Vísir - 26.07.1980, Blaðsíða 24

9. mars 1976
voru lögreglumenn
kallaöir aö Cotton Hotel
í Tulsa í Oklahoma. Þar haföi
fundist lík gamalsmannssemtaliö
var aö heföi framið sjáifsmorð. Maður-
inn hét Theodore Duke/ var 68 ára gamall
og drykkjusjúkur. Hóteliö var í miðborginni,
gamalt og niöurnftt og gestirnir voru flestir
drykkjusjúklingar, smáglæpamenn og aðrir utan
garðsmenn. Þaö var fátt sem benti til þess að ekki
væri um sjálfsmorð aö ræöa.
V.tsm
Laugardagur 26. júli 1980
Ra n n sókna r lög reg la n
kemur á staðinn.
Formsins vegna voru þó tveir
rannsóknarlögreglumenn úr
moródeildinni kallaóir á vett-
vang. Þeir hétu Charles Sasser og
Austin Roberts og höfóu unnió
saman i fjölda ára. Þegar þeir
gengu inn i anddvri hótelsins sáu
þeir þegar I staó nversu óhrjálegi
þaö var. Kakkalakkar hlupu um
veggi og gólf og tötralegir menn
störöu harmþrungnir á sjónvarp-
iö i lobbiinu.
Kona meö drengjakoll og klædd
jakkafötum meö gulu bindi kynnti
sig fyrir þeim, Maggie May Catch,
hótelstýran. Hún fylgdi þeim inn
hrörlegan gang og aö herbergi
Duke heitins. Þar voru lögreglu-
menn þegar komnir til starfa.
Herbergi númer 211 var ekki öllu
stærra en fataskápur. Þar var
stóll, náttborö, rafmagnsofn og
rúm. Á rúminu lá likiö. Theodore
Duke virtist hafa veriö fremur
hávaxinn en ótrúlega horaöur,
jafnvel af drykkjusjúkling aö
vera. Hann var fullklæddur og
fæturnir döngluöu niöur af rúm-
inu. Fingur hans krepptust um
koddaver sem var vafiö um háls
hans. Andlitiö var þrútiö og ljótt,
aöeins ein tönn i gapandi munnin-
um.
„Hvaö hefur hann búiö hér
lengi?” spuröi Sasser hótelstýr-
una.
„1 mánuö. Einn mánuö i gær.
Hann kom niöur og borgaöi fyrir
annan mánuö. Þaö var um klukk-
an hálf fjögur”.
„Hvaö lét hann þig hafa mik-
iö?”
MaggieMay Catch gábi I bækur
sinar. „Hann var svo fullur i gær
ab ég varb ab hjálpa honum meö
peningana. Hann lét mig hafa 50
dollara og ég gaf honum til baka
6.32. Eg sá i veskiö hans, hann átti
14 dollara eftir”.
Myrtur fyrir 14 dollara.
Ungfrú Catch sagöi þeim Sass-
er og Roberts ab veskiö heföi
Duke sett i vinstri rassvasa sinn.
Þaö fannst ekki á likinu, og ung-
frú Catch staöfesti ab hann heföi
veriö i sömu fötunum þegar hann
borgaöi leiguna. Þeir Sasser og
Roberts voru nú orönir sannfærö-
ir um aö gamli maöurinn heföi
veriö drepinn.
„Hvaöa vitleysa”, sagöi einn
aöstoöarmanna þeirra. „Hann
hefur kyrkt sig sjálfur meö
koddaverinu. Eg veit til þess aö
þaö hefur veriö gert áöur. Og
hver færi aö fremja morö fyrir
skitna 14 dollara?!”
„Ég veit um tvo menn sem
frömdu morö fyrir 2 dollara”,
sagöi Roberts. „Þab benda allar
likur til þess aö hann hafi verib
myrtur. Hann hefur veriö rétt-
Grunaðir koma til sög-
unnar.
MaggieMay Catch svaraöi þvi:
„Fyrir utan mig var Gus Madows
staddur i lobbiinu, Delbert Jones
og Claude Beasley voru aö horfa á
sjónvarpiö og svo var Bill Houck
einhvers staöar á vappi”.
Bill Houck var aö leita i rusla-
tunnunum aö veski Dukes svo
lögreglumennirnir sneru sér fyrst
aö Claude Beasley. „Ég sá hann
borga leiguna”, sagöi hann.
„Ungfrú Catch sendi hann aftur I
herbergiö sitt. En þegar hún var
komin inn til sin kom hann aftur
fram og Bill Houck sagöi aö hann
yröi aö fara af þvi hann væri full-
ur. Ég bar hann næstum þvi inn
til sin og skildi viö hann sitjandi á
rúminu. Eftir þaö sá ég engan á
ferli nema auövitaö Bifl Houck”.
Þaö var Gús Madows sem haföi
fundiö lik Dukes. „Þaö var upp úr
hádegi I dag ab BÚl Houck kom til
min og baö mig aö tala viö sig.
Hann sagöi aö Duke gamli væri
iUa veikur. Viö fórum inn til hans
og þar lá hann á rúminu. Bill
sagöi hann vera ennþá lifandi en
þá var hann bara dauöur. Svo
komiö þiö”.
Delbert Jones vildi litib segja.
„Ég man ekki neitt. Ég var full-
ur”.
Húsvöröurinn Bill Houck sneri
nú aftur og haföi hvergi fundiö
veskiö. Hann kvaöst hafa veriö á
eftirlitsferö um herbergiö og
komiö aö Duke á rúminu.
„Ég ákvaö aö tékka á honum af
þvl hann var svo fullur i gær.
Þegar ég kom inn sá ég hann, þá
var hann vist þegar dauöur”.
„Hvenær gáöiröu siöast aö hon-
um?”
„Um miönættiö”, svaraöi litli
húsvöröurinn. „Eftir þaö sá ég
engan hvorki koma inn né fara út.
Nei, ég var ekki vinur Dukes,
hann átti enga vini. Sjálfur haföi
ég aldrei komiö inn I herbergið
hans fyrr en i morgun”.
Heimavafin sígaretta leys-
ir málið.
hentur, þaö sést á öllu, en kodda-
veriö er þannig vafiö um háls
hans aö ef hann heföi gert þaö
sjálfur heföi hann veriö örvhent-
ur. Hann hefur ekki gert þaö
sjálfur”.
Blóöblettir voru á rúminu og á
dagblaöi sem lá þar. Taliö haföi
veriö aö Duke heföi hóstab blóöi
um leiö og hann var aö kafna en
þeim Sasser og Roberts tókst aö,
sýna fram á ab hann heföi veriö
barinn I andlitiö svo úr blæddi. Og
loks var koddaveriö svo litiö aö
hann hefbi tæpast getaö kyrt sig
meö þvl eftir aö hafa vafiö þvi ut-
an um hálsinn.
Beinast lá viö aö yfirheyra
Maggie May Catch nánar. Hún
sagöi þeim aö reglur hússins
Fórnarlambib, Theodore Leon Duke. Hann var myrtur vegna þess að
morbinginn girntist 14 dollara aleigu hans.
væru þær aö ekki væri leyfilegt aö
horfa á sjónvarpiö I anddyrinu ef
maöur væri drukkinn. Þvi heföi
hún sagt Duke aö hypja sig i her-
bergi sitt eftir aö hann borgaöi
leiguna. Þá upplýsti hún aö aö-
eins væri einn útgangur á hótelinu
og þar væri húsvöröurinn, Bill
Houck, sifellt á ferli. Þar meö
virtist augljóst aö einhver hótel-
gesta heföi myrt gamla drykkju-
sjúklinginn þvi enginn haföi
komiö þangaö daginn áöur og
óhugsandi var aö brjótast inn um
gluggaboruna á kompu Dukes.
Lögreglulæknirinn staöfesti aö
Duke hefbi látist siöla dags ábur
og þvi einbeittu þeir rannsóknar-
lögreglumennirnir sér aö þvi aö
finna út hverjir heföu veitt þvi at-
hygli þegar hann borgaöi leiguna.
Lik gamladrykkjusjúklingsins. Eftirfarandi atriöi bentu til þess aö um morö vœri aö ræöa: 1 — Blóöugt
dagbiaöiö, 2 — Heimavafinn sigarettustubbur, 3 — Tómur vasi hans, 4 — Kvittun fyrir leigunni sem
hann haföi borgaö sama dag og hann dó, og loks 5 — Koddaverið um háls hans var óliklegt verkfæri viö
sjálfsmorö.
Sasser og Roberts tóku nú aö
fylgjast með hinni nákvæmu
rannsókn herbercis Dukes. Rann-