Lesbók Morgunblaðsins - 22.08.1987, Side 8

Veizla í
farangrinum
Um málarann Leland Bell
Eitt af því óvænta og eftirminnilega, sem kom
fyrir okkur Tryggva Ólafsson, er á dvöl okkar
í New York stóð, var heimboð til þeirra hjóna
Louise Matthíasdóttur og Leland Bell. Hvorugt
þeirra þekktum við að neinu ráði, en Tryggvi
LELAND BELL er
einn af tengdasonum
fslands, eiginmaður
Louisu Matthíasdóttur
og er eins og hún vel
kunnur málari í New
Y ork og þar að auki
uppfræðari við
listaskóla í New York
og eftirsóttur
fyrirlesari. Hann þótti
liðtækur með kjuða
fyrr á ævinni, en
penslarnir urðu
yfirsterkari og um
málverk sín segir hann:
„Ég æski einungis að
lýsa svipmóti
hlutveruleikans í
kringum mig eins vel
og ég mögulega get, og
á eins ferskan og
skilvirkan hátt og
mögulegt er. Ég óska
eftir hreyfingu og
bergmáli og að
sjálfsögðu dulúð ..
Eftir BRAGA
ÁSGEIRSSON
kunningsskapur tókst með þeim Tryggva
og Leland, og þeir tróðu upp í Ríkisútvarp-
inu með einhveija sérstaka jassdagskrá á
þeim tíma. Þá mun og Leland hafa hvatt
Tryggva til að slá á þráðinn, ef hann kæmi
einhvem tíma til New York og þá einkum,
ef hann gæti orðið honum innan handar í
heimsborginni.
Tryggvi hafði það ofarlega á blaði í
minniskompunni að hringja í Leland, en vildi
þó ekki fara of geyst í það, og það var
okkur að hluta til að falli, því er hann hringdi
loks, þá hafði Louise einmitt opnað sýningu
hjá Robert Schoelkopf á 57. götu vestur
daginn áður, og bæði vora þreytt eftir hið
mikla umstang, sem slíku fylgir, en Leland
sagðist mundu hringja í okkur fljótlega, er
betur stæði á hjá þeim og kalla í okkur.
Við misstum því af opnun sýningar þessa
fræga landa okkar í málarastétt þama úti
í Ameríku og rifum í hár okkar um stund.
Það er alveg vízt, að Louise Matthíasdóttir
er langsamlega þekktasti íslenzki myndlist-
armaðurinn í Ameríku og sá eini, sem hefur
komist inn á markaðinn þar að nokkru ráði,
en slíkt gerist ekki nema með blóði, táram
og svita snjallra umboðsmanna auk eigin
verðleika og atorku.
Það stóð alit sem stafur á bók, sem Le-
land sagði í símanum, því að hann hringdi
fljótlega á hótelið og bauð okkur að eyða
með þeim hjónum kvöldstund á heimili
Sjálfsmynd frá 1954.
hafði kynnst þeim lítils háttar, og þá aðal-
lega Leland Bell, í sambandi við sýningu
10 íslendinga búsetta erlendis, á Kjarvals-
stöðum, á Listahátíð 1984. Og ég átti
ánægjulega stund með Leland á vinnustofu
minni fyrir nokkram áram. Það var einkum
sameiginlegur áhugi á jass, sem olli því, að
Reykjavík, 1980.
Greinarhöfundur og Tryggvi Ólafsson listmála
Kaupmannahöfn í heimsókn hjá Louisu og Lel
Bell.
þeirra.
Þetta var aðdragandi þess, að við Tryggvi
heimsóttum þau hjón að kvöldi fímmta dags
veru okkar í heimsborginni, þvegnir og
stroknir eins og skólastrákar og fullir til-
hlökkunar.
Og höfum við verið með einhveijar vænt-
ingar um þetta kvöld, þá fóra þær langt
fram úr vonum okkar og þetta var vænt
innlegg í þá miklu veizlu, sem allt þetta
ferðalag var.
Við tókum leigubfl frá Milford Plaza, á
42. götu, sem renndi sér fímlega niður
Manhattan og gegnum alla umferðarhnúta,
f
8