Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1954, Qupperneq 12

Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1954, Qupperneq 12
240 ' LESBÓK MORGUNBLAÐSINS Baldur Ingólísson írd Víðihóli: FERÐ TIL HELGGLANDS pjÖLMARGIR íslendingar, sem siglt hafa út mynni Saxelfar á leið frá Hamborg, hafa séð Helgo- land gnæfa úr sjó, en þó hala áreið- anlega ekki margir stigið þar fæti á land. Helgoland, hið heilaga land, er lítil klettaey, aðeins 0.7 ferkíió- metrar að flatarmáli, leiiar miklu stærri eyar, sem brimið hefur sorf- ið og brotið niður á þúsundum ára, svo að nú eru ekki nema litlar leif- ar eftir og væru enn miklu minni, ef ekki hefðu verið reistir ramgerir öldubrjótar umhverfis hana henni til verndar. Alkwin ráðgjafi Karls mikla seg- ir í ævisögu hins heilaga Willi- brord, postula Helgolands, að þar hafi verið svo helgur staður í heiðn- um sið, að enginn hafi þorað að leggja eign sína á nokkuð þar, hvorki skepnur þær, sem höfðust við á eynni né annað, og enginn, sem tók vatn úr einu uppsprettu- lindinni, sem þarna var til, þorði að mæla orð á meðan. Tvö hundruð árum seinna gecur söguritarinn Ad_m irá Bremen þess, að jafnvei sjóræmngjar haíi iórnað eynni ein- um tíunda hluta ránsfengs síns. Það töíravaid, sem Helgoland hefur frá upphaíi haít yfir mönn- um, er auðskilið þeim, sem komið hefur þangað. — Næstum lóðrétt gnæfa rauðir klettaveggirnir úr haíi. Sæbarin björg og dimmir hellar bera þögult vitni um lát - lausa og miskunnarlausa baráttu náttúruaílanna, árásir brimsins á hinn harða stein. Enn stendur Der Hengst* eins og einmana bardaga- * = Folinn, stakur klettur út af norð- urodda eyarinnar. hetja, sem enn verst á flóttanum. Að ofan var Helgoland þakið ið- grænum grassverði, og í austur af því liggur Die Dúne, gulhvítar sandeyrar, þar sem baðgestir njóta sjávarlofts og sólskins á sumrum. Green es deát Lunn Road es de Kant, Witt es deát Sunn; Deát es deát Woapen Van’t Hillige Lunn! Það merkir: „Grænt er landið, rauður er kletturinn, hvítur er sandurinn. Þetta eru litirnir í skjaldarmerki Helgolands", — og þetta er eins konar þjóðsöngur eyarskeggja. — ★ — Fáir blettir jarðar munu hafa skift eins oft um eigendur og Helgoland. Árið 1231 er það talið í jarðabók Valdemars II. Danakon- ungs, og um 1350 er þess getið, að danskur riddari, Valdemar Zappi að nafni, hafi víggirt eyna, en Hamborgarar mótmælt því. — Skömmu síðar ná sjóræningjar henni á sitt vald, en eru gjörsigr- aðir af Hamborgufum. Síðan var Helgoland ýmist undir dönskum eða þýzkum yfirráðum og tilheyrði lengst af hertogunum í Slésvík. Á fyrri öldum voru akuryrkja og kvikfjárrækt mikið stundaðar á Helgolandi, en þó var sjávarútveg- urinn frá upphafi aðalatvinnuveg- urinn. Því meira sem hafið molaði niður af eynni, því minna varð landrýmið, svo að lokum nægði það ekki nema til þess að rækta dá- lítið af kartöflum og beita nokkrum rolluskjátuna. Þetta knúði menn því Báturins nálgast Helgoland

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.