Morgunblaðið - 11.09.2001, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 11.09.2001, Blaðsíða 40
MINNINGAR 40 ÞRIÐJUDAGUR 11. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ voru mjög eftirsóttir af ferðamönn- um. Einn þessara sveina prýðir eina hillu í stofunni okkar og minnir okkur alltaf á Helgu. Þrátt fyrir mikla sjón- depurð hin síðari ár var hún sífellt að búa til hluti í höndunum – sauma eða prjóna og hugmyndaflugið virtist óþrjótandi við að sníða sér stakk eftir vexti eftir því sem sjóninni hrakaði. Helga Egilson var glæsileg kona fram á síðustu stund. Enginn, sem sá þessa brosmildu teinréttu konu, gat látið sér til hugar koma, að hún væri bæði sjóndöpur og heyrnarsljó og áttatíu og tveggja ára gömul. Við sendum Rögnvaldi og fjöl- skyldu þeirra allri okkar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Helgu Egilson. Hildur og Runólfur. Þá er kominn tími til að kveðja, Helga mín. Við – þú og ég – áttum stutta samleið, en á þeirri leið bund- umst við vináttuböndum, sem aldrei hafa slitnaði þrátt fyrir fjöll og höf í millum. Ég man það, eins og það hefði gerzt í gær. Ég var leidd inn í þetta und- arlega, gamla hús við Vesturgötuna. Húsið hallaði undir flatt, kankvíst, fíngert og býsna skondið. Sólargeisl- arnir tróðust inn um örlitla glugga. Gatslitnar gólffjalir kveinkuðu sér við hvert spor. Eldhúsborðið svignaði undan þunga liðinna tíma ýmist í fá- tækt eða allsnægtum. Þetta var húsið mitt og þitt. Þú bjóst á efrið hæðinni. Þú og Rögnvaldur og Þór og Geir. Ég var enn bara stelpa. Vissi ekkert um lífið né dynti þess. Þú varst hin lífsreynda kona. Þú varst móðirin í húsinu. Hafð- ir vit fyrir okkur öllum hinum. Skildir allt, fyrirgafst allt og æðraðist aldrei. Þú áttir svör við öllu, hvort sem það laut að matseld eða mannlegri mis- klíð. Þegar eitthvað á bjátaði, var hlaupið upp á loft til Helgu. Ég hafði aldrei kynnzt svona manneskju áður. Mér fannst á stundum, eins og að þú hefðir fórnað of miklu fyrir píanó- snillinginn, hann Rögnvald okkar. Mér fannst þú vera of hógvær, of lít- illát. Það lék nefnilega allt í höndun- um á þér líka. Það var sama, hvað þú snertir eða hvað hugurinn spann. Saumaskapur, prjónles, málverk og smíðar. Heimilið bar þess vitni að þú varst listamaður af guðs náð. Þú skrifaðir jafnvel leikrit á eldhúsborð- inu á loftinu. – Það voru skemmtilegir dagar. – „Dimmalimm“ þín var jafn listræn og fíngerð og sú, sem Muggur frændi töfraði fram á æskuárum þín- um. Þú sagðir alltaf að Muggur væri að skrifa í gegnum þig. En, Helga mín, það varst þú sjálf. Þú og Muggur voruð nefnilega svo ótrúlega lík. Þið voruð andlega skyld. Voruð af sama meiði. Listamenn, sem guð hafði vel- þóknun á. Ég veit það núna að þú gerðir rétt, Helga. Kannski fórnaðir þú þínum eigin frama en þú uppskarst að sama skapi. Þótt þér hefði tekizt að leggja heiminn að fótum þér hefðirðu líklega heldur ekki orðið þeirrar hamingju aðnjótandi að lifa, styrkja og starfa með þeim manni, sem forlögin ætluðu þér – einum dýrmætasta listamanni þjóðarinnar. Og þá hefðum við heldur aldrei átt þessi ógleymanlegu ár með ykkur á Vesturgötunni. Ég hefði aldrei fengið að njóta handleiðslu þinnar þessi fyrstu ár mín sem eiginkona og móðir. Aldrei fengið að sækja til þín ráð og læra af vizku þinni og umburðarlyndi. Ég hefði ekki fengið að hafa þig og Rögnvald mér til fyrirmyndar um kærleiksríkt, göfugt og gott samband milli karls og konu. Ég hefði verið svo miklu fátækari hefði ég ekki kynnzt þér og fengið að eiga þig sem vin. Þakka þér sam- fylgdina. Þín Bryndís. Helga er dáin. Hún fæddist í New York og var gæfubarn af merkum for- eldrum komin, umvafin kærleika systkinahóps, giftist ung góðum manni, eignaðist elskuleg börn og barnabörn, hefur lifað í samfélagi menningar og gáfufólks, þar sem rök- rætt var um listir, stjórnmál, heim- speki og fleira. Henni hlotnaðist að hlusta á fagra tónlist nær daglega alla sína lífstíð, og hún var meira en 62 ár samferða elskunni sinni Rögnvaldi, einum mesta snillingi vorrar kynslóð- ar. Helga var níu ára þegar faðir henn- ar, Gunnar Egilson, lést á Íslandi 1927. Hann var einn af okkar bestu erindrekum erlendis í viðskiptum okkar við önnur lönd. Móðir Helgu, Guðrún Thorsteins- son, var 37 ára þegar hún missti manninn sinn frá sjö börnum. Á bernskuárum Helgu bjuggu foreldrar hennar með barnahópinn sinn á Ítalíu og síðar á Spáni. Þangað lagði leið sína listamaðurinn Muggur, Guð- mundur Thorsteinsson, bróðir Guð- rúnar. Þar skrifaði hann bókina Dim- malimm um Helgu og Pétur Thorsteinsson frænda hennar, málaði myndir við söguna og gaf Helgu. Litla Dimmalimm, sem hóf líf sitt í sólar- landi, böðuð hvítu sólskini, hlaupandi á grænum grundum innan um blóm og tré á heitum dögum, var ferjuð yfir þungar öldur Atlantshafsins norður undir heimskautsbaug í myrkur og kulda, frost og storma. Þar skyldi hún festa rætur og vaxa upp við erfiðar aðstæður. Helga festi rætur á þessu ófrjó- sama skeri, svo sterkar, að frægð og frami freistaði hennar ekki úti í hin- um stóra heimi allsnægta, en þar átti Rögnvaldur greiðar götur til frægðar og frama eftir blaðadóma stórpress- unnar um tónleika hans í Washington DC 1945. Það er lán þessarar litlu þjóðar að stólparnir standa stöðugir, eins og Helga og Rögnvaldur gjörðu. Helga var dama, kúltíveruð kona, hækkaði aldrei rödd sína í samræðum en kom samt sínu til skila. Helga er dáin, minningin lifir. Aðalheiður Guðmundsdóttir. Prinsessan Dimmalimm er látin og yndisleg manneskja fallin frá. Helga Egilson var sérstakur persónuleiki, frábærlega vel gefin og hlaðin list- rænum hæfileikum sem nutu sín á öll- um sviðum. Helga stofnaði verslunina Dimma- limm ásamt systur sinni Þórunni fyrir allmörgum árum og þótti sú verslun vera mikil nýlunda í flóru verslana hér á þeim tíma og engin manneskja með mönnum nema hafa komið við í þeirri búð. Enda urðu þær systur landsfrægar fyrir uppátækið og varla kom út blað á þessum tíma sem ekki birti greinar eða uppskriftir að prjónaskap, föndri eða einhverju öðru frá þeim. Man ég aðallega eftir jóla- sveinunum hennar Helgu og peysu- fatakerlingum Þórunnar sem urðu landsfræg handverk. Seinna settist Helga við skriftir og skrifaði barnaleikritið Dimmalimm sem sýnt var í Þjóðleikhúsinu 1970/71 við miklar vinsældir. Frændi Helgu, Guðmundur Thorsteinsson, skrifaði og málaði þessa vinsælu barnabók um frænku sína Helgu þegar hún var lítil stúlka og bjó á Spáni ásamt fjölskyldu sinni. Þessa arfleifð sína notaði Helga síðan og skrifaði leikritið uppúr sög- unni. Þegar ég hugsa núna um Helgu finnst mér hún einmitt hafa verið eins og prinsessan í sögunni, þ.e. falleg, góð og tilbúin að gera allt sem í henn- ar valdi stóð fyrir aðra. Helga gat þó verið ákveðin ef því var að skipta og breytti ekki auðveld- lega skoðunum sínum ef hún var búin að mynda sér þær um einhver mál- efni, var þá oft gaman að hlusta á hana verja sinn málstað. Helga kom úr hópi sjö systkina sem misstu ung föður sinn Gunnar Egilson. Alla tíð stóð þessi systkinahópur HELGA EGILSON                               !"#  "$%&              '()* +, + - )!""! !!%#  ". !/0           !   "   #  1 !%1 "23!  1 !% 4"23!  1 !!%% # %2$% 1 !% 5  % %6  *  4"  7%)!" 4"& 8( )*  + 9: %2!$*&"!&%  ;  " 2<<=> " %#5              $  %        #&   !   '(   ')** *;%? 22%:@$ "223!  % ;%? %  3"# $% * ;!%%23!  @$ "2  !$% A2@3  23!  " !23!   %!A #%%$% "" !23!  5   $% *  -!%%23! $B %B5 %&            !         8 ) * @  ( + - (- !C*!  "  %2 6!<-! !    +,  +- -   .   /   0   #    .  +  !   '(  '1** %!B5   %23!  . !%%8"2!# $% ! ! 8"2!# $% * ( "(! 23!  ! %8"2!# 23! $ ! -$#%2 & 2        ,    ! ,       DE F  +( 13G$B  / 13G$!    3    ,    -       4 5 # +        6    +-      &, #  $ ! $% -% $ 23!  "- ! !%$% ! E % $ $% 5 7% 23!  D3H%%*  $ $% -2 !23!  B %B5 %$B %B %B5 %&                    !"#                 !     "#$ # %!  &   '     $         $ % &   '  "  !  ()* &   !  + , -&   !   ".  '  /  '  !  0  0* !"0  0  0* -            !   ,  )8 8  + B!- ! 3 ! 1"  !#I=         "    7      8   0   9    "   %23!   "$%  " 7%"23!  A %! %% % $%  %!D$B"$% "5- 23!  *!"" 23! $B %B5 %&     #                1,)&D +(+ - &B$  "6%!     ,     8 !   %    #      "    +    '1  '(** :,   #     4   4 # +  !      ;  +, "   ! , +- -         -%8"2- %23!   7%D$H%% "2 D$H%%  "!%2%23!  8"2# D$H%%      $B %B5 %&
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.