Alþýðublaðið - 01.08.1987, Blaðsíða 5

Laugardagur 1. ágúst 1987
5
„JÓN PÁLL ER LANDKYNNING"
— segir aðstoðarmaður hans, Hjalti „Úrsus“ Árnason,
kraftlyftingamaður
Trjábolir jafnhattaðir
— En í hverju fleiru var svo
keppt?
„Næst þurftum við að draga net
með grjóti í yfir þverslá sem hvíldi
á tveimur staurum. Og þetta var
átak sem reyndi mjög á handleggina
og hliðarvöðvana undir höndun-
um, en það eru þeir vöðvar sem t.d.
reynir mest á þegar maður er að róa
báti með árum svo að allir skilji
hvað um er að ræða. Þarna var um
að ræða tíu keppnisgreinar á tveim-
ur dögum og við byrjuðum klukkan
níu á morgnana og vorum að alveg
til klukkan tíu á kvöldin, þannig að
þetta var grimmdarvinna alveg.
Seinni daginn tóku svo við grein-
arnar sem Bill Kazmaiir er sérfræð-
ingur í. Og þá var byrjað á því að
jafnhatta trjábolum þar sem við
stóðum upp á palli og jafnhöttuð-
um upp yfir höfuð. Þar á eftir tók-
um við svo dálítið labb með hjól-
börur sem eru hlaðnar með 700
kílóa fargi, ef ég man rétt. En það er
fimmtíu kílóa labb eftir alls konar
krókaleiðum. Eftir þetta var svo
komið að réttstöðulyftu. Og
Kazmaiir var nú nokkuð öruggur
með að hann myndi vinna rétt-
stöðulyftuna, en hann á yfir 400
kíló í þeirri lyftu. Síðasta greinin
var svo einskonar þjóðaríþrótta-
grein þeirra Skota sem þeir kalla
Dimmy steina, en Dimmy þessi var
mikill íþróttamaður og átti að vera
sterkur mjög, en hann var uppi á 18.
öld. En hér er um að ræða tvo steina
sem vega samanlagt hátt í fjögur-
hundruð kíló og þeir eru hvor um
sig með hlekk eða hring sem hægt
er að halda í og hann er sagður hafa
lyft þeim báðum upp í einu og geng-
ið með þá svoleiðis einhverja vega-
lengd. Og hann er sagður hafa stað-
ið yfir þeim klofvega og lyft þeim
báðum þannig á milli fótanna og
gengið með þá ofan af fjalli. Og
þessi saga er reyndar ekki ósvipuð
ýmsum íslenskum sögum um sterka
menn til forna. En þessum steinum
hefur engum tekist að lyfta báðum
í einu, nema þá með ólum vegna
þess að átakshringirnir eru svo
grannir og erfitt og sárt að ná taki
á þeim.
Við áttum að bera þessa steina
yfir brú, annan í einu og hlaupa svo
til baka og sækja þann seinni. Og
þetta var sem sagt síðasta greinin.“
Lurkum laminn
— Hvaða greinar þóttu þér erf-
iðastar við að eiga?
„Við vorum nú mikið að tala um
það, ég og Hjalti Árnason „Úrsus,“
sem var mér til aðstoðar að mér
hefði ekki tekist nógu vel að hitna í
keppninni, en Hjalti fór út til þess
að kynna sér greinarnar og stóð sig
mjög vel í því starfi. Því hann er
grjótharður ef hann vill. En Capes
sagði mér að þetta hefði verið alerf-
iðasta mót sem hann hefði tekið
þátt í. Þannig að það er erfitt að
gera upp á milli greinanna. Þær
voru allar mjög erfiðar. Og Hjalti |
sagði við mig fyrir mótið að honum
litist ekki á blikuna ef ég yrði fyrir
meiðslum þannig að hann yrði að
hlaupa í skarðið! “
— Er meiningin að halda slíka
keppni árlega, Jón?
„Jú, það er nú meiningin að
halda svona mót árlega, en þetta
var eina tækifærið fyrir okkur þrjá,
mig Capes og Kazmaiir til þess að
mætast í keppni þar sem við vorum
allir í góðu formi akkúrat núna. Og
Capes hefur í rauninni aldrei verið
betri en einmitt núna, þótt hann sé
alltaf að tala um það að hann sé að
hætta. Hann talar líka oft um það
að hann vildi óska þess að hann
væri 10 árum yngri. En það eru
uppi hugmyndir um að halda mót
sem þetta á hverju ári. Allavega vill
Kazmaiir fá að reyna sig aftur, því
hann hefur gaman af svona keppn-
um.“
— En varstu fyrir einhverjum
meiðslum eftir þessi miklu átök?
„Já, já, ég er allur meira og
minna lurkum laminn, en ég er
fljótari að ná mér núna eftir mót en
ég var áður. Það er eins og maður
harðni með tímanum. En ég er
teygður og togaður hér og þar. Þó
meiddist ég hvergi alvarlega, en ég
var þreyttur og þurfti mikið að sofa
eftir átökin. Og svo er bara stóra
spurningin hver okkar þriggja vann
keppnina. En það get ég því miður
ekki sagt þér strax.“
„Það sem einkennir Jón Pál ef til
vill öðru fremur er það hvað hann
er einstaklega viljasterkur. Honum
er mögulegt að yfirstíga hreint ótrú-
legustu kvalir og þjáningar. Og get-
ur einnig gert allt sem hann hefur
ákveðið. Ef hann hefur ákveðið
eitthvað þá er nánast ekkert sem
getur stoppað hann af. Og það er
öruggt mál að hann getur afborið
meiri kvalir en nokkur annar mað-
ur sem ég hef kynnst.“ Það er
Hjalti „Úrsus“ Árnason sem talar
— og hann ætti að þekkja Jón Pál
manna best.
„Og þegar Jón er kominn út í
keppni þá er ekkert um annað að
ræða en að sigra. Annað sætið er
bara hreinlega aldrei inni í mynd-
inni. Það er aldrei minnst á annað
sætið, það er ekkert annað en sigur
sem talað er um. Ekkert annað
kemur til greina.
Það er líka eitt sem væri rétt að
kæmi fram að kröfur fólksins í
landinu eru svo ósveigjanlegar. Ef
til dæmis ég eða Jón lendum í öðru
sæti, þá er ekki einu sinni minnst á
það í fjölmiðlum, þrátt fyrir það að
við erum kannski að etja kappi við
sterkustu menn veraldar. Það er
ekki einu sinni nefnt á nafn. Fólkið
heimtar sigur.“
— En hvernig er það með Jón
Pál, œfir hann ekki mjög mikið og
af mikilli nákvœmni?
„Jú, það er æft mjög mikið allt
árið og það tapast helst aldrei úr
dagur frá æfingum. En það kemur
fyrir að hann missir úr dag frá æf-
ingu, þá er hann miður sín lengi á
eftir. Það er eins og dagurinn sé ger-
samlega farinn forgörðum ef hann
nær ekki að æfa einhverra hluta
vegna. Hann lifir alveg fyrir þetta
fyrst og fremst.“
— En hvernig er Jón Páll sem
vinur og félagi?
„Jón Páll er alveg úrvalsdrengur.
Hann er alltaf mjög glaðvær og
skemmtilegur og alltaf mikil gam-
ansemi í kringum hann enda er
hann orðinn heimsfrægur fyrir
þessa gamansemi sína. Hann er
alltaf mjög glaðvær og bjartsýnn og
það er ekki minnsti eiginleikinn i
þessu sporti, það er að vera bjart-
sýnn og láta ekki neinn áróður
hefta sig í þvi sem maður er að gera.
Og þar er Jón Páll alger sér-
fræðingur."
— Nú hafið þið Jón Páll unnið
mikið saman Hjalti. Telur þú að þú
hafi lcert mikið af þessum manni?
„Já, alveg gífurlega og það er
Jóni mikið til að þakka hvað það er
hár standard í kraftlyftingunum í
dag, því að það var hann sem varð
fyrstur til að brjótast í gegnum
þessa múra og þá var miklu auð-
veldara að koma á eftir. Og bæði ég
og Torfi Ólafsson höfum orðið
þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að
hafa hann sem lærimeistara. Og
Jón er alltaf tilbúinn að Ieiðbeina
og hefur meira að segja gaman af
því.“
— Þannig að Jón Páll er alveg
toppmaður?
„Já, bæði sem íþróttamaður og
persónuleiki er hann alveg ein-
stakur. Jón hefur gert mikið fyrir
íslensku þjóðina, en hún hefur
kannski ekki gert neitt ýkja mikið
fyrir hann í staðinn. Við skulum
athuga að það eru fjölmargir út-
lendingar sem þekkja ísland aðeins
vegna þessa eina manns. Jón Páll er
ef til vill mesta landkynning sem ís-
land hefur nokkurn tímann eignast.
Við megum ekki gleyma því að
þessi landkynning er ómetanieg og
enginn einn maður í íþróttum hefur
staðið sig í þeim efnum með slíkum
ágætum og Jón Páll Sigmarsson.“