Morgunblaðið - 14.05.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. MAÍ 2003 35
Trúlega finnum við
aldrei betur en við
dauðsfall hve mikil-
væg við erum hvert
öðru. Nánasta fjöl-
skyldan finnur best fyrir því og
þeir sem hafa lifað nærri þeim sem
kvaddi. Þá er gott að hafa byggt
upp náið samfélag í fjölskyldunni
og geta stutt hvert annað.
Við Sigurður á Brautarhóli, föð-
urbróðir minn, eigum það sameig-
inlegt að hafa ekki eignast maka
fyrr en við vorum 46 ára! Sigurður
var svo heppinn að eignast unga,
fallega og dugmikla konu. Stefanía
var 25 árum yngri en hann og þau
eignuðust fjögur myndarleg og
dugleg börn og voru með þau á
Laugum í Þingeyjarsýslu á vetrum,
þar sem Sigurður var skólastjóri til
1981, og á Brautarhóli í Svarfaðar-
dal á sumrin. Ég dáðist að Stefaníu
fyrir dugnað og jákvæðni í þessari
óvenjulegu tilveru hennar að svo
mörgu leyti. Oft kom ég í heimsókn
til þeirra, þó að ég byggi lengst af í
öðrum landshlutum, og alltaf var
jákvætt og notalegt andrúmsloft og
þau hjónin samtaka um að gera
heimilið að góðum vinnu- og veru-
stað, bæði í skólanum og í sveitinni.
Það var gott að vera nálægt Stef-
aníu og gaman að horfa á hana
vinna, spjalla við hana og upplifa
tilveruna með henni. Henni var
óvenju margt til lista lagt og hún
nýtti sér þekkingu og fjölþætta lífs-
reynslu í daglegu lífi sínu. Með
margvíslegum hætti var Stefanía
vitnisburður um mikilleik Guðs. Líf
hennar snerist um að hlúa að lífinu,
lífi eiginmannsins, lífi barna sinna,
dýralífinu og gróðrinum. Hún var
þátttakandi í sköpunarundri Guðs.
Við og við háði Stefanía baráttu
við sjúkdóma, en alltaf virtist hún
hafa betur og ná sér nokkuð vel.
Því var það var henni áfall, þegar
hún fyrir 1½ ári greindist með
krabbamein. Það varð að vonum
ekki síður áfall fyrir aldraðan eig-
inmanninn og börnin, og sjálfsagt
einnig systkini og móður, eins og
okkur öll hin. En það er ekki spurt
um aldur þegar sjúkdómarnir herja
á. Og við stöndum eftir í þögninni.
Tíminn hefur numið staðar. Dag-
arnir verða öðru vísi. Stefanía kem-
ur ekki heim aftur. En hún er kom-
in heim til himins, þar sem
sjúkdómar og sorg eru ekki lengur
til.
Kæri Sigurður og fjölskylda.
Kæra Þórunn og systkini Stefaníu.
Guð gefi ykkur öllum styrk til að
styðja hvert annað og finna gleðina
í öllum góðu minningunum.
Höldum fast í fyrirheit Drottins.
Þau bregðast ekki.
Jesús sagði: „Ég gef þeim eilíft
líf og þeir skulu aldrei að eilífu
glatast og enginn getur slitið þá úr
hendi minni.“
Guði séu þakkir, sem gefur okkur
sigurinn fyrir Drottin Jesú Krist.
Stína Gísladóttir,
Óli Aadnegard.
Stefanía Jónasdóttir var góður
nágranni. Hæglát, umhyggjusöm,
traust og holl. Hún var natin og
vann hljóðlega það sem hún vissi að
kæmi sér vel án þess að láta þess
endilega getið. Oft tók hún á móti
okkur, gestum frá Reykjavík úr
fjölskyldu eiginmanns síns, og bar
okkur beina hvernig sem á stóð.
Hún var myndarleg og hagsýn hús-
móðir, gerði góðan og hollan mat úr
því sem hendi var næst. Ræktun
var henni hugleikin og ræktaði hún
bæði tré, blóm og matjurtir. Hún
STEFANÍA
JÓNASDÓTTIR
✝ Stefanía Jónas-dóttir fæddist á
Smáragrund á Jökul-
dal 11. maí 1939.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 5. maí síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá Ak-
ureyrarkirkju 13.
maí.
hafði mikinn áhuga á
lífrænni ræktun,
kynnti sér hana sér-
staklega og hafði hug
á því að geta rekið líf-
rænan landbúnað.
Myndarlegt skjólbelti
mun bera skógræktar-
áhuga hennar og
atorku vitni um
ókomna framtíð.
Stefanía var mjög
vel greind kona og
skynsöm, hún var fróð
og fylgdist vel með og
lagði sitt til málanna.
Þó var hún í raun hlé-
dræg, næstum dul, og hafði sig ekki
í frammi. Hún var fríð kona, grann-
vaxin og ljós yfirlitum og bauð af
sér góðan þokka. Ævistarf hennar
var að vera húsmóðir, bæði á Laug-
um í Þingeyjarsýslu þegar maður
hennar var skólastjóri Héraðsskól-
ans þar og jafnframt á sumrum og
síðan alveg á Brautarhóli í Svarf-
aðardal. Hún giftist ung og áttu
þau Sigurður eiginmaður hennar
miklu barnaláni að fagna.
Við gerðumst nágrannar Stefan-
íu og Sigurðar á Brautarhóli þegar
við keyptum Gröf, næsta bæ stein-
snar sunnan við þau, fyrir tveimur
árum. Þau höfðu áður hugsað um
húsið og jörðina sem var í ríkiseign
eftir að síðasti ábúandi fluttist burt.
Og Stefanía hélt áfram að líta eftir
öllu og liðsinna okkur með ná-
kvæmni, hógværð og hugulsemi.
Undanfarið ár átti hún við illvígan
sjúkdóm að stríða sem leiddi til erf-
iðra og krefjandi meðferða. Hún
var einstaklega hugprúð og æðru-
laus í veikindum sínum. Fylgdist þó
eins vel með gangi mála og henni
var unnt, bæði með stuðningi sonar
síns sem aflaði henni upplýsinga á
netinu og eins frá læknum sem
meðhöndluðu hana. Hún virtist
halda innri ró þrátt fyrir óþægindi
og skipulagði sín mál af yfirvegun
og stillingu.
Við sáum hve nærfærin og kunn-
áttusöm hún var í sauðburðinum
síðastliðið vor enda hafði það lengst
af verið hennar hlutverk að sinna
ánum við burðinn, einkum þegar
vandamál komu upp. Hún var fum-
laus og örugg í handtökum, vissi
hvað gera skyldi, jafnvel í erfiðum
fæðingum, treysti sér og hikaði
ekki. Hún var góð ljósmóðir. Það
varð henni mikil gleði að hún eign-
aðist þrjú myndarleg og heilbrigð
barnabörn á síðastliðnu ári, í viðbót
við þau tvö sem þegar voru komin,
þótt hún hefði ekki styrk til að
njóta þeirra sem skyldi.
Það er mikil eftirsjá að Stefaníu
sem nú kveður alltof snemma. Við
söknum þess mjög að eiga ekki ná-
vist hennar vísa, svo notaleg sem
hún var og samfélagið í sveitinni
verður fátæklegra þegar hún er
farin.
Mestur er þó missir Sigurðar
eiginmanns hennar og barnanna,
Sigurðar Bjarna, Sólveigar Lilju,
Gunnars Þórs, Kristjáns Tryggva,
tengdabarna og barnabarna og
aldraðrar móður hennar og systk-
ina. Við sendum þeim öllum hlýjar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Stefaníu Jón-
asdóttur.
Guðrún Agnarsdóttir,
Helgi Valdimarsson.
Manstu, systir,
morgunstundir,
manstu dalsins grænu
grundir,
lontu í hyl og lækjarniðinn,
ljúfar stundir, bernskufriðinn.
Manstu, systir, sumardaga,
sólarglit og blóm í haga,
lóur sungu ljóðin þýð,
langa, bjarta sumartíð.
Manstu, systir, mosa á steinum,
mildan blæ og þyt í greinum,
fuglar að tína fræ og ber,
fáeinir krakkar að leika sér.
Í minningunni er alltaf sól í
Fnjóskadalnum og myndirnar
streyma fram. Ilmur af birki og
þurru heyi. Allir úti á túni í hey-
vinnu. Sáturnar dregnar heilar inn í
bragga. Við krakkarnir að moka til
heyinu. Heyskapur á Belgsá.
Krakkaskarinn á heyvagninum á
heimleiðinni. Stefanía að passa að
við förum okkur ekki að voða. Allir
urðu að halda í kaðal til að detta
ekki af ækinu. Mamma að kenna
okkur að dansa niðri í eldhúsi við
danslögin í útvarpinu. Stefanía
fyrst að ná sporunum og kennir
okkur hinum. Ég að glíma við að
setja permanent í ljósa hárið henn-
ar Stefaníu. Hún að sauma sér
bleikan ballkjól því um helgina er
ball í Brúarlundi. Mér finnst hún
eins og prinsessa í bleika kjólnum
og er ekki í vafa um hver verður
fallegasta stúlkan á ballinu.
Það var oft mikið fjör í krakka-
hópnum á Þórðarstöðum og ekki
alltaf ró og friður. Stefanía tók
snemma á sig ábyrgð á okkur yngri
systkinunum, var sáttasemjari og
tók af skarið í margvíslegum
ágreiningsmálum. Eftir gagnfræða-
próf frá Laugum fór hún í Hús-
mæðraskólann á Löngumýri. Þegar
hún kom þaðan keypti hún hrærivél
og bakaði dýrindis kökur og tertur,
miklu fínni en áður höfðu sést á
Þórðarstöðum og mér fannst hún
orðin svo fín dama að ég var næst-
um feimin.
Hún stofnaði heimili á Laugum
ásamt Sigurði og hjá þeim áttum
við yngri systkinin vísan stuðning
og athvarf meðan við vorum í
Laugaskóla. Á sumrum dvöldu þau
á Brautarhóli og þangað var alltaf
gott að koma og oft var þröng á
þingi í litla húsinu. Sonum mínum
fannst alltaf sérstakt tilhlökkunar-
efni að koma þangað og seinna son-
arsyninum, Stefáni, sem hún tók
miklu ástfóstri við. Það verður ekki
það sama að koma að Brautarhóli
þegar Stefanía er ekki lengur að
bjástra í eldhúsinu eða úti í garði
þar sem alltaf óx fallegra og rækt-
arlegra grænmeti en annars staðar.
Þegar veikindin höfðu barið að
dyrum ræddum við löngum stund-
um um lífið og tilveruna. Samt er
margt eftir ósagt. Stefanía tók ör-
lögum sínum af æðruleysi og tókst
á við sjúkdóminn eins og hvert ann-
að verkefni sem henni hafði verið
fengið í hendur. Þó mátti greina
nokkra eftirsjá. Erfiðast fannst
henni að fá ekki að fylgjast með
barnabörnunum, sem sum eru svo
ung að þau koma ekki til með að
muna eftir ömmu sinni. Á borðinu
hjá mér liggur hálfprjónuð peysa,
sem hún ætlaði einum ömmu-
drengnum. Kraftarnir entust ekki
til að ljúka verkinu. Hún hefur ver-
ið kölluð á brott, líklega hefur vant-
að góðan liðsmann í öðrum heimi.
Eftir sitjum við öll með söknuð í
hjarta. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þorbjörg
Jónasdóttir.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga,
í þinn náðarfaðm mig tak.
Anda þinn lát æ mér stjórna
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Steingr. Thorst.)
Nú er hún Stefanía frænka mín
komin upp í himininn til Guðs til
að hjálpa öllum hinum englunum
að passa okkur hérna á jörðinni.
Takk fyrir að vera svona góð
frænka og muna alltaf eftir af-
mælinu mínu.
Þinn frændi,
Stefán Orri.
HINSTA KVEÐJA
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
HREFNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Arnartanga 46,
Mosfellsbæ,
sem lést föstudaginn 2. maí, verður jarðsungin
frá Fossvogskapellu föstudaginn 16. maí
kl. 13.30.
Sigurður Kristinn Ásbjörnsson,
Kristján Sigurðsson, Gestheiður Fjóla Jóhannesdóttir,
Þórunn Sigurðardóttir, Hreinn Pálmason,
Sigurður Hrafn Kristjánsson, Daníel Ægir Kristjánsson,
Brynjar Þór Hreinsson, Elvar Orri Hreinsson,
Íris Hrönn Hreinsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
BIRGIR KARLSSON
flugþjónn,
Reynilundi 11,
Garðabæ,
andaðist á Landspítala Fossvogi miðviku-
daginn 7. maí.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík á
morgun, fimmtudaginn 15. maí, kl. 15.00.
Svava A. Ólafsdóttir,
Georg Birgisson, Laufey B. Friðjónsdóttir,
Ólafur Birgisson, Robyn Redman,
Kári Georgsson,
Haukur Georgsson.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HANSÍNA SIGURBJÖRG HJARTARDÓTTIR,
lést á hjúkrunardeild Hrafnistu í Reykjavík
miðvikudaginn 7 maí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
16. maí kl. 13.30.
Eyjólfur Ragnar Eyjólfsson,
Ragnheiður Eyjólfsdóttir,
Guðbjörg Jóna Eyjólfsdóttir, Jón Aðalsteinsson,
Eyjólfur Óskar Eyjólfsson, Birna Guðmundsdóttir,
Guðný Erna Þórarinsdóttir, Hildimundur Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, bróðir, afi og langafi,
ENGILBERT GUÐMUNDSSON,
Stóragerði 6,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 29. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Inger Ulla Sanne Guðmundsson,
Erla Sanne Engilbertsdóttir, Hafsteinn Viðar Halldórsson,
Reynir Engilbertsson,
Guðmundur Sanne Engilbertson, Kirsten Helga Half,
Guðbjartur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg dóttir okkar og systir,
ANNA RAGNHEIÐUR ÍVARSDÓTTIR,
Búastaðabraut 5,
Vestmannaeyjum,
lést af slysförum aðfaranótt sunnudagsins
11. maí sl.
Útförin fer fram frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum laugardaginn 17. maí kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsmalegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á Kvenfélagið Líkn.
Ívar Gunnarsson, Bjarney Pálsdóttir,
Sigríður Þóra Ívarsdóttir,
Rakel Ýr Ívarsdóttir,
Páll Eydal Ívarsson
og aðrir aðstandendur.