Lesbók Morgunblaðsins - 11.01.1997, Side 21

l.R./Borgarskjalasafn
SÖNGLEIKURINN Jesus Christ Superstar eftir Andrew Lloyd Webber og Tim Rice
var fluttur undir heitinu Jesús guð dýrlingur. Hér er mynd úr uppfærslunni.
L.R./Borgarskjalasofn
L.R./Borgarskjalasafn
son í hlutverkum Heddu og Ejlert
Lövborg. Helga hlaut Silfurlamp-
ann 1968 fyrir hlutverkið.
ir tveir fílefldir karlmenn, Stefán Baldursson
og Þorsteinn Gunnarsson. Um tíma var Stef-
án einn og Þorsteinn, sem bæði er leikari og
arkitekt, hóf að teikna nýja leikhúsið ásamt
kollegum sínum. Iðnó var að springa utan af
okkur og Grandi lánaði okkur „Skemmuna",
vestast í Vesturbænum - og þar var sett upp
frægt verk Einars Kárasonar og Kjartans,
Djöflaeyjan. Einnig var flutt þar Síldin er
Myndasafn L.R.
SKUGGA-SVEINN Matthíasar Jochumssonar hefur orðið „þjóðarleikrit" íslendinga og
hefur alltaf reynst vinsælt. Hér eru Gísli Halldórsson sem Grasa-Gudda, Margrét Olafs-
dóttir sem Gvendur smali og Valdimar Helgason sem Jón sterki í uppfærslu L.R 1972..
L.R./Borgarskjalasafn.
SIGRIÐUR Hagalín hlaut Silfurlampann
árið 1971 fyrir leik sinn í Hitabylgju eftir
Ted Willis.
komin eftir systurnar Iðunni og Kristínu
Steinsdætur. Stefán gerðist svo Þjóðleikhús-
stjóri, en við tók Hallmar Sigurðsson og sam-
an fluttum við í nýtt Borgarleikhús 1989.
Næsti leikhússtjóri varð svo Sigurður Hróars-
son og nú situr aftur kona í leikhússtjórastóln-
um, Þórhildur Þorleifsdóttir.“
„Þrengslin þjöppuðu
okkur saman"
Steindór hætti í stjórn Leikfélagsins 1979
eftir aldarfjórðung; þar af var hann formaður
í 15 ár. Honum fannst tími til kominn, enda
margt ungt og efnilegt fólk tilbúið í slaginn.
Sá slagur heldur nú áfram í nýja Borgarleik-
húsinu við Listabraut.
„Hver og einn er að skapa sína eigin sögu,
en saman erum við að skapa sögu Leikfélags
Reykjavíkur“, segir Steindór. Þá er er vert
að minnast á það á þessum tímamótum, að
sagnfræðingarnir Þórunn Valdemarsdóttir og
Eggert Þór Bernharðsson eru að skrifa 100
ára sögu Leikfélags Reykjavíkur og mun hún
koma út næsta haust. Það verður mikið rit
og ríkulega myndskreytt. Að lokum er Stein-
dór Hjörleifsson spurður að því hvort hann
sakni áranna í Iðnó.
„Já, á vissan hátt, því þar var maður næst-
um nótt sem dag í 42 ár. Leikhópurinn var
oftast sterkur og samvirkur. Þrengslin þjöpp-
uðu okkur saman og við urðum að sýna hvert
öðru nærgætni og tillitssemi. Og svo var það
draumurinn um nýtt leikhús og stóra hluti í
framtíðinni sem efldi baráttuþrekið og sam-
heldnina. Iðnó hafði verið heimkynni Leikfé-
lags Reykjavíkur frá upphafi og það hús verð-
ur ætíð í mínum huga stoltarstaður íslenzkrar
leiklistar - þessarar listgreinar sem svo marg-
ur hefur unnað í líf og blóð, og slitið sér út
á þeirri hlekkjagaleiðu sem leiksviðið er, þar
sem jafnvel minnsti hlekkurinn er jafn mikil-
vægur og sá stærsti.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/USTIR 1 1. JANÚAR 1997 21