Alþýðublaðið - 16.12.1987, Side 16

16
Miðvikudagur 16. desember 1978
að reyna að finna þorparann
og fóru svo með hann á lög-
reglustöðina.
— Manstu eftirSkálda,
hann er frábær! Hann les
bara óþekktarsögur. Hann býr
til Ijót orð og skrifar þau. Og
strákurinn þarna, hann Pési,
hann er svartur.
— En manstu þegar Olla
sagði: Þú ert svo skítugur.
Nei, ég fór f bað í gær.
— Nei, hann sagði: Ég er
nýbúinn að þvo mér.
— Gísli er mamman. Og,
æi, hvað hét hann aftur?
— Bessi er pabbinn. Og,
og ég man ekki hvað hinn
hét.
— Nei, ég held að Bessi
hafi verið afinn.
— Nei! Eða jú, það voru
þrír Bessar. Einn Bessi var
pabbinn og einn Bessi sem
var afinn.
— Þetta er æðislega
spennandi bók. Við vorum að
drepast úr spenningi.
— Olla og Pési er
skemmtileg af því að krakk-
arnir eru svo skemmtileg.
Bestu bækurnar eru fyndnar
og spennandi.
— Þaö er gaman að svona
klukkubókum. Ef að klukkan
væri nú svona þúsund mínút-
ur yfir ellefu. Þá mundi hún
fara í marga hringi, svona.
Kúkú—kúkú—kúkú!
LEGGUR, ÞAO ER SVONA BEIN
Leggur og skel
eftir H.C. Andersen og Jónas
Hallgrímsson
Svart á hvítu 1987
— Mér finnst ekki Leggur
og skel voðalega skemmti-
leg. Þetta er leggur og skel,
það er hægt að leggja svona
aftur. Hún er um, það lekur.
Það lekur úr skelinni.
— Neineinei, það er bara
leggur. Það er leggur, það er
svona bein.
— Skelin, það vildi enginn
vera vinur hennar. Og svo var
hún gleymd úti á grasi, hún
var blá. Og leggnum var hent
út á haug og svo fann vinnu-
kona legginn og hún vildi
endilega mála hann grænan
og setti spotta utan um
hann. Svo týndist hann og
það var alltaf leitað að hon-
um. Þau fundu hann ekki
neins staðar. Svo fann vinnu-
konan hann aftur, hún sagði
bara: Þarna er leggurinn
minn. Hun tók hann bara og
fór með hann eitthvert.
— Mér finnst hún spenn-
andi. Það er svo spennandi
að gá hvað verður um skel-
ina, nei, legginn. Það er svo
spennandi hvort þau finna
hann.
SPENNANDI EN DÁLDIÐ SORGLEG
Saga af Suðurnesjum
eftir Jóhannes úr Kötlum
Mál og menning 1987
— Þetta er um strák sem
fór þarna að veiða og svo
datt hann i sjóinn til systur
sinnar. Hún var líka búin að
detta í sjóinn. Þetta er rím-
bók. Það er bara gaman að
lesa Ijóð.
— Eins og hann var alltaf
að hlæja en svo hætti hann
að hlæja þegar systir hans
datt í sjóinn.
— En mér finnst svo skrýt-
ið, þau komust alveg upp úr
sjónum.
— Það var einhver selur,
hann andaði inní þau svo þau
gátu lifað í sjónum.
— Og svo synti hann með
þau upp i fjöru og svo fór
systir hans aftur og æi, og
var að tala við selinn. Og svo
var pabbinn alltaf að veiða og
svo veiddist enginn fiskur og
hann fór útí sjó.
— Nei, það veiddist eng-
inn fiskur um jólin og þau
fengu laxa, tvo dauða laxa,
ÉG HEF LESID MILLJÓN BÆKUR UM
BÚÁLFA
Jólagrauturinn
eftir Sven Nordkvist
Forlagið 1987
— Mér finnst ekki góður
jólagrautur!
— Hún er frábær. Þetta er
um búálfana. Og jólasveinn-
inn kom. Jólasveinninn kom
bara í húsiö. Þeir ná í graut-
inn sem er settur út en eitt
kvöldið gleymdu þau grautn-
um og þá fóru þeir bara að
ná i grautinn. Þeir þjóta upp
skápinn.
— Það eru stigar þar. Þeir
eiga heima í skápnum, þess
vegna eru stigar þar.
— Ég hef lesið milljón
bækur um búálfa en þeir eru
ekki til. Ég hef ekki gáð í
skápinn. Eg sáeinu sinni
mús í skápnum.
— Ætli það hafi ekki bara
verið hamsturinn þinn!
— Nei, mýs eru gráar en
ekki hvítar eða brúnar.
— Ég átti hamstur með
frænku minni, en hann dó.
— Þetta eru álfar og síöan
fóru þeir til að sækja grautar-
skálina hans pabba af því
þau gleymdu að setja graut-
inn. Þeir reyndu að plata kall-
inn til að fara og mamma
sagði að ein kindin væri
hérna föst í girðingu. Mamma
finnur allt á sér. Hún fann að
fólkið myndi gleyma hérna að
setja grautinn.
„Þetta er um strák sem fór aö veiða og svo datt hann í sjóinn til systur sinnar.“
— Hún er æði.
— Hún er mjög mjög
spennandi. Þau voru að halda
jól, jólasveinarnir eða ein-
hverjir, og þau gáfu alltaf liltu
búálfunum jólagraut með sér,
bara á litlum diski. En svo
einu sinni ein jól, þegar þau
voru að borða jólagraut, þá
gleymdu þau að gefa búálf-
unum graut þannig að búálf-
arnir bara fóru og náóu sér í
skeið eða eitthvað og létu í
lítinn disk smá jólagraut og
þá komu þau og vöknuðu við
að klukkan hætti að slá og
þá sá eitthvað af litlu börnun-
um búálfana, og sagði pabba
og mömmu. Þau sögðu þeim
alveg hvernig það var, þau
sögðu þeim alveg að þau
höfðu séð en pabbi eða
mamma trúöu þeim ekki en
svo sáu þau búálf, lítinn. Þau
fengu graut og hlupu með
hann þar sem þau áttu
heima, þau áttu heima í hús-
inu hjá þeim. Þau höfðu get-
að farið þarna upp og átt
heima þarna upp á lofti. Og
svo bara þegar þau voru búin
að ná í jólagrautinn þá voru
jól hjá þeim.
— Mamma lét smjörklessu
og þá sá stelpan mömmuna,
hún lét smjörklessu hérna í
og svo hlupu þau burt með
jólagrautinn. Og hérna sáu
þau að þau höfðu gleymt að
láta jólagrautinn og svo varð
allt gott hjá þeim og þau fóru
öll að sofa, búálfarnir og allir.
HANN ER ALLTAF SVO
SKEMMTILEGUR
Paddington á flugvellinum
eftir Michael Bond
Örn og Örlygur 1987
— Hann er hérna á flug-
vellinum, hann ætlaði á sól-
arströnd. Hann lét töskuna
sina hér en hljóp síðan bara
á eftir henni. Og síðan rann
hún hér út og fór hér inni
ferðabílinn og Badminton
fékk far til aö fara til Ítalíu
eða eitthvað og hann var
með fulla tösku af samlok-
um.
— Það er hægt að opna
svona dyr.
— En ekki þar sem tösk-
urnar eru. Það er ekki hægt
að taka töskurnar.
— Jú, það er hægt að rífa
þetta svona út, það kemur
önnur taska á endanum.
— Bókin heitir Badminton
á flugvellinum.
— Mér finnst líka Padding-
ton á flugvellinum skemmti-
leg. Hann vildi ekki láta tösk-
una sína hjá hinum töskun-
um og hann fór bara á eftir
henni. Hann fór á færibandi.
Hann fékk sérstaka aðstoð til
að komast inn í vélina svo
hann færi ekki í vitlausa vél.
Já. Og svo spurðu þau:
Hvernig komstu hingað? Og
hann sagði: Ég fékk sérstaka
aðstoð. Hann var að fara til
útlanda.
— Til Frakklands.
— Það voru eiginlega bara
samlokur í töskunni, hann
vildi ekki láta týna samlokun-
um sínum. Hann sagði: Gott
að ég merkti töskuna mína
vel, annars gæti ég týnt öll-
um samlokunum.
— Hann er alltaf svo
skemmtilegur.
KLUKKUSTJÓRI ALGJÖR
Paddington og klukkan
eftir Michael Bond
Örn og Örlygur 1987
— Hann á að læra á klukk-
una. Hann á svo mikið af
klukkum. Hann er bara
klukkustjóri algjör, svona
maður sem stjórnar öllum
klukkum í heiminum. Hér
sýnir hún hvað klukkan er.
— Bókin er skemmtileg.
Það er svo mikið af klukkum.
— Ekkert mikiö.
Það þarf að hugsa og fletta áður en bækur eru dæmdar.