Vísir - 12.08.1976, Blaðsíða 2

Fimmtudagur 12. ágúst 1976 VISIR
í REYKJAVÍK
Hvað finnst þér um kyn-
greiningu i starfsaug-
lýsingum?
Gyöa Þórisdóttir, nemi: „Mér
finnst þaö bara sniöugt”.
Jódis Gunnarsdóttir, atvinnu-
laus: „Þaö ætti ekki aö auglýsa
þannig”.
Theódóra Rafnsdóttir, kennari:
„Æ, ég veit þaö ekki, og þó, mér
finnst þaö ekki eiga rétt á sér aö
auglýsa þannig”.
Auöbjörg Sigurþórsdóttir, vinnur
I frystihúsinu á Eskifiröi: „Ég
veit þaö ekki”.
Steinunn Sveinsdóttir,nemi: „Æ,
viltuekki heldur spyrja einhvern
annan? — Og þó, mér finnst eöli-
legast aö auglýsa bara eftir fólki í
störfin, en ekki aö taka fram kyn
viökomandi”.
BRÝNASTI HÚSNÆÐISVANDI
EINSTÆÐRA FORELDRA LEYSTUR
Félog einstœðro foreldra hefur fest kaup ó
neyðarhúsnœði fyrir félagsmenn og börn þeirro
,,Við stefnum að þvi
að taka húsið að ein-
hverju leyti i notkun
strax og við fáum það
afhent i október. Við
getum nú þegar hafist
handa við endurbætur
á þvi að utan og kjall-
aranum,” sagði Jó-
hanna Kristjónsdóttir
formaður Félags ein-
stæðra foreldra i viðtali
við Visi.
Eins og kunnugt er hefur fé-
lagiö fest kaup á húseigninni aö
Skeljanesi 6 i Reykjavik og
hyggst reka þar neyðarhúsnæði
fyrir einstæða foreldra með
börn.
Barnagæsla.
„Húsið er tvær hæöir og ris
fyrir utan kjallarann, þar sem
ætlunin er aö hafa aðstööu fyrir
klúbbstarfsemi félagsins og ein-
hvers konar aðstööu fyrir börn
hússins,” sagöi Jóhanna.
„Ég hef látiö mig dreyma um
þaö aö þar geti verið barna-
gæsla. Þegar þessi stóru vanda-
mál fólksins, húsnæði og barna-
gæsla, eru leyst ætti það aö eiga
mun hægara um að koma undir
sig fótunum.
Við höfum lika i huga aö
reyna að veita félagslega þjón-
ustu i húsinu. Fólk sem er niöur-
brotiö og vantrúað á sjálft sig
eftir skipbrot i einkamálunum
hefur oft mikla þörf fyrir ráö-
gjöf. Einnig er full ástæöa til aö
veita upplýsingar um ýmsa
praktiska hluti”.
Hver hæö hússins er um 150
fermetrar aö stærð og veröa
þrjú eldhús i þvi, sem hvert
veröur notaö sameiginlega af
tveimur til þremur fjölskyldum.
Gert er ráö fyrir að minni fjöl-
skyldum nægi að fá eitt herbergi
til afnota, en auk þess verður
sameiginleg setustofa á neöstu
hæðinni.
Skammtimadvöl.
„Þetta hús veröur alger
bráöabirgðalausn fyrir fólkiö.
Dvalartiminn veröur helst að-
eins nokkrir mánuöir hjá hverri
fjölskyldu. Hins vegar veröum
við að miða viö raunhæfa þörf
hjá hverjum og einum. Þaö er
erfitt að fastákveöa timann, en
allt kapp veröur lagt á aö hjálpa
fólkinu til að komast I varan-
legra húsnæöi.
Viö gerum ráö fyrir að fólk
hafi aö einhveru leyti meö sér
húsgögn, en setustofu og barna-
herbergið i kjallaranum verö-
um viö aö búa húsgögnum.
Eins og er er ei gott að segja
fyrir um framkvæmdahraöann.
Hann ræöst af þvi hvernig pen-
ingarnir berast.
Viö sendum út beiðnir til fyr-
irtækja og einstaklinga strax og
kaupin voru ákveðin og er tölu-
vert farið að reytast inn. Fólk
hefur sýnt þessu nokkuö mik-
inn áhuga. Okkur hefur borist
borðbúr.aður og dálitiö af hús-
gögnum, auk peningagjafa. Auk
þess höfum viö fengiö nokkra
lánafyrirgreiöslu”, sagöi Jó-
hanna. —SJ.
Jóhanna Kristjónsdóttir viöhús þaö sem Félag einstæöra foreldra hefur fest kaup á. Visismynd: JA.
Láglaunafólkið og „gullkálfarnir"
Kerlingin I Gullna hliðinu
vildi vita af sálinni hans Jóns á
„viðkunnanlegum stað”, og
hafði töluvert fyrir þvf að koma
henni þangað. Minni fyrirhöfn
virðist þurfa tii að koma for-
ustumönnum verkalýðsins á ts-
iandi á viðkunnanlega staði,
jafnvel þótt skipt sé um menn og
reynt sé að iáta Ifta svo út, að
þeir hafi ekkert til annarra að
sækja. Snorri Jónsson, Eðvarö
Sigurösson og Björn Jónsson,
forseti ASt, eru allir I boði er-
lendis. Snorri er f Rússlandi en
þeir Eðvarð og Björn eru I Aust-
ur-Þýskalandi, eöa hafa verið
það til skamms tfma. Þeir Eð-
varð og Björn munu öðrum
þræði hafa veriö að leita sér
lækninga, en ekki er annað vitaö
en Snorri sé sæmilega heilsu-
góður.
Athyglisvert er að þessir þrfr
höfuðpáfar fslensks verkalýðs
skuli þiggja boð austur fyrir
járntjald svo skömmu fyrir ASt-
þingið I haust, þar sem búast
má við miklum átökum, enda
verður þvf uppgjöri ekki lengur
slegið á frest, sem byggist á
þörfum og réttindum láglauna-
hópa annars vegar og „gullkálf-
anna” I ASt hinsvegar, þ.e.
fólks sem hefur allt að tvöföld
mánaöarlaun á við láglauna-
fólkið. Lætur nærri að dag-
vinnuiaun pr. mánuö hjá lág-
launafólki sé frá sextfu tii sjötiu
þúsund krónur, og geta allir séð
að slfkt dugir ekki. Hins vegar
hefur verið ógerningur aö leið-
rétta þetta vegna þess að hve-
nær sem það stendur til heimta
„gullkálfarnir” jafngildi I pró-
sentuhækkunum.
Nú hafa lágiaunahóparnir átt-
að sig á þvi, að sérstaða þeirra
er slik innan ASt, að með
engu-móti verður blandaö sam-
an samningum um kaup og kjör
þeirra og „gullkálfanna”. ASt-
þingið f haust mun einmitt ein-
kennast af sjónarmiöum hinna
lægst launuðu. Eflaust munu
koma fram tillögur úr þeirra
röðum til leiðréttingar, og ber
að skoða þær gaumgæfilega, en
þvi aðeins að tillögugerðin miði
að þvi að leiörétta hlut lág-
launahópanna án samhengis við
launamál „gullkálfanna”. Það
er þvf full ástæða fyrir forustu
ASt að sækja þor og þrótt til
þeirrar baráttu á viðkunnan-
lega staði austan járntjalds.
Annars eru launakjör ASt-for-
ustunnar nokkurt dæmi um það,
hvað þeir sjálfir telja mann-
sæmandi borgun fyrir
mánaðarvinnu. Þeir Björn og
Snorri munu hafa upp undir tvö
hundruð þúsund krónur á mán-
uði meö bflastyrk, sem nemur
um þrjátfu þúsundum á mánuði
fyrir að fara úr og f vinnu og aka
á nefndafundi. Samkvæmt töxt-
um láglaunafólksins ættu þrjár
fjölskyldur að geta lifaö á laun-
um þeirra Björns og Snorra
hvors um sig. Annar verkalýðs-
forkólfur, Jón Snorri Þorleifs-
son hjá Trésmiöafélaginu hefur
eitthvað minna á mánuöi, eða
um hundrað og sjötiu þúsund,
þegar allt er talið, og Sigurjón
Pétursson, borgarfulltrúi Al-
þýðubandalagsins, er lika á
föstum launum hjá trésmiðum
og hefur lik laun og Jón Snorri.
Þetta er liðið sem á að mæta
fulltrúum láglaunahópanna á
ASt-þinginu I haust, og lætur að
likum að deilan verður hörð.
Þaö liggur I augum uppi að
hagsmunir láglaunahópanna og
„gullkálfanna” fara ekki sam-
an, og þess vegna getur allt eins
farið svo á ASÍ-þinginu, að lág-
launahóparnir frábiðji sér alla
samstöðu við „gullkálfana” i
yfirstandandi kjaradeilum, og
freisti á eigin spýtur að ná sam-
komulagi um nauðsynlegar
leiðréttingar alveg án tillits til
þess hvernig „gullkálfunum”
kann að reiða af i næstu kjara-
deilum. Láglaunahóparnir telja
sig þegar hafa, nauöugir,
viljugir, barist nógu lengi fyrir
kauphækkunum til handa „gull-
kálfunum”. Svarthöföi