Lesbók Morgunblaðsins - 05.07.1970, Síða 16

■ 'lS' LRMD fo&' IKH ' aflx- FLTÓT V FUL l oRC- 'AOT- Fod- seré- JU Cv Ji|,S£rt HHLL- M/em R nsxr- ar hflT- ÚKfl bs\c- IR L/EJI

MJóft- <n + »■ FoR- SKfiUT
iFtia Lbtgi- flp
TUfiT- Kofl- W»JClUR
DUÚ- i-flUSR KÆP- LEIKS
KVW- fJRFM L'l HiurnK íflMKU rxjein £lN S
foR- MLflKI TfíCt
CiHf)- 1 R rinun-
T
éttr Óf>£- TTfl R, £hJD- /N C, LCSF- 1 ST
Tj —ev.
ifok* V IrM- iu- nVTf)] $Kuf. ina VEItKH FULLS
* FttáL ÍR Ó£> Ufc- R'\K\ KoM' FofL þ
FíSP- LEÚ GM©Jfl V^Tt- f\*L
Leít- HLJ. B Bir- Utf N1 VtFRKR SKftHF D'/RlH
Hú$- DVRfl i u R. KvEht- þífiFhJ aex-T
BRC<JC- L-'i rf - « roí-
SiÁRMt Sk-ST. L
aeiTH- íiMauft V l XL
i? BElTfl 'osiCt- u a fíUL- 1 M N WíWl
<i'lHfl- MÓT WR- TflLfl
Ó£>R- ÚOT -p UUVHR 'fl LiTiKH
LoKK' R R. Kttflfrs if'
\IOLá- Rfl B toMZ skvLö- tJvit) $KT- ó<\Rfi ÁUÐ KT~ hFT\ Lt?ú- UN
LBfFl T&i-U KV- Þ'K- uR ÍRMHU
TbT roetR e/rd$ HR£1F-
* ►
EIM- YRTU M'. rí)'
HttR £ + 0 HlTT FUCtL + u-Nd- Viois 1
4*
wmRmwmmwémmm
Lausn á síðustu krossgáfu
Pf'f' X |2| m íil 3| *v » i 33 2 II ^>73 XC'7? af 73 7Z 1 iL. ■
— -< >' T- I 1 □ -*» - 73 "V »2 73 T3 >, C' > r > Prfl |l
O < T <— ’to - 2; z M 2 r- T <r- 73 c ~\ líT r < c:
- -1 O T - V > Zj Z 73 i I Z 11 r - «7 1
X 3) r- •n i||i z n s 73 »» J B. 33 73 * m pji 2 OD -v teÉtíá-
z |» > ■z. h?. 73 - Zj 73 - C/n iiv 7> c > C 1 1 3 ^ £ to
o 73 S 1 Vn c- 70 3 'k - V* 33 T. 7° 33 2 - n\ >Í5 > "n íi
O r i -* r
SS 7- ■n \S z. , ■ c to c- A 70 O' % z 73 » r r in 70 "T VA !Tfti
> 2; 2: Lí. Á n z. bonl r>n m i r 1 t/N , V\ LÍ. -i n** 5» lE <T| r C- 70 Á r i ,
?0 3> H r - z 33 -i i 70 c fc* r C' 11 C- 7i Sp ; T
V JL O' 1 C ■Z £ ~z. r. 2: c í ^ -Z- o c T3 43 2 ?o » f 1 73 C>' —
% n -i VN E - i 1 73 C *> c 5 TbÞ- 2 >, 43 73 o' I 1 gSf. prr
■2; - > 1? >* ^. > 2. I| z - 70 c -o > r 33 -1 70 E £?
73 31 73 73 > * Tii 2; C- & JC 2 c ? ■2. 2 T E r - -1» 3 3 -*
SJ ÓNV ARPSÁRINU er lokiö í
þetta sinn; ekkert að hafa á skerm-
inum í heilan mánuð og það er vel.
Sífellt verður sjónvarpið rótgrón-
ari þáttur í þjóðlífinu og um leið
höfum við vanizt því og lœrt að
umgangast það að einhverju leyti.
Það er tœpast sá þrœlapískari sem
það var fyrsta veturinn. Ef að
vanda lœtur, fara sjónvarpsmenn
eins og hvítur stormsveipur um
landið og afla vetrarfóðurs líkt og
forsjáir bœndur. Myndefni af því
tagi kynni, þegar tímar líða, að
vera talið með því merkilegra, sem
sjónvarpið hefur afrekað. Jafnvel
í afskekktustu krummavíkum virð-
ist tíminn líða með flughraði hjá
því sem áður var og gömul mann-
virki grotna niður eða molna mél-
inu smærra undan tönn tímans og
jarðýtunnar. t sumar stendur til
að sjónvarpið kvikmyndi Krist-
rúnu í Hamravik. Kvikmyndatak-
an þarf að fara fram vestur á Horn-
ströndum; þar þarf að vera gamall
torfbœr við fjarðarbotn. En stœrsti
vandinn virtist œtla að verða sá, að
finna slíkan bœ við fjarðarbotn og
veit ég ekki, hvort það hefur tek-
izt.
Það segir sig þó sjálft, að sjón-
varpið getur naumast unnið nein
stórafrek með því einu að nota júlí-
mánuð ár hvert til útstáelsis. Enn
hafa íslenzkum kvikmyndatöku-
mönnum ekki boðizt þau verkefni
á vegum sjónvarpsins, sem þeir
vonuðust til og hugðu, að gœti orð-
ið lyftistöng fyrir kvikmynda-
kúnstina í landinu. En líklega er
það meira sökum skorts á fjár-
magni en viljaleysi.
Áhorfendum sjónvarps fer líkt
og blaðalesendum: Þeir sýna inn-
lendu efni mestan áhuga, jafnvel
þótt það sé í sjálfu sér þunnur kost-
ur á stundum. En íslenzkir fjöl-
miðlar hafa, þegar á allt er litið,
bœrilega víðan sjóndeildarhring og
láta sig varða það, sem á sér
stað hihgað og þangað um heims-
byggðina. Mörg erlend dagblöð
taka ómerkilegar staðarfréttir fram
yfir annað, sem gerist utan við
sjóndeildarhringinn. 1 sœnskum
dagblöðum mátti sjá, að lítilfjör-
legur bílaárekstur og smávegis
innbrot á heimavígstöðvunum þótti
mun meiri frétt en það, að eldur
vœri uppi í nánd við Heklu úti á
íslandi.
Kannski er það mannlegt og full-
komlega eðlilegt mat stórþjóðar, að
allt sem gerist utan hennar vé-
banda sé ómerkilegt og alls ekki
fréttnœmt. Fljótt á litið virðist þó,
að x því felist nokkur sjálfsánægja,
ef ekki þröngsýni. Ugglaust gœtu
íslenzku blöðin fyllt síður sínar af
einhverskonar efni innlendu, önn-
ur eins framleiðsla og hér er á rit-
máli. En þao yrði tœplega áhuga-
vert. Hlutverk okkar, sem við blöð-
in vinnum, er einnig að opna glugg-
ann; veita inn nýju lofti, nýjum
sjónarmiðum og stuðla að viðsýni.
Listahátíðin átti líka að vera til
þess að opna gluggann og gera fá-
brotið listalíf okkar ögn fjölbreytt-
ara, þó ekki vœri nema í nokkrar
vikur. Það hefur tekizt með prýði.
Að vísu er sá hœngurinn á og
ekkert við því að gera, að veizlan
hefur orðið fyrir tiltölulega fá-
mennan kjarna áhugafólks, sem
fylgist vel með í listum. Án efa
verða þó viðburðir af þessu tagi
til að auka áhuga á listum; jafnvel
til að auka áhuga á íslandi utan
landsteinanna. Þó voru sumir rétt-
irnir á matseðlinum óþarflega hvers
dagslegir, rétt eins og soðning og
kartöflur. Ég hefði til dœmis kos-
ið að fá einhverja alþjóðlega meist-
ara með frœgð og getu á borð við
Ashkenazy til að sýna í nýja mynd-
listarskálanum á Miklatúni. Að
vísu voru þar frísklegar myndir
eftir nokkra unga menn, sem vinna
á mjög frjálslegan hátt í anda pop-
stefnunnar og jafnvel súrrealism-
ans. En skelfilega eru þeir orðnir
gamlir sumir, sem eitt sinn ruddu
abstraktinu braut á september-
sýningunum. Þeir mynda harð-
an kjarna í dálítilli mafíu og mað-
ur veit það áður en inn er komið,
að þeirra myndir muni hanga á
beztu stöðunum. Maður af erlendu
þjóðerni, sem neyddur var til að
farga nafninu sínu í samrœmi við
furðuleg ólög, sagði við mig á þess-
ari sýningu: „Ég hélt að tslending-
ar vœru svo þjóðlegir og að það
vœri þessvegna, að ég fékk ekki að
halda nafninu mínu. En hvað er
þjóðlegt hér á þessari fyrstu sýn-
ingu í nýju framtíðarhúsnœði?
Vestur í Listasafni sá ég myndir
Kjarvals og Schevings og þar sá ég
íslenzka málara. En þessi sýning
gœti eins verið frá Mílanó eða New
York.“ Ef til vill finnst einhverjum,
að dómur þessa nýja, íslenzka rík-
isborgara sé ranglátur. En því mið-
ur fann ég engin gild rök til að
mótmœla honum.
Gísli Sigurðsson.