Morgunblaðið - 04.02.2001, Síða 30

30 SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
SIGÞÓR Sigurjónsson hefurmarga fjöruna sopið á ár-um sínum sem eigandi ogframkvæmdastjóri
Kringlukráarinnar. Hann segir þó
metnað ávallt hafa verið leiðarljósið
og að bjartir tímar séu framundan
hjá fyrirtæki sínu, sem hann rekur í
samvinnu við Sophus, son sinn. Sig-
þór fór „mjög ungur“ í veitinga-
mennsku eða aðeins 16 ára. Hann
nam fagið á Hótel Sögu og var þar í
alls 24 ár, lengst af sem þjónn, en
einnig átta ár í framkvæmdastjórn
veitingasviðs hótelsins. Það voru
síðustu átta starfsárin á Sögu, en
þar á undan hafði hann verið í löngu
fríi og raunar verið hættur á Sögu
og dvalið í tvö ár í Danmörku. Þar
starfaði hann sem veitingastjóri á
Langelinje Pavilion og tók grunn-
kúrsa í rekstrar- og tölvufræði og
starfsmannahaldi við Verslunarhá-
skólann í Kaupmannahöfn á meðan
eiginkonan menntaði sig í hjúkrun-
arfræði.
„Það stóð til að ílengjast í Köben,
en þá hringdu þeir frá Sögu og báðu
mig að koma til starfa í fram-
kvæmdastjórn veitingasviðsins og
varð ég við þeirri ósk. Eftir átta ár
þar var ég hins vegar orðinn nokk-
uð framlágur og vildi fara að breyta
til og komast í eigin rekstur og þá
gerðist það að konan mín kom fyrir
tilviljun á þennan stað, Kringlu-
krána, leist strax vel á staðinn og
spurði hver væri eigandinn. Þar var
þá staddur einn eigendanna sem
sagði henni að staðurinn væri til
sölu og vísaði á fasteignasölu sem
sá um mál hans. Það tók nokkrar
vikur að ganga frá málum, því eig-
endurnir voru með ákveðnar hug-
myndir um það hvað þeir vildu fá
fyrir staðinn og við hjónin með aðr-
ar hugmyndir. Það þurfti að semja
og það tókst. Við gengum þá beint
inn í reksturinn og einsettum okkur
í byrjun að reka huggulega litla
bjórkrá með góðum matseðli og
lágu verði í anda sambærilegra
staða erlendis, t.d. á Norðurlöndum
og m.a. með lifandi tónlist og úr
varð að hafa harmonikkuleikara og
hvetja fremur en letja gesti til
söngs. Sumum þótti þetta raunar
meira í ætt við írska stemmningu,
en þetta hitti í mark og varð
Kringlukráin eitt vinsælasta fyrir-
tækið sinnar tegundar á skömmum
tíma. Það má því segja að við höfum
átt og rekið þetta veitingahús svo
að segja frá upphafi. Athugaðu, að
ég segi veitingahús. Það hefur
stundum örlað á þeim misskilningi
að hér sé rekin einhver drykkju-
búlla. Sumir setja samasem merki á
milli orðanna krá og búlla. Kringlu-
kráin er fyrst og fremst vandaður
matsölustaður með góðan mat og
vínseðil sem breytist í dans- og
skemmtistað um helgar. Um það bil
80-90% af opnunartíma Kringlu-
krárinnar er hún matsölustaður.
Aðeins milli 22 og 03 á föstudags-
og laugardagskvöldum breytir hún
um svip og verður skemmtilegur
dansstaður sem býður alltaf upp á
lifandi tónlist með góðum og þekkt-
um listamönnum.“
Af hverju þetta samasem merki?
„Þetta er eitthvað sem er inn-
byggt í fólk á Íslandi. Café er eitt-
hvað fínna á ameríska vísu, eins og
svo margt annað sem kemur frá
Ameríku. Bjórinn er ungur á Ís-
landi, aðeins um það bil 12 ára, en
fyrir bannárin voru krárnar í
Reykjavík miklar drykkjubúllur.
Kannski er þetta arfleifð þeirra
tíma og fólk tengir orðið krá við
drykkjuskap og leiðindi en ekki
skemmtilegheit og kúltúr. Ef við
skoðum hvernig á málin er litið í
Danmörku þá eru krár gjarnan
bestu veitingastaðirnir. Orðið er
samheiti fyrir greiðasölu þar sem
menn geta fengið mat, drykk og
gistingu. Svipað og orðið „inn“ á
enskri tungu. Við reynum að klassa
okkur á þennan hátt þótt hér sé
ekki fyrir hendi gistiaðstaða.“
Stóra breytingin
Þegar Kringlan var stækkuð og
viðbygging sem tengdi Kringluna,
Borgarkringluna og Borgarleik-
húsið var tekin í notkun, þurfti Sig-
þór að leggja höfuðið í bleyti og
finna út hver áhrif breytingin kynni
að hafa á Kringlukrána og hvort
hann gæti nýtt sér breytingarnar.
„Mér fannst það liggja nokkuð
ljóst fyrir að þarna þyrftum við að
fylgja eðlilegri framþróun ef við
ætluðum ekki að verða undir í bar-
áttunni. Kringlukráin var alltaf
frekar bjartur og opinn staður með
marga stóra glugga sem vísuðu
m.a. út í portið fyrir framan Kringl-
una. Með viðbyggingunni myndum
við tapa gluggunum og verða bara
einhver myrkrakompa úti í horni.
Mér hraus satt að segja hugur við
því að sitja uppi með einhvern
skuggabar eða búllu sem úr því
yrði. Ég hef verið í veitingarekstri
allt mitt líf og hef aldrei haft metn-
að eða áhuga á því að reka slíkan
veitingastað. Það var því ákveðið að
láta slag standa og gera áhlaup
samhliða stóru breytingunni. Alls
var verið að bæta 10 þúsund fer-
metrum við Kringluna, en við bætt-
um við okkur 200 fermetrum og
byltum öllu og breyttum. Breyting
sem okkur finnst að hafi tekist vel,
en dæmi hver fyrir sig. Markmiðið
var m.a. að efla matsöluþáttinn og
gera það á metnaðarfullan hátt og
til þess þurftum við að stækka eld-
húsið. Þá sameinuðum við tvo sali,
smíðuðum skála utan á húsið og
tókum nýjan sal í notkun þar sem
innangengt er úr leikhúsinu, auk
þess að innlima svæðið þar sem ís-
búðin var á sínum tíma. Staðurinn
tekur nú mun fleiri gesti og gefur
meiri möguleika í öllu tilliti í rekstr-
inum.“
Skilar þetta sér?
„Já, það myndi ég segja. Það er
mikil aukning bæði í sölu á mat og
léttvíni svo og á dansleikina um
helgar, þótt ég viðurkenni að mat-
salan mætti vera öflugri á kvöldin
fyrri part viku. Stækkunin gerir
það m.a. að verkum að við ráðum
við að hafa klúbba, ráðstefnur og
hádegis- og kvöldverðarfundi
ásamt afmælum og minni árshátíð-
um fyrirtækja o.fl.
Síðan þurftum við að þróa okkur
áfram og í því skyni brydduðum við
upp á svokölluðum Stjörnukvöldum
sem hafa verið snar þáttur í dag-
skrá okkar í vetur. Þetta var sett
upp til reynslu og hún er það góð að
við erum þegar farin að huga að
næsta vetri í þeim efnum.“
Stjörnukvöld?
„Já, við erum með þrjár einstak-
ar söngskemmtanir sem við bjóðum
matargestum okkar á laugardög-
um, Pálmi Gunnarsson stendur fyr-
ir einni, Borgardætur annarri og
þau Björgvin Halldórsson og Sig-
ríður Beinteinsdóttir þeirri þriðju.
Þessar dagskrár skiptast á. Þær
byrjuðu og voru í fullum gangi í
október og nóvember og byrja síð-
an aftur núna í febrúar og verða út
apríl og kannski eitthvað lengur ef
aðsókn leyfir. Desember og janúar
duttu út, þá er fólk ekki eins mikið
að skemmta sér af augljósum
ástæðum, jólin og áramótin fá þá
alla athyglina að ógleymdum jóla-
hlaðborðunum og svo er fólk að
jafna sig eftir eyðsluna fram eftir
janúar. En í febrúar eru menn al-
mennt að komast í gang á nýjan leik
ef hægt er að orða það þannig. Það
listafólk sem við bjóðum upp á í vet-
ur hefur náð hér upp ótrúlegri
stemmningu, enda eru þau engu lík,
hvert á sinn hátt. Þetta eru allt vel
þekkt nöfn úr skemmtanageiran-
um. Formið á þessum skemmtunum
er vel þekkt erlendis en hefur ekki
verið mikið notað hér á landi, ná-
lægðin við listafólkið er slík að gest-
ir eru nánast þátttakendur. Þetta
hefur tekist vonum framar og æ
fleiri átta sig á því að hér er rekið
metnaðarfullur veitingastaður.
Fordómarnir eru hverfandi, enda
voru þeir óverðskuldaðir.“
Fordómar
Fordómarnir?
„Já, hér hefur ýmislegt gengið á í
gegn um tíðina. Í byrjun rákum við
stað með mjög blönduðum og
skemmtilegum hópi gesta. Allt
tókst afar vel og í 5-6 ár voru hér
biðraðir fram eftir allri nóttu. Á
sama tíma var rekinn annar sterkur
og vinsæll skemmtistaður í Kringl-
unni, Amma lú, og þessir staðir
styrktu hvor annan. Svo urðu mikl-
ar breytingar, í hlað rann tími þeg-
ar heita mátti að nýr veitingastaður
væri opnaður mánaðarlega, aðal-
lega í gamla miðbænum, og það
stóð í 2-3 ár. Kaffi Reykjavík kom
upp, Bíóbarinn, Naustkráin, Kaffi
List, Dubliners og fleiri og þeir
voru eins og ryksugur á viðskipta-
vinina. Þeir hleyptu nýju blóði í
miðbæinn. Á sama tíma datt Amma
lú út og eftir sátum við, nánast
teknir í bólinu. Ég neita því ekki að
þetta kom okkur í opna skjöldu. Við
hreinlega sofnuðum á verðinum. Á
þessum tíma sátum við uppi með
nokkurn hóp fólks sem var og er
staðnum ekki sæmandi og tókum
við á því máli. Má segja að sú bar-
átta hafi staðið lengi og standi enn.“
Hvernig er að taka á slíku og
hvað með orðsporið?
„Það var erfitt að vinsa þessa
gesti úr, en það hefur tekist vonum
framar, ef ekki alveg. Það liggur
mikil ábyrgð á herðum dyravarða.
Þeir hafa lært með tímanum að
þekkja þetta fólk úr og hafa haldið
vöku sinni æ betur síðan þótt þetta
fólk geti verið brögðótt, átt t.d. til
að klæða sig upp og koma bærilega
fyrir. Auðvitað verður seint hægt
að standa sig hundrað prósent í
þessum efnum, en við megum aldrei
láta deigan síga því gestir okkar
mega ekki eiga það yfir höfði sér að
fá þetta fólk í of miklum mæli yfir
sig og að staðurinn fyllist af
drukknu vandræðafólki þegar líður
á nóttina.
Þú spurðir um orðsporið. Ég við-
urkenni fúslega, að á þessum tíma
fengum við stimpil og þegar við vor-
um farnir að taka á málinu fann ég
Sigþór t.v. og sonurinn Sophus.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Setið að snæðingi í Kringlukránni.
MEÐ METNAÐINN
AÐ LEIÐARLJÓSI
 Sigþór Sigurjónsson er Reykvíkingur, fæddur 1948.
Eiginkona hans er Kristín Sophusdóttir hjúkrunar-
fræðingur og börn þeirra eru Sophus og Kristín
María, sem bæði eru komin til vits og ára. Sophus er
26 ára gamall og er meðeigandi í Kringlukránni og
rekur staðinn í samvinnu við föður sinn.
eftir Guðmund Guðjónsson