Vísir - 11.12.1979, Blaðsíða 8

Þriöjudagur IX. desember 1979.
8
ÚVgefandi: Reykjaprenth/f
Framkvæmdastjóri: Davfð Guðmundsson
Ritstjórar: úlafur Ragnarsson
Hörður Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson.
Fréttastjóri erlendra trétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Halldór Reynisson, Jónina Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson, Oli Tynes, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guð
vinsson.
Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmyndir: Gunnar V.
Andrésson, Jens Alexandersson. Útlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson,
Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Auglýsingar og skrifstofur:
Siðumúla 8. Simar 88611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4/ simi 86611.
.Ritstjórn: Síðumúia 14. simi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 4.000 á mánuði
innanlands. Verð í lausasölu
200. kr. eintakið.
Prentun Blaðaprent h/f
0SVIFNI FRAMS0KNAR
t viötali viö Heigarblaö Visis hélt Steingrímur Hermannsson þvi fram, aö Alþýöbanda-
lagiö stefni aö því aö ná hér völdum meö byltingu, ef þaö telji þörf krefja. Samt vill
hann fyrir alla muni komast i stjórn meö þessum kommúnisku byltingarsinnum og úti-
ioka Sjálfstæöisflokkinn.
Sú afstaöa Steingríms Her-
mannssonar, hins nýja formanns
Framsóknarf lokksins, að útiloka
meö öllu stjórnarsamstarf við
Sjálfstæðisflokkinn, færir Fram-
sóknarflokkinn marga áratugi
aftur í tímann.
Gamla Framsóknarslagorðið
,,Allt er betra en íhaldið", sem
menn hafa um langan aldur haft
i flimtingum sem hvert annað
grín, básúnar núverandi formað-
ur Framsóknarf lokksins sem sitt
æðsta boðorð.
Við því er auðvitað lítið að
segja, þótt Framsóknarforystan
reyni að klambra saman enn
einni vinstri stjórninni. Fram-
sókn er ríkisafskipta- og mið-
stýringarf lokkur eins og sós-
íalistaflokkarnir tveir, svo að
málefnalega séð er það eðlilegt,
að þessir flokkar reyni að ná
saman um þessi hugðarefni sín.
Gallinn er bara sá, að þeir geta
ekki starfað saman vegna óheil-
inda þeirra hvers við annan og
getuleysis þeirra til þess saman
að takast á við vandamálin í
þjóðfélaginu.
í viðtali við Helgarblað Vísis sl.
laugardag hélt Steingríur Her-
mannsson því berum orðum
fram, að Alþýðubandalagið
stefni að því að ná hér völdum
með byltingu, ef það telji þörf
krefja. Þegar þessi skilningur
formanns Framsóknarflokksins
er hafður í huga, verða engin
önnur orð höfð um afstöðu hans
til Sjálfstæðisflokksins en þau,
að hún lýsi pólitískri ósvífni á
hæsta stigi. Hann vill frekar
stjórna landinu með þeim, sem
hannveit að bíða aðeins færis að
hrifsa til sín völdin með vald-
beitingu heldur en borgaralegum
lýðræðisflokki, sem meira en
þriðjungur þjóðarinnar styður.
Þessi afstaða hans er ögrun við
alla þjóðholla Islendinga, hvort
sem þeir fylgja Sjálfstæðis-
flokknum, Framsóknarf lokkn-
um eða Alþýðuf lokknum að mál-
um. Verst hlýtur hún þó að koma
við kjósendur hans eigin flokks,
sem fá það framan í sig, að þeir
eigi fremur samleið með
kommúnískum byltingarsinnum
heldur en almennum borgurum
þessa lands.
Annars væri það ómaksins vert
fyrir Steingrím Hermannsson,
þegar mesti hrokinn er úr honum
eftir ,,kosningasigurinn", að
leiða hugann að sögu Fram-
sóknarflokksins og kynna sér,
hvernig farið hefur fyrir flokkn-
um, þegar hann hefur verið uppi
með merkilegheitatilburði eins
og nú til þess að einangra Sjálf-
stæðisflokkinn. Áður en vinstri
stjórnin 1956 var mynduð lysti
þáverandi formaður Fram-
sóknarf lokksins, Hermann
Jónasson, yfir þeirri ætlun sinni
að setja Sjálfstæðisflokkinn til
hliðar í islenskum stjórnmálum.
Honum tókst að vísu að koma
saman stjórn vinstri flokkanna,
sem sat í rúm tvö ár, en hraktist
þá frá uöldum við lítinn orðstír.
Eftir það kom Framsóknar-
flokkurinn ekki nálægt stjórn
landsmála í meira en heilan ára-
tug. Dramb og stærilæti Fram-
sóknarforystunnar varð til þess,
að kjósendur fengu Framsóknar-
flokknum það hlutskipti, sem
hann hafði ætlað öðrum, þeir
settu hann til hliðar.
Á meðan kjósendur ekki veita
neinum stjórnmálaflokkanna
hreinan meirihluta á Alþingi ætl-
ast þeir til, að þeir vinni saman,
tveir eða f leiri, að stjórn landsins
eftir því sem málefnaleg sam-
staða næst milli þeirra. Það eru
málefnin, sem hljóta að ráða því,
hvort f lokkar geti starfað saman
eða ekki, en ekki bábiljur úr 40
ára gömlum slagorðum.
Vísir hef ur áður látið í Ijós von-
ir um, að lýðræðisflokkarnir,
tveir eða þrír saman, f reisti þess
að leiða þjóðina út úr þeim ó-
göngum, sem hún er komin t. Ný
vinstri stjórn getur það ekki, slík
stjórn getur aðeins magnað
vandamálin. Vísir hvetur enn til
þess, að þessir þrír f lokkar kanni
möguleika sína til samvinnu um
lausn vandamálanna og láti mál-
efnin ráða, en ekki hroka eða
gamla hleypidóma.
ferðir.
PLO á þegar við vanda aö etja
vegna friðargæslustefnu Sam-
einuðu þjóðanna og hins kristna
þjóðarbrots sem Israelar
styrkja. Bandarikjamenn
leggja til aö friðargæslusveitir
SÞ í Libanon verði styrktar og
PLO gert erfitt fyrir með að
gera árásir á Isreael þaðan.
Habash og hans nótar for-
dæma einnig mjög eindregiö fitl
Arafats við Hussein Jórdaníu-
kóng. Þaö er Hussein sem rak
harðlínumenn PLO frá Jórdaniu
;1970 og neyddi þá til aö leita at-
hvarfs í Libanon. En Arafat veit
sem er að Hussein er helsta ógn-
unin við hlutverk har.s sem
leiðtogi Palestinuaraba vegna
frændsemi hinna fjölmörgu
Palestinuaraba i Jórdaniu við
bræður sina á Vesturbakkanum.
Arafat leggur á þaö mikla á-
herslu að koma i veg fyrir að
Hussein sláist i för Israela og
Egypta-
Israelskar heimildir telja að
Arafat, sem reynst hefur lipur
samningamaður, muni standa
af sér öll óveður innan PLO.
Bent er á að Habash neyddist til
að ganga aftur i PLO-samtökin
en þau yfirgaf hann vegna
óánægju með diplómatastefnu
Arafats. Þá segja arabiskar
heimildir frá Beirut að hin
mikla sókn Arafats á vettvangi
diplómata hafistyrktstöðu hans
meðal Palestinumanna. Þá má
ekki gleymast að Arafat hefur á
bak viö sig sterkustu skæruliða
fylkinguna — A1 Fatah með 30
þúsund manna liði — og ræður
yfir miklu fjármagni, einum
milljarði dollara sem hin
ihaldsamari Arabariki einsog
Saudi-Arabia leggja honum til
árlega. Meðan Arafat heldur
um pyngjuna stjórnar hann
samtökunum.
Arafat sætlr gagnrýni
hlnna róttækari innan PLO
Yasser Arafat, leiðtogi PLO,
hefur lengi þrætt einstigi milli
vina sinna og óvina og þótt sýna
mikla jafnvægislist I þeim efn-
um. Þaö er kaldhæönislegt aö
stærstu sigrar Arafats, sú virö-
ing sem hann nýtur og aukin
samúö meö málstað Pale-
stinu-Araba i Bandarikjunum,
hafa vakið miklar deilur innan
PLO.
Næstráöandi Arafats, Salah
Khalaf, og herstjóri, hans,
Khalil A1 Wazir, hafa látiö svo
um mælt viö skæruliðaforingja
aö „diplómatiskir sigrar mega
ekki beina athygli okkar frá
meginleið okkar, vopnaðri bar-
áttu”.
Sumir þeirra sem gagnrýna
hvernig Arafat beinir nú orku
sinniaðsamböndum við Vestur-
lönd hafa haldiö þvi fram að
hann „afvopni Palestinuaraba
sálfræðilega” og dragi úr her-
ópinu á sama máta og Anwar
el-Sadat gerði meöþvi aö skrifa
undir Camp David-samkomu-
lagið. Róttækir Palestinu-
arabar, einsog George Habash
og Alþýðufylking hans til frels-
unar Palestinu, segja aö ef Ara-
fat leiki eingöngu diplómat
kunni hann aö ýta undir það aö
hófsöm öfl á Vesturlöndum
Yasser Arafat — gagnrýndur
styðji viðræður tsraela og
Egypta um sjálfsstjórn á Gaza
og Vesturbakkanum.
Þaö sem hinir róttæku hafa
mestar áhyggjur af er aö tillög-
ur Bandarikjamanna um aö
gera Suöur-Libanon hlutlaust og
fá stjórninni i Beirut stjórn
svæöisins á ný gætu svipt PLO
„siðustu og einu aöstöðu okkar
til vopnaðrar baráttu gegn
höfuðfjanda okkar.” Habash
telur að Israelar láti aldrei ara-
biskt land af hendi ef aðeins
verði notaðar diplómatiskar aö-