Morgunblaðið - 09.06.2002, Side 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. JÚNÍ 2002 37
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
✝ Hallbjörg Elí-mundardóttir
fæddist á Hellissandi
hinn 30. apríl 1917.
Hún andaðist á elli-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund hinn 2.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Sigurlaug Cý-
rusdóttir, f. á Önd-
verðarnesi 17.12.
1881, d. 4.6. 1963, og
Elímundur Ög-
mundsson, f. í Ein-
arslóni 30.9. 1876, d.
27.7. 1954. Þau hjón
bjuggu á Sandi allan sinn búskap.
Sigurlaug og Elímundur eignuð-
ust ellefu börn, en misstu tvo syni í
bernsku. Systkini Hallbjargar
voru þessi, talin í aldursröð: 1)
Anna Elísabet, f. 18.11. 1904, d.
22.7. 1956. 2) Guðrún Ástríður, f.
10.7. 1906, d. 22.8. 1998. 3) Björn
Gestur, f. 8.1. 1908, d. 9.9. 1916, d.
4) Kristjánsína, f. 13.7. 1909, d.
23.9. 1985. 5) Ögmundur Sigurð-
ur, f. 24.6. 1911, d. 24.1. 1985. 6)
Hallgrímur Pétur, f. 1.7. 1913, d.
14.9. 1916. 7) Sæmundur Berg-
mann, f. 6.10. 1915. 8) Hallbjörn
Bergmann, f. 21.10. 1918. 9) Ólaf-
ur Bergmann, f. 28.12. 1921. 10)
Kristrún Helga Svandís, f. 16.12.
1925.
Um fermingaraldur flutti Hall-
björg til Reykjavíkur og hóf lífs-
baráttuna á eigin spýtur, aðallega
sem vinnukona hjá efnafólki.
Hinn 31.5. 1941 giftist Hall-
björg Guðjóni Halldórssyni, f. 5.6.
1915, d. 18.2. 1998,
bankamanni, og síð-
ar aðstoðarforstjóra
Fiskveiðasjóðs Ís-
lands. Börn þeirra
eru: 1) Guðrún Mar-
grét, f. 9.10. 1941, 2)
Gylfi Már, f. 19.3.
1943, kvæntur Sól-
rúnu Gunnarsdótt-
ur. f. 25.3. 1950.
Börn þeirra eru: I)
Sunna Björk, f. 6.4.
1977, II) Gunnar, f.
9.8. 1980. III) Hauk-
ur, f. 22.1. 1982. 3)
Guðný Sigurlaug, f.
6.9. 1944. Sonur hennar er Guðjón
Idir, f. 15.8. 1979.
Þau Hallbjörg og Guðjón
bjuggu lengst af í Reykjavík, en
síðustu árin bjuggu þau í þjón-
ustuíbúð fyrir aldraða á Seltjarn-
arnesi. Meðan börnin voru að
komast á legg var Hallbjörg
heimavinnandi húsmóðir, en síðan
vann hún ýmis störf, en lengst þó
við umönnun barna í leikskóla og
á skóladagheimili.
Hallbjörg starfaði í kvenna-
deild Félags fatlaðra og lamaðra.
Fyrir störf sín var hún kjörin
heiðursfélagi þess félagsskapar.
Nokkru eftir að Guðjón féll frá,
sótti Hallbjörg um vist á elliheim-
ilinu Grund. Þegar heilsan bilaði
var hún flutt á sjúkradeild heim-
ilisins.
Útför Hallbjargar verður gerð
frá Fossvogskirkju á morgun,
mánudaginn 10. júní, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Nú þegar Hallbjörg Elímundar-
dóttir, eða Begga frænka eins og hún
var jafnan kölluð af okkur systkinun-
um, er látin, er mér bæði ljúft og
skylt að minnast hennar nokkrum
orðum.
Begga frænka var komin nokkuð á
níræðisaldur er hún lést á Elliheim-
ilinu Grund í Reykjavík 2. júní sl., en
þar dvaldi hún síðustu árin. Hún var
systir Guðrúnar móður okkar systk-
inanna og okkur alla tíð mjög kær.
Þær voru fæddar og uppaldar í
Dvergasteini á Hellissandi. Af systk-
inunum ellefu á Dvergasteini eru nú
aðeins fjögur á lífi, þau Svandís,
Ólafur, Hallbjörn og Sæmundur.
Begga ólst upp í foreldrahúsum á
Hellissandi fram yfir fermingu en
eins og gekk og gerðist um fátækra
manna börn á þeim tímum varð hún
að fara að sjá fyrir sér sjálf á ung-
lingsárum. Um skólagöngu varð því
ekki að ræða aðra en þá sem þá tíðk-
aðist almennt, þ.e.a.s. barnaskóla-
nám en börn alþýðufólks áttu yfir-
leitt ekki kost á lengra námi, þó að
áhugi og geta væru fyrir hendi.
Begga fluttist því ung að árum til
Reykjavíkur og hóf vinnukonustörf
eins og svo mörg ung konan í þá
daga. En hamingjan var henni hlið-
holl er hún kynntist verðandi eigin-
manni sínum, sómamanninum Guð-
jóni Halldórssyni bankastarfsmanni,
og átti með honum þrjú myndarleg
börn, Guðrúnu Margréti, Gylfa Má
og Guðnýju Sigurlaugu. Begga og
Guðjón áttu vel saman, bæði ljúf og
glaðvær og gott að umgangast þau.
Þau voru tíðir gestir á heimili for-
eldra minna og jafnan aufúsugestir.
Á heimili Hallbjargar og Guðjóns
Halldórssonar var jafnan gott að
koma, enda Begga gestrisin og
myndarleg húsmóðir sem gerði það
að ævistarfi sínu að sinna fjölskyldu
sinni og heimili. Begga og Guðjón
áttu sér myndarlegt og menningar-
legt heimili. Ég man sérstaklega eft-
ir því hvað mér fannst alltaf allt fal-
legt hjá Beggu frænku og
smákökurnar hennar sem hún kall-
aði Parísarsnittur voru bestu smá-
kökur sem ég hafði nokkurn tíma
bragðað á. Begga frænka var falleg
kona og myndarleg til orðs og æðis.
Ég, bræður mínir og fjölskyldur
okkar kveðjum móðursystur okkar
með söknuði og þökkum henni allar
samverustundirnar á liðnum áratug-
um um leið og við flytjum Gunnu
Möggu, Gylfa og Guðnýju og fjöl-
skyldum þeirra einlægar samúðar-
kveðjur og biðjum frænku okkar
blessunar í nýjum heimkynnum.
Kristín Guðmundsdóttir.
Það mun hafa verið upp úr miðjum
sjötta áratug síðustu aldar að ég kom
fyrst á heimili Beggu og Guðjóns á
Hagamelnum. Ég bjó þá tímabundið
í Reykjavík, stundum við heldur dap-
urlegar aðstæður. Þau voru þá ný-
flutt úr Kópavogi með þrjá unglinga
á mínu reki. Ég átti því sameiginlegt
með þeim öllum að vera nýliði á
svæðinu og má vel vera að það hafi
leitt okkur Gylfa son þeirra saman,
en við vorum í sama bekk í forvera
Hagaskólans, Gagnfræðaskólanum
við Hringbraut. Við urðum félagar
og vinir og erum það enn nálega
hálfri öld síðar. Sama gildir um syst-
urnar tvær Guðnýju og Gunnu
Möggu, enda þótt fundum okkar beri
sjaldnar saman en áður.
Það var makalaust gaman, og
beinlínis heilsusamlegt í mörgum
skilningi að koma á heimilið þar sem
Begga stóð ekki einasta fyrir mat og
hverskyns frábærum viðurgjörningi
– hún sáldraði líka í kringum sig
smitandi hlátri í bland við alvarlegar
athugasemdir og ábendingar um lífið
og tilveruna. Hún tók mér eins og ég
væri fjórða ungmennið sem hún ætti
að hugsa um, lét sér jafn annt um
velferð mína og væri ég hennar eigin
sonur.
Án alls vafa hefur stundum reynt á
þolinmæði hennar, enda var ekki
auðvelt þá frekar en nú að hemja
fjögur ungmenni, sem þar að auki
drógu einatt með sér halarófu af fé-
lögum úr ýmsum áttum.
Ég kynntist alveg nýrri tegund af
hjónum þar sem Guðjón og Begga
voru og skynjaði fljótt að þeim var
ekki aðeins annt um okkur, heldur
unnu hvort öðru á einhvern gáska-
fullan hátt, sem ég hafði aldrei séð
áður og afar sjaldan síðan. Aldrei
vissi ég til að þeim yrði sundurorða,
en þau áttu til að gera góðlátlegt grín
hvort að öðru, svo ekki sé nú minnst
á okkur ungmennin. Pólitík bar ein-
att á góma við eldhúsborðið þar sem
hallast var að þeim rauðu.
Eitt sinn náði ég mér reyndar
rækilega niðri á Beggu. Ég var þá í
Verknáminu í Brautarholti. Við kom-
umst upp á lag með að renna okkur
koparhringa, gerðum þá spegilfagra
og lökkuðum svo með sellulósalakki
þannig að við fyrstu sýn varð ekki
betur séð en að hringarnir væru úr
skíra gulli. Ég mætti dag einn í eld-
húsið á Hagamelnum með svona dýr-
grip á baugfingri hægri handar og
uppástóð með engilásjónu að ég væri
nýtrúlofaður. Sem vonlegt var brá
Beggu í brún – 16 ára piltkorn á leið í
hnapphelduna! Hún tók mig alvar-
lega tali, spurði hvort ég vissi hvað
ég væri að gera. Já, ég hélt nú það en
vafðist aftur á móti tunga um tönn
þegar hún spurði hver stúlkan væri.
Mér kom satt að segja ekkert nafn í
hug og ef ég man rétt leysti ég málið
með því að bjóðast til að koma með
stúlkuna við tækifæri.
Þegar ég svo afhjúpaði leyndar-
málið, að hringurinn væri plat og
kærastan auðvitað líka, þá skemmti
hún sér konunglega! Seinna kom ég
svo með alvöru kærustu í heimsókn
og hún tók henni eins og hún væri
tengdadóttir.
Svo liðu árin, hver áratugurinn
eftir annan, en alltaf höfðum við eitt-
hvert samband, að minnsta kosti um
jól og Begga var söm við sig, hafði
sama einlæga áhugann á velferð
minni og minnar fjölskyldu eins og
sinna eigin barna.
Við þessi tímamót er mér þakklæti
efst í huga, þakklæti til þeirra beggja
Guðjóns og Beggu fyrir það athvarf
sem þau veittu mér á erfiðum tímum,
fyrir vináttu og umhyggju sem staðið
hefur í meira en fjóra áratugi. Verð-
mæti vináttunnar verður aldrei mælt
á nokkurn þekktan mælikvarða –
hún er einfaldlega ómetanleg.
Ég og fjölskylda mín sendum þeim
systkinum Gunnu Möggu, Gylfa Má
og Guðnýju sem og afkomendum og
vandamönnum öllum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Helgi Guðmundsson.
HALLBJÖRG
ELÍMUNDARDÓTTIR



 
  
 

 





  

    

  
 !" 

   
 

    


  
  
!

 "   
  #


 
$%   $&&%
'    

 (
  ) "

 #$ # % %& 
'(
 %&  ( !) # ( ! *#
*###
+
 *# '#, '  %& 
 - 
 *# ( ( .%& 

  +
 *# !) ( ( /& %&
*(  #% #% +



 
  
 

 


  



   

  



    
  
 


 
  
   
 !!
"    

 #
  $  %  

& # 
'&

 (
 
  )) )**
 !"# $ ##%&

# % ##%&
' #  (#)*+ "' # 
, "##%&
 *  ##%&

 ##%&

+ "% %, 

  

 
 






  

  !"
#$%&'$

   
 
   


   

     !     

" 

   #$$
$ () * $  + *   ,-- 
.,
) * $  
&/%0 ,-- 
/ /0  / / /0 )

 

  
  
 

 



 




 


  
 

  
  

  
 

  

!   "  
## $ #%%&
  ! "! 
! # $ 
%&&'
$
 
%&"!  (
)&&'
  ! "! 

%# *+&(
&&'
, "# ! "! 
  (
&"! 
(
)

 


      
 



 



 
 !
"# $%

  
 
 
 
 & '( ' ) 

)%
%'
')  # ' * + ,-'
 $%& . '
'-'
')  "
'-'  ') "'#,) 
 ') %
'  '-
'' /%,