Vísir - 23.01.1980, Blaðsíða 14

vtsm
Miövikudagur 23. janúar 1980
„Meö þessu nýja slaufuveseni viö Elliöaárbrýrnar er komiö I veg fyrir þaö aö þeir sem koma til borgarinnar geti notiö þeirrar sjálfsögöu
þjónustu aö geta keypt veitingar”.
VESÆL HEIMREH)
B.S. skrifar:
Ósköp finnst mér ömurlegt aö
nálgast blessaöa höfuðborgina
okkar uppá slðkastið i bil. Engin
bllaafgreiðsla (sjoppa). All-
staðar þar sem maður kemur að
borgum erlendis eru þjónustu-
miöstöðvar, þar sem hægt er áð
kaupa einhver-s konar veitingar
áður en lagt er I borgarakstur-
inn.
Jafnvel Akureyri er Reykja-
vik fremri I þessum efnum, þvl
þar eru ágætis sjoppur áður en
maður kemur inn I bæinn.
Meö þessu nýja slaufuveseni
við Elliöaárbrýrnar er algjör-
lega búiö að koma I veg fyrir
þaö að umferð, sem kemur til
borgarinnar geti notiö þessarar
sjálfsögðu þjónustu. Maður er
kominn inn i miðja borg, áöur
en komið er að nokkurri bllaaf-
greiðslu.
Nú er sjálfsagt hægt að segja
aö fólk sé svo sem ekkert of gott
til þess að fara út úr bilunum og
versla. Auðvitað er þetta bara
spurning um þjónustu og þæg-
indi og mér finnst llka spurning
um gestrisni höfuöborgarinnar
við þá sem koma hingað, oft
eftir langan akstur. Svo er oft
hált í kringum sjoppurnar. Per-
sónulega fýsir mig lítt að leika
það sem ég sá hér um daginn,
þegar maður kom með fjórar
pulsur gosflöskur og fleira út úr
sjoppu lenti á hálkubletti og
eftir mikil tilþrif og æfingar
lenti hann á skallanum með allt
ofaná sér.
Svo er auðvitað hægt að hugsa
sér veslings ökumanninn sem
kemur ofan úr Arbæ búinn að
hita kaffi handa konunni, koma
börnunum I skólann og hlusta á
morgunpóstinn. Ofan á allt
þetta þarf hann að vaða út i
slagveðrið til þess að fá sér ein-
hverja smá hressingu á leið til
vinnu.
Nei, mér finnst að það myndi
bæta svip borgarinnar stórlega
að koma svona þjónustumiðstöð
við innaksturinn i borgina. Um-
ferð út úr borginni nýtur sæmi-
legrar þjónustu að þessu leyti.
Þar sem svona framkvæmd tek-
ur sjálfsagt mörg ár, er
nauðsynlegt að koma á ein-
hverju bráðabirgða sambandi
við gömlu Nestis-sjoppuna við
Elliðaár. Hún er nú orðin eins og
eitthvað uppdagað mannvirki
um góða viðleitni sem ekki er
fyrir hendi lengur.
Vigdls Finnbogadóttir
Vlgdísí
lyrlr
forseta
A.A. hringdi:
„Mér finnst Vigdfs Finnboga-
dóttir vera frambærilegust af
þeim sem orðuð hafa verið við
forsetaembættiö. Finnst mér
hún hafa allt það til brunns að
bera sem hæfir I þessu starfi.
Vigdis er skemmtilegur per-
sónuleiki, góð I tungumálum og
slðast en ekki sist — hún er
ópólitisk. Mér finnst það vera
galli á forseta að vera pólitísk-
ur.
Annars finnstmér að fólk eigi
aö fá að vita hvort hún ætlar að
gefa kostá sér eða ekki. Ég var
um daginn beöinn um aö skrifa
nafn mitt á lista annars fram-
bjóöanda en vitanlega hef ég
ekki mikinn áhuga fyrir þvi
meðan einhver von ertii þessað
Vigdls gefi kost á sér”.
Sveltamennska við gerð skemmtibátta
B.G. hringdi:
„Þetta var nú meiri hörm-
ungin i sjónvarpinu á laugar-
daginn, þessi svokallaði
skemmtiþáttur. Það litla sem
heyrðist I þættinum — þvi bæði
stjórnandinn og nokkrir við-
mælenda hans voru ótalandi —
var i meira lagi snubbótt, og
rétt svo byr jaö að tala við einn
gestanna þegar „viðtalinu” var
hætt I snatri og snúið að næsta
gestinum.
t gegnum árin hafa margir
skemmtiþættirnir verið I sjón-
varpinu, en misjafnir að gæð-
um. Sumir stjórnendur hafa þó
borið af öðrum. Samt sem áður
er sjónvarpið alltaf að koma
með nýja og nýja stjórnendur I
stað þess að nota þá, sem sýnt
hafa, að þeir kunna til verka.
Erlendis er þetta allt öðru visi.
Þar er það sérhæft verk að
stjórna skemmtiþáttum, enda
árangurinn eftir þvi. Hvað
veldur eiginlega þessari
sveitamennsku I gerð
sjónvarpsþátta hér?”
„Obboðsieg” vonbrlgöi meö skemmtibáttlnn
Smekkleysa að blanda málflutningi vegna manndrápa inn
skemmtiþátt af þessu tagi” segir bréfritari.
G.J. Reykjavík skrifar:
Það er ekki laust við að s jón-
varpsnotendur hlakki til þegar
von er á nýjum islenskum
skemmtiþáttum og er það eðli-
legt vegna þess, hve litið virð-
ist vera um slíkt efni.
Aftur á móti er kannski hætt
viðaðmaður gerisér of miklar
vonir I slikum tilvikum, þvl að
vonbrigðin eru oft ekki umflúin.
Þannig var það til dæmis á
laugardagskvöldið þegar þátt-
urinn „Vegir liggja til allra
átta” hljóp af stokkunum.
Mér fannst þátturinn allt of
sundurlaus og svo virtist sem
stjórnandinn væri að reyna að
koma sem flestum gestum aö i
stað þess að hafa þá færri og
gera þeim einhver skil, hverj-
um um sig.
Reykvíkingur hringdi:
Ég vil gera athugasemd við
frétt I blaðinu um að þaö sé sjö-
faldur munur á olluverði til
upphitunar á húsum úti á landi
og á Reykjavlkur svæöinu.
Þegar verið er aö gera saman-
burð af þessu tagi þykir mér
eðlilegra aö miðað sé við þær
aðstæður sem flestir búa við,
eða fjölbýlishús. Einbýlishús
er ekki þau húsakynni sem al-
Mest urðu nú vonbrigði mln
með blesaða fegurðardrottn-
inguna okkar, sem var ,,ein-
menningur I Reykjavik býr I.
Það er alltaf veriö að gera
þvi skóna I smáu sem stðru að
Reykvikingar hafi þaö svo
miklu betra en landsbyggðar-
fólkogég er oröin langþreyttur
á þvl. Berið þið saman hvað
kostar að kynda I sambýlishúsi
I Reykjavik og úti á landi, drag-
iö slðan oliustyrkinn frá lands-
byggðarmanninum og athugið
hver útkoman veröur.
faldlega” alveg „obboðsleg” I
þessum þættisvo notuð séu þau
tvö lýsingarorð, sem hún virt-
ist hafa sérstakt dálæti á.
Blessuð stúlkan virtist i hálf-
gerðum vandræðum þarna fyr-
ir framan myndavélarnar og
eiga imiklum erfiðleikum með
að tjá sig og spurningarnar,
sem voru lagðar fyrir hana
voru ekki til að auðvelda henni
það. Aftur á móti fannst mér
hún friskleg og sæt I slnu rétta
umhverfi úti I Eyjum til dæmis
um borð I bátnum og hefði mér
fundist hún eiga að koma þann-
ig fram eðlileg og sem hún
sjálf, en ekki sem „uppstrlluð
glamorpia”.
Um aðra gesti skal ég ekki
hafa mörg orð, en ég skil ekki
þá smekkleysu að þurfa að
blanda svo alvarlegum hlut
sem málflutningi vegna mann-
drápa inn i skemmtiþátt af
þessu tagi.
SAMANBURBUR A
HITAKOSTNAÐI
sandkorn
Sjálfsblekking
Marga karlmenn dreymir um
að vera eins gáfaðir og þeir
halda að konurnar þeirra
haldi að þeir séu.
•
Konun og
stjórnmál
Afhverju eru konur ekki
helmingur þingmanna? spyr
Adda Bára Sigfúsdóttir I
samtali við Þjóðviljann og er
þar rætt um inntak fram-
söguræðu sem hún heldur á
fundi um konur og stjórnmál.
Adda Bára fjallar þar um
þann stóra annmarka sem er
á lýðræði á tslandi að konur
skuli ekki vera um helmingur
þingmanna og sveitar-
stjórnarmanna.
Nú er það alveg ljóst ef
miða á við fjölda kvenna með
kosningarétt I landinu, þá eru
Þær ekki færri en karlar. En
hvaða karlar veljast oftast til
setu á alþingi? Það eru þeir
sem hafa vcrið I forystu I at-
vinnu- eða félagsmálum. Kon-
ur hafa verið tregar til að
taka að sér slik ábyrgðar-
störf og það er ástæðan fyrir
þvi áð ekki sitja fleiri konur á
alþingi. Einnig veigra þær
sér við að berjast.
Það er ekki hægt að heimta
það I öðru orðinu að kynferði
kvenna sé þeim ekki þrösk-
uldur að störfum og áhrifum
og ætla siðan að nota kynferði
sem aðgöngumiða að þvi að
komast til áhrifa. Þaö er jafn
fráleitt að segja að konur eigi
að vera helmingur
þingmanna og að einn fjórði af
þingmönnum eigi að vera
þrjátlu og fimm ára.
Stlórnarmynd-
unarflokkurlnn
Nú er að skapast jarðvegur
til að stofna nýjan stjórnmála-
flokk og þvi rétt að láta til
skarar skriða fyrir áhuga-
menn á þvf sviði. Nýi flokkur-
inn ætti að heita Stjórnar-
myndunarflokkurinn og hafa
eitt meginmál á stefnuskrá
sinni sem snerti alla lands-
menn: Aö mynda starfhæfa
rlkisstjórn.
Lystarieysi
Mannæturnar sátu aö hádeg-
isveröi og önnur þeirra sagði
„ógurlega er ég búin að fá
mikla leið á tengdamömmu”
„Skildu hana þá bara eftir
og borðaðu kálið”.