Morgunblaðið - 10.09.2002, Side 40

MINNINGAR
40 ÞRIÐJUDAGUR 10. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður BogiSteingrímsson
fæddist á Akureyri 8.
febrúar 1983. Hann
lést af slysförum 17.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðrún Inga Sigurð-
ardóttir, f. 4.4. 1958,
og Steingrímur
Bogason, f. 8.2. 1955.
Systir Sigurðar Boga
er Agnes Ýr Stein-
grímsdóttir, f. 6.8.
1980. Sambýlismað-
ur hennar er Roar
Teigen, f. 3.6. 1977.
Sonur þeirra er Patrick Roarson
Teigen, f. 14.1. 2000. Þá á hann
tvær hálfsystur búsettar á Íslandi,
þær Guðlaugu Eddu Steimgríms-
dóttur, f. 18.9. 1978,
og Söndru Björgu
Steingrímsdóttur, f.
30.12. 1979.
Síðastliðin 14 ár
hefur Sigurður Bogi
verið búsettur í Lær-
dal í Noregi ásamt
fjölskyldu sinni.
Eftir grunnskóla
byrjaði hann á
íþróttabraut í Sogn-
dal, en fór svo yfir á
aðra braut þar sem
hugur hans stefndi á
nám í flugvirkjun,
draumur hans var
líka að fara í flugnám.
Útför Sigurðar Boga var gerð
frá Haugekirkju í Lærdal í Noregi
27. ágúst.
Ég man þegar Siggi Bogi eins og
við kölluðum hann fæddist. Ég var
bara ellefu ára og hafði eignast lítinn
frænda. Ég var ekki nógu gömul til
að passa hann ein, en ég fékk stund-
um að fara út að labba með hann í
vagninum sínum og var þá alveg
rosalega stolt frænka. Þegar ég varð
svo aðeins eldri passaði ég þau systk-
inin annað slagið. Árið 1988 fluttist
svo fjölskyldan hans til Lærdal í
Noregi, og var Siggi Bogi þá bara
fimm ára gamall. Fimm árum seinna
tók ég þá ákvörðum að fara til Nor-
egs til þeirra og vinna í eitt sumar.
Sem varð svo að níu árum, og fyrir
það er ég mjög þakklát. Því það var
vel tekið á móti mér og það var eins
og ég hefði eignast nýja fjölskyldu,
og hefur mér fundist ég vera ein af
fjölskyldunni síðan. Ég fékk þá það
gullna tækifæri að kynnast Sigga
Boga mjög vel og sjá hann stækka og
þroskast úr litlum dreng í fullorðinn
mann. Það var alveg ótrúlegt hvað
hann var duglegur að tala íslenskuna
miðað við hvað hann var ungur þegar
hann flutti til Noregs. Hann var alltaf
glaðlegur og átti ekki erfitt með að fá
fólk til að brosa og hlæja. Feiminn
var hann ekki og hann gat spjallað
við alla þá sem á vegi hans urðu.
Hann var aldrei hræddur við að
prufa nýja hluti, og það var stundum
alveg ótrúlegt hvað honum datt í hug,
það var alltaf gaman og fróðlegt að
spjalla við hann um allt mögulegt.
Barngóður var hann, og að sjá
hversu stoltur hann var þegar Agnes
Ýr systir hans bað hann að vera guð-
faðir Patricks litla, sem hún eignaðist
þegar Siggi Bogi var 17 ára.
Innilegur var hann alltaf, hann gat
allt í einu komið af engu tilefni tekið
utan um mig og kysst mig á kinnina.
Hann var alltaf reiðubúin að hjálpa
öðrum, og ef einhver átti erfitt var
hann alltaf tilbúinn að hjálpa þeim
sem minna máttu sín.
Siggi Bogi var góður vinur og fé-
lagi, enda var svo að sjá á þeim fjölda
sem kom að útför hans til að kveðja
hann í síðasta sinn.
Síðastliðin ár hef ég búið í Ósló og
sá þá ekki eins mikið af Sigga Boga
eins og ég hefði viljað, en alltaf
hringdi hann í mig ef hann átti leið til
Óslóar og hann var alltaf duglegur að
senda mér fyndin og skemmtileg
skilaboð á símann minn, svo að þó ég
sæi ekki mikið af honum þá vorum
við alltaf í góðu sambandi. Þess
vegna langar mig að senda honum
ein skilaboð núna:
Du er som en vill rose, utrolig vakker.
Du er som stormen, lidenskapelig og sterk.
Du er som et barn, pinlig og ærlig,
– du er min venn…
fantastisk og hærlig.
(Þú ert eins og villt rós, ótrúlega fallegur.
Þú ert eins og stormurinn, ástríðufullur og
sterkur.
Þú ert eins og barn, viðkvæmur og heið-
arlegur,
– þú ert vinur minn…
stórkostlegur og dásamlegur.)
Elsku vinur og frændi, takk fyrir
allar þær dýrmætu stundir sem við
áttum saman. Ljós þitt mun skína að
eilífu í hjarta mínu.
Ástar og saknaðarkveðja.
Soffia Margrét.
Elsku frændi, þegar við fengum þá
sorgarfrétt að þú værir farinn frá
okkur áttum við erfitt með að trúa
því. Þetta gerðist alltof fljótt, þú sem
varst í blóma lífsins. Þú varst búinn
að tala um að koma til Íslands og
heimsækja okkur. Við vorum farin að
hlakka svo til að fá þig í heimsókn.
Við vorum farin að hugsa um hvað
við gætum nú gert og sýnt þér á með-
an þú værir hérna hjá okkur. En eitt
getum við sagt, að við þökkum fyrir
þær dýrmætu stundir sem við áttum
með þér. Og við sendum allan okkar
hug og kærleika til elsku Gunnu,
Steina, Agnesar, Roars, Patricks, afa
Sigga, ömmu Soffiu, ömmu Unu og
annarra ættingja og vina á þessum
erfiða tíma.
Frelsaður kemur þú fyrir þinn
dóm, fagnaðarsælu heyrir þú róm.
En ei skulum við þér gleyma, því þú
gafst okkur svo margt til að geyma.
Hvíl þú í friði, Siggi Bogi, við sjáum
þig seinna, elsku frændi.
Minning þín mun lifa að eilífu í
hjörtum okkar.
Ástar- og saknaðarkveðja.
Soffía Margrét, Sigurður
Bjarni, Hafdís Sif og
Helgi Freyr.
SIGURÐUR BOGI
STEINGRÍMSSON
✝ Jóhanna Jó-hannsdóttir
fæddist í Hafnarfirði
22. ágúst 1913. Hún
lést á sjúkradeild
Hrafnistu í Hafnar-
firði mánudaginn 2.
september síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Margrét
Jónsdóttir, f. 8.
október 1892, d. 18.
febrúar 1974, og Jó-
hann Tómasson f.
26. september 1882,
d. 27. júlí 1955.
Systkini Jóhönnu
eru Jón Hjörtur Jóhannsson, Eva
Fanney Jóhannsdóttir, Sigfús Jó-
hannsson, Stefán Jóhannsson,
Steinunn Jóhannsdóttir, Anna
Jakobína Jóhannsdóttir og Þur-
íður Jóhannsdóttir, hálfsystir
þeirra er Matthildur Guðmunds-
dóttir. Af þeim systkinum er
Anna Jakobína ein á lífi.
Jóhanna giftist Jónasi Guð-
mundssyni, f. 28. júní 1913, d.
14.10. 1974, en þau slitu sam-
vistum. Þau eiga tvær dætur,
Maríu, f. 7. desem-
ber 1934, d. 5. apríl
1935, og Maríu, f.
18. mars 1936, maki
Sverrir Jónsson. Jó-
hanna giftist síðan
Guðmundi Þorleifs-
syni, f. 14. janúar
1920. Börn þeirra
eru: 1) Matthildur,
f. 14. maí 1943,
maki Gísli Guð-
mundsson. 2) Jó-
hann, f. 28. septem-
ber 1944, d. 19. júní
2002, maki Sigríður
Matthíasdóttir. 3)
Þorleifur, f. 28. september 1944,
maki Hrefna Einarsdóttir. 4)
Guðmundur, f. 25. mars 1948,
maki Einína Einarsdóttir.
Fimmta barn Jóhönnu og Guð-
mundar var drengur sem fædd-
ist andvana.
Jóhanna ólst upp á Austurgötu
32 í Hafnarfirði. Barnabörnin
eru 12 og barnabarnabörnin 23.
Útför Jóhönnu verður gerð frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Í dag kveð ég þig amma mín, amma
á Smyrló, amma sem ég var skírð í
höfuðið á. Þú varst enginn venjuleg
amma, við vorum svo miklar vinkonur
það var hægt að ræða um alla hluti
við þig hvort sem það voru vandamál
eða tískuföt, alltaf varstu með á nót-
unum. Og ekki þótti okkur leiðinlegt
að fara saman í búðir. Margt sem við
ræddum hef ég getað stuðst við í
mínu lífi, þú varst alltaf svo siðprúð
og róleg sama hvað bjátaði á.
Alltaf tókstu vel á móti mér þegar
að ég labbaði við hjá þér á Smyrla-
hraunið, oft stóðst þú við eldhúsvask-
inn og varst að vaska upp, þá settist
ég uppá borðið hjá þér og þurrkaði og
við röbbuðum um heima og geyma.
Ekki má gleyma tímanum þegar
pabbi bjó hjá ykkur afa, þá dekrað-
irðu við okkur Gumma, eldaðir góðan
mat og svo var alltaf ís á eftir. Eftir að
ég fór að búa hringdum við oft í hvor
aðra og töluðum mikið saman fórum í
bíltúr og á kaffihús. Eftir að þú veikt-
ist kom ég með Elmar til ykkar afa á
Hjallabrautina, þá sagðir þú mér sög-
ur af mér þegar ég var lítil.
Þegar ég kom til þín á Hrafnistu til
að segja þér að ég gengi með tvíbura
sagðirðu strax og hvað ætlarðu að
skíra þá, þú vissir strax að þetta væru
drengir alveg eins og tvíburarnir þín-
ir. Í dag rifjast upp margar sögur
sem þú sagðir mér af þínum tvíbur-
um, pabba og Leifa. Ég er að upplifa
það sama og þú, mikla athygli og allir
vilja stoppa og spjalla um þessa litlu
tvo sem sitja í kerrunni. Ég er svo
glöð að í sömu heimsókn gat ég þakk-
að þér fyrir hvað þú varst mér góð og
reyndist mér vel á mínum erfiðu tím-
um.
Elsku amma, það eru ótal minning-
ar sem rifjast upp þegar ég sest niður
og hugsa til baka en þær vil ég eiga
með mér. Ég veit að þér líður vel
núna, komin til pabba og barna-
barnanna þinna Sverris og Dagnýjar.
Guð styrki afa og okkur öll hin.
Þín nafna
Jóhanna.
Það var stór dagur í lífi mínu þegar
ég fékk í fyrsta skipti að fara einn til
afa og ömmu á Smyrlahraunið. Upp
frá því losnuðu foreldrar mínir undan
þeirri skyldu að þurfa í sífellu að vera
að keyra mig eða sækja til þeirra. Og
auðvitað tók því oft ekki að fara heim
til að mæta í dyragættina hjá þeim
snemma daginn eftir. Heimili ömmu
og afa var mitt annað heimili.
Þolinmæði ömmu var í mínum
huga endalaus. Skipti litlu máli upp á
hverju ég tók, amma studdi mig alltaf
þótt hún passaði að ég færi mér ekki
að voða.
Ýmsar tilraunir voru gerðar eins
og að taka í sundur útvarpið í eldhús-
inu eða kveikja í dagblöðum dagsins
með stækkunargleri; afi kallinn gæti
bara fylgst með fréttum í útvarpi og
sjónvarpi um kvöldið.
Ég markaði líka slóð mína á
Smyrlahraunið á hverjum degi. Í há-
degishléi í skólanum fór ég í mat með
afa, sem síðan skutlaði mér aftur í
skólann. Eftir skóla lá leið mín oft aft-
ur til ömmu og þá áttum við okkar
prívatstundir.
Röltum við stundum saman niður í
bæ, skruppum í bókabúðina, bankann
og kannski til Siggu á bakaleiðinni.
Síðan lásum við blöðin og ég hljóp
upp í búð til að kaupa eitthvað sem
gleymdist áður en afi kæmi heim í
kvöldmat.
Smyrlahraunið var alltaf öruggt og
ástúðlegt athvarf sem ég sótti stíft í.
Ég minnist þessara stunda núna
þegar ég leiddi ömmu mína um allan
bæ. Alltaf leið okkur vel saman og
vorum bestu vinir. Hún fylgdi mér öll
mín uppvaxtarár og mun gera áfram í
minningum mínum um hana.
Björgvin Guðmundsson.
Elsku amma mín. Ég hafði lengi
hugsað um það hvernig mér myndi
líða þegar þú kveddir þennan heim.
Þegar ég var lítil fannst mér þetta
óbærileg tilhugsun og alla tíð hef ég
kviðið þessari stundu. Mér þótti svo
vænt um þig.
Síðastliðin ár hef ég ekki vitað hvað
þú hugsaðir eða hvernig þér hefur lið-
ið þar sem þú sagðir fátt. Ég er þó
viss um að þú vissir og hugsaðir
meira en allir héldu því þú komst mér
og fleirum á óvart aftur og aftur með
einföldum spurningum um hluti sem
við héldum að þú værir ekki með á
hreinu.
Þær voru ótal margar samveru-
stundirnar með þér í gegnum lífið og
minningar mínar eru góðar. Þú varst
ljúf og prúð kona en þó ákveðin. Þú
hafðir trú á mér og ósjaldan held ég
að þú hafir sagt mér að ég væri dug-
leg og það væri kraftur í mér, sjálf
varstu nefnilega frekar værukær þótt
þú værir dugleg og ég held að stund-
um hafi þér þótt óttaleg læti og vesen
á manni.
Ég man hvað það var gott að koma
á Smyrló. Þú varst sælkeri, elskaðir
vínarbrauð, smjörkökur og súkku-
laði, og það var ósjaldan sem ég sat í
eldhúsinu og gæddi mér á einhverju
sem þú áttir í boxinu inni í skáp. Ég
hugsa um þessa daga með söknuði en
þó líka með gleði í sálinni yfir því að
hafa átt svona góða ömmu. Ég minn-
ist þín elsku amma mín með fallega
hárið þitt, brosið á ljúfu andlitinu og
lágværan hláturinn. Nú ertu vonandi
búin að hitta hann Jóa þinn, börnin
þín tvö sem þú fékkst ekki að sjá vaxa
úr grasi og hann Dedda bróður minn,
sem þér þótti svo vænt um og þú
tókst svo nærri þér að dó. Elsku
amma, nú líður þér vonandi vel á nýj-
um stað, Dana Sól segir að þú sért
komin til Guðs, hún er búin að skrifa
þér bréf og núna ætlar hún að fara
með ömmu Maju í kirkjugarðinn að
heimsækja þig af því þú ert ekki leng-
ur á Hrafnistu. Strákarnir mínir þrír,
Tryggvi, Tandri og Darri, senda sínar
bestu kveðjur, hvíl í friði elsku amma.
Þín
Elva.
Elsku amma, þá er komið að
kveðjustund.
Þó ég hafi nú haldið að ég væri
undir það búin að kveðja þig, elsku
amma mín, þá finnst mér það nú samt
erfitt. Margar á ég minningarnar um
okkur. Minningar um okkur í eldhús-
inu á Smyrló að drekka kók, lesa Vik-
una og með nammi í skál. Minningar
um allt stússið á okkur þegar ég var
heimilishjálpin þín og átti að vera að
þrífa og þú passaðir Maríu Fönn á
meðan, enda þið bestu vinkonur. Það
var nú alltaf svo fínt og snyrtilegt hjá
þér og ég fljót að gera það sem gera
þurfti svo að við notuðum tímann þá
bara til að gera eitthvað annað.
Seinna þegar þú og afi fluttuð á
Hjallabrautina, þá fylgdi heimilis-
hjálpin með og þú sóttir Maríu Fönn
á róló og lést hana sitja við eldhús-
borðið og lita með stóru litunum í fínu
litabækurnar sem þú keyptir fyrir
hana. En á þeim tíma fannst þér ég
nú hafa svo mikið að gera enda var ég
farin að vinna aftur úti. Oft sagðir þú
þá við mig þessa frægu setningu sem
er kennd við ömmulöngu „úff þið haf-
ið svo mikið að gera“, en sjálf varstu
nefnilega ekki mikið á ferðinni og
frekar róleg en glaðvær kona. Það
var í byrjun september fyrir 10 árum
að við sátum í eldhúsinu á Hjalla-
brautinni og við María Fönn sögðum
þér að fjölskyldan væri að stækka. Þú
hlakkaðir svo til að ég ætti fleiri börn
en stuttu áður en ég átti barnið veikt-
ist þú og ég ákvað að nota nafnið þitt
og stytta það í Hönnu eins og þú varst
alltaf kölluð. Þegar ég átti svo þriðju
stelpuna og skýrði hana Fanney var
mér sagt að Eva systir þín hafi heitið
Fanney svo ég var kominn með nöfn
ykkar systranna án þess að vita af
því.
Við vissum í raun aldrei hvað þú
vissir eða skynjaðir þessi seinni ár, þó
þú hafir alltaf brosað og stundum tal-
að eins og þú værir með. Já elsku
amma það verður skrítið að koma
ekki stundum að kíkja á þig á Hrafn-
istu en við stelpurnar kíkjum bara á
annan stað, þú veist.
Elsku amma, ammalanga, nú ertu
komin til barnanna þinna, Sverris
bróður míns sem þú tókst svo nærri
þér að færi og allra hinna ættingja
okkar sem farnir eru. Við biðjum guð
að geyma ykkur öll og kveðjum þig
með söknuði en geymum góðu minn-
ingarnar í hjarta okkar.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Höf. ók.)
Bestu kveðjur frá Maríu Fönn,
sem kvaddi þig áður en hún fór til
Ameríku, Hönnu Mjöll, Fanney Þóru
og Þór.
Þín
Vilborg.
Elsku amma langa mín. Ertu nú
komin upp til Guðs? Ég á eftir að
sakna þín, að fá að sitja hjá þér og
strjúka hendurnar þínar og vangann.
Mér fannst þú svo falleg og mjúk. Nú
á ég ekki eftir að sjá þig aftur. Mér
fannst leiðinlegt þegar amma Maja
sagði mér þegar við vorum á Spáni að
Didda frænka hefði hringt og sagt að
þú værir dáin. Svo hlakkaði ég svo til
að koma heim og fá að sjá þig í hvítri
kistu, ég hélt nefnilega að þú yrðir
eins og Mjallhvít, í kistu sem ég gæti
séð þig í en svo sögðu mamma og
amma mér að ég gæti ekki séð þig.
Ég er of ung til að fara í kistulagn-
ingu og þær sögðu að kistan yrði lok-
uð í kirkjunni. Ég er búin að ákveða
að koma í kirkjuna og kveðja þig og
ég skrifaði þér bréf sem ég set svo hjá
kistunni með blómunum.
Ég sakna þín fallega, mjúka amma
langa mín. Stóru bræður mínir,
Tandri og Darri, senda sínar bestu
kveðjur og við vonum að þér líði vel
með ættingjum og vinum sem farnir
voru á undan þér. Bless elsku amma
langa.
Þín
Dana Sól.
JÓHANNA
JÓHANNSDÓTTIR
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
við Nýbýlaveg, Kópavogi