Morgunblaðið - 30.11.2001, Síða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2001 51
✝ Þóra Sæmunds-dóttir fæddist í
Stóru-Mörk, Vestur-
Eyjafjallahreppi 25.
maí 1925. Hún lést á
St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði 22. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sæ-
mundur Einarsson,
bóndi og hreppstjóri
í Stóru-Mörk, f. 19.6.
1872, d. 16.8. 1951,
og Guðbjörg María
Jónsdóttir hús-
freyja, f. 30.12. 1889,
d. 30.6. 1961. Þóra var þriðja
yngst fjórtán systkina og eru að-
eins fimm eftir á lífi.
Eftirlifandi eiginmaður Þóru
er Árni A. Eiríksson skrúðgarð-
yrkjumeistari frá Vatnshlíð í
Austur-Húnavatnssýslu, f. 7.2.
1923. Foreldrar hans voru hjónin
Eiríkur Sigurgeirsson bóndi, f.
24.9. 1891, d. 13.5.
1974, og Kristín
Vermundsdóttir, f.
20.7. 1898, d. 11.11.
1973. Þóra og Árni
eignuðust eina dótt-
ur, Guðbjörgu tann-
tækni, f. 26.1. 1952,
maður hennar er
Sigfús Jóhannesson
bifvélavirki og eru
börn þeirra Árni
Þór, f. 25.11. 1983,
og Sonja Dögg, f.
21.3. 1984.
Þóra flutti ung að
aldri til Reykjavík-
ur og þar kynntist hún manns-
efni sínu. Hún vann við ýmis
störf en aðallega fiskvinnslu-
störf. Þóra og Árni bjuggu á
Móabarði 4b í Hafnarfirði mest-
allan sinn búskap, en síðustu árin
á Hjallabraut 33.
Útför Þóru fór fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 29. nóvember.
Elsku mamma mín, þá er þinni
stuttu þrautagöngu lokið og þér
líður vel núna.
Það er ótrúlegt að þú hafir verið
með okkur að bjástra í sumarbú-
staðnum fyrir þrem mánuðum, en
þú hefur verið sárlasin og kvart-
aðir aldrei.
Söknuðurinn er mikill og tóma-
rúmið í hjarta mínu mikið.
Ýmislegt kemur upp í huga
minn og margs á ég eftir að sakna.
Jólin voru þér ofarlega í huga síð-
ustu ævidagana, við sem ákváðum
að þú kæmir heim fyrir jól og ég
lofaði þér að kaupa ekki meira
jólaskraut því þér fannst ég eiga
svo mikið og fallegt skraut.
Alltaf varst þú tilbúin að aðstoða
mig og sagðir aldrei nei, ekki við
að gæta barnanna eða hverju sem
var.
Garðurinn á Móabarðinu var
þinn unaðsreitur enda var hann
fallegur og morgunfrúin sem þú
ræktaðir sjálf við erfiða aðstöðu
samt alltaf svo blómleg. Sérstak-
lega var hún falleg í sumar er þú
plantaðir við sumarbústaðinn okk-
ar, Álfabarð, en þar áttum við
margar góðar stundir saman. Þar
var oft glatt á hjalla og minning-
arnar margar en skarðið stækkar í
Álfabarðshópnum er hvorki Jó-
hannes Sigfússon né þú eruð með-
al okkar. Barnabörnum þínum
varst þú yndisleg amma „ekta
amma“ eins og þau sögðu stund-
um. Tengdasonurinn var þér afar
kær og við söknum þín öll svo mik-
ið.
Við gætum pabba fyrir þig sem
á nú erfiða daga.
Ég veit að þér líður vel núna og
þið Guðmundur bróðir þinn eruð
samferða til guðs og himnaríkis.
Hvíl í friði, elsku mamma mín,
þín
Guðbjörg.
Elsku amma mín, nú ertu farin
frá mér og ég mun sakna þín mjög
mikið. En ég veit að þér líður bet-
ur núna.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í huga minn eins og
þegar við Árni vorum í pössun hjá
ykkur afa, þá gátum við alltaf
fundið eitthvað skemmtilegt að
gera. Gönguferðirnar upp á Ásfjall
eru mjög minnisstæðar og eins að
þú nenntir alltaf að fara með okk-
ur í berjamó, enda varst þú alltaf
að gefa okkur eitthvert smáræði
en af stóru hjarta. Alltaf varst þú
jafn ánægð er ég kom með vinkon-
ur mínar í heimsókn, þú gafst okk-
ur að borða og spilaðir svo við
okkur á eftir. Þú varst svo mikil
amma í þér og þótt barnabörnin
þín væru aðeins tvö þá varst þú
líka amma í augum vinkvenna
minna.
Við áttum skemmtilegar stundir
í sumarbústaðnum okkar, alltaf
varst þú tilbúin að sinna mér þeg-
ar enginn annar nennti því eins og
að fara með mér að leita að hreiðr-
um eða í gönguferðir. Þessa alls á
ég eftir að sakna og ef ég héldi
áfram að telja upp það góða við
þig, þá yrði það efni í heila bók.
Elsku amma mín, megi Guð
geyma þig og hvíl í friði í faðmi
hans.
Þín
Sonja Dögg Sigfúsdóttir.
ÞÓRA
SÆMUNDSDÓTTIR
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum,
er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Þessi hugljúfu orð eiga vel við,
þegar við fylgjum Maríu til hinstu
hvílu í dag. Þegar hún er kvödd og
minningarnar eru einar eftir skerp-
ist mynd hinnar horfnu. Hún var
með allra óeigingjörnustu mannver-
um sem hægt er að fyrirhitta á lífs-
leiðinni. Hún hafði svo mikið að gefa,
gefa af sjálfri sér til þess að gleðja
aðra. Hún var að eðlisfari skapgóð
kona, en átti til að geta orðið orð-
hvöss, ef henni var misboðið, og ekki
gátu allir tekið því, átti það eftir að
MARÍA
ANTONSDÓTTIR
✝ María Antons-dóttir fæddist 21.
júní 1929. Hún lést á
Landspítalanum 22.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Anton Guð-
mundsson og kona
hans, María Frið-
riksdóttir. María átti
einn bróður, Guð-
mund Antonsson (f.
1931). Þau misstu
móður sína ung og
var María tekin í
fóstur af Páli Sig-
urðssyni, trygginga-
yfirlækni, og konu hans, Maríu.
Uppeldissystir hennar, Soffía Pét-
ursdóttir, dó ung og lét eftir sig
eina dóttur, Helenu Soffíu, sem
María lét sér mjög annt um.
Árið 1963 giftist María Frí-
manni Frímannssyni (f. 1919, d.
1987) og eignuðust þau einn son,
Pál Anton.
Útför Maríu fór fram frá Krists-
kirkju í Landakoti 29. nóvember.
koma fram síðar á
hennar starfsferli og
varð ekki öllum til góðs.
María var greind og
listræn kona. Hún var
víðlesin og mikill bóka-
hestur. Einnig var tón-
listin henni kær og
hafði hún unun af að
spila klassíska músík á
píanóið. Hún lauk stúd-
entsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík.
Fór seinna til Þýska-
lands í nám þar, og
reyndist síðar í einu og
öllu mikil málamann-
eskja. Við María unnum saman í um
átta ár sem læknaritarar á Landa-
koti, eða þar til ég hætti störfum þar,
og ég vona að ég móðgi enga okkar,
sem með henni störfuðum, er ég segi
að málakunnátta hennar var okkur
öllum fremri að undanskilinni Mar-
gréti, hennar góðu vinkonu í gegnum
árin, og María kunni svo sannarlega
að þakka allt það, sem Margrét
reyndist henni, bæði sem vinkona og
eins, er María átti í erfiðleikum.
María átti sína góðu og vondu
daga, en henni tókst tókst þó alltaf
að vinna fram úr þeim erfiðleikum.
Einhvern veginn finnst mér alltaf að
hún hafi á vissan hátt verið misskilin
og hæfileikar hennar ekki notið sín
sem skyldi. Hún átti stundum til að
verða þunglynd og birtist það í
ýmissi mynd.
Ég mun aldrei gleyma hversu kát
og fjörug hún var, er við síðast hitt-
umst á Landspítalanum. Hún hafði
þá hresst mikið og átti von á að fara
heim næstu daga, en undir niðri vissi
ég að María bjóst ekki við að henni
væri ætlaður lengri tími í þessari
jarðvist.
Ég vil kveðja þig, kæra María,
með erindi úr sálmi skáldsins okkar:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kæri Páll Anton og Sossa, þið haf-
ið misst góða móður og stjúpmóður,
sérstaklega þar sem veikindi henn-
arkomu fremur óvænt, en minningin
um góða móður, stjúpu og ömmu
fylgi ykkur áfram og gefi ykkur þann
styrk, sem hún ávallt sýndi.
Geirlaug.

 ! 
 
!

 



;4
9-4    
23 !0
 1##
 )
  0%
 )

) 


    + --
!4 -,#3.  **   
 "-,#3.   !"#"
" 

"#5"-,#3.  
* 2 "."-,#3. 
!"2!*    ' &  . 
-,3  *    !"#"&  
     !$
1! 
   
(
*
(#. 
"A- 12"6
 )
  2%)
) 3  
%) 


    + --
!#"*    "+12  

"#*   
**   +2 :#.  
B  *    &  
       != 1 .$
'  !  
 !  %  
:-4
$

(44 !!%6"6CD
  


  *
  
 . ! "

 #  
    ) (

 4   - ,-

"#6""$. 
 &$*$
"#2  
(*'    :#.8  
!% #"*$
"#6"   "+2 

""!"& 
"#6" $
5 # ! 


-


444 -1!"6
 
  
$  ) 6

 


    + --
7
   178  9 --
            +$
:
 &
   # & 
  
/  $
$ 
 
/ # 
  # 
 
(
#

 




($'
. #3 !EE
 1.23.$
7

 &
   
  ! ; (





"#"!-$
  
' !"#  1,    

"#,!"#  ."!:#!  
 !$
'  
 
 
 


 
-:*'B
:2# E?


 
 . ! "12   
!"2!!   
 "  
* 2 !  $
<
   

 




(

;(

 ..F
 ."7 #
  )/
$/  =


  
 
 9 ! % $#







(!).  
 ! !$