Vísir - 01.06.1979, Blaðsíða 7

Föstudagur 1. jdnl 1979
íurðusagan
••••••••••••••••••e
W W •
Hermaoimnn
sem gekk
á sjónum
Sigvaldi Hjáli
I I
arsson segir frá
EKKI er taliö i frásögur fær-
andi þótt maöur bregöi sér I
sumarleyfi til annars lands. En
þegar Norman Francis fór til
Hollands sumariö 1965 var til-
efniö öldungis sérstakt, enda
hagaöi maöurinn sér undarlega.
Aö vísu fór hann þetta I sumar-
friinu slnu, en aö ööru leyti átti
förin harla lltiö sammerkt viö
orlofsferöir.
Norman leigöi sér árabát hjá
fiskimanni I Walcheren og reri á
haf út. Þannig kveöst hann hafa
haldiö áfram I þrjár klukku-
stundir. Hann haföi meö sér
járnstöng og stakk henni ööru-
hvoru I sjóinn hvort hann fyndi
botn en því var ekki aö heilsa.
Raunar heföu fiskimennirnir
Walcheren getaö frætt hann um
dýpiö á þessum slóöum.
Um slöir sneri hann heim. Nú
var hann viss. Fyrir rúmum
tuttugu árum haföi hann bjarg-
ast þarna til lands meö dular-
fullum hætti. Hann haföi gengiö
nærri fjórar mllur á sjónum!
Síöan þetta geröist haföi hann
löngum velt fyrir sér þessari
furöulegu björgun — þegar hann
særöur og ósyndur fleygöi sér úr
flugvél sem haföi veriö skotin
niöur I loftorustu. Hann stóö I
þeirrimeiningu aö hann hlyti aö
hafa lent á sandrifi en sjókort
sýndu ekkertsandrif og nú haföi
hann sjálfur leitaö af sér allan
grun.
Norman varö þrltugur daginn
sem hann lenti I þessari svaöil-
för. Hann var bakskytta á
Stirling-flugvél sem send var til
árása á Þýskaland.
Alltleinu var þýsk orustuflug-
vél komin yfir þá og lét skot-
hríöina dynja á þeim. Sprengju-
flugvélin tók dýfu, steyptist og
tók aö hrapa. Flugstjórinn
skipaöi áhöfninni aö stökkva út.
Norman greip fallhllfina og
fleygöi sér út. Loftsogiö frá
skrúfunum þreif hann og svipti
honum til. Hann rakst I fallinu á
vænginn á hrapandi vélinni og
haföi aöeins ráörúm til aö opna
lásinn á fallhllfinni áöur en hann
missti meövitund.
Hann viröist samt ekki hafa
veriö I öngviti nema nokkrar
sekúndur þvl þegar hann
raknaöi úr rotinu sveif hann I
fallhlífinni í tiu þúsund feta hæö.
Langt niöri sá hann sindra á
hafflötinn I mánaskininu.
Hann reyndi aö stjórna fall-
hlífinni meö þvl aö jaga til
strengina, en þaö stoöaöi ekki
neitt. Hann var margar mílur
undan ströndinni... og ósyndur.
Um leiö og hann skall I sjóinn
krækti hann sér úr fallhlifinni en
samt flæktust strengirnir um
fætur honum og um hriö leit út
fyrir aö öllu væri lokiö. Þó
lánaöist honum aö losa sig og
krafla sig uppá yfirborö.
— Ég heföi átt aö vera I bjarg-
vestinu, segir Norman en var
ekki svo hygginn. Mér þótti
óþægilega þröngt i skotturnin-
um ef ég haföi mikiö utaná mér.
— Ég man aö ég hugsaöi segir
hann ennfremur: Ég kann ekki
aö synda, hvaö er ég þá aö strit-
ast? Ég þóttist þess viss aö
endalokin væru komin.
Hann man eftir Isköldu vatn-
inu og næturmyrkinu sem lukt-
ist um hann þarsem hann barö-
ist fyrir llfi sínu einsog lltiö fis á
sænum.
I fyrstu greip hann
skelfingaræði.
Þaö sem næst geröist er svo
furöulegt aö Norman veigraöi
sér viö aö segja frá þvl mörg ár.
— Ég geri ráö fyrir aö ég hafi
veriöfjórar mllur frá ströndinni
þegar flugvélin hrapaöi. Ég
bjóst við aö þaö væri út um mig.
En allt I einu stóö ég á haffletin-
um. Eöa réttara sagt: ég stóö á
öðrum fætinum. Innl höföinu á
mér fannst mér einhver segja:
Taktu þessu rólega, þú sérö um
þig-
— Ég stóð á einhverju sem
var fast undir fæti og þó mjúkt,
og ég fann aö ég gat gengið.
Brátt náöi vatniö mér aöeins I
hné, ég gat staulast áfram i átt-
ina til lands. Ég missti alla til-
finningu fyrir tlma, og áöuren
langt leiö var fariö aö birta af
degi: ég sá ströndina einsog
mjóa rönd I fjarska sennilega I
tveggja mllna fjarlægö. Og
áfram hélt ég uns þessi mjúki
feldur sem ég gekk á breyttist I
þéttan sand undir fótum mér. —
Næst man ég aö ég var aö klóra
mig upp milli steinanna I eins-
konar öldubrjóti. Ég sá vind-
myllu og nokkur hvlt hús.
Þaö kostaöi hann eina klukku-
stund tij viöbótar aö komast til
manna. Hann staulaöist aö hús-
dyrum og baröi. Gamall maöur
lauk upp og hann fékk mat og
aöhlynningu. Svo var hann af-
hentur.þýskum yfirvöldum Fólk
vildi ekki stofna sér I þá hættu
að leyna breskum flugmanni
enda vandséö hvernig þaö heföi
getaö séö honum borgiö á flótta.
Til styrjaldarloka dvaldist
Norman I fángabúðum Þjóö-
verja og braut heilan um
hvernig hann hefði’ raunveru-
lega bjargast nóttina góöu og
hann varöveitti ævintýri þess-
arar nætur sem leyndarmál I
tuttugu ár.
Norman gegndi verkstjóra-
starfi I Englandi. Og þegar hann
fékk riflegt sumarfrl 1965
skundaöi hann til Hollands.
Hann haföi uppá staönum þar-
sem hann kraflaöi sig I land.
Allt virtist með sama svip og
fyrir tuttugu árum. Hann óö úti
sjóinn, hann óö dýpra og dýpra.
Hér var ekkert sem hélt honum
uppi, og þótt hann fengi sér bát-
inn og reri útá haf varö hann
einskis vísari sem skýrt gæti
björgunarundrið þegar flugvél-
in hans var skotin niöur yfir
Norðursjó, ekkert rif, ekkert
grunn.
— Ég baö þess aö kraftaverk
gerðist segir hann, og þaö varö.
Er til nokkur skýring á þvl aö
ganga á sjónum?

Þoð er kroftur í Júnóbor
homborgurunum
Dúnóba

t'-r-
V y'*
\ «*. i i. c- *,H-i
7
GRIKKLAND -
VOULIAGMENI
Sindrandi sólskin, blámi himins og hafS/ forn
musteri, saga vestrænnar menningar,
„Taverna" með ódýrum, góðum mat, hvers
frekar getum við óskað í sumarleyfinu?
Allt þetta bíður ykkar í VOULIAGMENI,
besta baðstað Grikklands í nágrenni Aþenu.
Góðir gististaðir — íbúðir eða hótel — frábær
fararstjórn
Brottför 6. júní — uppselt —
Hæsto ferð 27. júní
HEITT
HQmbofgoror
Shellstöðinni
v/Miklubraut.