Alþýðublaðið - 16.12.1987, Síða 15

Miðvikudagur 16. desember 1978
15
SKEMMTILEGASTAR"
Börnin á Litluhlíö dœma barnabœkur
Fyrir þessi jól, eins og
endranær, kemur út fjöldi
barnabóka. Að vísu virðist oft
áður hafa verið meira úrval
barnabóka en að öllu saman-
lögðu ættu börn að finna
eitthvað við sitt hæfi i þessu
voðalega bókaflóði.
Við brugðum á það ráð að
láta börnin sjálf meta bæk-
urnar í stað þess að láta full-
orðið fóik segja til um hvað
hentaði börnum best.
Allar barnabækur sem
blaðinu bárust, því miður sáu
ekki allir útgefendur sér fært
að vera með, voru sendar
börnunum á skóladagheimil-
inu Litluhlíð en börnin þar
eru á aldrinum 5-8 ára. Fóstr-
urnar lásu síðan fyrir börnin
og börnin lásu sjálf og gáfu
blaðamönnum síðan skýrsl-
urnar sem hér birtast.
Lengri bækurnar voru
framhaldssögur og Jólagraut-
urinn var lesinn í ferðalagi í
Heiðmörk og var andrúms-
loftið þar mjög í vil búálfa-
sögum.
Og hafi einhver haldið að
börn gætu ekki verið dómar-
ar um bækur sínar verður
hann skjótlega að skipta um
skoðun. Börnin ritdæmdu af
mikilli leikni og áhuga. En
vegna þess að áhuginn varð
stundum kurteisinni yfir-
sterkari gripu börnin hvert
fram í fyrir öðru og botnuðu
setningar hvert fyrir annað.
Við ákváðum þvi að birta
samræður þeirra og frásagnir
óbreyttar. Kann að vera að rit-
dómarnir verði ruglingslegir
og lítt hefðbundnir fyrir
bragðið en þeir verða sannir
því börn skrökva ekki.
Börnin heita: Aðalbjörg,
Andri, Davíð, Davíö J., Dýrleif,
Eiríkur, Freyja, Gísli, Guðni,
Guðrún,_Hervör, Héðinn Þór,
Jómar, Olafur, Svavar og
Þóra.
Við kunnum þeim og fóstr-
unum Margréti, Heru og
Gróu, bestu þakkir fyrir vel
unnið verk.
SNATI STÓD Á HAUS...
Kuggur
eftir Sigrúnu Eldjárn
Forlagið 1987
— Kuggur er skemmtileg-
asta bókin. Það er strákur,
það er hann Kuggur, og hann
er nýfluttur og þá hittir hann
gamla konu og hún hefur
fundið eitthvert dýr. Litli
græni kallinn, hann er mosa-
blesi en Kuggur stakk upp á
að kalla hann Mosa. Gamla
konan er Málfríður en hin er
mamman, hún á mömmu
sem er ennþá meira gömul.
— Hún er alltaf í þessum
kjól. En Málfríðurog Kuggur
eru i alveg eins skóm, nema
Kuggur er í grænum.
— Mosi er ógeðslega
sterkur. Hérna er hann að
lyfta rosa snjóbolta. Hann er
aleinn að lyfta svona snjó-
bolta. Og svo fóru þau í snjó-
boltakast og þá bjuggu þau
til snjókall og mamman
þurfti að vera fyrirsæta. Og
slðan komu krakkar og
stríddu þeim og fóru að
henda snjóbolta en hún bjó
bara til snjóbolta.
„Bestu bækurnar eru fyndnar og skemmtilegar.“
— Hún er æðislega
skemmtileg.
— Það var einu sinni hér,
manstu, æ, hvað var það,
snjóboltavélin.
— Það var frábært. Maður
notar snjóboltavél til að búa
til snjóbolta. Það var svona
ryksuga, svo sneri Kuggur og
það komu vettlingar sem
hnoðuðu snjóboltaog hentu
strax og þeir voru búnir að
hnoða. Mérfannst soldið
spennandi hvernig svona
snjóboltahnoðunarvél mundi
virka.
— Það er líka önnur vél í
sveitinni. Hérna á að slá og
hérna á að safna saman hey-
inu, hérna átti að mjólka belj-
urnar, nei, hérna á að snúa
og safna heyi fyrir aftan og
Mosi fer með það heim á bæ.
Hérnatekurðu eggin hjá
hænunum og hérna gefurðu
hænunum og það er líka
hægt að gefa hænunum
hérna og svo er hérna til að
mjólka beljurnar og skrifa
grein í bæjarblaðið eða eitt-
hvað. Síðan eldar hún bara
kjöt fyrir þau eða fisk eða
eitthvað.
— Það eru öskuhaugarnir
fyrir aftan og Málfríöur er svo
klár að búa til allskonar vélar
úr drasli og dóti. Hún bjó til
úr öllu þessu.
— Þetta er ofninn.
— Hérna er ofninn skær,
alveg hvítur.
— Mosi er svo sterkur,
hann hjálpaði til.
— Síðan fóru þau í skól-
ann og hún átti aö lesa sögu.
Hún fór með i skólann, hún
Málfríður, það er gömul kona,
og hún átti að lesa. Og hún
las: Snati stóð á haus útí
miðjum drullupolli og það
kom önd.
— Nei, svanur!
— Og beit hann í rassinn.
Og svo fóru þau eitthvað á
Grísastaði og hún bjó til vél
og hún, bara vélin var alveg
svona, hún gerði allt.
— Nei, ekki Grísastaði,
heldur eitthvað tá.
— Grísatá.
— Já, Grisatá. Og mér
finnst stundum í skólanum,
þegar þau fóru eitthvað
svona og hann klæddi sig í
skinkuna, hann Mosi, hann
hafói ostinn fyrir skinku.
— Skikkju! Heldurðu að
maður sé með einhverja
skinku hérna á bakinu!
— Bókin er svo fyndin.
Þetta eru fyndnar sögur og
trúður sem hoppar og skopp-
ar. Konungssonurinn var ung-
ur og núna er hann orðinn
eldgamall. Prinsinn var fangi
í nokkur ár. Hann er með
svona langa, langa fléttu.
Hann var búinn að safna til
að hún gæti hjálpað honum
niður.
— Hann var í fangelsi.
— Manstu, svo kom Mosi
og var að leika við drekann.
Siðan fór drekinn að grenja
þegar Mosi fór. Hann er líka
búinn að ráöa við dreka.
— Og þeir voru bara aö
leika sér, drekurinn og hann.
Hann er rosalega skemmti-
legur. Síðan renndu þau sér
bara niður fléttuna.
— Kerlingin sagði söguna
svo vitlaust út af því aö hún
sneri bókinni á hvolf. Hún
sagði: Er þetta einhver kín-
verska eöa hvað? Hún sagði:
Snati stóð á haus úti miðjum
drullupolli. Þá kom önd.
— Gæs.
— Og beit hann í rassinn.
— Bókin er öll full af
myndum.
— Þetta var skemmtileg-
asta bókin.
ÆDISLEGA SPENNANDI BÓK
Olla og Pési
eftir Iðunni Steinsdóttir
Almenna bókafélagiö 1987
— Hún er um strák og
stelpu. Olla það er stelpa
sem, æi, það er einhver kona
sem var ráðskona hjá þrem
mönnum og svo fór hún og
skildi barnið sitt eftir og einn
þeirra átti að vera mamman
og einn þeirra átti að vera
pabbinn og einn átti að vera
afinn. Og svo ólst hún upp
og svo var hún orðin tiu ára
og svo stálust þau útí Viðey
og það voru einhverjir þorpar-
ar sem vildu ekki taka þau
heim og þau misstu af bátn-
um. Þau vildu ekki hringja í
mömmunaog pabbann.
— Þegar þau voru útl Við-
ey.
— Þau misstu af bátnum.
Og svo fór sko Pési með ein-
um þorparanum, hann stald-
ist með bátnum og þorparinn
fór með hann til lands, og fór
heim til Gísla og náði I pass-
ana og sagði þeim að Olla
væri útí Viðey og svo fóru
þeir að leita og svo fóru þeir
með þorparanum.
— Nei, svo voru þau alltaf
„MÉR FINNST ALLAR