Vísir - 20.01.1979, Blaðsíða 6

6
Laugardagur 20. janúar 1979
VÍSLR
7'
„Gamli maöurinn stynur upp þessari spurningu: Hvaö er það sem þú
geymir undir pilsinu þlnu?”
ræöisaldri og segist ekki treysta
sér til að sitja þarna lengur.
Hann þakkaöi okkur fyrir
skemmtunina og spuröi hvort
hann mætti spyrja mig einnar
persónulegrar spurningar áöur
en hann færi heim. Alveg sjálf-
sagt sagöi ég. Ég var ófrisk þeg-
ar þetta var. Fór i þessu feröa-
lagi m.a. kringum landiö há-
ófrisk. Nema gamli maðurinn
stynur upp þessari spurningu —
Hvaö er þaö sem þú geymir
undir pilsinu þinu?
Þaö er nefnilega þaö. Þaö er
nú spurning dagsins.
Þaö er allavega eitthvaö sem
Guö hefur skapaö, ansaöi hann.
Ég sagöi náttúrlega já viö þvi.
Þaö var alveg dásamlegt hvern-
ig hann kom oröum aö þessu
svona gamall og feiminn en gat
þó ekki stillt sig um aö koma til
min og spyrja”.
Frá isiandi tii Bandaríkj-
anna
„Ariö 1970 stofnaöi ég mina
eigin hljómsveit og viö spiluöum
saman I tvö ár. Mest I Glaum-
bæ, Ungó og Keflavlkurflug-
velli. Að visu var nú fljótlega
skipt um nafn á hljómsveitinni.
Hún var skirö upp og kölluö
Experiment”.
Var þetta ekki fyrsta hljóm-
sveitin á tslandi sem var kennd
viö konu og kannski sú eina?
„Jú, ég held aö mér sé óhætt
aö fullyröa þaö.
En ég hætti meö hljómsveit-
„Ég er dæmd fyrir aö hafa veriö gift Amerfkana. Ég stórefa t.d. aö
nokkur islenskur karlmaöur mundi þora aö bjóöa mér út...”
„4 FIMMTÍU ÁRA SAMNINGI VIÐ UM-
BOÐSMANN I AMERIKU" Rœtt við Önnu Vilhjálms söngkonu
Þess var getiö á síöum dagblaðanna fyrir
skömmu aö ný hljómsveit aö nafni Thalia væri
byrjuð að skemmta gestum Þjóðleikhúskjallar-
ans. A myndum sem fylgdu gat aö líta þrjá
föngulega menn en söngkona hljómsveitarinnar/
Arina Vilhjálms, sat veðurteppt heima hjá sér
suður i Höfnun þegar myndatakan fór fram og
sást þvi ekki á myndunum. Helgarblaðstjórinn
sá aö viö svo búið mátti ekki standa og sendi
mannskap á vit önnu til að eiga við hana viðtal.
Við fengum okkur, sæti nálægt einum barnum í
Kjallaranum. Það voru fáir komnir. Orgelleik-
arinnspiíaði rólega borðmússik fyrir matargest-
inasenr stungu saman nefjum hér og þar í saln-
um. Þa8 var hálfrokkið þar sem við sátum án
þéss þó að það bagaði okkur við að skoða mynda-
bókina sem ég hafði beðið önnu að koma með. I
hénrií getur aö líta myndir af flestum hljóm-
sveitum sem Anna hefur sungið með, myndir úr
sjónvarpsþáttum, blaðaúrklippur og fleira.
Þarna eru myndir af hljómsveitum óskars
Guðmundssonar, Baldurs Kristjánssonar, Gunn-
. ars Ormslev, Svavars Gests, Magnúsar Ingi-
marssonar og fl. og fl. En við fyrstu myndina
stendur — J.E. kvintett 1960 — og ég spyr hvort
það hafi verið fyrsta hljómsveitin sem hún söng
með.
„Já, þaö var sú fyrsta og þaö
var hann Jón Eglll sem hljóm-
sveitin var kennd viö sem kom
mér út I þetta”.
En þessi fyrsta hljómsveit
viröist hafa starfaö stutt eins og
best má sjá á textanum viö
næstu mynd I bókinni — Hljóm-
sveit Óskars Guömundssonar
1960 — 1961.
, ,Þaö var 61 aö ég fór á 6 vikna
námskeiö sem K.K. var meö
fyrir söngvara. Þarna var
kennd raddbeiting, sviösfram-
koma og fleira sem sögnvurum
er nauösynlegt. Þessi námskeiö
voru haldin á hverju ári og end-
uöu alltaf á tónleikum þar sem
söngvurunum gafst kostur á aö
sýna hvaö þeir gátu. En þaö var
ekki fyrr en á tónleikunum ári
seinna sem ég fékk mitt fyrsta
stóra tækifæri. Þá var ég fengin
til aö koma fram svona sem
gestur og þaö var þá sem
Svavar Gests sá mig. Nokkrum
dögum seinna hringdi hann i
mig og bauö mér aö syngja meö
hljómsveitinni sinni en hún var
þá aö byrjaáSögu. Ég byrjaöi
aö syngja meö Svavari * og var
einmitt meö þegar hóteliö var
opnaö. Ég var svo á Sögu i tvö
ár en fór þá á Rööul meö hljóm-
sveit Reynis Sigurössonar. Ég
var fimm ár á Rööli, fyrst meö
Reyni og svo meö Elvari Berg
en slöustu tvö árin meö hljóm-
sveit Magnúsar Ingimars-
sonar”.
Hvað er það sem þú
geymir undir pilsinu?
„Mér er eitt sérstaklega
minnisstætt frá þessum tíma.
Þaö var I einu sumarfrlinu okk-
ar aö viö fórum út á land aö
skemmta. Viö vorum vön aö
gera eitt góöverk á svona feröa-
lögum og I þetta skipti fórum viö
út I Flatey á Breiöafiröi og
skemmtum þar án endurgjalds.
Skemmtunin fór fram aö mig
minnir I skólahúsinu og þaö
fylltist fljótlega þvl þaö dreif aö
fólk úr öllum eyjunum I kring.
Aöstaöan þarna var náttúrlega
léleg, t.d. bara haröir tréstólar
aö sitja á og eftir hlé kemur til
min maöur, áreiöanlega á ni-
inni ’72. Ég giftist Bandaríkja-
manni og viö fluttumst út til
Bandarikjanna I júnl þaö ár.
Fyrst bjuggum viö I Georgiu i 4
mánuöi þar sem ég söng ekkert
opinberlega og fluttum svo til
Maine og bjuggum þar I rúm-
lega þrjú og hálft ár og þar söng
ég allan timann meö allavega
hljómsveitum. Allt frá 14-16
manna niöur I trló. Ég var oröin
mjög eftirsótt söngkona þarna I
Maine þótt ég segi sjálf frá. Ég
var aö visu alltaf aö syngja og
gat þvl litiö fariö út til aö fylgj-
ast meö öörum en mér fannst
vera lltiö úrval af söngfólki
þarna.
Nú, svo söng ég eitt lag inn á
plötu. Þaö var eins konar safn-
plata þar sem allir helstu
Country and Western söngvar-
arnir I Maine komu fram. Þaö
voru gefnar út tvær svona plöt-
ur, hvor meö tólf aöilum. Út frá
þessari plötu fékk ég svo boö frá
New Hampshire um aö taka
þátt I keppni um bestu söngkon-
una i New Hampshire og Maine.
Ég haföi þá veriö valin sem
besti söngvarinn á þessum plöt-
um. En ég ansaöi þessu ekki.
Ég vildi ekki binda mig viö aö
vera talin eingöngu Country and
Western söngkona”.
Vildi ekki vera góð við
Pétur og Pál
„Aöur en ég fluttist út, þaö
hefur veriö ’71, þá fór ég til
prufu hjá M.G.M. (Metro
Goldwin Mayer). Þaö kom til I
gegnum vinafólk mitt. Maöur-
inn vann fyrir þetta fyrirtæki.
Ég var látin skrifa undir 50 ára
samning viö umboðsmann úti I
Bandarikjunum, — þaö dugöi
vlst ekkert minna en 50 ár. En
þegar til kom varö ég hrædd og
stakk af heim. Ég átti aö fara
heim og sækja barniö mitt, fara
svo út aftur og syngja inn á
plötu sem siöan átti aö setja I öll
djúkbox I Bandarlkjunum.
Þegr ég var komin I gegnum
þessa prufu og átti aö fara aö
setja allt af staö fór vinur minn,
þessi sem vann hjá M.G.M., aö
segja mér hvaö þaö gæti kostaö
mig aö veröa fræg. Þetta er
stórfyrirtæki og Mafian vafa-
laust þarna á bak viö tjöldin.
Mér var ekkert oröiö um þetta
gefiö en þegar hann sagöi mér
aö ég gæti komiö til meö aö
þurfa aö vera góö viö hina og
þessa kalla var mér nóg boðiö.
Ég sagöi aö þaö kæmi aldrei til.
Ég gæti ekki farið aö vera góö
viö Pétur og Pál — og fór heim.
Þaö hefur alltaf veriö sagt aö
ég sé llk Connie Francis, viö sé-
um llkar i útliti og syngjum likt
svo ég held aö þaö hljóti aö vera
eitthvaö satt I þvl. Einu sinni
var ég á gangi þarna meö ein-
hverjum stórum kalli hjá
M.G.M. og hann kallar á mann
sem ég kannaöist ekkert viö og
spyr hvort hann ætli ekki aö
heilsa mér. Hann ætlaöi aö leika
á hann og tókst þaö þvi hinn
horfir á mig smástund og segir
svo skömmustulegur — „Fyrir-
geföu, ég hélt aö þú værir I Las
Vegas”.
Eigin umboðsmaður
Hvaö geröist svo þegar þú
fórst aö syngja úti I Maine ári
seinna? Kom þessi 50 ára samn-
ingur þér ekki I koll þá?
„Nei, ég var bara minn eigin
umboðsmaður. Kom mér áfram
meö þvl aö hringja i nógu
marga og biöja um aö fá aö
syngja. Ætli þessi umboösmað-
ur hafi nokkuö vitað af mér.
Hann heföi auðvitaö getað hirt
af mér þessi prósent sem var
samiö um hvort sem þau voru
nú tiu eöa fimmtíu. Þaö man ég
ekki”.
En hvaö kom til aö þú fluttist
frá Maine og ert nú farin aö
syngja hér heima? Eöa ertu
ekki alkomin?
„Jú, nú er ég alkomin. Ég hef
komið heim á hverju ári síðan
ég fluttist út, stoppaö misstutt
en þó oftast sungið eitthvað
opinberlega. En ástæöan fyrir
þvi að ég er komin heim er ein-
faldlega sú aö ég skildi viö
manninn minn og hafði þá ekk-
ert úti að gera lengur”.
islendingar á heimsmæli-
kvarða
„Þessi barkrókur sem I upp-
hafi var kyrrlátur og hentugur
staöur til samtals er löngu hætt-
ur aö vera þaö fyrir okkur önnu.
Fólkinu hefur fjölgaö og finnst
eins og okkur i upphafi staöur-
inn ákaflega hentugur til sam-
ræöna svo viö erum-allt aö þvl
strand vegna skvaldurs þegar
ljósmyndarinn kemur og biöur
um hentugri stað til myndatöku.
Búningsherbergiö veröur fyrir
valinu. A þessum nýja staö
veröur mér fyrst fyrir aö spyrja
um muninn á þvi aö syngja fyrir
Bandarikjamenn og Islendinga.
Hún segir aö sá munur sé ekki
tiltakanlegur enda hafi íslenskir
danshúsagestir breyst töluvert
gegnum árin.
„Ég hef aldrei átt neitt erfitt
meö þaö aö syngja eöa
skemmta fólki. Þaö er aö vlsu
aldrei hægt aö gera öllum til
hæfis, þaö þarf varla aö taka
þaö fram. En ég verö aö segja
aö fólk tjáir sig miklu meira en
þaö geröi áöur. Þaö klappar
Anna meö úrklippu úr bandarisku blaöi þar sem sagt er frá henni.
Undir myndinni I horninu neöst til hægri stendur m.a.: „Anna Taylor.
— A native of Iceiand, lovely Anna may „steal the show” when she per-
forms at the Colby College Bowl. The young lady is catalogued «-’ith the
foremost songsters in America” (er flokkuö meö fremstu söngvurum
Bandarikjanna).