Vísir - 02.12.1980, Blaðsíða 27

Þriöjudagur 2. desember 1980
Afmælisoelraun
vísis:
NÚ ER AÐ
FYLLA ÚT
SEÐIL
NÚMER TVÖ!
Þá er komið að öðrum áfangan-
um i hinni stórglæsilegu afmælis-
getraun Visis. t dag birtum við
getraunaseðil númer tvö og þið
eigið þá aftur leikinn.
Eins og viðhöfum itrekað, — þá
aukast vinningslikur ykkar með
hverjum seðli, sem þið sendið inn
til-okkar, vegna þess að þegar að
drætti kemur, verður dregið úr
öllum réttum svarseðlum, sem
borist hafa.
Ef þið hafið aftur á móti ekki
enn gerst áskrifendur, er sjálf-
sagt að gera það hér og nú, með
þvi að krossa i viðkomandi reit á
seðlinum.
Þið munið, að til mikils er að
vinna, i boði eru hvorki meira né
minna en tveir spiunkunýir bilar
og heilt sumarhús.og fer vist ekki
milli mála, að þetta eru verðmæt-
ustu vinningar, sem um getur i
nokkrum blaðagetraunum hér á
landi.
Fyrir þau ykkar, sem nú hefja
þátttöku i afmælisgetraun Visis
er rétt að rifja upp og birta örlitar
leiðbeiningar um fyrirkomulagið.
Fyrirkomulag
Við spyrjum tveggja spurninga
hverju sinni og tengjast þær þvi
70 ára timabili. sem Visir hefur
starfað. Getraunaseðlarnir verða
sjö og spurningarnar miðast
hverju sinni við einn áratug, þær
fyrstu við áratuginn frá 1910 til
1920.
Þri'r svarmöguleikar eru gefnir
við hvorri spurningu, en aðeins
einn þeirra er réttur. 1 reitinn
framan við það svar, sem þið telj-
ið rétt, setjið þið kross.
Si'ðan þarf að krossa i annan
hvorn reitinn á miðanum i vinstra
horni getraunaseðilsins eftir þvi
hvort einhver á heimilinu er
áskrifandi eða óskar eítir að
verða áskrifandi og færa svo við-
eigandi nafn og heimiiisfang inn á
miðann.
Þá er seðillinn tilbúinn og þið
getið sett hann i póst til Visis og er
hann kemur i okkar hendur hafið
þið von um vinning.
ii
VISIR
HVENÆR VAR FYRST
FLOGKI YFIR HflFIÐ
TIL ÍSLANDS?
□ 1921
□ 1923
□ 1924
HVAÐA AR VAR
ALÞINGISHÁTHHN
Á ÞINGVÖLLUM?
□ 1926
□ 1928
□ 1930
VITIÐ ÞID RÉTTU SVÖRIN?
Þegar þið teljið ykkur vita réttu svörin við þeiin spurningum,
sem við vörpum hér fram, eigið þið einfaldlega aö setja kross í
þann reit, sem er framan viö viðkomandi svar undir hvorri
mvndinni fvrir sig.
Þvi næst krossið þið í þann áskriftarreit, sem við á hér fyrir
neðan og skrifið svo á seðilinn nafn þess á heimilinu, sem
skráður er fyrir áskriftinni að Visi.
Vinsamlegast setjiö krossvið þann reit,sem við á:
I 1 Ég er þegar \ 1—1 áskrifandi að Visi 1 I Ég óska aö gerast '—i áskrifandi aö Visi
Nafn
Heimilisfang Byggðarlag
Simi Nafnnúmer
Þegar þessu er lokið sendið þið svo getraunaseöilinn til Vísis,
Siðumula 8, 105-Reykjavík, merkt „Afmælisgetraun”
Sjö slíkir getraunaseðlar munu birtast i Visi á meðan afmælis-
getraunin stendur yfir, einn I hverjum mánuði fram i mai. Vinn-
ingarnir þrir verða svo dregnir út úr réttum svarseðium 50.
janúar, 31. niars og 29. mai. Verðmæti þeirra er samtals um 25
inilljónir króna.
Utanaskriftin er:
VlSIR Siöumúla 8
105 Reykjavik,
merkt
,, Af mælisgetraun".
MISTOK I MILLJAR0INUM
Ólafur Jónsson, menningar-
postuli, tekur sig til alveg óvænt
og fer að rifa niður leikrit i
Þjóðleikhúsinu, eins og hann
liafi aldrei verið samdauna þvi
veislulífi utan listar, sem leik-
húsmálin eru orðin. ólafur,
skrifar leikdóma i rauðvíns-
pressu, og finnst að verk Stopp-
ards um blaðamennsku i svört-
ustu Afriku sé svo klúðurslega
unniðfyrir fjalir leikhússins, að
aldrei hafi annað eins sést.
Jónas Guðmundsson, sem þó
vill fyrst og fremst bera fyrir
sig velvilja i sinum leikdónvum,
án þess að honum sé þó sérstak-
lega umbunað með inntöku I
veisluliðið, virðist hafa fyrir
löngu séð að islenskt leikhús er
orðið að einni stórri og dýrri
prumpstofnun, þar sem silki-
húfur margvislegar halda að
þeir séu listamenn.
Þessi ömurlega staða leikhús-
anna stafar m.a. af þvi, að
leikarar velflestir eru yfirleitt
eitthvað annað að hugsa.
Sósialismi og pólitik grasserer i
röðum þeirra, eins og þeir hafi
mikið frekar orðið háskóla-
stúdentar og heimspekideildar-
menn en leikarar.við að komast
á fjalirnar. Fjölmarga leikara
skiptir það meira máli að vinna
kosningar i samtökum leikara
en skila sæmilegri rullu. Þeir
eru i pólitisku uppnámi. þegar
þeir eiga að vera i leiklistarlegu
uppnámi, og siðan kemur rikið
með atvinnuprógramm sitt
jafnt i fiski sem í leiklist og veit-
ir milljarð eða meira til ÞjóÖ-
leikhússins eins. Þótt endurtek-
in mistök eigi sér stað innan i
þessum milljarði.þarf enginn að
hera ábyrgð á mistökum.
t einn tima voru uppi raddir
um það, að ráða ætti
Þjóðleikhússtjóra til ákveöins
tima I senn. Núverandi Þjóð-
leikhússtjóri virðist ekki hafa
miklar áhyggjur af þessu á
meðan þess er gætt að hinir
félagsfúsari meðlimir samtaka
leikara fá leikrit við sitt hæfi á
sviðinu. Hann hefur jafnvel bor-
ið sig upp undan leikdómurum
eins og æviráðinn rikisstarfs-
maður, einkum hafi vinstri
grúppan á ríkisjötu leikhússins
fengið bágt fyrir hagræðingar,
jafnvel á Holberg.
Svo vill til, að þegar ólafur
Jónsson ræðst loks á Þjóðleik-
húsið, kýs hann að velja sýn-
ingu, sem stjórnað er af Gisla
Alfreðssyni, sem ekki verður
kenndur við vinstra liðið. Hann
kýs að ráðast á meðferð leikrits,
sem skrifað er af Stoppard, sem
er svona „underholdende”
ntiðjumaður. Hann hefur ekki
kosið að finna að mistökum og
misnotkun vinstri manna i leik-
húsinu á einu verkinu eftir
öðru. Það eru hans skálabræö-
ur þrátt fyrir allt, og auðvitað
illt fyrir skoðanir einar aö detta
út úr menningarpartium. Auk
þess er heimilisbragurinn þann-
ig, að hægt er að samþykkja
leikrit til sýningar eftir byrj-
anda dseð, ef byrjandinn er
starfsmaður leikhússins.
Þannig eru mistökin i
milljarðinum margvisleg, og
halda auðvitað áfram að vera
það, þótt ólafur Jónsson komi
með timabærar aðfinnslur og
Jónas Guðmundsson sé með eitt
og eitt rjúpnahaglaskot á
stangli. Það stafar einfaldlega
af þvi, að i leikhúsinu á enginn
neitt á hættu. Menn fá i mesta
Jagi aðvaranir vegna dreglu, en
það tekur enginn mark á þvi,
kannski fyrst og fremst vegna
þess.að brennivinstárið er ef til
vill hið eina sem eftir er af list-
rænuin tiiþrifum, og þó aöallega
vegna þess, að rikinu er sama
hvort um fisk eða list er að ræða
atvinnulcga séð.
Stór prósenta þjóðarinnar
fæst nú við leiklist eða er að
læra hana. 1 viðtölum við leik-
ara kemur fram, að ekki virðist
mikið sitja eftir af starfinu I
hugum þeirra. Þeir eiga erfitt
með að tjá sig um verkin. Það
erkannski vegna þess að ekkert
hefur gerst. Eitt stendur þó ætið
upp úr þeim i tima og ótima:
„Þetta var óskaplega skemmti-
legt”, en leikhúsgesturinn þeg-
ir.
Svarthöfði.