Vísir - 28.04.1979, Blaðsíða 2

2
vism
Laugardagur 28. april 1979
Myndir og texti: sigurður Sigurðarson
„Hvað segirðu? Ætlarðu að andskotast upp um öll
f jöll riðandi á f jölum eins og asni?" spurði vinnufé-
lagi hans Benna vinar mins, þegar hann tilkynnti
það hverjum sem vildi heyra/ að hann ætlaði að
ganga á skíðum frá Sigöldu inn í Landmannalaugar
og eyða þar helginni ásamt ferðafélögum sínum
með Ferðafélagi islands.
Það var nú einmitt ætlunin að ganga þessa tæpu
tuttugu kílómetra frá Sigöldu og inn í Landmanna-
laugar og eflaust eitthvað lengra um páskana.
En margt fer öðruvísi en ætlað er, og vegna
gífurlegs óveðurs urðum við, sem fórum þessa
ferö, að hætta við Landmannalaugarnar, en fara
þess í stað i Þórsmörkina, þangað sem annar hópur
á vegum Ferðafélagsins hafði farið á sama tima.
útilokað var að komast í Þórsmörk öðruvísi en á
rútu með drifi á öllum hjólum, en sú rúta sem við
höföum til afnota var ekki til stórræðanna á Þórs-
merkurleiöinni frekar en strætisvagn á sumarhjól-
börðum. Fjórhjóladrifna rútan var á skírdagskvöld
teppt inni í Þórsmörk sökum skafrennings og kom
ekki til baka fyrr en á föstudaginn langa, en um
nóttina dvöldum við í Barnaskóla Hvolsvallar.
// Þórs, Þórs,
Þórsmerkurferð"
Snemma um morguninn kom
rútan og sótti okkur i skólann og
var ekið inn eftir Fljótshliðinni.
Ef við rifjum upp Islandssög-
una, þá var þaö úr Fljótshliöinni,
sem Gunnar Hámundarson, forn-
kappi, vildi ekki fara. Var það
ekki hann sem sagði: „Mikiö
skratti er hliðin smart, ég fer
bara ekki fet”?
Við ókum fram hjá „Hliöar-
enda-fyrr-var-oft-I-koti-kátt”
hans Þorsteins Erlingssonar.
Viö Þórólfsfell ökum viö yfir
Markarfljót, sem hann Skarphéð-
inn heitinn Njálsson stökk yfir
forðum og drap mann og annan.
Skarphéöinn var maður litt til
friðs, enda kom þaö honum i koll.
Við Jökultungur var endastöö
rútunnar okkar, og þaðan áttum
viö aö ganga inn I Þórsmörk, þar
sem hann Björn bjó, sem alltaf
var aö baki Kára, en þeir eru báö-
ir löngu dauöir, og nú á timum
býr enginn i Þórsmörkinni að
staöaldri.
Frá Lóninu var gengiö inn i
Þórsmörk og Krossá vaðin. Flest-
ir vita að Krossá getur oröiö
skaðræðisfljót oft á tiðum og
hefur hún margan óskundann á
samvisku sinni, en i þetta sinn
var hún meinlaus og elskuleg, þó
hún væri skelfing köld. Hún tók
manni varla meira en I hné, þar
sem dýpst var vaöiö.
1 Langadal var milljón manns,
eöa tæplega það, þvi Skagfjörös-
skáli var fullur. Slikt hið sama
var ekki hægt að segja um mann-
skepnurnar og fór mannlifið á
þessum stað mjög vel fram og allt
I hófi iökað.
Ætlunin var að leggja af stað i
langferð þann laugardag sem I
hönd fór og ganga upp aö Emstr-
um, en þaö er afréttarland eitt,
norðan við Mýrdalsjökul, á að
giska 25 kilómetra vegalengd frá
Þórsmörk.
Ferðafélagarnir
Hér fer vel aö kynna ferðafé-
. laga mina I Emstrurnar.
Fyrstan ber aö nefna Hauk vin
minn Hauksson, meðal fólks i
feröinni nefndan hinn nefljóta,
vegna nefhlifar þeirrar sem hann
var til að verjast sólbruna á þess-
um viðkvæma stað.
Meö honum ber aö nefna Bene-
dikt bróöur hans, sem áður hefur
verið nefndur. Vér kölluðum hann
eins og Haukur, Benna bróður.
Hinn þriðja kýs ég að nefna, en
það er Reynir hinn raunagóði.
Gamall samherji minn I fjala-
reiðum (skiöagöngu). Aðra
þekkti ég ekkert fyrir, en þekki þá
auövitað nú og met mikils.
Fyrstan I þeim flokki ber auö-
vitað aö nefna Sigurö nafna minn,
Kristinsson, fararstjóra. Hann er
rólegur maður og yfirvegaöur og
ágætur fararstjóri.
Svo er það hann Guömundur,
sem er vist læknir, en það getur
komið fyrir alla menn og er hon-
um alla vega ekkert til lasts. Guð-
mundur reyndist húmoristi hinn
mesti og ágætis félagi. Hann bauö
„Langajóns” viski.
Ekki má gleyma valkyrjun'ni
okkar, henni Svövu, en þrátt fyrir
að hún væri kona, gaf hún okkur
af sterkara kyninu ekkert eftir I
mannraununum.
Hérber að nefna skátahöföingj-
ann hann Asgeir, sem alltaf var
til reiðu búinn. Verst þótti mér
hvað hann reif mikinn kjaft viö
mig, strákurinn.
Hjónunum Einari og Hildigunni
má ekki gleyma, en þau eru alvön
svona fjallaferðum og stóðu sig
þvi með prýði.
Finnur hinn Isalpi (hann er I ls-
alpaklúbbnum) á skiði, sem ^Jjki
þarf að bera áburð á og auk þess
eru þau með stálköntum og það
meira að segja beggja vegna, og
sögöu gárungarnir þvi, aö engu
máli skipti þótt hann dytti á haus-
inn.
Hér skal með talinn hann
Snorri, sem var einn af reyndustu
fjallagörpunum I feröinni. Hann á
langa skiðaslóö að baki og mörg
spor.
Hörður er einnig gamalreyndur
skiðagarpur og feröagarpur, en
skiðin hans voru ekki nógu góö,
þvi bindingarnar biluðu, en hann
batt þær bara saman.
Hér hefur nú hörkuliöiö verið
upp talið, en númer þrettán var
ég og nefndur loðinleppur vegna
hosanna minna sem ég klæddist
oft og ollu furöu allra nærstaddra.
Klukkan 10.10 laugardags-
morguninn 14. april lögðum viö af
staö frá Skagfjörðsskála og lögö-
um leið okkar upp úr Langadal,
beygðum til norðurs, eftir aö við
Kvöldvakan f Emstruskálanum. Sökum aðstæðna var mjög erfitt að ná fleirum á eina mynd. Taiið frá
vinstri Siguröur fararstjóri, Finnur, Guðmundur, Höröur og bróðirinn Benni.