, máttum í land að
vísa vorn tollseðil, sem voru 500
tunnur Þrándheims síl og 400 skpd.
salt torsk. Þaðan fórum við upp á
kóngsins vaktskip frá Kaupinhöfn
að framvísa, að kóngsins tollur af
voný last væri betalaður. Geng-
um við so frá Helsingeyri til
Kaupinhafnar, sem voru fimm mílur.
Á landinu sá eg margar vind-
miillur, sem mér varð mikið star-
sýnt á. að þær með sínum stórum.
vængjnm skvldu hlaupa so hart
um kring af sér sjálfum. Eg sá osr
þar koparmulluna, að þegar heitt af
eldinum varð koparið. komu hamr-
arnir hátt upp frá steðjanuni, tveir
að tölu. ög slógu koparið so lengi
sem smiðurinn hélt því á steðjanum.