Morgunblaðið - 07.02.2002, Qupperneq 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2002 43
✝ Kristján SævarVernharðsson
fæddist í Reykjavík 7.
febrúar 1936. Hann
lést á heimili sínu 27.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Vernharður Krist-
jánsson, f. 19.9. 1912,
d. 29.7. 1985, og
Nanna Magnúsdóttir,
f. 30.10. 1915, d. 4.7.
1980. Þau skildu.
Systkini hans eru:
Guðrún, f. 11.11.
1937, búsett á Kanar-
íeyjum, og Rúnar,
skrifstofumaður í Reykjavík, f.
31.3. 1949. Kristján á tvær hálf-
systur, Elísabetu Vernharðsdótt-
ur, f. 23.3. 1958, og Sigríði Snjó-
laugu Kristjánsdóttur, f. 7.8. 1961.
Kristján eignaðist Óla Jóhann,
f. 14.10. 1957, með Valgerði Ólafs-
dóttir, f. 17.10. 1940. Maki Óla er
Jóhanna Jónasdóttir, f. 18.11.
1959. Hinn 16.5. 1959 kvæntist
Kristján Gunnfríði G. Sigurðar-
dóttur, f. 15.11. 1938. Þau slitu
samvistum. Börn Kristjáns og
Gunnfríðar eru: 1) Gunnar Magn-
ús Kristjánsson, f. 4.8. 1958, bú-
settur í Svíþjóð. 2) Nanna Ragna
Kristjánsdóttir Vollmar, f. 13.10.
1960, maki George Michael Voll-
mar, f. 1.8. 1959. 3) Þór Reykja-
fjörð Kristjánsson, f.
24.1. 1964. Sambýlis-
kona Elva B. Guð-
bjartsdóttir, f. 11.7.
1965. 4) Vernharður
Óskar Kristjánsson,
f. 17.4. 1967, búsett-
ur í Svíþjóð. Hinn
31.12. 1974 kvæntist
Kristján Jónu Krist-
ínu Haraldsdóttur, f.
19.10. 1937, d. 25.4.
2000. Stjúpbörn
Kristjáns eru: Sig-
ríður Gunnarsdóttir,
f. 5.4. 1955, maki
Stefán Hallgríms-
son, f. 18.3. 1959, og Haraldur
Gunnarsson f. 20.9. 1960, maki
Ingibjörg Gísladóttir, f. 10.9.
1963. Kristján eignaðist fjórtán
barnabörn.
Kristján tók meira mótorvél-
stjórapróf í Reykjavík árið 1962.
Hann stundaði sjómennsku bæði á
fiski- og millilandaskipum í tæpa
þrjá áratugi. Kristján starfaði í
eitt ár á vegum Sameinuðu þjóð-
anna í Jemen þar sem hann
kenndi fiskveiðar. Eftir að Krist-
ján hætti til sjós starfaði hann í
áratug hjá Fjöðrinni og síðast hjá
verktakafyrirtækinu Framtaki.
Útför Kristjáns fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
klukkan klukkan 13.30.
Elsku pabbi. Í dag kveð ég þig á
afmælisdegi þínum. Ég vil þakka
þér fyrir það sem þú varst mér. Ég
var svo langt í burtu þau 17 ár sem
ég var búsett í Bandaríkjunum, en
samt var alltaf samband okkar á
milli, þótt væri í gegnum síma og
síðan þau ár sem ég er búin að búa
hér heima höfum við sést nokkuð
oft. Þú varst mér kær og það var
gott að koma til ykkar Jónu upp í
Grýtubakka. Þið vorum góð heim að
sækja. Það var líka mjög gaman að
fá ykkur í heimsókn til New York.
Minningarnar koma upp í huga
minn, en það er svo erfitt að koma
þeim á blað. Það eru rúmlega 2 ár
síðan heilsu þinni fór að hraka og
það tók mikið á þig er þú misstir
Jónu fyrir ríflega hálfu öðru ári. En
nú ertu komin til hennar og ég veit
að ykkur líður báðum vel.
Að leiðarlokum þökkum við
George þér samfylgdina og biðjum
Guð að geyma þig.
Leið mig á veg. Herra leið mig.
Í veikleika mínum um veginn fer.
En von mín að fái ég styrk hjá þér,
það er myrkt fyrir augum, leiðin löng.
Leið mig á veg, herra leið mig.
Leið mig, styrk mig, ég leita þín.
En leiðin er erfið og birtan mér dvín.
Í veikleika mín ég villtur fer.
Leið mig á veg, herra leið mig.
Ef þú hönd minni sleppir ég hrasa fljótt.
Ef þú hylur mér ljósið mig gleypir nótt.
Öll er byrði mín létt sem ég ber með þér.
Leið mig á veg, herra leið mig.
(J.F. Guðnason.)
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Guð gefi þér góða nótt, elsku
pabbi minn.
Þín dóttir og tengdasonur,
Nanna Ragna og Björn.
Að kveðja í hinsta sinn er aldrei
auðvelt og núna er hann Daddi
stjúpfaðir minn fallinn frá. Þó að
maður viti að allir menn munu deyja
einhvern tíma á er maður aldrei
tilbúinn að kveðja nákomin ætt-
ingja.
Við Daddi kynntumst fyrir 30 ár-
um þegar hann og mamma hófu bú-
skap saman og stuttu síðar gengu
þau í hjónaband. Það varð mikil
breyting fyrir mig að fá karlmann
inn á heimilið þar sem ég hafði verið
eini karlmaðurinn á heimilinu. Við
Daddi urðum strax góðir vinir, sú
vinátta hefur staðið óslitið í tæpa
þrjá áratugi. Daddi reyndist mér
góður stjúpfaðir sem var gott að
eiga að. Þegar ég ákvað að fara í
framhaldsnám var hann fljótur að
segja að hann myndi styðja mig eft-
ir bestu getu. Það er ómetanlegt að
fá stuðning frá sínum nánustu þegar
maður tekur að sér krefjandi verk-
efni. Daddi var hlýr, hjálpsamur og
barngóður. Hann var alltaf tilbúinn
að hjálpa ef maður bað hann um að-
stoð. Hann var var mættur áður en
maður vissi og oftast búinn að
kaupa naglana og skrúfurnar sem
vantaði. Fyrir mann eins og mig
með tíu þumalputta var hann ómet-
anleg hjálp. Daddi var einstaklega
barngóður og hafði ánægju af að
tala við börn. Hann var næmur á
börn og talaði skemmtilega við þau.
Hann hann hafði þann hæfileika að
geta rætt við börn sem jafningja.
Síðustu tvo ár hafa verið Dadda
erfið. Það var mikið áfall fyrir hann
þegar mamma lést eftir stutt veik-
indi í apríl árið 2000. Í kjölfarið
fylgdu veikindi hjá honum sem urðu
þess valdandi að hann varð óvinnu-
fær. Þrátt fyrir veikindi sín kvartaði
Daddi sjaldan. Það var erfitt fyrir
Dadda að horfast í augu við það að
hann gæti ekki unnið. Þar var erfitt
fyrir mann sem hafði unnið tæpa
fimm áratugi við að lagfæra vélar
og tengda hluti með hugvitinu og
höndunum að verða óvinnufær.
Andlega áfallið var mikið þegar
mamma lést en stolt hans var líka
sært þegar hann gat ekki unnið
vegna veikinda. Ég fann oft hvað
Dadda leið illa síðustu tvo árin og ég
reyndi oft að gefa honum góð ráð.
Daddi vildi fá góð ráð en það reynd-
ist honum erfitt að fylgja þeim.
Honum fannst hann ekki hafa þann
kraft og þrótt sem þyrfti til að tak-
ast á við nýtt lífsmynstur. Það er
ekki auðvelt fylgja góðum ráðum
þegar maður hefur ekki vinnufélaga
til að ræða við eða engan heima hjá
sér til að spjalla við. Lífið getur oft
orðið einmanalegt við slíkar aðstæð-
ur.
Ég veit að hann Daddi hvílir sig
núna hjá mömmu sem hann hefur
saknað sárt síðustu ár. Með þessum
orðum kveð ég Dadda og þakka
honum fyrir allar samverustundirn-
ar sem við höfum átt saman. Dadda
verður sárt saknað af fjölskyldu
minni en ég mun leggja mitt af
mörkum að varðveita fjölskylduna
mína sem honum þótt mjög vænt
um.
Þinn vinur,
Haraldur Gunnarsson.
Elsku Daddi bróðir, hjartað tók
kipp þegar ég frétti andlát þitt, nei,
þetta gat ekki verið.
Í gegnum hugann runnu minn-
ingar og tilfinningar, það kom svo
mikil hlýja frá þér – þú varst alltaf
svo góður við mig. Þú varst eins og
maður segir herramaður, eftir að
pabbi okkar dó komstu alltaf með
blóm á konudaginn til mömmu og á
„Sigríðar-daginn“, minningardegi
Sigríðar ömmu okkar, færðir þú
okkur nöfnum hennar rós í tilefni
dagsins.
Þú varst þessi ævintýramaður
sem ferðaðist um öll heimsins höf,
álíka og pabbi hennar Línu lang-
sokks. Þegar þú komst í land feng-
um við systurnar að fara með pabba
niður á höfn í skipið þitt, það var
svo sannarlega spennandi og ekki
síst þegar þú dróst eitthvað upp og
færðir okkur.
Já, svo voru það sögurnar utan úr
hinum stóra heimi og munirnir sem
þú komst með heim, allt var þetta
ævintýri fyrir hana litlu systur þína.
En þú varst vélstjóri bæði á inn-
lendum og erlendum millilandaskip-
um árum saman og vissi ég hversu
erfitt þér þótti að þurfa að hætta á
sjónum og fara að starfi í landi.
Sjórinn heillaði.
Ég fór með þér í ævintýrasigl-
ingu þegar ég var um tvítugt, það
var mjög gaman. Ég ætlaði að fara
að vinna í Köben. Ferðin var ákaf-
lega skemmtileg, stoppað á Reyð-
arfirði, Englandi og Þýskalandi.
Margar minningar skjóta upp koll-
inum, ein af þeim er að ég hélt að
vatnið væri óþrjótandi eins og
heima á Íslandi. Skipsfélagarnir
ekki allir ánægðir þegar við komum
í höfn erlendis og systir þín var búin
með vatnið, enginn annar komst í
sturtu áður en farið var í land. En
þú gerðir bara góðlátlegt grín að
pjattrófunni.
Leiðir ykkar Jónu lágu saman
þegar ég var unglingur. Voru því
samvistir ykkar orðnar alllangar
þegar hún féll frá og missir þinn og
söknuður mikill. Ég er viss um að
þér líður vel núna þegar þú hefur
hitt hana Jónu þína aftur.
Elsku bróðir, þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gefið mér. Þó að þú
sért dáinn lifir þú enn í hjarta mér.
Þín systir,
Sigríður Snjólaug.
KRISTJÁN SÆVAR
VERNHARÐSSON

 "
    "
  
 
9:,; 
 :%
- -+

    




 
$
 

()   




 *


  

%  ,-))
 / ! 
 " !   %<  
(,/!!    " +/' 
/&)8!  35   35  
 /  !    80
'/
+/*'(/ !    $ 8'  
 &
8/!   (5  
   ) )* ) ) )* $
./ "
    "
  
 
"+



(
-+

 0= #/
(/' 8
   


 % 0%/

 
,
% 




 1

 
2
%  ,-))
9/'(5   0 &(8
>< 
$(5  
*55 ?/ *55 )* $

 

 


    

 

  


"
"+




'() 
$  

 3 
  

%  ,(()
4 $ .%/


5
 $
 !


 $
 0 $  ,,()
/& )  
)* 8 )* 
) )* ) ) )* $
./ "
    "
 
  

"
 , 
 -+


'6 # 
$ 

!$
"
  

%  ,-))
+/ /'  /8  @%8 8A8
" %/'  7 % 7
= / /'  =% 7 
5  % /'  " &  )!*  ! 
5  
8//' 
 /'  ! 
7 /'
8/B!' 
 /' )!* 
8/% 7 
) )* ) ) )* $

    %"
  % % 
,+,
- 
C,-A


 58/D
A5#/&
   6 7  &$
 


% $  

 * "
  

%  ,-))
4 $ 0%/ *



&!
 
!   , !*80  ,7=& /'8
80 6 ,   
)!*
8/,  
#/ /,7=& 
/ =8    '!*$
./

  %8
 E,"9,; 

, '8 D
80 !=& 

 


 
 
,
% 




 0
$

 
2
% 7   0/'
/7 & 
8/
 8  $