Vísir - 23.01.1980, Síða 2

Eiga frjálsar fóstur-
eyðingar rétt á sér?
Gullveig Sæmundsdóttir, kenn-
ari: Undir vissum kringum-
stæBum eiga þær rétt á sér, en
eðlilegra finnst mér að koma i
veg fyrir óti'mabæra getnaði.
Katrin Þorgrimsdóttir, hiís-
móðir: Nei, það finnst mér ekki.
Atli Hafliðason, verkamaður:
Það fer eftir aöstæðum, en ég er
ekki hlynntur frjálsum fóstur-
eyðingum.
Óskar Eyjólfsson, nemi: Já, að
sjálfsögðu. Það er einkamál
hvers aðila.
Gene Smith radlótækni-
fræðingur: Nei, það tel ég alls
ekki. Slikt.mundi jafngilda mann-
drápi.
4 * r' 4
janúar 1980
Þórður Björnsson, rikissaksóknari, situr undir ræðum verjenda, en hann fær tóm til andsvara, er
ailir verjendur hafa talað. (Vfsim. GVA)
„Verður ekkl flæmdur á
framburði slfks vitnis”
„Ákæruvaldið segist
byggja ákæruna á játningu
hinna ákærðu. Sú játning
liggur ekki fyrir af hálfu
skjólstæðings míns. Játn-
ing um að hann hafi verið
staddur að Hamarsbraut
11 umrædda nótt liggur
ekki fyrir í skjölum máls-
ins", sagði Hilmar Ingi-
mundarson hrl. verjandi
Tryggva Rúnars Leifsson-
ar í varnarræðu sinni fyrir
Hæstarétti í gær.
Varnarræða Hilmars
byggðist upp á því að
„sýna fram á og sanna" að
Tryggvi Rúnar var ekki að
Hamarsbraut 11 nóttina
sem Guðmundi Einarssyni
á að hafa verið ráðinn þar
bani, í öðru lagi að engin
átök hafi orðið milli
Tryggva og Guðmundar og
i þriðja lagi að rann-
sóknaraðilar sem sáu um
málið í upphafi hafi verið
leiðandi í yfirheyrslum
sinum.
framburöi sliks vitnis. Hvers
vegna fór ekki fram sakbending i
upphafi rannsóknarinnar? Þaö
lýsir kannski best hvernig staðið
var að rannsókninni i upphafi”,
sagði Hilmar Ingimundarson.
„Sprautaður niður"
Hilmar sagði að þegar
Tryggvi var fyrst yfirheyrður
um málið við handtökuna hefði
hann sagt að hann vissi ekkert
um hvarf þessa manns. Hann
var úrskurðaður i allt aö 90 daga
gæsluvarðhald og samkvæmt
bókum fangelsisins i Siðumúla
var komið þangað með hann 23.
desember 1975 „vegna Guð-
mundarmálsins” eins og segir i
dagbók fangelsisins.
Þann 27. desember átti að
yfirheyra Tryggva en sam-
kvæmt fangelsisbókinni var
hann „ekki talinn hæfur til þess”
og vék strax frá. Kallaö var i
lækni sem kom tvisvar og var
Tryggvi „sprautaður niður”
eins og segir i tittnefndri bók.
Siðan var Tryggvi yfir-
heyrður i byrjun janúar i sam-
tals 15 skipti og tóku þær yfir-
heyrslur samtals 18 klukkutima.
Hilmar sagöi árangurinn af
þessum yfirheyrslum væri
skýrsla dagsett 9. janúar sem
væri eins og hálf siða.
Þar segist Tryggvi muna að
hann var einhvern timann stadd-
ur i einhverju húsi með Sævari
og Kristjáni um það leyti sem
þetta hafi átt að eiga sér stað.
Eitthvert ósamkomulag hafi
komið upp milli Kristjáns og
ókunns manns. Sævar hafi
blandað sér i málið og siðan
hrópað á hjálp. Tryggvi segist
hafa fengið högg frá ókunna
manninum og heldur að hann hafi
þá slegið manninn og hann fallið.
Sævar hafi sparkað i höfuð hins
fallna.
Tveimur dögum siðan hafi
Tryggvi veriö látinn staðfesta
þessa skýrslu hjá rannsóknar-
dómara málsins. Siðan hafi ekki
verið rætt við Tryggva fyrr en
30. april 1976 og þá segist hann
ekki muna hvar umrætt atvik
hafi áttsér stað eða i hvaða húsi.
Fyrir ákæru i málinu hafi annað
ekki legið fyrir frá Tryggva
Rúnari um málið og hann dró
fyrri játningu til baka.
„ÞARNA VAR UM
AB RÆSA SLYS"
Erla þekkti ekki þriðja
manninn
Hilmar sagði að skýrsla Erlu
Bolladóttur frá 20. desember
1975 væri aðalgrundvöllur máls-
ins. Þá sagði Erla að hún hefði
séð Sævar og Kristján Viöar að
Hamarsbraut 11 umrædda nótt
en þriðja manninn hafi hún ekki
þekkt. Erla vann eið að þessum
framburði frammi fyrir rann-
sóknardómara málsins.
Næst kemur Erla fyrir vegna
þessa máls 20. febrúar 1977 og
segir I upphafi að fyrri fram-
burður sinn hafi verið réttur og
hún hafi engu við hann að bæta.
Aðspurö segist hún ekki hafa
þekkt þriöja manninn þarna um
nóttina, en hún hafi séð Tryggva
síðar og taldi aö um sama mann
væri aö ræöa.
Hilmar sagði að það hefði
jafnframt komið fram hjá Erlu
20. febrúar, að Tryggvi heföi
komiö á Hamarsbrautina fyrir
aðfaranótt 27. janúar 1974, . en
samt hafi hún ekki þekkt hann
aftur umrædda nótt.
Erla og Tryggvi hafi siöan
verið samprófuð 23. mars 1977.
Þá hafiErla sagst hafa gefiö lýs-
ingu á þriðja manninum við
fyrstu yfirheyrsluna og dregiö
upp mynd af honum I tæknideild
rannsólcnarlögreglunnar. Þessi
lýsing finnnist ekki bókuö og
myndin finnist ekki heldur.
„Er sá möguleiki fyrir hendi
að lýsing Erlu á þriöja mannin-
um eigi ekki viö skjólstæðing
minn? Þetta er aöalvitnið gegn
Tryggva en minna verður á að
Erla er lika ákærð fyrir rangar
sakargiftir. Skjólstæðingur
_ minn verður ekki sakfelldur með
Ekki kæmi heldur til að sakfella
Albert fyrir ósæmilega meðferð
á liki þvi hann heföi aldrei snert
neitt lik þótt hann hefði verið
beðinn að aka Sævari og
Kristjáni með sekk út i hraun.
Ekki hefði Albert komið inn I
húsið að Hamarsbraut aftur
eftir átökin og þvi væri ekki hægt
að ákæra hann samkvæmt 112.
grein um aö raska ummerkjum
brots. Þá taldi Orn Clausen það
ekki hafa nein áhrif að Albert gaf
sig ekki fram eftir atburðinn og
sagði hvað hafði skeð. 1 islensk-
um hegningarlögum sé ekki að
finna skyldu til að upplýsa og
skýra frá þvi þótt einhver kom-
ist á snoðir um eitthvað athæfi.
Hins vegar heföi Albert lagt
sig fram um það eftir handtök-
una að reyna aö upplýsa málið ’
eftir bestu getu. —SG
Tilviljun
Albert Klahn var sóttur aust-
ur á Seyðisfjörö I leiguflugvél að-
faranótt Þorláksmessu 1975 og
sat siðan tæpa þrjá mánuði i
gæsluvarðhaldi. Hann er i ákæru
sakaður um hlutdeild i mann-
drápi samkvæmt 211. grein
hegingarlaga.
örn Clausen taldi útilokað að
beita þessari grein i málinu. Það
virtist augljóst að hér heföi ráöið
tilviljun. Aldrei hefði verið neinn
ásetningur að deyða þarna
mann. Þarna hafi greinilega
„Mennirnir hafa játaö”, sagöi örn Clausen hrl. I ræöu sinni.
- sagðl Örn Clausen hrl.. verjandl
Aiberts Klahn um Guðmundarmállð
„Mér finnst ekki hægt aö
krefjast sýknunar á þeim
forsendum aö þarna hafi
ekkert komið fyrir. Gera
verður ráö fyrir þeim
möguleika að saksóknara
hafi tekist að sanna að
þarna hafi eitthvað skeð",
sagði örn Clausen hrl.
verjandi Alberts Klahn
Skaftasonar í ræðu sinni
fyrir Hæstarétti i gær.
Þaö kvaö við nokkuð annan tón
I ræðu Arnar en þeirra meöverj-
anda hans sem áöur höfðu talaö,
enda mál skjólstæðings hans
frábrugðið og öllu viðaminna en
hinna.
„Mennirnir hafa játað bæði
hjá lögreglu og fyrir dómi og það
verður erfitt aö sannfæra
Hæstarétt um að þetta allt
saman sé tóm vitleysa” sagði
örn ennfremur.
oröið slys, aö Hamarsbraut 11.
„Ég álit það vera skilyrði þeg-
ar meta á refsingu hvort
ásetningur hafi skapast eöa ekki
ef sakfella á samkvæmt 211.
grein. Ef það er ekki hundrað
prósent öruggt að um ásetning
sé að ræða er útilokað annaö en
beita gáleysisákvæðinu” sagði
örn Clausen. Kraföist hann
sýknu fyrir hönd skjólstæðings
sins af ákæru samkvæmt 211.
grein.
Þá sagði örn að ekki væri unnt
að sakfella Albert fyrir að koma
Guðmundi ekki til hjálpar I átök-
unum enda ljóst að hann heföi
ekki haft neitt svigrúm til þess.