Vísir - 08.04.1978, Blaðsíða 25

vísra
Laugardagur 8. april 1978
25
Sigur&ur Haukur: „Ég skil
ekki þann prest, sem neitar
tilvist lækninga aö handan”
ingu i fjarlægð. Einar fær núna
um 20-30 bréf i hvert sinn með
póstinum en hann kemur
þrisvar i viku.”
Það er ekki mitt að dæma
um árangur
Hvað hefur þú annast marga
sjúklinga?
„Ég hef ekki hugmynd um
það. Ég á ekki nöfn allra þeirra
sem hafa leitað til min en meiri-
hluta þeirra samt.”
Hefur þú nokkuð fylgst með
árangri af lækningum þinum og
læðistaldrei að þér sá grunur að
ef til vill sért þú að bregðast
hundruðum sjúklinga sem
leggja allt sitt traust á þig?
„Nei, það hvila engar áhyggj-
ur á mér vegna ábyrgðar minn-
ar. Ég ber fyllsta traust til
læknanna. Ég hugsa ekki svo
mikið um árangurinn' það er
ekki mitt að dæma um það. Ég
veit ekkert nema menn komi til
min á eftir og láti mig vita um
árangur. Það hafa reyndar
margir gerU.~ En það eru ef-
laust margir sem vita betur um
árangurinn en ég.”
Finnur þú fyrir þvi þegar ver-
ið er að lækna i gegnum þig og
veldur það þér einhverjum
óþægindum?
„Ég verð ekki var við að það
raski ró minni á nokkurn hátt.
Hins vegar er stærð kraftsins
misjöfn eftir sjúkdómum. Þeg-
ar verið er að lækna mikfð.verð
ég óskaplega þreyttur. En ég
þarf stuttan tima til að endur-
nærast.”
Nú getur þú greint sjúkdóma
hjá fólki. Getur fólk komið til
þin og spurt hvað gangi að þvi?
„Yfirleitt má ég ekki sjúk-
dómsgreina nema það sé lifs-
nauðsynlegt. Læknarnir tóku
það fram við mig að ég ætti ekki
að svara bréfum eða spurning-
um fólks varðandi sjúkdóminn.
Það væri þeirra hlutverk að
svara, þ.e. með lækningu. Ég
get þó nefnt dæmi þar sem ég
gerði undantekningu á þessu.
Það hringdi eitt sinn til min
kona og sagði frá stúlku sem var
á hennar vegum. Stúlkan þjáð-
ist mikið af kvölum i maga. Ég
sagði henni að stúlkan væri með
bráða botnlangabólgu og þyrfti
hún að koma henni strax á
spitala. Stúlkan komst i tæka tið
og var skorin upp og reyndist
það rétt vera sem ég sagði og
mátti ekki tæpara standa.
Fór til Kanada með
læknunum
Erla Ingileif sagði okkur að
oft fengi Einar að fylgjast með
starfi læknanna hér og þar um
landið og jafnvel erlendis.
„Hann fékk eitt sinn bréf á
ensku frá Kanada”, sagði Erla
Ingileif. „Ég las bréfið fyrir
hann. Það var frá kopu sem lá á
sjúkrahúsi með krabbamein.
Hún átti þrjú börn og bað hann
um lækningu. Við vorum að
Dl MIG
Ff
öllum likama hans. Talið var að
hann væri með rauðu hundana.
Ekki þótti fært að hann legðist
inn á sjúkrahúsið fyrr en honum
væri batnað af rauðu hundun-
um.
Drengnum versnaði mjög
mikið miðvikudaginn 3. septem-
ber. Pétur Orn var aldrei með
sótthita á meðan á þessum veik-
indum stóð en með rauð þykk-
ildi i andliti og viða um
likamann.mikinn ofsakláða á
iljunum og mjög viðkvæmur á
báðum fótum. Fimmtudaginn
11. september var drengurinn
orðinn sæmiiega hress eftir
þessi veikindi. Samband var
haft við sjúkrahúsið og var
ákveðið að drengurinn legðist
inn mánudaginn 15. september
sem stóðst.
Læknarnir á sjúkrahúsinu
töldu að samkvæmt umsögn um
myndir sem teknar voru á
Borgarspitalanum yrði aðgerð
nauðsynleg. Læknarnir sögðu
að það væri vani að taka nýjar
myndir áður en aðgerð hæfist og
var það gert sama dag og
drengurinn lagðist inn á
sjúkrahúsiö.
Daginn eftir var móður
drengsins tjáð að það þyrfti að
taka aðra mynd af Pétri þar
sem myndin frá deginum áður
hefði sýnt að liðkúlan, sem búist
var við aö væri niðurbrotin, var
það ekki. Jafnframt átti að leita
að annarri orsök fyrir helti Pét-
urs. Einnig var myndin sem
tekin var á Borgarspitalanum
fyrr um sumarið fengin til sam-
anburðar ef ske kynni að hún
hefði fengið ranga umsögn.
En nýja myndin sýndi heldur
ekkert sem gat skýrt helti
Péturs. Um morguninn 17. sept-
ember hittust læknar á Barna-
deild Hringsins með öll gögn um
veikindi Péturs.
Eftir þann fund var móður
Pétursskýrt svo frá: Mynd tek-
in 8. ágúst er rétt dæmd hjá
iæknum Borgarspitalans. Aug-
ljóst er á henni að niðurbrot á
beinum er hafið. Kúlan er orðin
hraunleg og gljúp, en nýju
myndirnarsýna glansandi jafna
kúlu en þó er eins og eimi eftir
af einhverjum óhreinindum i
iiðvökva. Þar með þurfi ekki
lengur að leita að ástæðu fyrir
helti Péturs þar sem hann heföi
auðsjáanlega haft niðurbrot i
beinum i ágústmánuöi og
reyndar fyrr. Hvers vegna svo
skyndileg breyting til hins betra
hefði orðið gætu þeir hins vegar
ekki skýrt. Batinn væri mjög
óvenjulegur ef ekki óþekktur.
Pétur örn mætti nú fara heim
en með honum yrði fylgst og
ætti hann að koma i myndatöku
eftir tvo mánuði.
Hinn 17. nóvember fór Pétur
örn enn á ný i myndatöku. Að
áliti lækna og röntgensérfræð-
inga sýndi myndin ekkert at-
hugavert við mjaðmaliði kúlu
og vökva; allt saman var eðli-
legt.
Skömmu eftir að Pétur kom
heim af spitalanum en þó sér-
staklega eftir að komiö var
fram i október 1975 minnkaði
heltin hjá drengnum og batinn
hélt stöðugt áfram.
Haft samband við Einar
4. september
Hér lýkur frásögn Sverris af
sjúkdómssögu Péturs Arnar.
Aftan við hana hefur hann skráð
viðbót við ofanritaða frásögn.
Þar segir að vinuf Sverris hafi i
siðari hluta ágústmánaðar 1975
farið norður i land i sumarleyfi.
Sverri hafi verið kunnugt um
fjölskyldutengsl þessa vinar
sins við Einar Jónsson á Einars-
stöðum i Suður-Þingeyjarsýslu.
Bað Sverrir hann að koma við
hjá Einari og kynna fyrir hon-
um sjúkdóm Péturs Arnar. Vin-
ur hans heimsótti Einar Jónsson
að morgni 4. september og fékk
góðar undirtektir við óskum for-
eldra Péturs Arnar.
Þegar Pétur örn var kominn
á sjúkrahúsið þann 15. septem-
ber hringdi móðir hans til Ein-
ars og náði sambandi við hann
þriðjudaginn 16. september kl.
11 f.h. og skýrði hún Einari frá
bvi hvar drengurinn væri.
Trúðuð þið á það að Einar
gæti hjálpað ykkur?
Við gerðum okkur aldrei i
hugarlund að uppskurður væri
umflýjanlegur. Við höfðum
fyrst og fremst samband við
Einar til þess að hann myndi
létta fyrir aðgerðinni og veröa
Pétri Erni til styrktar bæði and-
lega og likamlega. „Reyndar
var ég búin að gleyma aö haft
hafði verið samband við
Einar”, sagöi Ingibjörg.
Hvaöa skýringu kunnið þið á
þvi sem hefur gerst?
,,Við kunnum enga aðra skýr-
ingu en þá að Pétur örn hafi
Nú er Pétri Erni að mestu
batnað I fætinum, en einstöku
sinnum finnur hann þó fyrir
helti.
hlotið lækningu i gegnum Ein-
ar.”
Urðuð þið vör við einhverjar
breytingar á Pétri Erni eftir að
talað var við Einar?
„Nei, ég varð aldrei var við
neitt sérstakt. Pétur féll i djúp-
ansvefnkl. 5um daginn rétt eft-
ir að talað var við Einar og
vaknaði ekki fyrr en ki. 6 um
morguninn eftir”, sagöi Ingi-
björg .,,Þá var hann búinn að
jafna sig að mestu leyti og orð-
inn hvitur i andliti. Það kom
seinna i ijós eftir þessi veikindi
hans,áður en hann fór á spital-
ann,sem talið var aö væru rauð-
ir hundar, að Pétur hafði fengið
rauða hunda áður. Þannig að
það gat ekki verið rétt sjúk-
dómsgreining.”
Hvernig er Pétur I fætinum
núna?
Hann er að mestu orðinn góð-
ur en þó koma dagar inn i sem
hann finnur til og á erfitt með
gang. En hann getur hreyft fæt-
urna alveg eölilega.”
Hvaða áhrif haföi þetta á lif
ykkar?
„Ég hef alltaf verið trúaður á
annað Hf”, sagði Sverrir, „og
opinn fyrir þessum hlutum.
Þannig að þetta var enn ein
staðfestingin á þeim. Hug okkar
til Einars þarf ekki að lýsa. Við
erum full þakklætis og skráði ég
þessa skýrslu til að hún mætti
verða vitnisburður um náðar-
gáfu hans”.
„Auðvitað ætti þetta að valda
þáttaskilum i lifi okkar, „sagði
Ingibjörg” en i reynd þá hefur
þetta sorglega litil áhrif á okkar
daglega lif. Ég er efasemdar-
manneskja og maður stendur
þarna frammi fyrir hlutum sem
maður verður að sætta sig við
að geta ekki skýrt.”
—KS.
Viðtalið við Einar var tekið í hópi nokkurra vina hans. A mynd-
inni sjást séra Sigurður Haukur, Einar, Erla Ingileif og Kristin
Gunnlaugsdóttir.
drekka kaffi þegar þetta gerð-
ist. Ég lét bréfið á borðið að
loknum lestri og sá að hann
lagði höndina á það. Skömmu
siðar sá ég það á svip hans að
hann var farinn. Það leið ekki
langur timi þar til hann kom
aftur. Ég spuröi hann: „Sástu
konuna?” „Já, ég sá hana”,
sagði hann, „en hún var ekki i
sjúkrahúsinu ; hún var i slopp
heima hjá sér”. Astæðan fyrir
þvi að þeir gátu fundið hana var
sú að þeir hittu i Kanada látinn
ættingja konunnar sem gat vis-
að þeim til vegar. Seinna feng-
um við bréf frá annarri konu
þar ytra sem sagði okkur frá þvi
að þessi kona hefði fengið að
fara heim i eins dags heimsókn
þennan sama dag.”
Erla Ingileif sagði að hún gæti
alltaf séð það á svip Einars
hvort sálin væri i likamanum
eða ekki og hvenær hún kæmi til
baka. Hún var spurð að þvi
hvort það væri ekki óþægilegt að
sitja við sama borð og hann og
vita samt að hann væri hvergi
nálægur. Sagði hún að slikt væri
löngu komið i vana.
Fékk heiftugar fæðingar-
hríðir
Margt bar á góma i þessu
spjalli. Þar á meðal var eitt
atriði sem blaðamanni hefði
aldrei hugkvæmst að spyrja
um. Það hefur komið fyrir m.a
að sjúkdómar, sem verið er að
lækna i gegn um Einar, koma
stundum fram á honum sjálf
um. Þetta gerist einkum ef hann
veit ekki nafnið á þeim sem er
að leita lækningar. „Til dæmis
fékk ég eitt sinn heiftarlegar
fæðingarhriðir og engdist ég
sundur og saman af kvölum
meðan ósköpin gengu yfir.
Skýringuna fékk ég skömmu
siðar. Kona sem þekkti til á
heimili okkar átti i miklum
erfiðleikum þegar hún var að
ala barn sitt. A meðan var henni
hugsað sterkt til min og linuðust
þjáningar hennar við það. En
hins vegar hafði hún gleymt að
láta mig fá nafnið sitt þannig að
þrautir hennar komu fram á
mér.
Það kemur stundum fyrir
þegar ég er út á túni að ég fæ
verki og þarf að kasta upp”.
„Þegar ég sé að hann er sjúk-
ur þá þarf ég að spyrja hvort
það sé hann sem sé veikur sjálf-
ur eða einhver annar”, sagði
Erla Ingileif.
Læknarnir ekki verstir
Hver eru viðbrögð jarðneskra
lækna við þessari starfsemi
þinni?
„Þeir hafa látið þetta býsna
afskiptalaust. Það eru þó heldur
eldri og reyndari læknar sem
eru opnari fyrir þessu. Fólk al-
mennt var mikið á móti þessu
fyrst.en það hefur breyst mikið
á seinni árum. Það eru alltaf
einhverjir sem verða til þess að
skipta sér af þessu en það skipt-
ir mig engu máli; þetta eru eðli-
leg viðbrögð”.
„Það eru ekki læknarnir sem
eru verstir þeirra sem eru að
hnjóða i þetta mál”, sagði séra
Sigurður Haukur. „Ég er
hræddur um að margir starfs-
bræður mínir eigi hér hlut að
máli. En ég skil ekki þann prest
sem les Nýja testamentið i gegn
án þess að sjá að i hverjum
kafla og á hverri blaðsiðu er
verið að tala um þessi mál. Og
ég skil ekki hroka þeirra sem
afneita tilvist lækninga að hand-
an.
En ég viðurkenni að það eru
vissar hættur i þessu máli.
Læknar gætu óttast að fólk hætti
að leita til þeirra. Það er langt i
frá að Einar hvetji fólk til að
hætta að leita til jarðneskra
lækna. Þvert á móti kemur það
iðulega fyrir að hann visar þvi
til þeirra og eru mörg dæmi
þess. Jafnframt er viss hætta á
að upp risi falsspámenn og þess
vegna þurfa menn að vera vel á
verði. Ég var búinn að fylgjast
lengi með Einari áður en ég
sannfærðist um lækningamátt
hans.”
Tilbúinn að gangast undir
rannsókn
Er til einhver visindaleg
skýring á þvi hvað gerist þegar
þú læknart Einar?
„Ég þekki hana ekki. Þetta er
ekki frá sjálfum mér komið og
ég tel þetta óhugsandi án þess
að þetta sé frá Guði komið”.
Séra Sigurður Haukur benti á
að visindaleg þekking okkar
næði svo skammt á þessu sviði.
Raunar værum við þess ekki
megnug að gefa neinar viðhlit-
andi skýringar á þessu fyrir-
brigði, hvorki til að sanna þær
eða afsanna. Hins vegar væri
þekking manna alltaf að aukast
og það væri ekki ósennilegt að
þegar fram liðu stundir að ein-
hver visindaleg skýring fengist
sem menn geta sætt sig við, ef
þeir litu þannig á að það væri
meginkjarni þessa máls.
Hefur farið fram einhver
rannsókn hlutlausra aðila á
hæfileikum þinum?
„Ekki veit ég til þess. Ég er
alveg tilbúinn að leyfa mönnum
að sannreyna þá ef þeir vilja.
Það gæti kanr.ski orðið erfitt þvi
að ég ráðlegg fólki alltaf að
halda áfram að leita jarðneskra
lækna, þannig að einhver gæti
orðið i vafa um hverjum batinn
sé að þakka. Þetta væri til
dæmis hægt með þvi að taka
myndir af sýnilegum meinum,
annaðhvort ljósmyndir eða
röntgenmyndir, bæði fyrir
lækningu og eftir. Reyndar hafa
slikar myndir verið teknar i ein-
staka tilfellum en hvort menn
taka þær sem sönnunargögn
veit ég ekki um.”
Krafturinn eykst með
árunum
Ætlar þú að halda þinu lækn-
ingastarfi áfram?
„Ég veit ekki annað. Það er
mjög sjaldgæft að þessi hæfi-
leiki hverfi aftur en hann kemur
yfirleitt ekki fram nema á vissu
aldursskeiði. Þaö er köllun min
að halda áfram og bregðast ekki
þvi fólki sem treystir á mig. Og
mér finnst krafturinn sem fer i
gegnum mig aukast meö árun-
um.”
— KS.