Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1997, Síða 13

VERK Daniels Buren, Travail in Situ fer ekki fram hjá neinum í miðborg Munster, en
hann hefur strengt glaðlegar rauðar og hvítar veifur yfir aðalgötuna.
FISCHLI og Weiss fengu afnot af formfögrum garði. Létu hann fara í hæfilega órækt
og hafa plantað ólíklegustu plöntum þar saman; skraut- og matjurtum.
FRANZ West er eini listamaðurinn sem
sýnir á öllum þremur sýningunum; í Fen-
eyjum, Kassel og Miinster. Hér er hann
með einn af sfnum „nytsamlegu" skúlptúr-
um, þessa Lita etíðu, sem er í raun pissu-
skál þar sem sá sem léttir á sér getur
notið útsýnis yfir lítinn læk.
koma upp í hugann við upplifun margra verka.
Það er ljósastaurinn eftir Tony Orsler sem fer
skyndilega að tala við vegfarendur; skúlptúr-
arnir sem fljúga um loftin í verki Ayse Erk-
men; loftræstistokkur neðanjarðarstöðvar
Kippenbergers sem liggur úti í garði og gefur
frá sér lestarstöðvahljóð; göngustafur Signers
sem spýtir vatni; hjólhýsabyggð van Lieshout
sem enginn býr í; tugir fornbíla sem Nam June
Paik hefur málað silfurlita og raðað upp í form-
ræn mynstur; tréhringur Marie-Ange Gulillemi-
not sem göngulúnir skoðendur geta stungið
fótum sínum inn í og fengið nudd; og reiðhjól
Svíanna Wikström og Brag sem fer afturábak.
Þetta kann að hljóma eins og hver brandarinn
á eftir öðrum, en trúðleikur væri samt nær
lagi, ásamt djúpri íróníu og leikgleði. Einhveij-
um kann að þykja sem listin sé orðin of létt,
Morgunbladið/Einar Falur
ÞJÓÐVERJINN Hans Haacke byggði verk sem hann kallar Hringekju og kallar óneitan-
lega fram hugmyndir um minnismerki. Það stendur við hlið annars minnismerkis, sem
er jafn hátt og breitt, til minnis um þrjá sigra Prússa á nítjándu öld. Innan f verki
Haacke, sem er byggt úr breiðum tréborðum með gaddavír ofan á, snýst barnahring-
ekja á mikilli ferð; það glittir í hana á milli fjalanna og frá henni berst þýski þjóðsöngur-
inn, síendurtekinn.
of gamansöm, en þessar uppákomur skemmta
áhorfandanum og geta vakið til umhugsunar
um ýmislegt. Því þótt fjallað sé í verkunum
um efni sem liggja listamönnunum á hjarta,
eins og vandamál borgarlífsins og umhverfis-
ins, auðnast flestum sem sýna í Miinster að
komast hjá þvi að prédika, þeir gæða verkin
lífi, Iáta menn njóta upplifunarinnar; þannig
kemst boðskapurinn líka betur til skila. Sviss-
lendingamir Fischli og Weiss, sem munu innan
skamms sýna í Listasafni Islands, hafa þannig
breytt formhreinum tilklipptum garði í kæm-
leysislegan „eldhúsgarð“ sem áhorfendur geta
gengið um og notið. Winter og Hörbelt sýna
hvernig nota má tilfallandi drasl með goskassa-
byggingum sínum og Douglas Gordon gæðir
göng undir umferðargötu nýju og óvæntu lífi
með því að sýna þar tvær kvikmyndir hvora
sínu megin á sama skjánum, þannig að þær
skína hvor í gegnum aðra og blandast; tvær
ólíkar myndir, „góð“ og „ill“: Særingamaðurinn
og Söngur Bemadettu.
Heimsókn á þennan þriðja Skúlptúrtíæring
í Munster er myndlistarupplifun eins og hún
gerist best. Fyrri daginn sem ég var að skoða
sýninguna gekk ég um stræti og garða með
kort sem vísuðu á staðsetningu verkanna og
hinn síðari nýtti ég mér þjónustu sem boðið
er upp á og leigði reiðhjól. Það var ekki síðri
aðferð til skoðunar og bar mann að auki hrað-
ar um borgina. Skúlptúramir em á ólíklegustu
stöðum, setja mark sitt á borgina, og þeim sem
stofnuðu til þessara sýninga hlýtur að hafa
tekist ætlunarverk sitt; að eyða fordómum
heimamanna gagnvart samtímalist og laða
ferðamenn að.
SKEMMTIHÚS fyrir Munster kallar Banda-
ríkjamaðurinn Dan Graham þennan hálf-
gerða speglasal sinn, þar sem umhverfið
og þeir sem fara inn i verkið speglast, en
um leið er hægt að sjá gegnum hálfgagn-
sætt glerið.
LAWRENCE Weiner kallar verk sín einfald-
lega Skúiptúr. Hann hefur komið fjórum
stálplötum fyrir á götum við Dómkirkju- >
torgið, tveimur og tveimur saman og aka
bifreiðar yfir þær. Á plötunum er sami
textinn á þýsku og ensku, skorinn út úr
stórum stálplötunum. Fleiri slíkum plötum
verður komið fyrir víðar um borgina.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 28. JÚNÍ 1997 13