Vísir - 01.06.1979, Blaðsíða 24

VISIR
Föstudagur 1. júnl 1979
..... vcva&vr
24
Eitt það mikilvægasta/ sem rannsóknarlögreglu-
menn læra er að láta tilfinningarnar ekki hlaupa
með sig i gönur. Þeir verða að halda höfði þó þeir
sjái illa farin fórnarlömb morðingja, nauðgara og
vitfirringa. Þess vegna virka rannsóknarlögreglu-
menn, sem eru orðnir gamlir i hettunni oft kaldrif j-
aðir og tilfinningalausir.
En þessi regla er ekki algild frekar en aðrar.
Stundum verður það til góðs, þegar menn reiðast,
vilja ná sér niðri á glæpamanninum. Þvi þegar
menn reiðast fer aukið magn adrenalíns út í blóðið
og þá verða þeir öft árvakrari og skýrari í hugsun.
Þetta sannaðist á John Murtaugh, rannsóknarlög-
reglumanni, þegar átta ungar stúlkur, sem hann
þekkti, voru myrtar.
Viðbjóðslegasti glæpur í
sögu Chicago-borgar.
Þessar átta stúlkur voru allar
hjúkrunarnemar og voru myrt-
ar á viðbjóöslegasta hátt og að
þvi er virtist án minnsta tilefnis.
Þessum verknaði hefur veriö
lýst sem viöbjóöslegasta glæp i
blóöugri sögu Chicago-borgar.
Klukkan var rétt rúmlega 6 aö
morgni þriðjudagsins 14. júli
1966. Fariö var aö birta að degi.
Daniel R. Kelly, lögregluþjónn,
var kallaöur út og beöinn aö aka
aö East lOOth Street númer 2300.
Þegar hann stöövaöi bilinn fyrir
utan húsiö sá hann unga konu
standa úti á svölum á annarri
hæð.
Konan var viti sinu fjær og
öskraði: „Hjálpiö mér, hjálpiö
mér. Þær eru allar dauöar, aö-
eins ég er lifandi”.
Hjúkrunarkona, sem stóö
þarna nálægt og haföi gert lög-
reglunni viðvart, sagði Kelly,
lögregluþjóni, aö þetta væri hin
23 ára gamla Corazon Piez
Amurao. Hún væri Filipseying-
ur, hjúkrunarnemi og byggi i
þessu húsi ásamt átta stöllum
slnum. Þær ynnu allar viö South
Chicago Community Hospital.
Gömul kærasta
Lögregluþjónninn hringdi þeg
ar á liösauka, sagöi stúikunni aö
hreyfa sig ekki þaðan sem hún
gólfinu lágu hvor ofan á ann-
arri. Handleggir þeirra voru
bundnir á bak aftur og fata-
druslur voru bundnar um háls
þeirra og hert aö. Stúlkan, sem
lá ofan á, var kefluö. Blóö lak úr
sáir á hálsi þeirrar neðri, en hún
var látin eins og allar hinar.
Stúlkan i rúminu var bundin á
hödnum og fótum og hún haföi
verið skorin á háls.
Það var annað svefnherbergi
á þessari hæö og inni I þvi voru
þrjú lik til viöbótar. Ein stúlkan
haföi verið bundin og kyrkt,
önnur haföi verið stungin i
vinstra brjóstiö og kyrkt, og sú
þriöja haföi veriö stungin meö
hnif i bakiö, hálsinn og vinstra
augað.
Vígvöllur
Corazon Amurao hafði nú náö
sér og Kelly og Ponne byrjuöu
aö spyrja hana. Þeir vildu fá
upplýsingar eins fljótt og auöiö
varö.
Það var aöeins einn maöur að
verki, sagöi stúlkan. Hann var
um það bil 25 ára, 90 kg.,stutt-
hærður, brúnhæröur, var i
dökkum buxum og frakka og i
hvítri stutterma skyrtu.
Enn komu fleiri lögreglu-
menn. Francis Flanagan, yfir-
maður morödeildar Chicago-
lögreglunnar, John Murtaugh
rannsóknarlögregluforingi og
rannsóknarlögreglumennirnir
Bryan Carlisle og Jack Wall-
Sjálfsmoröstilraun Specks mistókst og hann var dæmdur til dauöa, en dómnum slðan breytt I ævilangt
fangelsi.
Hjúkrunarkvenna
moröin t Chicago
var og hljóp um tröppurnar meö
Smith og Wesson marghleypuna
sina I höndunum. Hann hljóp i
gegnum tómt eldhús og inn i
dagstofu. Þar snarstoppaöi
hann. A gulum sófa viö vegginn
var nakinn likami stúlku og lá
hún á grúfu. Kelly fannst hann
þekkja stúlkuna og þegar hann
sneri henni viö sá hann aö þetta
var Gloria Jean Davy, 23 ára
gömul hjúkrunarkona. Hún var
gömul kærasta Kellys og þau
höföu oft fariö út saman. Aö sjá
hana hér, kyrkta meö tuskum,
sem enn voru bundnar utan um
háls hennar, varö Kelly hræöi-
legt áfall og hann kúgaöist.
Félagi Kellys, Lennie Ponne ,
reyndi aö sefa Amuraó , sem
enn öskraði, en Kelly hélt áfram
að leita i húsinu. Á annarri hæö
fann hann aöra stúlku. Hún var i
nærbuxum einum klæöa og lá
viö baöherbergisdyrnar. Hún
haföi veriö stungin til dauöa
með hnif og auk þess skorin i
brjóstin og hálsinn.
Til hægri handar voru dyr,
sem voru aö svefnherbergi. 1
þvi voru þrjár stúlkur til viöbót-
ar. Tvær lágu á gólfinu og sú
þriöja I rúminu. Stúlkurnar á
enda, en þeir komu frá morö- og
kynferöisglæpadeildinni.
Er þeir litu yfir vigvöllinn
voru þeir ekki I neinum vafa um
aö þeir voru að fást viö mesta
fjöldamoröiö i blóöugri sögu
Chicago-borgar. 1 hinu fræga
blóðbaði á St. Valentines degi
höföu sjö menn verið drepnir.
En það var i innbyröis deilum
bófaflokka. Hér höfðu átta sak-
lausir hjúkrunarnemar veriö
myrtir.
140 rannsóknarlögreglumenn
voru settir i málið og var þeim
skipt i fimm flokka. Þeir áttu aö
flnkemba hvern einasta bar,
gistihús, veitingastaö og bensin-
stöð borgarinnar og reyna aö
finna einhvern, sem kannaðist
viö lýsingu Amurao á morðingj-
anum.
Skeyti voru send til allr,a lög-
reglustööva Bandarikjanna,
Kanada og Mexikó meö lýsingu
á manninum. Tekiö var fram aö
hann hafi viljað ná sér i peninga
til að komast til New Orleans.
Hann gæti veriö vopnaöur byssu
eöa hnifi.
Stúlkurnar, sem myrtar voru
hétu Gloria Jean Davy, 23, Suz-
anna Farris, 21, Merlita Garg-
ullo, 22, Valentina Parion, 23,
Nina Joe Schmale, 21, Pamela
Wilkening, 24, Patricia Ann
Mautsek, 21, og Mary Ann Jord-
an, 20.
Merlita, Valentina og eina
stúlkan sem komst af Corazon
Amurao, voru allar skiptinemar
frá Filipseyjum.
Tiltölulega róleg
Meöan sérfræöingar lögregl-
unnar unnu aö þvi að leita
fingrafara eöa annarra hugsan-
legra spora, sem gætu leitt til
lausnar málsins, yfirheyröi
Murtaugh lögreglufulltrúi
Amurao nánar. Murtaugh var
nú yfirmaöur rannsóknarinnar.
Ungfrú Amurao var orðin til-
tölulega róleg og einu likamlegu
meiöslin, sem hún haföi hlotiö
voru rispur á úlnliöum og oln-
bogum. Þær haföi Amurao feng-
iö þegar hún var aö reyna aö
losa af sér böndin, sem morö-
inginn batt hana með.
Hún sagði Murtaugh lögreglu-
fulltrúa aö um ellefu-leytiö
kvöldiö áöur hafi hún og fimm
stöllur hennar, Patricia Matu-
sek, Pamel Wilkening, Nina
Schmale, Valentina Pasion og
Merlita Gargullo veriö inni i
húsinu, allar uppi á annarri
hæö. Fjórar stúlknanna voru i
fremra svefnherberginu og töl-
uðu saman, en hún og Merlita
Gargullo sátu inni i aftara her-
berginu.
Skyndilega var barið að dyr-
um. Ungfrú Amurao hélt að þaö
væri einhver stúlkan, sem hefði
gleymt lyklunum, og fór niöur
til að opna.
Við bakdyrnar var ungur
maður og hann hélt á byssu i
annarri hendinni og hnifi i hinni.
,,Ég ætla ekki aö meiöa þig”,
haföi ungi maöurinn sagt. — Ég
þarf bara aö fá peningana þina
til aö komast til New Orleans.
Mjög megn áfengislykt var af
manninum og hann þrýsti byss-
unni aö Amurao og leiddi hana
upp stigann. Hann lét allar
stúlkurnar fara inn I fremra
svefnherbergið og skipaöi þeim
að leggjast á grúfu á gólfið.
Glæpamaöurinn skar lak I ræm-
ur og batt hendur kvennanna á
bak aftur. Svo keflaði hann þær.
Þegar þrjóturinn haföi lokið
þessu verki, kom Gloria Jean
Davy inn um útidyrnar og
hringdi til umsjónarkonunnar,
ungfrú Bisone. Þetta voru hús-
reglur og þegar stúlkurnar
sérstœð sakamaL