Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1951, Side 27

Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1951, Side 27
’ LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 607 i (J3cirncihjaí \ INGA litla fekk að fara á jóla- gleði í sunnudagsskólanum. Þar var gríðarmikið jólatrje með ó- teljandi kertaljósum, og efst á toppnum sat engill og var þannig um búið að vegna hitans sem lagði af ljósunum snerist hann altaf. Inga var mjög hrifin og augu hennar ljómuðu af fögnuði er hún horfði á þetta. Þegar hún kom heim sagði hún við mömmu sína- — Ó, mamma, Jesúbarnið sat hátt uppi og það lá svo vel á því að það dansaði allan tímann sem við vorum þar. ★ ÞAÐ var rjett fyrir, jólin. Mamma var að keppast við að baka og Stína litla sat úti við glugga og horfði á skæðadrífu, sem fell jafnt og þjett úti fyrir. Alt í einu kaiiar hún: — Mamma, mamma, sjáðu hvað guð er duglegur, hann bak- ar svo að hveitið fýkur út um alt! ★ LÍTILL drengur lá í sjúkrahúsi. Hann las bænirnar sínar á hverju kvöldi og horfði jafnframt á englamynd, sem var yfir rúminu hans. En rjett fyrir jólin, þegar verið var að gera hreint i sjúkra- húsinu, tók hjúkrunarkona engla myndina og sagðist ætla að þvo hana. Þá um kvöldið, er dreng- urinn hafði lesið bænirnar sínar, andvarpaði hann og mælti svo: — Góði guð, í nótt verður þú að vaka yfir mjer, því að nú eru englarnir í þvotti. ★ DÍA er ekki nema þriggja ára og því á hún að hátta á undan öðr- um á aðfangadagskvöld. Henni leiðist það og hún segist vera hrædd. — Þú þarft ekki að vera hrædd, segir mamma. Guð er hjá þjer. Litlu seinna opnast hurðin að svefnherberginu og Día kemur kjökrandi í gættina: — Mamma, okkur guði leiðist svo mikið. IMÓTTIIM HELGA Karel Vorovka þýddi. „Nú skil jeg þig ekki“, sagði frú Dína höstum rómi. „Ef þetta væri almennilegt fólk, hefðu þau farið fil hreppstjórans, en væru ekki að þessu flakki. Hvers vegna tók Símon þau ekki heim til sín? Hvers vegna ættum við einmitt að taka þau að okkur? Erum við kannske nokkuð Verri en hyskið hans Sím- onar? Jeg er viss um, að konan hans Símonar hefði ekki sleppt svona flökkulýð inn fyrir hússins dyr! Jeg er hissa á þjer, maður, að þú skulir leggjast svona lágt — og með hverjum? „Hafðu ekki hátt,“ tautaði íssak- ar gamli. „Þau hljóta að heyra til þín.“ „Jeg held þau megi það,“ sagði húsmóðirin og brýndi raustina. „Þó það væri nú! Eins og jeg megi ekki einu sinni tísta heima hjá mjer vegna einhverra flakkara? Veistu nokkur deili á þeim? Veit yfirleitt nokkur maður nokkur deili á þeim? Hann sagði: — Þetta er konan mín. — Já, kona! Jeg veit, hvernig það er hjá þesskonar hús- gangslýð! Að þú skulir ekki skammast þín fyrir að sleppa svona ósóma inn í húsið!“ íssakar langaði til að skjóta því inn í, að hann hafi aðeins hleypt þeim inn í fjósið, en hann hætti við það; hann vildi hafa frið. „Og hún,“ hjelt kona hans áfram stórhneyksluð, „hún er óljett, svo þú vitir það. Guð minn góður, þetta áttum við þá eftir, að komast á milli tannanna á fólki. Hvar týndir þú frá þjer vitinu?“ Hún sótti í sig veðrið. „Þú getur auðvit- að ekki neitað ungri flennu um neitt. Undir eins og hún sneri að þjer smettinu, lyppaðist þú niður af eintómri velvild: — Búið bara vel um ykkur, blessað fólk, þarna er nógur hálmur! — Það er eins og við ein eigum fjós í allri Betle- hem. Hvers vegna gaf Símon þeim ekki hálmfang? Vegna þess að kerlingin hefði ekki leyft honum það. Skilurðu það? Það er bara jeg, sem er sú rola, að jeg þegi við öllu —“ íssakar gamli sneri sjer til veggjar. Kannske gugnar hún á þessu, hugsaði hann; hún hefur að vissu leyti á rjettu að standa, en að vera að gera svona veður út af þessu smáatriði .... „Að taka ókunnugt fólk inn á heimili sitt,“ sagði konan íhugul í reiði sinni. „Hver veit hvers konar lýður þetta er? Nú þori jeg ekki að láta mjer renna í brjóst í alla nótt. En þjer er sama. Er það ekki svo? Þú getur gert allt — fvrir aðra, en ekkert fyrir mig. Þú skalt hliðra þjer hjá að taka nokkurn tíma tillit til slitinnar og veiklaðr- ar konu þinnar! Og á morgun verð jeg að þrifa til eftir þau! Ef mað- urinn er trjesmiður, hvers vegna er hann þá ekki í vinnu einhvers- staðar? Af hverju á einmitt jeg að verða fyrir þessu ónæði? Heyrirðu, íssakar?“ En íssakar lá með andlitið upp að vegg og Ijet sem hann svæfi.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.