Morgunblaðið - 23.12.2001, Síða 14

14 SUNNUDAGUR 23. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
KÚTTERINN HannahBrown vaggar tryggilegabundinn í smábátahöfn-inni á Ísafirði. Reiðinn ernakinn, búið að taka nið-
ur seglin og koma þeim í hús. Við leit-
um að áhöfninni en það er enginn um
borð. Hafnarverðirnir segja að skip-
verjar hafi tekið sér hús á leigu uppi í
bæ, því þeir ætli að hafa vetursetu á
Ísafirði.
Tvö í áhöfn
Við bönkuðum upp á í bárujárns-
klæddu húsi nálægt höfninni þar sem
þau Holly Huges og George Mac-
Leod hafa komið sér fyrir. Þau hafa
búið um borð í bátnum í fjögur ár og
ekki sofið í landi fyrr en nú á Ísafirði
frá því siglingin hófst.
Holly Huges er listamaður og nam
myndlist og ljósmyndun áður en hún
lærði vélaverkfræði. Því námi lauk
hún 1983 og flutti þá til Socorro í
Nýju-Mexíkó þar sem hún hitti
George MacLeod. Holly hefur unnið
að list sinni víða um heim, eins og sjá
má á heimasíðu þeirra. Hún er búin
að koma sér upp vinnustofu á Ísafirði
og opnaði einkasýningu á Ísafirði 16.
desember í Edinborgarhúsi.
George MacLeod stundaði við-
skipti í aldarfjórðung áður en hann
lagðist í ferðalög. Meðal annars var
hann veitingamaður, rak flutninga-
fyrirtæki, seldi og gerði við raftæki
og vann sem sérfræðingur á sviði
færanlegra fjarskiptatækja. Hann
hefur stundað útivist og fjallgöngur
frá unga aldri og var aðgerðastjóri
hjá Leitar- og björgunarsveit Nýju
Mexíkó, sem hann stofnaði 1971.
Hjólreiðaferðalög
Það urðu óvænt tímamót í lífi
Georges 1992 þegar tvær stúlkur,
önnur ensk og hin áströlsk, renndu á
reiðhjólum í gegnum heimabæ hans,
Socorro. Þær voru komnar norðan úr
Alaska og ætluðu til Eldlands, Terra
del Fuego, á syðsta odda Ameríku.
George slóst í för með þeim og fékk
vægast sagt mikinn áhuga á að
ferðast um á reiðhjóli. Eftir að leiðir
hans og stúlknanna skildu á Yucatan-
skaga í Mexíkó eftir sex vikna ferða-
lag hjólaði hann einn síns liðs í gegn-
um skóga Mexíkó og Mið-Ameríku
um þriggja mánaða skeið.
Holly kom til Georges í Guatemala
þar sem þau settust á skólabekk að
læra spænsku. Eftir það varð ekki
aftur snúið og hófst fjögurra ára
ferðalag á reiðhjólum. Þau eiga að
baki meira en 56 þúsund kílómetra á
reiðhjólum og hafa hjólað um Bret-
landseyjar, Bandaríkin og Mið- og
Suður-Ameríku.
George segir að það sé ólíkt
skemmtilegra að ferðast hjólandi eða
siglandi en á bíl. Þegar ferðamaður
komi akandi inn í bæjarfélag eða
borg láti allir hann afskiptalausan.
Komi hann hins vegar á hjóli, eða
báti, séu alltaf einhverjir sem gefa sig
á tal við hann.
Siglingaáhuginn vaknar
George var að hjóla við Chesa-
peake-flóa í Maryland og komst ekki
hjá því að sjá skútur og báta hvert
sem litið var. Fram að því hafði hann
verið sannkallaður landkrabbi og
ekki leitt hugann að hafinu og lífinu á
því. Þarna komst hann að því að fólk
bjó um borð í mörgum bátanna, fór
þangað sem það langaði og veður og
vindar leyfðu.
George fór að lesa sér til um sigl-
ingar og síðan á siglinganámskeið.
Það varð ekki aftur snúið. Hann lit-
aðist um eftir heppilegu fari að kaupa
og fann loks 33 feta (10 metra) ein-
mastra kútter sem heitir Hannah
Brown eftir velskri stúlku sem kom
til Bandaríkjanna á 18. öld. Báturinn
er smíðaður til Atlantshafssiglinga,
skrokkurinn úr áli og styrktur til sigl-
ingar í ís. Skútan er vel búin tækjum
og með 44 hestafla díselvél. Seglin
eru þrjú og seglabúnaðurinn með
kútterlagi. Undir seglum gengur bát-
urinn sex og hálfan hnút á klukku-
stund en fimm og hálfan undir vél-
arafli.
Um borð er svefnpláss fyrir sex,
þótt nokkrar tilfæringar þurfi til að
koma þeim fyrir. Þar er salerni og
baðklefi, eldunaraðstaða og annað
sem þarf til úthafssiglinga. Í káetunni
er öllu haganlega fyrir komið. Bátinn
smíðaði verkfræðingur í bakgarði
sínum. Þegar báturinn var fullbúinn
kom í ljós að verkfræðingurinn hafði
meira gaman af bátasmíði en sigling-
um og vildi selja bátinn til að geta
hafið smíði þess næsta.
Fljót að læra að sigla
Þau héldu sig nálægt landi á meðan
þau voru að ná tökum á siglinga-
tækninni og kynnast fleyinu. George
segir að þau Holly hafi reynst vera
ágætlega undirbúin fyrir sjómennsk-
una. „Það er þrennt sem maður þarf
að kunna til að geta siglt um hafið og
við vorum svo heppin að kunna
tvennt af því. Eitt er siglingafræði og
við Holly höfðum lengi fengist við
leitar- og björgunarstörf í Klettafjöll-
um Nýju-Mexíkó. Við kunnum bæði á
áttavita og kort – allt líf okkar snerist
um það á tímabili. Í fjöllunum eru
þrjár víddir en á hafinu skiptir hæðin
ekki máli. Að ferðast á hjólum og
gista í tjaldi í fjögur ár kenndi okkur
að búa þröngt, fara sparlega með
vatn og að lifa einföldu lífi.
Það eina sem við þurftum að læra
var að sigla, sem í aðalatriðum bygg-
ist á heilbrigðri almennri skynsemi
þegar maður áttar sig á því hvernig
vindurinn blæs í seglin. Við þurftum
að læra að haga seglum og sigling-
arreglur. Það lærðum við í Chesa-
peake-flóa þar sem við keyptum bát-
inn. Við sigldum fram og aftur um
flóann í fimm mánuði þetta fyrsta
sumar.“
Heimur á hreyfingu
Holly vill bæta því við að á sjónum
þurfi maður að læra að hugsa ekki
línulega. „Á landi ferðu frá einum
stað til annars. Það er auðvelt að
áætla tímann. Því er ekki eins farið á
sjónum. Þar er vindurinn og vatnið
sem hvort tveggja fer yfirleitt í
hringi. Á sjónum verður alltaf að taka
tillti til þess. Ef þú hellir úr vatnsglasi
í landi, þá rennur vatnið beint niður.
Á sjónum getur það runnið á ská. Það
sem ekki er fest niður veltur eitt-
hvert. Heimurinn er einhvern veginn
sveigður á sjónum, en línulegur á
landi. Á sjó hugsar maður í dögum, í
stað mínútna og klukkustunda á
landi. Það verður að haga ferðinni
með tilliti til veðurs og strauma, flóðs
og fjöru þegar nær dregur landi. Það
eru engin tvö augnablik eins.“
George segir að það sé ekki nein
afslöppun að stunda langsiglingar.
„Maður er upptekinn allan sólar-
hringinn. Það er sífellt verið að spá í
veðrið og sjólagið. Hver hundraðasta
alda er tvöfalt stærri en hinar og hver
Frjáls eins og fuglar hafsins
Morgunblaðið/RAX
Holly Huges og George MacLeod um borð í báti sínum Hannah Brown.
Í haust bundu þau Holly
Huges og George MacLeod
frá Bandaríkjunum bát sinn
í Ísafjarðarhöfn og hafa þar
vetursetu. Undanfarin ár
hafa þau ferðast víða um
heim, fyrst á reiðhjólum og
svo skútunni Hannah
Brown. Guðni Einarsson og
Ragnar Axelsson hittu
þessa víðförulu ferðalanga
og forvitnuðust um ferða-
lagið, listina og lífið.
Hlaupagaukurinn er gerður úr sólum af hlaupaskóm, sem klipptir eru í
fjaðralíki. Leggirnir eru úr rafmagnsrörum og augun úr plasttappa og
jólaljósi.
Hvalurinn er m.a. gerður úr mörgum notuðum bláum kertum. Þau eru táknræn fyrir að
hvallýsi var lengi notað sem ljósmeti. Bakgrunnur hvalsins eru gamlar gallabuxur og
augað gert úr buxnavasa.
Ljósmynd/Holly Huges
Ljósmynd/Holly Huges
Skúlptúrinn Hnötturinn er um fimm metrar í þvermál og snýst á fæti sínum.
Meira en 2.000 sjálfboðaliðar hjálpuðu Holly Huges við gerð verksins. Gerð
skúlptúrsins var liður í Earth Works, tilraunaverkefni á sviði kennslu í Kansas
City. Það tók meira en níu mánuði að gera hnöttinn og efniviðurinn var alls kon-
ar notað efni og dót sem átti að henda. SJÁ SÍÐU 16