Vísir - 26.07.1980, Side 25

vtsm
Laugardagur 26. júll X980
sóknin var erfiö þvi herbergiö var
þakiö skit og drullu og erfitt aö
segja til um þaö hvenær hlutirn-
ir heföu borist þangaö. Sasser
skreiö um á gólfinu og veitti þá
athygli einhverjum smáhlut á
gólfinu fyrir framan rUmiö. Þeg-
ar hann virti hlutinn fyrir sér sá
hann aö þetta var sigarettustubb-
ur og þaö sem var merkilegast
var aö þetta sýndist vera heima-
vafinn vindlingur. Þeir voru ekki
algengir. Austin Roberts fann um
svipaö leyti fjölda sigarettu-
stubba af tegundinni Parlia-
ments I öskubakka Dukes og þaö
var sýnt aö hann heföi ekki sjálf-
ur reykt hina heimavöföu siga-
rettu.
Meöan lögreglumennirnir leit-
uöu hugsanlegra sönnunar-
gagna I hinu sóöalega herbergi
Dukes haföi álitlegur fjöldi áhorf-
enda safnast saman fyrir framan
dyrnar. Þetta voru hinir 25 gestir
á Cotton Hotel, gamlir, þreyttir
og sjúskaöir menn. Allt I einu sá
Sasser pakka af Prince Albert
plputóbaki gægjast upp úr vasa
eins mannsins og j^fnframt aö
hann fiktaöi viö sigarettubréf.
Þegar Sasser leit upp og sá andlit
mannsins var hann ekki lengur I
vafa: þetta var moröinginn og
hann haföi frá þvi þeir komu I
hóteliö reynt aö leiöa þá á villi-
götur!
Sasser baö nú Bill Houck hús-
vöröinn um aö safna öllum gest-
unum saman I anddyrinu. Þaö
var gert samstundis, þar söfnuö-
ust saman Maggie May Catch,
Bill Houck, Gus Meadows, Claude
Beasley, Delbert Jones og allir
hinir skuggalegu mennirnir. Og
þarna var maöurinn sem reykti
heimavaföar slgaréttur, einn
allra á hótelinu aö þvl er þeir
Sasser og Roberts höföu komist
aö. Og nú ætluöu þeir aö nota aö-
feröir Agöthu gömlu Christie til
þess aö koma upp um hann og
neyöa fram skjóta játningu.
Hver er morðinginn?
Moröinglnn viöurkenndi sekt sina eftir aö Sasser og Roberts (til vinstri) höföu sett upp smáieikrit. Þaö var Jack Powell sem yfirheyröi
hann (til hægri).
„Ég býst viö aö þiö veltiö þvi
öllsömul fyrir ykkur af hverju ég
hafi kallaö ykkur saman hér”,
sagöi Charles Sasser viö allan
hópinn og átti bágt meö aö bæla
niöur hláturinn. Austin Roberts
sneri sér undan og glotti: Þetta
var rétt eins og Hercule Poirot
væri á feröinni.
„Hvaö haföi Theodore Duke
mikla peninga á sér þegar þú
skildir viö hann, segiröu?” spuröi
Sasser Maggie May Catch.
„Ég er búinn aö segja þaö. 14
dollara” svaraöi hún og virtist I
uppnámi. Henni létti þegar hann
sneri sér aö Claude Beasley.
„Hverjir voru I lobblinu þegar þú
fórst meö Duke upp til sin?”
„Gus, Delbert, Bill og ég”,
svaraöi hann.
„Aöeins þiö fjórir? Ertu viss
um þaö?”
„Þaö held ég”.
Næst vatt Sasser sér aö Delbert
Jones. „Hvar varst þú I nótt?”
Jones stamaöi og hikaöi.
Annaöhvort var hann naut-
heimskur eöa þá hann lést vera
þaö. Þá sneri Sasser sér aftur aö
Maggie May Catch.
„Hverjir geta fariö um allt
hóteliö án þess aö tekiö sé eftir,
ungfrú Catch?”
„Ja, fyrir utan Bill Houck er
þaö liklega enginn — nema ég”.
Og hún roönaöi öll.
Þaö var stórt og mikiö jólatré I
lobblinu þó komiö væri fram I
mars. Greinar þess voru rytju-
legar og barriö var nærri allt fall-
iö af. Þar staönæmdist Charles
Sasser og sagöi yfir allan hópinn:
„Ég kallaöi ykkur hingaö til aö
láta ykkur vita aö viö vitum hver
drap Theodore Duke! Þaö var
einhver I þessu herbergi...”
Spennan eykst.
„Ég skal segja ykkur hvernig
viö fundum moröingjann. Fyrst
komumst viö aö þvi aö Duke var
drepinn milli klukkan fjögur og
sex I gærdag. Og viö komumst
llka aö þvl aö Duke var drepinn
vegna peninganna, 14 dollara.
Maöurinn sem drap Duke var i
lobblinu þegar hann borgaöi leig-
una og vissi aö hann var svo
drukkinn aö hann myndi ekki
geta veitt mótspyrnu. Moröinginn
fór inn til hans stuttu seinna en
Duke tók á móti af öllum kröftum.
Moröinginn baröi hann I andlitiö
og fylltist skelfingu þegar blóöiö
fossaöi úr munni hans. Hann
trylltist og kyrti Duke meö
koddaveri og reyndi aö láta lita út
fyrir aö hann heföi framiö sjálfs-
morö”.
Spennan var oröin óbærileg I
anddyrinu. Sasser stóö viö jóla-
tréö og fylgdist meö mönnunum
og ungfrú Catch sem litu flótta-
lega hvert á annaö. Sasser sá aö
moröinginn var oröinn gifurlega
taugaspenntur. Hann gekk til
hans.
„Viö komumst loks aö því aö
moröingi Duke reykir heimavafö-
ar sigarettur. Þaö reykir enginn
svoleiöis tóbak hér nema þú! Þú
ert moröinginn! Þú myrtir Theo-
dore Duke!” hrópaöi Sasser meö
ein miklum tilþrifum og honum
var unnt. Nú reiö á aö moröinginn
kæmi upp um sig. Annars gæti
oröiö erfitt aö sanna sekt hans
fyrir dómstólum.
Morðinginn kemur upp um
sig.
Og aöferðir gömlu glæpasagna-
drottningarinnar reyndust eins og
best varö á kosið. Moröinginn
fálmaöi I tóbakspakkann sinn og
sigarettubréfin og reyndi aö fela
þau. Hann skalf frá hvirfli til ilja.
„En... en... en... en... en...
en...” tautaöi hann og kom ekki
meiru út úr sér. Hann féll saman.
Tveir aörir rannsóknarmenn úr
morödeildinni komu nú á staöinn.
Larry Johnson og Jack Powell
skildu hvorki upp né niöur I þvi
hvaö um væri aö vera.
„Hvaöa læti eru þetta út af einu
sjálfsmoröi?”
„Þaö er ekki sjálfsmorö”, sagöi
Roberts.
„Þaö er morö”, bætti Sasser
viö, „og hérna er morðinginn.
Fariö meö hann, mér sýnist hann
ekki munu neita neinu”.
Þaö fór llka svo aö eftir hálf-
tlmayfirheyrslur játaöi William
„Bill” Lawson Houck aö hafa
myrt hinn 68 ára gamla Theodore
Leon Duke i augnabliksæöi. „Ég
varö barasta snaróöur”, sagöi
hann. „Ég man óljóst eftir þvi aö
hafa vafiö koddaverinu um háls-
inn á honum og hert aö. Svo lagöi
ég á flótta”.
Viö réttarhöldin, nokkrum
mánuöum slöar, kvaöst hann sek-
ur og var dæmdur I 25 ára til llfs-
tlöarfangelsH Þaö vakti mikla at-
hygli yfirmanna þeirra Sassers
og Roberts hversu fljótt þeir
höföu komiö upp um moröingj-
ann. En þeir létu lltiö yfir.
„Viö höfum bara horft svo mik-
iö á gamla leynilögregluþætti I
sjónvarpinu. Þar er þaö alltaf
þjónninn, I þessu tilfelli húsvörö-
urinn, sem er moröinginn!”
Ein gáta var enn óleyst og
Charles Sasser geröi sér ferö aö
Cotton Hotel og ræddi viö Maggie
May Catch, karlmannlegu kon-
una meö gula bindiö. Þaö var
jólatréö. Sasser haföi aldrei jafn-
ljótan hlut á ævi sinni séö , tréö
minnti hann á holdsveikan hund,
svo óhrjálegt var þaö.
„Hvers vegna er tréö ennþá
uppi viö?”
„Jú, gestunum fellur svo vel viö
þaö”, sagöi ungfrú Catch. „Þeir
segja þaö sé svo ljómandi heim-
ilislegt”.
Charles Sasser, rannsóknarlögreglumaöur viö morödeildina, var vel aö sér í gömlum glæpasögum.