Alþýðublaðið - 28.10.1994, Blaðsíða 8

FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 1994
■*»

'^ -—“
FORRETTIR
sjávarréttapaté • villibráðarseyöi
hreindýrapaté • villigœsakœfa
reyksoðinn lundi • grafinn lax eða silungur
reykt og sesamgrafin gœsabringa • ogfleira
AÐALRÉTTIR
hreindýrasteikur steiktar í salnum • rjúpur
pönnusteiktargœsabringur • villikryddaðfjallalamb
villiandarsteik • svartfugl • hreindýrapottréttur
súla • hreindýrabollur í títuberjasósu • skarfur
gœsapottréttur • ogfleira

Alþýðublaðsegg Indriði G. Þorsteinsson,
rithöfundur:
Stóri borinn kominn!
Indriði: Undir mynd af Emil Jónssyni stóð Stóri borinn kominn til
landsins! Þannig háttaði til að það var verið að djöflast með bor fyrir
utan hjá okkur og myndirnar víxluðust.
Það er ekki alveg frítt við að
okkur hafi stundum orðið á í
messunni á Alþyðublaðinu þegar
ég starfaði þar. Eg minnist þess til
dæmis að einu sinni var Emil
Jónsson, utanríkisráðherra, að
koma heim úr utanferð sem hann
fór fyrir ráðuneyti sitt. Við tókum
mynd, og undir henni stóð: Stóri
borinn kominn til landsins! Þann-
ig háttaði til að það var verið að
djöflast með bor fyrir utan hjá
okkur og mynd tekin af honum
með frétt, - sem því miður víxluð-
ust í blaðinu.
Frægt var það líka þegar Eggert
G. Þorsteinsson var nefndur Ekk-
ert í Alþýðublaðinu. Leiðrétting
fylgdi auðvitað daginn eftir. Þar
stóð enn Ekkert G. Þorsteinsson.
yið svo búið var hætt að leiðrétta.
Ég var þarna á árunum 1959 til
196! þegar ég gerðist ritstjóri
Tímans, en þar hafði ég hafið störf
1951. Á þessum árum reif Gísli J.
Ástþórsson upp Alþýðublaðið úr
nánast engu upp í heljargott upp-
lag. Þá komu auðvitað pólitíkus-
amir og sögðu: Nú get ég! Gísla
var kastað og blaðið hríðféll í sölu
í kjölfarið. Blaðamennska á þess-
um ámm var skemmtileg.
Á Alþýðublaðinu ríkti verulega
„smart“ blaðamennska. Gfsli J. og
Sigvaldi Hjálmarsson eru méreft-
irminnilegastir allra blaðamann-
anna. Áki Jakobsson var líka sér-
lega góður framkvæmdastjóri,
glaðsinna maður, enda þótt það
væri sífellt barið á honum, bless-
uðum. Þetta var góður tími á Al-
þýðublaðinu því þar var þægilegt
að vinna. Hjá okkur var allt í kæti.
mikil vinna og við hálf launalaus-
ir. Engu að síður var þelta
skemmtilegur tími, sem maður
minnist með ánægju.
Alþýðublaðsegg óiiTynes,
fréttamaður á Stöð 2:
Bj arndýraveiðar
á íseyjunni Arlis II
Það sem er mér einna minnis-
stæðast frá þeim tveimur árum
sem ég vann á Alþýðublaðinu
(1965 lil 1966 að mig minnir) er
lfklega fólkið sem ég vann með.
Heiðursmennimir Benedikt Grön-
dal og Gylfi Gröndal voru ritstjór-
ar, Guðni Guðmundsson rektor
var fréttastjóri og meðal blaða-
manna voru sá ágæti skólamaður
Kristján Bersi Olafsson og fjöl-
listamaðurinn Ragnar Lár. Eiður
Guðnason sendiherra var ritstjórn-
arfulltrúi.
Og ekki má gleyma Indriða G.
Þorsteinssyni. Hann vann raunar
ekki á Alþýðublaðinu heldur var
hann ritstjóri Tímans á þessum ár-
um. En Indriði kom alltaf í eftir-
miðdagskaffi til okkar í Alþýðu-
húskjallarann, enda nóg fyrir hann
að vinna með framsóknarmönnum
þótt hann þyrfti ekki drekka með
þeim kaffi líka. Það voru því Qör-
ugar umræður við kaffiborðið.
Það fréttatilvik sem stendur
uppúr er líklega leiðangur út í ís-
eyju eina mikla sem var að reka
hægt og rólega frá Norðurpólnum.
Bandaríkjamenn vom þar með
rannsóknastöð og eyjan hét ARL-
IS II, sem stóð fyrir Arctic Rese-
arch Laboratory Ice Station Two.
Við flugum þangað hópur
blaðamanna með gamalli DC-3-
vél frá Vamarliðinu sem í höfðu
verið settir auka eldsneytisgeym-
ar. Aðrir í ferðinni voru Jón Birgir
Pétursson sem þá var á gamla
Vísi, Ámi Gunnarsson frá Ríkisút-
varpinu, Jón Hákon Magnússon
frá Tímanum og síðast en ekki síst
Elín Pálmadóttir af Mogganum.
Flugið gekk vel og við lentum á
ARLIS á tilskildum tíma. Þetta
átti að vera dagsferð en vegna
þoku í Keflavík var ákveðið að við
gistum um nóttina, sem enginn
hafði neitt á móti. En við þurftum
auðvitað að finna okkur eitthvað
til að dunda við og þar sem heima-
Óli: Ég fékk lánaðan herjans mikinn riffil, Winchester 30/06 og rölti út
á ísbreiðuna. Mér til fulltingis voru þeir Árni Gunnarsson og Jón Há-
kon.
menn höfðu sagt frá heimsóknum
bjamdýra ákvað ég að fara á
bjarndýraveiðar.
Ég fékk lánaðan herjans mikinn
riffil, Winchester 30/06 og rölti út
á ísbreiðuna. Mér til fulltingis
vom þeir Ámi Gunnarsson og Jón
Hákon. Engan sáum við ísbjörn-
inn og ákváðum þess í stað að ráða
niðurlögum fimm lítra dollu und-
an kokteilávöxtum sem við rák-
umst á.
Hún var dyggilega skotin í tætl-
ur. Raunar hafði nú aldrei verið
mikil alvara á bakvið bjarndýra-
veiðihugmyndina en sem við stóð-
um þama plaffandi á dósina hafði
einhver okkar orð á því að það
væri nú fræðilegur möguleiki að
eitthvað bjamdýrið heyrði skot-
hvellina og kæmi til að grennslast
fyrir um hvað væri á seyði.
Það var einhvem veginn þegj-
andi samkomulag um að við
myndum hverfa aftur bakvið ör-
ugga veggi rannsóknastöðvarinn-
ar. Og það gerðum við. Og geng-
um sýnu hraðar en á útleiðinni.