Lesbók Morgunblaðsins - 13.03.1999, Blaðsíða 9

JÓN VALUR JENSSON
HAUST
Nú hvílir drungi haustsins yíir
bænum.
A gráum himni sjást ei skýja skil.
Það skrúð sem varð í röðuls eldi til
sem fölnað lauf nú bærist fyrir
blænum.
Og napur, lævís súgur berst af
sænum.
Hve fjarri er lífíð sínum sólaryl,
þá sumargeislar fíóðu um glugga og
þil
og kitluðu blóm og runna í görðum
grænum.
Mér sýnist allt svo undurbert og kalt,
öll tilveran sem titri á feigðarstundu,
- æ, tággrönn björk! hve dapurt er
þitt kveld.
Hann kemur senn, sem kæfír þetta
allt:
I konunglegri ró á jarðargrundu
hann þykkan, hvítan breiðir
bjarnarfeld.
Á SELTJARN-
ARNESI
Ólmast sjór í öldufóllum.
Uthafsbrim á klettum brýtur.
Lemur úðinn landið hvítur...
Lífsins tök þig herði!
Fallin grös með fífum öllum.
Frost í jarðarsverði.
Ofar sænum úfnum, gráum:
Akrafjall með hlíðum bláum.
HEIÐIN
(úr þrítugri drápu)
Heiðin er líf, sem eg lofa,
leggst gjarnan niður að vexti
jarðar og sækh• í svörðinn
sárglaður bót minna tára.
Undurheitum með höndum
hlýjum á degi nýjum
vin sinn að baðmi vænum
vefur hún skáld og sefar.
Höfundurinn er guðfræðingur og forstöðu-
maður Ættfræðiþjónustunnar.
PÁLMÍ EYJÓLFSSON
TRYGGVA-
SKÁLI
Hús, sem lætur lítið yfír sér
hin Ijúfa minning þar um hugann fer.
Frá gömlum dögum er ég einn af
þeim,
erylinn fann sem minnti á komu heim.
Því húsfreyjan varhlýleg, sönn og
góð,
sem hér með brosið sitt við verkin
stóð
Úr borg og sveitum gesti að garði bar,
sem góðan beina og alúð fengu þar.
Við rauða húsið allt er orðið hljótt,
þar áttu margir þreyltir góða nótt
og létt var stiginn dansinn kinn við
kinn,
menn kræktu þar í betri helminginn.
Úr sveitum komu hálfkassar íhlað,
með hreppstjóra og presta á
fundarstað.
I litlum stofum leystu menn sín mál.
í minningunni er opið hús með sál.
Höfundurinn býr ó Hvolsvelli.
LEIFUR HEPPNI
Leifur Eiríksson
ÞORGEIR UÓSVETNINGAGOÐI
Þorgeir Þorkelsson
Leifur knár í stafni stóð,
stýrði knerri Eiríks jóð.
Sigla undan vindi varð
og Vínlands fann þá aldingarð.
í skeri sá hann lánlaust lið,
við lítinn kost þar hafðist við.
Því var nefndur heppni hann
að hjálp hann þessum mönnum
Sæhafi eitt sumar var
til Suðureyja. Lagði þar
hug á fljóð af hárri ætt
en hvarf á braut með engri sætt.
A kóngsfund austur kappinn fló
- komst til Noregs lygnan sjó -
skírður var og vesturför
að vilja jarls var síðan gjör.
Til Grænlands kristinn boðskap bar
og byggð var kirkja Þjóðhildar.
Fátt af Leifí fréttist meir,
en frægðarorð hans þeygi deyr.
Deildu’ á þingi mektarmenn,
manngi lausn gat fundið enn
á miklum vanda: væri í hag
að veita kristnum bandalag?
Skyldi þeirra taka trú?
Torvelt var að svara nú,
en Þorgeir goði’ á þingi snar
þáði’ að leysa deilurnar.
Undir feldi loðnum lá
lögin ígrundaði þá:
vann.
að halda friði hugði ráð
sem helst með kristni yrði náð.
Svipti’ hann af sér feldi fljótt
- fékk ei sofíð langa nótt -
og þingheimi þau bar hann boð:
burt skal flæma heiðin goð!
Hélt svo norður halur sá,
hjáguðum var steypt í á.
Og enn í sögu lifir lands
lof um visku þessa manns.
LANDAFUNDIR OG KRISTNITAKA
EFTIR ELSU E. GUÐJÓNSSON
GUÐRÍÐUR OG SNORRI GISSUR ÍSLEIFSSON
Guðríður Þorbjarnardóttir og Snorri Þorfinnsson Skólholtsbiskup
Grænland hátt úr hafí rís
hauður þakið snæ og ís.
Bjó þar kjör við köld og hörð
kona fjarri ættarjörð.
Örlög hennar æði ströng.
Ævireisan varð og löng.
Dreng á Vínlandsvöllum ól,
en varanlegt þar fann ei skjól.
Heim til Islands hélt hún enn,
Hegranesið gisti senn.
Til Rómar síðar suður gekk
og syndaaflausn páfa fékk.
Reis í Glaumbæ guðshús smátt.
Gerðist úr því sagna fátt,
þótt áður víðreist ætti frú
og engin meir en kona sú.
Guðríðar nú minnast má.
þótt margar aldir séu frá,
og Snorra’ er fyrstur fæddur var
af frændum okkar vestur þar.
Gissur, ísleifs biskups bur,
biskup sjálfur, röggsamur,
skenkti drottni garð og góss
og gjörði margt er varð til hróss.
Byggði staðnum helgihús
harla stórt, og gjafafús
þjónn því veitti veglegt skart
og vígslufat af bestu art.
Góðum friði Fróni á
frómum tókst að halda þá.
En stjórnsamur í starfi var
og stöðu efldi kirkjunnar.
Tíund mönnum setti sá
og sáttum þar um kunni ná.
Til Hóla einnig hans í tíð
heimtist biskup utan klíð.
Lærður var hann löndum í.
Leit og tvígang Rómar bý.
Þótt liðnar séu aldir, ár
hans orðstír nú sem fyrrum stár.
m # #
% # # *
wm 1 ir #
"W * J

W Wm
MYNDIRNAR saumaði höfundur Ijóðanna með gamla íslenska krosssaumnum.
Höfundur er textíl- og búningafraeðingur.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 13. MARZ 1999 9