Lesbók Morgunblaðsins - 13.03.1999, Blaðsíða 20

FJÓRAR EINKASÝNINGAR OPNAÐAR í GERÐARSAFNI í DAG
SKÍMA, HUÓÐHEIMUR,
GEGNSÆI OG LANDSLAG

FJÓRAR listakonur opna einkasýningar í Lista- Á neðri hæS safnsins eru einnig tvær sýningar,
safni Kópavogs, Gerðarsafni, í dag klukkan „Samryskja" Mireyu Samper og „Raddir" Elvu
15. „Skíma" nefnist mólverkasýning Rúnu Jónsdóttur. Sýningarnar eru opnar alla daga
Gísladóttur í vestursal safnsins og Guðrún Ein- vikunnar nema mónudaga og standa þær fram
arsdóttir sýnir mólverk í austursal. til 28. mars næstkomandi.
AÐ SAMEINA HUOÐ-
HEIM OG MYNDHEIM
UOÐRÆNAR MYNDIR
MEÐ MIKILLI BIRTU
> -
A NEÐRI hæð Gerðarsafns er Elva Jóns-
dóttir með sína fyrstu einkasýningu og ber
hún yfírskriftina „Raddir". „Það sem ég er
að fást við er að sameina hljóðheim og mynd-
heim í einhvers konar leik. Minn heimur hef-
ur verið svo mikið mótaður af tónlist," segir
Elva, sem býr með tónskáldi, Erik Júlíusi
Mogensen, og er vinkona annars tónskálds,
Mistar Þorkelsdóttur.
Horfi í þögn inn í þennan heim
„Þessi heimur hefur verið svo sterkur í
mínu umhverfi síðastliðin ár og ég mótast af
þessum hljóðatónheimi. Eg stend fyrir utan
þennan heim í hljóði og mér finnst ég horfa í
þögn inn í þennan heim án þess að skynja
hann á þann hátt sem þau gera,“ segir Elva,
en eitt verkanna á sýningunni er mynd-
bandsverk með tónlist sem hún og Mist hafa
unnið saman. „I þeim leik sameinum við
þessa tvo heima,“ segir hún.
„Þagnir er afar rómantískt verk, sem er
þannig til orðið að ég safna saman stroki sem
verður til við það þegar maðurinn minn er að
semja verk og strokar út af nótnablöðunum
þær skissur sem hann notar ekki í heildar-
verkið. Það eru þær nótur sem verða aldrei
spilaðar."
Jónsdóttur
„ÞETTA eru frekar ljóðrænar myndir með
mikilli bii-tu, ég leik mér með birtu, ljós, lit-
brigði og form,“ segir Rúna Gísladóttir, sem
sýnir hátt í tuttugu olíu- og akrýlmálverk í
vestursal Gerðarsafns.
Verkin eru unnin á síðastliðnum fjórum til
fímm árum. „Það er svo langt síðan ég hef
haldið málverkasýningu að þetta nálgast það
að vera yfirlitssýning síðustu ára,“ heldur
hún áfram, en þetta er fjórtánda einkasýning
listakonunnar. „Sumar myndirnar eru mál-
aðar í París, en þar dvaldi ég í Kjarvalsstofu
í tvo mánuði vorið 1997. Það var alveg yndis-
legur tími,“ segir hún og kveðst hafa skoðað
mjög mikið af listasöfnum í borginni en samt
verið nokkuð afkastamikil og oft málað fram
á nætur.
I verkunum fæst Rúna að eigin sögn við
ýmis huglæg form, bæði hljóðbylgjur og ljós-
bylgjur, en einnig kemur íslenskt land við
sögu og fiskar, eða silfur hafsins. „Þannig að
þetta eru form sem fólk þekkir, þó að það sé
farið svolítið frjálslega með þau.“
Sýningin ber yfirskriftina Skíma, enda
birtan í lykilhlutverki í myndunum. Rúna
segir reyndar að finna megi fyrir trúarlegri
tilvitnun í sumum verkanna, enda eigi hún
sjálf trú sem hljóti að skína í gegn.
Morgunblaðið/Golli
SKÍMA, eitt verka Rúnu Gísladóttur á sam-
nefndri sýningu.
GEGNSÆI OG
ÓENDANLEIKI
......... .. i . ’ - ■"
Morgunblaðið/Golli
ÞRJU verkanna á sýningu Guðrúnar Einarsdóttur.
ÓHLUTLÆG NÁTTÚRA
OG LANDSLAG
„SAMRYSKJA“ heitir fyrsta einkasýning
Mireyu Samper á neðri hæð Gerðarsafns.
Sýningin fjallar um samband tvívíðra og þrí-
víðra verka en Mireya segist einnig fást við
gegnsæi og óendanleika í verkum sínum.
„Hvert verk er sjálfstætt en um leið eru þau
saman hálfgerð innsetning,“ segir hún.
A sýningunni eru tveir stórir skúlptúrar,
hvor í sínum enda salarins, og þar á milli
eru tvær línur af myndum þvert yfir salinn.
Myndirnar hanga ekki uppi á vegg, heldur á
tveimur stöngum milli veggjanna. Listakon-
an lýsir skúlptúrunum þannig: „Annar er
eins og spírall sem maður gengur inn í, það
er hægt að horfa út um hann og í gegnum
hann og maður endar inni í pínulitlum
hring. Hinn stóri skúlptúrinn er bæði úti og
inni og vísar til óendanleikans, annar hlut-
inn stendur og vísar upp í himininn, en hinn
liggur.“
Myndimar sem hanga á stöngunum fjalla
um gegnsæið. „Þessar myndir eru allar þess
eðlis að það er ætlast til að þær séu skoðað-
^ ar beggja megin frá. A annarri línunni eru
tíu litlar myndir, unnar í kínverskan hrís-
grjónapappír, og á hinni eru fimm frekar
stórar myndir, svartar öðrumegin en hvítar
hinumegin,“ segir Mireya.
Morgunblaöið/Golli
HÆGT er að ganga inn í spíralinn, annan
skúlptúranna á sýningu Mireyu Samper.
í UPPHAFI ferils síns vann Guðrún Einars-
dóttir eingöngu í hvítu og svörtu en er nú
einnig farin að mála myndir i rauðum, græn-
um, bláum og öðrum litum.
Lengi framan af segist hún ekki hafa haft
neina löngun til þess að nota aðra liti. „Ætli
það séu ekki svona þrjú eða fjögur ár síðan ég
byrjaði að vinna í lit. Ég þurfti bara þennan
tíma til að skoða litinn og efnið,“ segir hún en
bætir við að hún sé þó alls ekki búin að snúa
bakinu við svarta og hvíta litnum.
A sýningu Guðrúnar í austursal Gerðar-
safns, sem er fimmtánda einkasýning hennar,
eru ellefu olíumálverk. „Þetta er óhlutlæg
náttúra og landslag í víðum skilningi,“ segir
hún.
20 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 13. MARZ 1999